سید عباس عراقچی در یادداشتی می نویسد: چهار سال است که دولت آمریکا تلاش می کند برجام را به طور کامل نابود کند و بیش از یک سال است که تقلا می کند حداقل جلوی لغو محدودیت های تسلیحاتی ایران را بگیرد. هر دو هدف ناکام مانده، هم به دلیل استحکام برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ و هم به دلیل دیپلماسی ماهرانه ایران پس از خروج آمریکا از برجام.
ادامه مطلب
غلامعلی خوشرو در یادداشتی می نویسد: این طنز تلخ تاریخ است مثلثی که منطقه را به آتش کشیده در سازمان ملل دوره افتاده و به بهانه ناامنی در منطقه به دنبال تحریم تسلیحاتی ایران است. حال آنکه ایران نه تنها به کشوری تجاوز نکرده بلکه به پشتیبانی عربستان و کمک امریکا توسط صدام مورد تجاوز قرار گرفت که درنتیجه صدها هزار کشته و زخمی و اسیر و آواره بر جای گذاشت ولی با ایستادگی در برابر تجاوز نگذاشت تمامیت ارضی کشور خدشه‌دار شود. پس هدف واقعی تحریم‌ها و فشارها شکستن نیروی ایستادگی مردم و سست و فرسوده کردن توان دفاعی کشور است.
ادامه مطلب
اختلاف بین اروپا و ایالات متحده بر سر ایران به طور فزاینده عمیق تر می شود. سیاست ایالات متحده در قبال ایران و منطقه- برون سپاری سیاستگذاری منطقه ای واشنگتن به ریاض و تل آویو و حمایت بی دریغ آن از کارزار نظامی عربستان در یمن- به شدت برای اروپا بی ثبات کننده است. برای اروپا، زمان آن رسیده است که به ایران نه به عنوان یک مشکل، که به عنوان بخشی از راه حل در کنار دیگر بخش های منطقه، نگاه کند. در زمان مذاکرات هسته ای، ایران تنها کشوری بود که با نقض احتمالی تعهدات بین المللی خود برنامه مخفی غنی سازی اورانیوم داشت. اما وقتی صحبت از دخالت در امور دیگر کشورها و گسترش نفوذ آنها در منطقه و فراتر از آن می شود، قدرت های زیادی در منطقه هستند که می شود آنها را مقصر دانست و جداسازی ایران از منطقه دیگر نتیجه مثبتی ندارد.
ادامه مطلب
سه کارشناس امریکایی در یادداشتی مفصل که در فارن افرز منتشر کردند آینده روابط ایران و امریکا را در صورت پیروزی هر کدام از نامزدهای ریاست جمهوری امریکا ترسیم کردند و نوشتند که هر کدام از برندگان انتخابات امریکا برای این که با ایران به توافق برسند باید چه دستورالعمل هایی را در پیش بگیرند.
ادامه مطلب
بایدن باید در برابر پیشنهاد برخی از مشاورانش که می گویند پیش از بازگشت به برجام باید از ایران امتیازات تازه ای گرفت، مقاومت کند. این پیشنهاد، هرچند وسوسه انگیز است اما بدفهمی بنیادینی از شرایط دارد. این آمریکا بود که در وهله اول، برجام را نقض کرد و این آمریکاست که اکنون منزوی است، نه ایران.
ادامه مطلب
هرکس که رئیس جمهوری آمریکا شود، با این واقعیت روبه روست که جمهوری اسلامی هرچقدر هم که با تحریم و ناخشنودی های داخلی ضعیف شود، جایی نمی رود. سیاستی که تنها بر آرزومندی های اسرائیلی ها و اعراب سنی استوار باشد، لاجرم "مقاومت" ناپایدارساز بیشتری را از جانب ایران و شرکایش بر می انگیزد و آسیب بیشتری به منافع آمریکا، دوستانش و جامعه بین المللی وارد می کند.
ادامه مطلب
در واقع این نتانیاهو بود که با کشیدن یک خط قرمز در تصویری که در سخنرانی سازمان ملل نشان داد، به آمریکا علامت داد که اسرائیل تا چه سطحی از غنی سازی ایران را می پذیرد. پس شگفت آور نیست که همین خط قرمز، راه خودش را به بسته بزرگ امتیازات واشنگتن به تهران در برجام باز کرد؛ همان توافقی که نتانیاهو سال هاست از آن انتقاد می کند. دیپلماسی عمومی که دربردارنده سخنرانی ها و مصاحبه های مطبوعاتی با تکیه بر یافته های خیره کننده اطلاعاتی است، نمی تواند جایگزین کارزارهای متمرکز دیپلماتیک پنهان و آشکار نزدِ کشورهای صاحب نفوذ باشد که با تلاشی مصمم برای برساختن توانمندی هایی همراه می شود که به ما اجازه می دهد در صورت ضرورت قطعی، خودمان مشکل را چاره کنیم.
ادامه مطلب
قطعنامه حدودا ۱۰۰ صفحه ای ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد (به همراه پیوست های آن) مفاد پذیرش برجام توسط ایران و ۵ عضو دائمی شورای امنیت به علاوه آلمان را بیان می کند و در هسته اصلی آن، برجام با قوانین بین المللی تقویت شده است. طبق این قطعنامه، ایران از برخی سطوح غنی سازی هسته ای خودداری خواهد کرد و در ازای آن، شورای امنیت تحریم هایی را که علیه ایران از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ اعمال کرده بوده، به تدریج لغو می کند. این قطعنامه اکنون بار دیگر مورد توجه قرار گرفته چون جدیدترین تلاش دولت دونالد ترامپ برای تحریم ایران به قرائت بحث برانگیز یکی از مفاد این قطعنامه متکی است.
ادامه مطلب
اگر یک کلمه برای خلاصه کردن کارزار اعمال فشار حداکثری دولت دونالد ترامپ علیه ایران وجود داشته باشد، «شکست» است. استراتژی دو سال و نیم تحت فشار قرار دادن اقتصاد ایران نتیجه ای دقیقا عکس پیش بینی طرفداران آن داشت. رهبری سیاسی ایران تسلیم نشد و در عوض، کارزار مقاومت حداکثری را به اجرا گذاشت.
ادامه مطلب
وسواس دولت دونالد ترامپ روی ایران از چندی پیش به یک خصومت بی هدف تبدیل شده که هیچ دستاوردی نداشته است. بیش از دو سال از اجرای سیاست «اعمال فشار حداکثری» ترامپ می گذرد و این سیاست تنها ایران را به افزایش، و نه کاهش، فعالیت های هسته ای و فعالیت های منطقه ای ترغیب کرده است. سیاست گذاری های آمریکا اساسا این کشور، و نه ایران، را در مباحثات بین المللی و دیپلماتیک منزوی کرده و بر افکار جهانی درباره آمریکا تاثیر منفی داشته است.
ادامه مطلب