وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آلن ایزاک پ معتقد است علوم سیاسی نیازمند به نظریه و ذهنیت نظری نیست. واتز هم معتقد است: "اگر شناخت ما از جهان تأمین کنندۀ منافع ما باشد، نیازی به نظریه نیست. اما تشخیص راه درست از میان اطلاعات بی کران، تنها از طریق راهبرد نظری امکان پذیر است."
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در مجموع اگر چه کشورمان در دهه های آینده نیز با مشکل جمعیتی مواجه خواهد بود ولی در حال حاضر ظرفیت متخصصین موجود می تواند به گزینه ای موثر در گسترش تعاملات ایران و اروپا تبدیل شده و ضرورت دارد سازکار اصلی آن با ایجاد کمیته های مشترک بین دستگاه های ذیربط داخلی و مذاکره ملموس و صریح با اروپا با هدف تدوین روش های موثر و سهل الوصول بویژه با نهاد اتحادیه اروپا بصورت عام و با کشورهای مختلف بویژه قدرت های بزرگ اقتصادی به طور اخص مشخص و اجرایی شود. انشالله در بخش بعدی به نقش سازمان های مردم نهاد در تعاملات ایران و اروپا می پردازیم.
ادامه مطلب
جلال میرزایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی پیرامون اهداف پشت پرده برگزاری همایش دلواپسان در حمله به دولت بر این نکته تاکید دارد که منتقدین روحانی بر این واقعیت غیر قابل انکار و غیر قابل کتمان آگاهند که این برجام و توافق هسته ای بود که باعث استمرار و تداوم دولت حسن روحانی در دوره دوازدهم ریاست جمهوری شد. لذا برای جلوگیری از پیروزی مجدد گزینه‌ای از همین جریان با استفاده از ابزار مذاکره و احیای برجام دست به کار شدند تا بتوانند با به کارگیری تریبون های خود و همچنین بهره گیری از توان و ظرفیت نهاد مجلس که اکنون در اختیار آنان است، استیضاح و برکناری رئیس جمهور را در دستور کار قرار دهند و برای تبیین آن به دنبال برگزاری همایش در جهت تخریب دولتند.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: مشکل عظیمتر خاورمیانه این است که فقط در راهروهای قدرت نیست که «خود ارزیابی» نفی می شود، بلکه جامعه نیز «بررسی عملکرد خود» را عیب می داند. فقط این نیست که یک مدیر، حداقل بخشی از مشکل را در شناختِ اشتباه، سیاست های نادرست و خطاهای محاسباتی خود نمی داند و دولت های خارجی را مقصر خطاب می کند، بلکه راننده ای که دوبله پارک کرده و دو ساعت رفته، نرخ تورم را سرزنش می کند تا آنکه بپذیرد دوبله پارک کردن کارِ منطقی و صحیحی نیست.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با توجه به زیرساخت های ژئواستراتژیک منطقه تووز، درگیری میان دو کشور حاصل منافع اقتصادی یک طرف یعنی آذربایجان و منافع سیاسی طرف دیگر یعنی ارمنستان است.
ادامه مطلب
سید عباس عراقچی در یادداشتی می نویسد: چهار سال است که دولت آمریکا تلاش می کند برجام را به طور کامل نابود کند و بیش از یک سال است که تقلا می کند حداقل جلوی لغو محدودیت های تسلیحاتی ایران را بگیرد. هر دو هدف ناکام مانده، هم به دلیل استحکام برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ و هم به دلیل دیپلماسی ماهرانه ایران پس از خروج آمریکا از برجام.
ادامه مطلب
غلامعلی خوشرو در یادداشتی می نویسد: این طنز تلخ تاریخ است مثلثی که منطقه را به آتش کشیده در سازمان ملل دوره افتاده و به بهانه ناامنی در منطقه به دنبال تحریم تسلیحاتی ایران است. حال آنکه ایران نه تنها به کشوری تجاوز نکرده بلکه به پشتیبانی عربستان و کمک امریکا توسط صدام مورد تجاوز قرار گرفت که درنتیجه صدها هزار کشته و زخمی و اسیر و آواره بر جای گذاشت ولی با ایستادگی در برابر تجاوز نگذاشت تمامیت ارضی کشور خدشه‌دار شود. پس هدف واقعی تحریم‌ها و فشارها شکستن نیروی ایستادگی مردم و سست و فرسوده کردن توان دفاعی کشور است.
ادامه مطلب
موحد زاهدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه سرانجام پس از گذشت چندین روز از جنگ قره باغ در مورد آن موضع خود را این گونه اعلام کرد که اگر جنگ به خاک ارمنستان کشیده شود روسیه (بنا بر پیمان‌های موجود) دخالت خواهد کرد. این موضع هر چند کوتاه به همراه سکوت نسبتا طولانی در قبال جنگ جاری حاوی نکات مهمی است.
ادامه مطلب
دکتر اعظم ملایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هر چند ریاست‌جمهوری ترامپ خودسرو بی قانون در ایالات‌متحده و نیز رواج ناسیونالیسیم و گرایشهای راست افراطی در عرصه جهانی نقش مهمی در به حاشیه رفتن سازمان ملل و تحقق نیافتن طرح‌های اصلاحی و ابتکارعمل‌های سیاسی دبیرکل این سازمان داشته است، اما شواهد حاکی از آن است که این سازمان در مقابل زورگویی و زیاده طلبی قدرتهای بزرگ، از قدرت مانور چندانی برخوردار نیست و از این رو نمی تواند صدای ملتها و حافظ صلح و امنیت جهانی باشد.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: بسیاری از ناظران از همان ابتدا براین باور بودند که نمی‌توان به راحتی برای جنگ قره‌باغ برنده و بازنده پیش‌بینی کرد. دلیل آن یکی مربوط به انگیزه‌های هریک از طرف‌ها و دیگری توان نظامی ـ اقتصادی آنها در تحمل جنگ بلند مدت است. علاوه براین، فشردگی موقعیت جغرافیای منطقه درگیری، تاب تحمل جنگ بلندمدت را از دو طرف خواهد گرفت. نتیجه اینکه هنوز هیچ‌یک از طرف‌ها آنقدر قوی نیست که دیگری را به تسلیم وادار کند.
ادامه مطلب