روح اله رحمانی فر در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چرا ایران و امریکا علی رغم نمایش عزم جدى خود براى بازگشت به تفاهم و پیمایش مسیر بخش هاى کلان تعهدات متقابل روى موضوعات کوچکتر حساسیت نشان مى دهند به طوری که اصل و ماهیت توافق را به مخاطره مى اندازند؟
ادامه مطلب
حشمت الله فلاحت پیشه در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی بر این نکته تاکید دارد که در دوران زمامداری دولت سیزدهم حتی المقدور باید مسائل فرابرجامی چون امنیت اسرائیل، اختلافات ما با کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس، توان موشکی و نفوذ منطقه ای را باید از پرونده فعالیت‌های هسته‌ای، نشست وین و احیای برجام دور و تفکیک کنیم، آن هم در این شرایط بد اقتصادی و معیشتی و نارضایتی‌های جدی عمومی جامعه که به احیای برجام و امتیازات تجاری آن شدیداً نیازمندیم؛ نکته ای که حتی طرفداران دولت سیزدهم و خود رئیسی هم به آن اذعان دارند.
ادامه مطلب
روسیه و کشورهای آسیای میانه نه منابع، نه دلایل قانع کننده و نه تمایل به مداخله نظامی در امور افغانستان را دارند. چنین مداخله ای یک بی احتیاطی کامل با نتایج فاجعه بار خواهد بود. نخست، افغان ها خودشان باید جنگ داخلی را خاتمه دهند - در میدان جنگ و در حالت ایده آل، در پای میز مذاکره. دوم این که روسیه منافع مستقیمی در افغانستان ندارد، بنابراین، به استثنای افراط گرایان باید آماده برقراری ارتباط با همه نیروهای تاثیرگذار محلی باشد. و سوم این که علی رغم نزدیکی ازبکستان و تاجیکستان به هم طایفه ای های خود در آن سوی مرز، این کشورها توانایی مداخله نظامی در درگیری های داخلی افغانستان را ندارند و باید از کنار نظاره گر باشند.
ادامه مطلب
ایران با موج پنجم همه گیری کرونا، اقتصاد آسیب دیده از تحریم های آمریکا و مذاکرات متوقف شده برای نجات توافق هسته ای درگیر است و حالا، بحران کمبود شدید آب هم به این مشکلات اضافه شده. خشکسالی طولانی مدت و افزایش درجه حرارت ناشی از تغییرات آب و هوایی همراه با چندین دهه سوءمدیریت منابع طبیعی و عدم برنامه ریزی، بحران آب را به دلیلی برای اعتراض و ناآرامی های خشونت آمیز تبدیل کرده است.
ادامه مطلب
روسیه، چین و ایران، سه قدرت با نفوذ در آسیا، خود را برای خروج کامل نیروهای آمریکایی از افغانستان در میانه تشدید تنش ها و خشونت های فزاینده در این کشور آماده می کنند. سه کشور با افغانستان روابط منحصر به فرد و تاریخی دارند و نیوزویک برنامه های هر یک از آنها ایجاد تعادل میان مخاطرات و فرصت های مرتبط با تحولات ناپایدار را مورد بررسی قرار داده است.
ادامه مطلب
چین به ویژه پس از اعمال تحریم های بین المللی مرتبط با برنامه هسته ای ایران در اوایل سال ۲۰۰۰، به مهم ترین شریک تجاری این کشور تبدیل شد. ایران به چین به عنوان منبع اصلی منافع اقتصادی در مواجهه با انزوای بین المللی نگریسته و در مقابل، بازار داخلی جذاب ۸۰ میلیون نفری خود را در اختیار چین گذاشته است؛ بازار داخلی که دو شاخصه اصلی آن جمعیت جوان تر و بیشتر از کل بازار آسیای میانه است. بخش انرژی در مبادلات اقتصادی چین و ایران بیشترین اهمیت را دارد، اما جذابیت بازار ایران در نتیجه انزوای بین المللی این کشور و همچنین موقعیت آن در ابتکارعمل کمربند و جاده، این کشور را به یک شریک استراتژیک بالقوه همه جانبه برای چین تبدیل کرده است. با این وجود، احتمال تقویت روابط اقتصادی بین چین و ایران با در نظر گرفتن تاثیرات تحریم های ثانویه ایالات متحده و بی ثباتی مزمن خلیج فارس کاهش یافته است.
ادامه مطلب
خصوصیات فردی و همچنین تلفیق منافع ملی و جاه طلبی های شخصی شکاف بین عربستان سعودی و امارات متحده عربی را بزرگ تر کرده است. شکی نبود که محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی، نهایتا از زیر سایه محمد بن زاید، مربی سابق خود و ولیعهد امارات، بیرون خواهد آمد. همچنین، شکی نبود که شاهزاده سعودی و احتمالا پادشاه بعدی، سعی خواهد کرد این تفکر کلی که امارات در منطقه خلیج فارس و همچنین در خاورمیانه تعیین کننده است را تغییر دهد.
ادامه مطلب
المپیک تابستانی توکیو جمعه، ۲۳ ژوئیه، آغاز شد. این المپیک در میانه همه گیری کرونا با محدودیت ها و بازخوردی دو گانه همراه بود: گروهی خسته از بیش از یک سال تدابیر قرنطینه و محدودیت های کرونایی از یک مراسم ورزشی گسترده استقبال کردند و گروهی معترض با در دست گرفتن پلاکاردهایی خواستار متوقف شدن المپیک شدند.
ادامه مطلب
این سوال که آیا روسیه برای منطقه منا (خاورمیانه و شمال آفریقا) به طور کل و به طور خاص برای خاورمیانه یک استراتژی داشته، به ویژه پس از تاثیرات بهار عربی بر سیاست خارجی روسیه در سال ۲۰۱۱ و پس از میانجیگری موفقیت آمیز آن در توافق بین غرب و سوریه درباره تخریب ذخایر سلاح های شیمیایی (سپتامبر ۲۰۱۳) و مداخله نظامی در این کشور (از سپتامبر ۲۰۱۵)، مطرح شد. در رابطه با این سوال، در تجزیه و تحلیل فعالیت روسیه در خاورمیانه سه سبک فکری وجود دارد: اول، اینکه روسیه برای خاورمیانه استراتژی داشته که تا حد زیادی موفقیت بوده است؛ دوم، اینکه روسیه برای منطقه استراتژی داشته، اما شرایط لزوما مطابق انتظارات آن پیش نرفته است؛ و سوم، اینکه روسیه برای خاورمیانه استراتژی نداشته است.
ادامه مطلب
نویسنده: جیم تاکر / ترجمه: وحید رضا نعیمی
ادامه مطلب