غفور کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: طی سال های اخیر حسن هم جواری از سوی ایران در قبال پاکستان با انجام اقدماتی نظیر هدایت خط لوله صلح تا نقطه صفر مرزی، فراهم کردن امکانات صادرات برق، عدم تعدی به خاک این کشور با وجود حملات تروریستی متعدد از آن سوی مرزها از طرف ایران، نسبت به این کشور ادا شده است.
ادامه مطلب
صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با حمایت مجدد روس ها از ادعا و سیاست امارات در ارتباط با جزایر سه گانه که نقض آشکار تمامیت ارضی ایران بوده، دیگر نه تنها نگاه منفی ایران نسبت به روس ها عمیق تر شده بلکه بخاطر گذشته تاریخی و سیاست های مسکو در قبال منافع ایران، در بخش مهمی از بستر اجتماعی ایرانیان این نگاه منفی همراه با نفرت و کینه شده است.
ادامه مطلب
محمدعلی سبحانی در گفت وگویی تاکید دارد که سیاست خارجی با شعار، بنر چاپ‌کردن و... به نتیجه و سامان نمی‌رسد. همان‌گونه که شعارنویسی روی دیوار سفارت انگلستان کاری از پیش نبرد و در نهایت مجبور شدیم از جیب ملت هزینه آن شعارنویسی‌های چند ماه گذشته را بدهیم، الان هم با این پارچه‌نویسی‌ها، بیلبورد گذاشتن‌ها و کاشت بنرها جلوی سفارت روسیه هم کاری از پیش نمی‌رود. تا زمانی که سیاست خارجی ایران یک روند منطقی، هوشمند، منسجم، متوازن و بر‌اساس منافع و امنیت ملی پیدا نکند، مطمئن باشید آش همین آش است و کاسه همین کاسه. به جای شعار باید کار عملی را گسترده کرد، منظورم عمل درست و اصولی برای پیشبرد یک سیاست خارجی متوازن و مبتنی بر احترام به اصل حاکمیت و منافع دو‌جانبه با همه کشورها از آمریکا و اروپایی‌ها گرفته تا چین، روسیه و همه کشورهای منطقهای و فرامنطقه‌ای است.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حتی اگر به اندازه چین هم قدرتمند شویم باز هم باید با دیگران تعامل کنیم. در واقع همین قدرت تعامل است که یکی از عناصر موفقیت چین در جهان به شمار می رود. فرقی نمی کند که ایالات متحده باشد یا جزایر سیشل، باید با همه کشورها و بر اساس منافع ملی خود در تعامل باشیم.
ادامه مطلب
حمید ابوطالبی در گفت وگویی تاکید دارد: یکی از مهم‌ترین مشکلات این است که ما در تعریف، تبیین، تنظیم و پیشبرد روابط خود با قدرت‌های بزرگ و حتی دیگرانی چون عربستان و... از ضعف انسجام و توازن رنج می‌بریم. به دیگر سخن، چون دیپلماسی ایران از عدم توازن و عدم انسجام در مناسباتش با قدرت‌ها رنج می‌برد، شاهد این مشکلات هستیم. یعنی همان مشکلاتی که در رابطه ما با آمریکا و اتحادیه اروپا وجود دارد اینک به شکل دیگری در روابط ما با روسیه و چین بروز و ظهور پیدا کرده است
ادامه مطلب
پنج ماه پیش بود که وزارت امور خارجه با احضار سفیر روسیه در تهران، به بیانیه نشست وزرای خارجه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس و روسیه در نادیده‌گرفتن تمامیت ارضی ایران اعتراض کرد، اما این اعتراض کافی نبود و مسکو بار دیگر در همراهی با کشورهای عربی، مالکیت ایران بر جزایر سه‌گانه را زیر سؤال برد و در بیانیه ششمین نشست مجمع همکاری عرب و روسیه در مراکش، خواستار تصمیم‌گیری درباره این موضوع در دیوان دادگستری بین‌المللی شد. تکرار این همراهی نشان می‌دهد ادعای احترام به تمامیت ارضی ایران شاید برای روسیه تعریف خاصی پیدا کرده و در کنار کشورهای عربی بر مواضع مداخله‌جویانه خود اصرار دارد و اعتماد به این جمله «حاکمیت و تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران همواره مورد احترام روسیه بوده است» که از زبان «سرگئی لاوروف» وزیر خارجه روسیه رسانه‌ای شده، چندان قابل اتکا نباشد.
ادامه مطلب
ناصر نوبری در گفت گویی تاکید دارد که همان خدعه مقام روسی با سفارت را عصر دیوز جمعه مجددا توسط وزیر خارجه روسیه در تماس تلفنی با وزیر خارجه ایران به کار برده شد و بیانیه اخیرشان را در راستای احترام بر تمامیت ارضی ایران دانسته اند. یعنی روس ها در حال حاضر سه جزیره را جزء تمامیت ارضی ایران نمی‌دانند!
ادامه مطلب
احمد کاظمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: برخلاف ادعاهای جمهوری آذربایجان، ارامنه قراباغ از زمانهای کهن در این منطقه که در دوره باستان به نوشته استرابن مورخ مشهور یونانی «ارخیستینا» و در اوایل دوره اسلامی بخشی از «ارمنیه قفقاز» محسوب می شد، اسکان داشتند و علیرغم برخی جابجایی های مقطعی فراگیر در قفقاز در طول تاریخ، ساکنان بومی آن محسوب می شوند. این موضوع در کتب تاریخی دوره اسلامی از حدود هزار سال پیش نیز مستند قید شده است. بر این اساس، از منظر حقوق بین الملل، ارامنه قراباغ، «مردمان بومی» قراباغ محسوب می شوند نه صرفاً اقلیت.
ادامه مطلب
در بازی در حال تغییر یارگیری های منطقهای، که در آن منافع سیاسی و اقتصادی عامل اصلی «جنگ نیابتی» است، به نظر می‌رسد که درگیری ها بیشتر به منطقهای کوتاه مدت و فرصت‌طلبانه تکیه دارد تا به اصول ایدئولوژیک روشن و مشخص. برای بازیگران محلی و منطقه ای، مسئله بیش از هر چیز ایجاد عواملی برای دفاع از منافع سیاسی و اقتصادی آنهاست. از این نظر، ما شاهد تحول محیط استراتژیک به سمت سیالیت بیشتر اتحادها هستیم که غلبه بر اختلافات خاص را موجب می شود: گرم شدن روابط ترکیه و امارات، ادغام مجدد قطر در بازی منطقه ای، نزدیک شدن چندین کشور عربی به دشمنان بزرگ دیروز مانند اسرائیل و ایران و غیره.
ادامه مطلب