شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دریای بارنتز بخشی از اقیانوس قطب شمال بوده و مرزهای جغرافیایی آن از سواحل شمالی نروژ در غرب تا روسیه در شرق کشیده شده است. این دریا طبق تعریف کنوانسیون حقوق دریاها بین روسیه و نروژ تقسیم شده است.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی گیلانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چندی پیش ویدئوی "تولیو سولنجی"، هنرپیشه مشهور ایتالیایی را هزاران نفر در اروپا دیدند که با خشم نسبت به مخالفتِ آلمان با فروش اوراق قرضه کروناییِ اروپایی، خیلی چیزهای بد از تکبر و خودخواهی آلمانها گفت و گفت: "برایمان کمی هم از همبستگی اروپایی تعریف کنید تا بهانه ای برای خندیدن داشته باشیم!" باز گفت: "خدا را شکر که ما آلمانی نیستیم. ما مردمی هستیم که همدلی و انسانیت را می شناسیم". او حتی گریزی به تاریخ نزدیک آلمان ها زد و "طرح والتر فونک"، رئیس بانک مرکزی رژیم نازی را پیش کشید و آن را با سیاست های امروز دولت آلمان مقایسه کرد! طرح نژادپرستانه فونک، بخش هایی از اروپا به ویژه جنوب و از جمله ایتالیا را فقط به درد کار کشاورزی و نه فن و صنعت، دانسته بود.
ادامه مطلب
سعید رضا طاهرخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگرچه حق حمایت در برابر تبعیض های نژادی و قومی اولین و مهمترین حق هر انسانی است، اما بسیاری از قربانیان این خشونت ها اعتقاد دارند نه تنها در اروپا قانون مناسبی برای حمایت از اقلیت ها وجود ندارد بلکه هیچ نهاد مستقلی برآمده از اراده آنها در ارکان حکومتی دول اروپایی برای حمایت از حقوقشان وجود ندارد.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: پیروزمندان نتیجه انتخابات مهرماه گذشته با تکیه بر یک میلیون و پانصد هزار رأی خوانده شده از صندوق‌های آراء شاید تا مدتی از شدت جدال‌هایشان بکاهند و خود را مهیای گفت‌وگوهای سخت و پر ابهامی کنند که قرار است طالبان طرف آنان باشد. «عبدالله عبدالله» پذیرفته است با نشستن بر کرسی ریاست «شورای ملی صلح » و در اختیار داشتن ۵۰ درصد اعضای کابینه از ادعای کرسی ریاست جمهوری چشم‌پوشی کند. ژنرال «دوستم» هم با دریافت درجه مارشالی سهم خود را از کیک قدرت دریافت کرده است. ضلع سوم قدرت برای «اشرف غنی» باقی مانده است؛ یعنی کرسی ریاست جمهوری با قدرت تقسیم شده در کابینه.
ادامه مطلب
محسن رنانی در یادداشتی می نویسد: درباره علل و زمینه‌های اصلی توسعه در کشورها، هیچ اتفاق نظری وجود ندارد. اقلیم، فرهنگ، منابع طبیعی، موقعیت جغرافیایی، نظام سیاسی، جمعیت، مذهب، سرمایه‌گذاری، آموزش و ... از مواردی هستند که در هر کدام از نظریه های مختلف توسعه، بر یک یا چند مورد از آنها به عنوان عامل محوری توسعه آفرین تاکید شده است. اما واقعِ قضیه این است که ابروباد و مه و خورشید و فلک باید با هم همکاری کنند تا یک کشور به موقع و به طور طبیعی روی ریل توسعه قرار گیرد. نکته‌ای که تقریبا مورد قبول اکثر نظریه پردازان توسعه است این است که در بیشتر موارد، یک «تصادف تاریخی» یا یک «واقعه بزنگاهی» وجود داشته که باعث شده است مجموعه عوامل توسعه آفرین، دست به دست هم دهند و مسیر یک کشور را تغییر بدهند.
ادامه مطلب
حسین ملائک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در آینده ای نه چندان دور ایران شاهد آن خواهد بود که چین برای جلب ایران علاقمند به سرمایه گذاری سیاسی باشد تا نامعادله فعلی در روابط شرایط معقول تری بخود بگیرد.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در واقع سال هاست که رویکرد بین المللی چین بر اساس سیاست درهای باز، بر گسترش رابطه با همه کشورها و پرهیز از هرگونه درگیری استوار شده و حال در بحران اخیر نیز، از آنجا که این کشور برای تامین سرمایه و دانش فنی مورد نیاز خود به کشورهای توسعه یافته صنعتی از جمله آمریکا نیازمند است، سیاست تنش زدایی چینی نمود بیشتری یافته است.
ادامه مطلب
مرتضی سلطانپور ابیانه در یادداشتی می نویسد: شرکت کیا در کره جنوبی تولیدات خود را تا سال ۲۰۰۰ در مدل های مختلف مانند ریو ادامه داد و در این سال تولید پراید کاملا متوقف شد. ولی در کشورمان تولید این اتومبیل بیش از دو دهه به دلیل ارزان بودن و نیز سادگی در موتور دوام آورد.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: هر زمان که فرد سیاست مداری، در جامعه ما خاطرات خود را نوشت و متن آن سراسر شادمانی بود و حکایت از کار و فعالیت و خدمت بود و گِله و شکایت از حذف، طرد، تبعید، حاشیه نشینی و ناجوانمردی و بی احترامی نبود، سیاست ورزی عاقبت مثبتی خواهد داشت.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: دولت تازه‌نفس عراق محصول سال‌ها رقابت؛ کشمکش و سرانجام استیصال عوامل داخلی و خارجی است که موجب اعتراضات مردم این کشور از اکتبر سال گذشته تا کنون شد. این‌بار همه طرف‌ها توافق کرده‌اند که دولتی تکنوکرات با کمترین گرایش قومی ـ مذهبی زمام امور را به دست گرفته و در خدمت به مطالبات مردم عاصی از جنگ، رقابت‌های کشدار و فساد عمل کند. مشروعیت دولت نزد مردم ، میزان کامیابی‌های آن ـ به‌ویژه در کوتاه‌مدت ـ در رفع مشکلاتی خواهد بود که عصیان را در جامعه عراق سبب شده است. اما چرا دولت کاظمی متفاوت از دولت‌های پیشین می‌نماید؟ چرا می‌توان گمان کرد که او از استعداد بیشتری نسبت به اسلاف خود برای کسب مشروعیت نزد مردم برخوردار است؟
ادامه مطلب