چین
با توجه به موعد انتخابات ریاست جمهوری، ترامپ به هیچ وجه تحریم ها علیه ایران را لغو نمی کند
فریدون مجلسی در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی می گوید: واقعیت این است که اساساً میان رفع تحریم‌های ایالات متحده آمریکا با برخی اقدامات مبنی بر آمادگی واشنگتن برای کمک به ایران در مبارزه با کرونا فاصله زیادی وجود دارد. اکنون که در ماه‌های منتهی به انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا قرار داریم دونالد ترامپ به هیچ وجه حاضر به لغو تحریم‌های خود علیه جمهوری اسلامی ایران نخواهد بود، مگر آنکه شرایط و نگاه ایران در خصوص برخی از منافع ایالات متحده آمریکا، به خصوص در منطقه خاورمیانه به محرویت حفظ امنیت اسرائیل تغییر پیدا کند. به عبارت ساده تر رفع تحریم‌های ایالات متحده آمریکا تنها منوط به رفع تهدید از جانب جمهوری اسلامی ایران در خصوص برخی مواضع و منافع آمریکا در منطقه محقق خواهد شد.
ادامه مطلب
«دیپلماسی ماسک» چین در اروپای شرقی
سید حسین طباطبایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آن روز که در ۲۱ مارس سال جاری اولین محموله کمک های بهداشتی چین در فرودگاه بلگراد بر زمین نشست، این گفته ووجیچ، رئیس جمهوری صربستان که «همبستگی اروپائی وجود ندارد. فقط چین می تواند کمک کند»، معنای اصلی خود را یافت. و از این روست که تصاویری از قبیل عکس صدر این گفتار که از یکی از خیابانهای بلگراد گرفته شده است، دستاویز تحلیلگر شبکه abc NEWS می شود و در تحلیلی با عنوان «دیپلماسی ماسک چین در جلب حمایت کشورهای اروپای شرقی برنده می شود»، فطانت چینی ها را در بهره برداری از شرایط و تغییر وضعیت و چهره جهانی خود، ناخواسته می ستاید.
ادامه مطلب
مجال‌ها و جدال‌های «دیپلماسی علم» در وضعیتِ پاندمیک (کویید-۱۹)
سعید چهرآزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در دیپلماسی علم، استفاده از تحقیقات سلامت به عنوان یک پلتفرم، جنبه های منحصر به فردی دارد: از آنجایی که موجب بهبود زندگی انسان ها می شود، همه اشخاص می توانند از هر یک از موفقیت های آن بهره ببرند و برخلاف نتیجه یک کنفرانس ریاضیات، همه افراد قادر خواهند بود تاثیر اهداف و نتایج آن را درک کنند.
ادامه مطلب
چین همچنان هنگ کنگ را مطیع می خواهد
سید رضا حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پکن، خواستار وفاداری بی چون و چرا «یک کشور» است و هنگ کنگ، در پی بازیافتن هویت خود و تکیه بر «دو سیستم». سرکوب این تمایلات و عدم توجه به دموکراسی وعده داده شده در قانون پایه، می تواند نهایتاً به جنبش انقلابی تبدیل شود که «یک کشور» را به طور کلی نادیده بگیرد.
ادامه مطلب
جنگ صلیبی بین المللی علیه چین (بخش دوم و پایانی)
در میانه شیوع بیماری همه گیر کرونا، یک جریان ضد چینی در محافل جناح راستی و برخی از نو لیبرال ها آغاز شده است. این نیروها به دنبال تغییر جهت انتقادها از جهانی سازی- تغییر ساختار اقتصادی، سرقت از مالکیت معنوی و کسری تجاری- و استفاده از آنها برای پشتیبانی از عملیات تغییر دولت ها و حتی جنگ علیه چین برای منافع مالی چند الیگارشی آمریکایی هستند. مشابه این اتفاق را در رابطه با ترویج احساسات ضد مهاجرتی در اروپا و مطابقت آن با منافع اسرائیل در اروپا و ترویج جنگ های نو محافظه کارانه در آمریکا شاهد بودیم.
ادامه مطلب
هنگ کنگ، سنگاپور و تایوان بهتر از چین عمل کردند
رخی از کشورها به ویژه سنگاپور و تایوان توانستند بدون هزینه های سنگین متحمل شده از سوی چین برای قرنطینه کردن جمعیت، این بیماری را تحت کنترل درآورند. رهبران چین باید در جهت واکنش هوشمندانه تر در برابر بحران از این کشورها درس بگیرند. ولی رهبران چین به جای درس گرفتن از اشتباهات گذشته، به دنبال لاپوشانی آنها برآمده اند.
ادامه مطلب
سازمان بهداشت جهانی وجه المصالحه مناسبات چین و امریکا
ابوالقاسم دلفی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در این که راهبرد ترامپ در برخورد با سازمان جهانی بهداشت بر چه مبنا و پایه هایی استوار است نظرات گوناگونی وجود دارد. از جمله آنکه چنانچه به سیاست های رئیس جمهوری امریکا از ابتدای به قدرت رسیدنش در مورد سازمان‌های بینالمللی، نگاهی بیفکنیم این برداشت تایید می شود که تصمیم اخیر ترامپ در چارچوب سیاست های کلی وی و عدم اعتقاد به سازمان های بین المللی است. لیکن زمان و مقطع حساس و مشکل آفرین فعلی برای اتخاذ سیاست برخورد با سازمان جهانی بهداشت، موضوعی است که نمی تواند مبنای قابل قبولی برای اتخاذ چنین تصمیمی باشد.
ادامه مطلب
دست غرب زیر ساتور چین
مهدی تدینی در یادداشتی می نویسد: حکومت چین می‌تواند درباره رفتاری که با مردم خودش دارد، برای مثال در مورد اُیغورها، به کسی جواب پس ندهد، اما وقتی مسئله جان میلیون‌ها انسان در جهان است، وظیفه دارد شفاف و پاسخگو باشد، در غیر این صورت هر قدر هم که شرکت‌های خصوصی و دولت‌های اقتصادپرست غربی رفتار چین را تحمل و توجیه کنند، نمی‌توانند سد راه پدید آمدن احساس «چینی‌بیزاری» در جهان شوند.
ادامه مطلب
کرونا کمونیست و لیبرال نمی شناسد
مرتضی مردیها در یادداشتی می نویسد: برخی عاقلان و دلسوزان در همان ابتدا اعلام خطر کردند ولی کسی جدی نگرفت، تا جهان به خود آمد و دید ویروس مساواتِ زوری تمام جهان را آلوده کرده است. لجاج در حدی است که بعضی از این قوم شادی می‌کنند از این‌که چرخ اقتصاد و سیاست و زندگی اینطور جدی تهدید شده است؛ کسانی که حاضرند جهان نابود شود و آنها در این نسوزند که چرا تمام پیش‌بینی‌های‌شان از بینی به دیوار خورد؟ غرب لیبرال روزبه‌روز بر شوکت و برکت خود افزود و هم اخلاق و فرهنگ را ارتقا داد و حاصل کمونیسم شد کوبا و کره شمالی و کامبوج و ووهان.
ادامه مطلب
تقصیر از چین نیست از ماست
محمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: اصولگرایان درست می‌گویند که در این شرایط حساس نباید برای کشور هزینه تراشید، آن هم وقتی فقط یک کشور باقی مانده که در این شرایط کمک کند. سخنگو کار درستی نکرده است.
ادامه مطلب
چین برای جهان پس از «کووید-۱۹» برنامه ریزی می کند/چرا پکن امریکا را در شیوع کرونا متهم می کند؟
آیا ممکن است ویروس کرونا از یکی از بازارهای مرطوب چین سرچشمه گرفته باشد؟ آیا مخالفت های داخلی در چین رو به افزایش است؟ آیا چین از «زوم» برای جاسوسی از آمریکایی ها استفاده می کند؟ تبلیغات چین در رابطه با «کووید-۱۹» چگونه است؟ دین چنگ، یک پژوهشگر ارشد در مرکز مطالعات آسیایی و موسسه امنیت ملی و سیاست خارجی «دیویس»، در گفت و گوی اختصاصی با دیپلماسی ایران به همه این سوالات و دیگر پرسش ها پاسخ داده است.
ادامه مطلب
جای خالی منافع ملی در اظهار نظرهای سیاسی!
جلال میرزایی در یادداشتی اختصاصی برای دیپلماسی ایرانی پیرامون برخی اظهارنظرها و مواضع سیاسیون داخلی در خصوص روابط تهران - پکن می نویسد: واقعاً عجیب است در حالی که در طی این سال ها و به خصوص از آغاز حیات سیاسی دولت یازدهم و دوازدهم برخی افراد منتسب به یک جناح سیاسی درصدد الشعاع قرار دادن و عدم بهبود روابط ایران با غرب هستند، به موازات آن در جناح دیگر برخی به دنبال ایجاد گسل در روابط تهران و پکن هستند و اتفاقا هر کدام از این جناح ها در بزنگاه هایی با اتخاذ مواضعی، ذات و سرشت خود را که به طور آشکار، خلاف منافع جمهوری اسلامی ایران است، عیان می کنند.
ادامه مطلب
کروناویروس یک بیماری طبیعی است یا یک سیاستگذاری تروریستی؟
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پیدایش و نفوذ فراگیر کروناویروس (کووید۲۰۱۹) در سراسر جهان که ابتدا در دو کشور چین و ایران به وضعیت خطرناک رسیده و سپس ایتالیا، اسپانیا، آلمان و اکنون ایالات متحده آمریکا را در صدر جدول مبتلایان خود قرار داده است، از همان هفته‌های نخستین به عنوان یک حمله یا جنگ بیوتروریسم علیه کشورهای خاصی چون ایران، چین و روسیه معرفی شد. معرفی کروناویروس به عنوان یک حمله بیوتروریسمی به ایران، چین و روسیه، به یاری شبکه‌های فضای مجازی و برخی رسانه‌های ملی و دولتی در ایران، چین، روسیه و ... چنان در افکار عمومی شهروندان این کشورها تکرار شد که حتی به منازعه مسئولین و رهبران برخی کشورها مانند: ایران، روسیه، چین و آمریکا نیز کشیده شده است و به خصوص رهبران چین و آمریکا که کرونا را با عنوان «ویروس چینی» و «ویروس آمریکایی» نام می‌برند.
ادامه مطلب
کرونا پدیده ای جهانی است با آن سیاسی برخورد نکنیم!/تحریم‌ها نباید مانع کمک‌های انسان دوستانه شوند
کی کلز جیمز در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی می گوید: مادامی که پدیده ای از نوع ویروس کرونا، پدیده ای طبیعی است و صرفا یک بیماری محسوب می شود و سازمان بهداشت جهانی گزارشی خلاف آن منتشر نکرده است، هر گونه استفاده سیاسی از آن ناپسند و غیرقانونی است. ما نباید بگذاریم که یک بحران جهانی در زمانی نامناسب با ابعاد سیاسی همراه شود و بر پیچیدگی های آن بیفزاید.
ادامه مطلب
کرونا و افول نظم لیبرال حاکم بر روابط بین الملل
ابوالفضل پازوکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: می توان از پایان نظم لیبرالی که برای بیش از دو دهه نظم مطلق روابط بین المللی بود سخن به میان آورد. نظمی که پس از پایان جنگ جهانی دوم پا به عرصه وجود گذاشت و همزمان با فروکش کرون شعله های جنگ سرد در دهه ۸۰ به نظم یکه تاز و برتر بین الملی مبدل شد.
ادامه مطلب
کرونا ویروس و نظم جهانی پس از آن
محمد باقر حسین پور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در آینده نزدیک، تشدید بیشتر تنش ایالات متحده و چین بعید است، زیرا آمریکایی ها در تلاش برای مقابله با با coronavirus خواهند بود. با این حال، پس از فروکش همه گیری، دور جدیدی از تقابل به نظر می رسد تقریبا اجتناب ناپذیر است. ایالات متحده همچنان چین را به عنوان رقیب اصلی خود می بیند. این واقعیت که چین برخلاف انتظار بسیاری از افراد، توانست سریعاً کنترل این بیماری همه گیر را در دست بگیرد، فقط باعث افزایش ترس از پکن در میان طبقه حاکم آمریکا می شود. مبارزه چین با coronavirus ، اثربخشی سیستم حزب و دولت ، توانایی جامعه در بسیج در میان بحران ها و پتانسیل های فناوری آن را نشان داده است.
ادامه مطلب
منشاء ویروس کرونا، آزمایشگاه یا طبیعت؟
عباس آخوندی در یادداشتی می نویسد: که تاکنون قابل‌پذیرش‌ترین فرضیه برای منشاء این ویروس، فراهم شدن امکان انتقال ویروس از حیوان‌های وحشی به انسان به‌عنوان میزبان، جهش آن در انسان و سرایت آن به جهان انسانی است. تا زمانی که فرضیه قابل‌اثبات دیگری نیامده، این فرضیه قانع‌کننده‌ترین فرضیه‌ای است که فراروی ماست.
ادامه مطلب
کرونا و تاکید مجدد بر قرن چشم بادامی‌ها
سید رضا تقوی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شاید بتوان گفت پس از حوزههای بهداشتی و درمانی جالب‌ترین بحثها و معماهای مربوط به کرونا را در عرصه علمی و عملی بینالمللی شاهد بودیم. در این بین چند فرضیه بیش از همه در تحلیلهای گوناگون به چشم خورده است. یکی مقایسه الگوی مدیریت دولت اقتدارگرای (الگوی اجماع پکن) چینی و در مقابل الگوی لیبرال دموکراسی (اجماع واشینگتن) آمریکایی در مدیریت و کنترل این بیماری.
ادامه مطلب
دیپلماسی نوین فرهنگی چین
نویسندگان: عادل خانی - ابراهیم پرویز
ادامه مطلب
روسیه و چین الگو هستند یا امریکا و اروپا؟
احمد زیدآبادی در یادداشتی می نویسد: رسانه‌های رسمی ایران به گونه‌ای خبرهای شیوع کرونا در جهان را پوشش می‌دهند که گویی چین در این مورد کاملاً موفق عمل کرده است و دمکراسی‌های اروپایی و آمریکا در مواجهه با آن، بدبخت و بیچاره و وارد سراشیب جهنم شده‌اند! آیا منظورشان این است که حکومت تک حزبی و اقتدارگرا در برابر مشکلات و بحران‌ها، کارآمد و تواناست؛ اما دموکراسی‌ها ناتوان و آسیب‌پذیرند؟
ادامه مطلب
حکومتِ جهانیِ کرونا؛ مسئلهِ ناتمامِ بازیگرِ یکتا در روابط بین‌الملل
حسین درجانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ویروس کرونا نظریه روابط بین‌الملل را با چالش تازه‌ای مواجه کرده است. از یک طرف بخشی از دانش حوزه بهداشت و سلامتِ عمومیِ بشر به حوزه علوم انسانی و مشخصاً روابط بین‌الملل راه پیدا کرده و از طرف دیگر جدال درون پارادایمی این رشته بر سر مفهوم جهانی شدن و آینده آن به اوج رسیده است.
ادامه مطلب