علیرضا اکبری در یادداشتی می نویسد: نخست وزیر ژاپن ۴۱ سال پس از انقلاب، به ایران سفر می‌کند، در حالی که مناقشه امریکا با ایران در نقطه اوج قرار دارد، و مدتی است در بستر تقابل، مجالی برای دیپلماسی فراهم شده است. حال، مهم است که بدانیم، آبه شینزو، با کدام اهداف راهی تهران شده است؟
ادامه مطلب
جلال خوشچهره می نویسد: مهمترین ابتکار اروپائیان می‌تواند در دوسطح بررسی شود: نخست؛ کنترل تنش در وضع فعلی. دلیل این امر همان ناتوانی در کنترل اقدام‌های ماجراجویانه امریکائیان است. دوم؛ تن سپردن به پیشامدهایی که اکنون هیچ طرفی خواستار آن نیست.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: آیا انتخاب ژاپن در میان کشورهایی مانند عمان، عراق و سوئیس که انتظار می رفت بتوانند نقش میانجی میان ایالات متحده و ایران را ایفا کنند، فرصتی بالقوه برای توکیو خواهد بود تا با کاهش تنش ها از روابط حسنه با هر دو سوی این مناقشه بهره ببرد؟ بهنظر می رسد شینزو آبه با توانایی دیپلماتیک مبنی بر جلوگیری از منازعات میان واشنگتن و تهران بتواند اهداف چندگانه ای را با هر دو کشور مورد مناقشه دنبال کند.
ادامه مطلب
مسعود جمالی در یادداشتی می نویسد: نکته مهم و قابل تامل با وجود بیش از هشت هزار واحد صنعتی و تعداد زیادی واحدهای تولیدی صنفی در صنایع پایین دست پتروشیمی که اعمال تحریم روی آنها امکان پذیر نیست، فرصتی است که می توان از آن در جهت رشد صنایع پایین دست داخلی و صادرات کالاهایی با ارزش افزوده بیشتر ایجاد کرد.
ادامه مطلب
محمد صالح صدقیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: واقعیت این است که وقتی الآن از میانجیگری برای کاهش تنش میان واشنگتن و تهران و گشودن باب مذاکرات میان دو طرف صحبت می شود یعنی این که پشت سر خود مذاکره مستقیمی میان «امنیت اسرائیل» و «امنیت عربستان» را هم دارد.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: اگر امریکایی‌ها با ملاحظه خسارات احتمالی ناشی از وقوع جنگ با ایران، از دست‌زدن به‌چنین کاری اجتناب کنند، پس راهبرد کلان آنها شامل فشار حداکثری به‌منظور انزوای ایران، در خود فرورفتن اقتصاد، بالارفتن ناکارآمدی، افزایش نارضایتی اجتماعی و مجموعه پیامدهایی است که می‌توان همه آنها را با مفهوم «فرسایش تمدنی» نشان داد.
ادامه مطلب
صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بحران میان ایران و امریکا در بخش مهمی اسیر شیفتگی و نفرت است. باید از این نگاه دور شد و به عرصه سیاست و روابط نگاه خاکستری کرد. عرصه سیاست و کشورداری را باید از دام نفرت و شیفتگی رهایی داد و قرائت منطبق بر منافع را بر آن حاکم کرد.
ادامه مطلب
محمد حسین ادیب در یادداشتی می نویسد: تحریم نفت ایران اگر اتفاق نمی افتاد باید سهم تولید یک سری از کشورهای دیگر کم می شد. اگر ایران کمتر تولید نکند باید بقیه تولید کنندگان نفت کمتر تولید کنند. قضیه با ایران هم حل نمی شود، خیلی کشورهای دیگر هم باید کمتر تولید کنند.
ادامه مطلب
عباس پرورده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اعتماد در دیپلماسی محرک اصلی مذاکره یا توافق نیست، بلکه منتزع از آن است. به لحاظ منطقی، می توان اعتماد را امری "عارضی" دانست که نسبت به مذاکره و توافق که اموری "ذاتی" هستند، در جایگاه فرع قرار می گیرد.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: اهمیت ائتلاف سازی علیه ایران در مقطع کنونی تا جایی بود که پادشاه سعودی حاضر شد مواضع سرسختانه علیه قطر را نیز کنار بگذارد و از امیر این کشور هم دعوت کرد تا بعد از آن همه تحریم ها و میانجیگری های بدون نتیجه کشورهای مختلف در این نشست ضد ایرانی حضور داشته باشد.
ادامه مطلب