صلاح الدین خدیو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پیمان صلح اسرائیل و امارات صرفا یک رونمایی متهورانه از رخدادی است که سال ها پیش اتفاق افتاده و عملا تغییر جدیدی محسوب نمی شود، هر چند به لحاظ فتح بابی که از لحاظ رسمیت دادن به روابط کشورهای عربی خلیج فارس و اسرائیل ایجاد می کند، مهم و سرنوشت ساز است.
ادامه مطلب
مهدی مطهرنیا در گفت‌وگو با دیپلماسی ایرانی بر این باور است که آنچه در صحنه عمل می توانیم شاهد آن باشیم به رویارویی و تقابل کشورهای جهان با ایالات متحده آمریکا باز می گردد. پیرو این واقعیت اساساً ایالات متحده آمریکا بارها و به کرات ثابت کرده است که توان تقابل با جامعه جهانی را داشته و خواهد داشت. مصداق بارز آن به مسئله برجام باز می گردد. چون آن چیزی که به مذاکرات ایران و ۱+۵ مشروعیت بخشید پیش مذاکرات ایران و ایالات متحده آمریکا در دوران محمود احمدی نژاد و چراغ سبز واشنگتن برای پیگیری آن در سطحی کلانتر بود. کما این که در ادامه با خروج ترامپ از برجام نیز به وضوح شاهد آن بودیم که توافق هسته‌ای از حیز انتفاع خارج شد. به گونه ای که نه تنها چین و روسیه بلکه سه کشور اروپایی نیز نتوانستند کوچکترین اقدامی برای احیای برجام در حوزه اقتصادی و تجاری داشته باشند. اینجاست که امکان دارد ایالات متحده آمریکا در سایه تاثیرگذاری خود بر مناسبات جهانی شرایط به گونه ای تحلیل، تبیین و عملیاتی کند که اعضای شورای امنیت و سازمان ملل در یک رویارویی و تقابل چاره‌ای جز همراهی با آمریکا نداشته باشد.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سیاستگذاران امارات متحده عربی نشان داده‌اند که در سیاستگذاری عمومی خود بسیار زیرک و توانمند هستند و از هر روزنه کوچکی برای موفقیت و تقویت جایگاه کشور خود در مقابل سایر بازیگران منطقه‌ای و جهانی به خوبی استفاده می‌کنند.
ادامه مطلب
امیر علی ابوالفتح در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی پیرامون احتمال پیگیری گزینه نظامی از جانب واشنگتن در صورت ناکامی در فعال کردن مکانیسم ماشه علیه تهران بر این باور است که در عالم سیاست و دیپلماسی هیچ چیزی غیرممکن نیست به خصوص آن که با روی کار آمدن دونالد ترامپ و کارنامه ای که وی در طول سه سال گذشته از خود به جای گذاشته است امکان هر اقدام، تصمیم و واکنشی حتی غیر مترقبه و دور از ذهن نیز از جانب رئیس جمهور فعلی آمریکا وجود دارد. بنابراین نمی توان احتمال گزینه حمله نظامی و جنگ با ایران از سوی دونالد ترامپ را به صورت کامل منتفی دانست. اما در این میان ما باید به سابقه تاریخی این دست مسائل نیز نگاه کنیم؛ ایالات متحده آمریکا و شخص دونالد ترامپی که در خصوص سرنگونی پهپاد خود دست به هیچ اقدامی نزد و یا در رابطه با اقدام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در حمله موشکی به پایگاه عین الاسد (با فرض اینکه تنها سوله ها و ساختمان این پایگاه نیز منهدم شده باشد و هیچ کشته و زخمی هم در پی نداشته است) از واکنش در برابر تهران خودداری کرد، نشان می‌دهد که دونالد ترامپ اساساً از جنگ و گزینه حمله نظامی، آن هم در خصوص ایران به شدت پرهیز می کند.
ادامه مطلب
جلال ملکوتی فر در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شخصیت ترامپ را به عنوان "کارت وحشی" و "بمب انداز" ارزیابی کرده اند؛ غیرقابل پیش بینی است و چندان روی خوش به قواعد بازی نشان نمی دهد، اصلا جایگاه خود را با کمک همین خصیصه خود بدست آورد. در سال ۲۰۱۶، طبقه یقه آبی و کسانی که از مجموعه های حاکمیتی هر دو حزب ناامید شده بودند و گفتمان نئولیبرال حاکم هم دیگر نمی توانست این قشر را با خود همراه کند، از وی حمایت کرده بودند. مشخص شده بود که جهانی شدن یک پروسه یکطرفه رو به پیشرفت نیست، بلکه برندگان و بازندگانی دارند و از بخت بد آن ها در طرف بازنده قرار گرفته اند.
ادامه مطلب
رضا رسالت در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در زمـان تـحریم تسلیحاتی طرفین درگیر در منازعـه بالکـان کـه توسـط شـورای امنیت صورت گرفته بود، بسیاری از صـاحب نـظران بر این عقیده بودنـد کـه تحـریم تـسـلیحاتی بـوسنی و هرزگوین در بـرابر هـجوم صـرب هـای بوسـنی کـه تـوسـط دولـت یوگسـلاوی سـابق حمایت تسلیحاتی می شدند، به نوعی حق دفاع مشروع بوسنی را در برابر حملات صرب هــای بـوسنی که به ارتکاب جنایاتی نـظیر نسل کشی و جـنایت عـلیه بـشریت منجر شد، نقض کـرده اســت. بنابراین باید به این مقوله مهـم توجـه داده شود که اقدام شورای امنیت در واقع در راستای عدم تمدید تحریم تـسلیحاتی ایران احترام به حــق دفـاع مشـروع ایران در برابر تجاوزات احتمالی خواهد بـود.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می نویسد: امارات پذیرفته است که نقش تخریب کننده یا به اصطلاح "بولدوزور" سیاست غرب در منطقه را بر عهده داشته باشد. عادی سازی روابطش با اسرائیل نیز در همین چارچوب می گنجد. علاوه بر آنکه گمان می کند با این کار می تواند حلقه فشار به ایران را – که برای تضعیف آن در طول یک دهه گذشته نهایت تلاش خود را کرده است – تنگتر کند.
ادامه مطلب
سعید رمضانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: . این توافق از سوی تشکیلات خودگردان فلسطین نیز به معامله‌ای «ننگین» تعبیر شده است. تشکیلات خودگردان در خصوص معامله قرن نیز رشته‌های سازشکارانه خود در سالهای گذشته را نیز نقش بر آب دیده بود و به گروههای مقاومت نزدیک شده بود و با توافق امارات و اسرائیل بیش از پیش بر اشتباه بودن سیاستهای خود پی خواهد برد. به هر روی این تشکیلات هم شاید ترجیح دهد بر نقش مهمی که آیت الله خامنه ای، رهبر انقلاب اسلامی بر عهده این تشکلات در کرانه باختری و آزادسازی قدس می‌خواند عمل کند.
ادامه مطلب
فاطمه سیاحی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پیش‌زمینهٔ تصمیمات امنیت‌محور، محاسبات منطقی بازیگران است؛ اما سال‌هاست عقلانیت و منطقی در ورای رویه‌ها و سیاستهای این چند کشور نمی‌بینیم؛ چه بسا شیوخ مرتجع عربی با بازتعریف‌های جدیدشان از هویت‌های قومی و زبانی، و همچنین زیاده‌خواهی‌های خطرناک، منطقه را تا مرز یک درگیری بزرگ پیش ببرند. اما شاید بُعد مغفول‌ماندهٔ قدرتِ ما، آن توانِ تأثیرگذاریِ غیرمستقیم بر این کشورها و تعدیل مواضع‌شان باشد که به آن بها ندادیم.
ادامه مطلب
مریم خالقی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جدا از نتایج این توافقنامه برای تهران و پکن، چالش این توافقنامه در وهله اول متوجه امریکا و منافعش می شود همانطور که واکنش رسانه های امریکایی در سراسر دنیا نشان از حیرت کاخ سفید و مخالفت با این توافقنامه است.
ادامه مطلب