غلامعلی خوشرو در یادداشتی می نویسد: این یک فرصت مناسب برای ایران است تا روابط خود را با چین گسترش داده و به خصوص در حوزه همکاری‌های بهداشتی و راهبردی و تهاتر نفت بیش از پیش فعال شود. در این شرایط باید سطح روابط با چین را ارتقا داد تا در چالش‌های موجود با غرب نیز بتوان از اهرم‌های سیاسی و اقتصادی قوی‌تری برخوردار بود.
ادامه مطلب
اعظم ملایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هر چند اتخاذ چنین مواضعی از سوی قدرتهای جهانی، چین و هنگ کنگ را در شرایطی پیچیده و بغرنج قرار داده، اما مقامات چینی سرسختانه در مقابل این جهت گیریها ایستاده اند و مدعی هستند که از نظر حقوقی هنگ کنگ بخشی از خاک چین است و بنابراین این کشور می تواند ابتکار عمل تصمیم گیری در مورد آن را به دست بگیرد و کشورهای دیگر نباید در مسائل داخلی چین مداخله کنند.
ادامه مطلب
هادی محمدی می نویسد: به نظر می رسد شیطنت غربی ها برای سر درآوردن از این طرح و احیانا تلاش برای به هم خوردن چنین برنامه راهبردی مهمی میان ایران و چین باعث شده است تا دروغ هایی را به سند نسبت دهند و متاسفانه برخی در داخل ایران نیز در دام این نقشه افتادند.
ادامه مطلب
اگر همه دنیای خارج مثل یک کشور بزرگ به رهبری چین علیهش شوند چه خواهد کرد؟ در مقابلش راهی جز جنگ نخواهد بود. این چیزی است که در نیمه اول قرن گذشته اتفاق افتاد. آیا چنین چیزی را امریکایی ها می خواهند؟
ادامه مطلب
احسان صادقی چیمه در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی در نقد کتاب «جنگل بازمی‌گردد» می نویسد: یگن عامل بازگشت وضعیت جنگل و چالش اقتدارگرایی چین در عرصه جهانی مقابل آمریکا را ناشی از واقعیت‌های امروز جامعه آمریکا و انفعال جریانات سیاسی این کشور در عرصه سیاست خارجی می‌داند. انفعالی که از نگاه کیگن سبب شده است تا آمریکا دیگر به‌مانند سابق نقش خود را به‌عنوان رهبر نظم جهانی ایفا نکرده و رقبای آمریکا همانند درندگان جنگل می‌خواهند نظم لیبرال آمریکایی را تضعیف کنند.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی گیلانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: گرچه منطقه خاورمیانه عجالتا در اولویت راهبردهای منطقه ای چین قرار ندارد، لیکن بسیاری از راهبردپردازان آمریکایی به این نتیجه رسیده اند که برای دور نگه داشتن چین آینده از منطقه باید از همین امروز به مبارزه با ایران برخاست و او را تضعیف کرد. بدون تردید چالش های سیاسی و تضادهای فکری با چنین فرضیهای در داخل کشورمان فراوان است، ولی سوال این است که دورنمای مناسبات ایران با ابرقدرت شرقی در آینده چگونه و با چه تدابیر بلند و کیفیات ظریف و سیاست متوازنی رقم خواهد خورد تا از آن همانند دورانهای دراز گذشته، دوباره رابطه گرگ و میشی رقم نخورد؟
ادامه مطلب
سید مهدی حبیبی و محمد رضا قائدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسند: جمهوری اسلامی ایران که هم‌اکنون با تحریم‌های گسترده ایالات‌متحده آمریکا مواجه است در وضعیتی نیست که بتواند میان چین و آمریکا یکی را انتخاب کند. درواقع، نزدیکی راهبردی ایران به چین، حاصل شرایط تحریمی است و این روابط به‌صورت نامتقارن راهبردی شده است.
ادامه مطلب
با پنج زیرساختی که به نظر می رسد هیچ وجه مشترکی با هم ندارند آغاز می کنیم: سدی در کامبوج، بندری در سریلانکا، یک نیروگاه در آفریقای جنوبی، یک استادیوم ۵۰ هزار نفری در زامبیا و مقر جدید پارلمان زیمباوه. مکان اینها بسیار از هم فاصله دارد لیکن همه نام چین را به یدک می کشند. این کشور طراح همه اینها بود.
ادامه مطلب
احمد آدینه وند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ویژگی ممتاز این کشورها، که اکنون با اشاره به توان بالای اقتصادی از آنها به ببرهای جدید آسیا یاد می کنند، اشاره به پیشرفت های آنها در بستر جوامعی در حال توسعه دارد به گونه ای که این کشورها بی آنکه مسیر تدریجی و بطئی توسعه در تمام شئون جامعه خصوصا در حوزه سیاست که که بیانگر حاکمیت نهادهای دموکراتیک است را طی کنند گام در مسیر توسعه اقتصادی گذاشته اند، دستاوردهای چشمگیری را از خود به منصه ظهور رسانده اند. سوالی که در اینجا مطرح است چه عواملی یا دستکم عامل حیاتی در تجربه این کشورها وجود دارد که آنها را به این درجه از توسعه اقتصادی رهنمون کرده است؟
ادامه مطلب
سفیر چین آقای، وانگ کان (Wang Qun) در نشست شورای حکام، دستور جلسه ۶e در روز شانزدهم ژوئن ۲۰۲۰ در وین را قرائت کرد.
ادامه مطلب
محمد زارع در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شاید به جرات بتوان گفت که اولین اثر کلان جهان ظهوریابنده جدید به خصوص در نتیجه افزایش رقابت استراتژیک میان چین و آمریکا برای ایران آن باشد که چنین تحولاتی حداقل در کوتاه مدت، بیش از گذشته چین را به عنوان یک "شریک در دسترس" برای جمهوری اسلامی ایران تبدیل خواهد کرد. جمهوری اسلامی ایران تقریبا در ده سال گذشته یک شریک در دسترس فعال یعنی روسیه را در تحولات راهبردی داشته و تلاش کرده است تا از آن طریق برخی از نیازمندهای راهبردی خود در حوزه های مختلف سیاسی و امنیتی را تامین کند. به نظر می رسد که با توجه به تحولات ساختاری جدید، چین هم می تواند بیش از پیش برای ایران در دسترستر شود.
ادامه مطلب
روسیه از چین موذی تر است با وجود این که نمی تواند پولی که لازم دارد تا طرح های منطقه ای و بین المللی اش را اجرا کند و پیش ببرد، اختصاص دهد، در نتیجه نمی تواند جاه طلبی هایش برای رهبری بزرگ جهانی را محقق کند. الآن هدفش این است که به نظام بین المللی فعلی ضربه بزند. در حالی که چین کشوری است که ابرقدرت شده است و برای آن هم کار می کند. شاید هم بخواهد بزرگترین ابرقدرت جهان به جای امریکا شود.
ادامه مطلب
در شرایط کرونایی جهان، چین اهداف اقتصادی خود را در قاره سبز دنبال می‌کند. چشم بادامیها با کیف‌های پر از پول به اروپا رفته‌اند و شروع به سرمایه‌گذاری کرده‌اند. از بنادر خارجی در اقصا نقاط جهان تا خرید شرکت‌های در حال ورشکستگی اروپایی‌ها هدف چینی‌هاست.
ادامه مطلب
احسان صادقی چیمه در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مساله حائز اهمیت در اینجا این است که چین با توجه به اینکه به مدل خاص توسعه‌ای که برای خود در پیش گرفت، توانست خود را به‌عنوان یک الگوی بدیل توسعه در مقابل الگوهای رایج لیبرالیستی و غربی قرار دهد. این مساله برای غرب و به‌خصوص آمریکا باعث نگرانی شده است چرا که این الگو با توجه به تلاش چین برای انباشت قدرت و استفاده از ابزارهای مختلف این توانایی را در اختیار دارد تا الگوی مورد نظر خود را توسعه دهد.
ادامه مطلب
سه ضلعی آمریکا/چین/اسرائیل آنقدرها هم که به نظر می‌رسد، عجیب نیست. هدف چین فروپاشی پاکس آمریکن است که در اواخر جنگ سرد پیدایش یافت. هدف اسرائیل این است که از این فروپاشی جان سالم به در ببرد. هدف آمریکا هم باید این باشد که به متحدانش اطمینان دوباره بدهد. ترامپ نشان داده که کنار اسرائیل می‌ایستد، اما دموکرات‌‌ها به روشنی نشان داده‌اند که اگر بایدن در نوامبر به پیروزی برسد، مهم‌‌ترین متحد آمریکا در خاورمیانه را به چین نزدیک‌تر خواهد کرد.
ادامه مطلب
احمد آدینه وند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در دوران شی جی پینگ نوعی ناسیونالیسم چینی با محوریت تامین منافع ملی این کشور در رقابت با قدرت های غربی و منطقه ای شکل گرفته که به کلی با رویکرد مائو بنیانگذار چین نوین متفاوت است.
ادامه مطلب
سید رضا حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دولت مرکزی چین قصد دارد به جای انتظار برای اجرای اصل ۲۳ توسط دولت هنگ کنگ و تصویب قانون امنیت ملی، با بهره گیری از ظرفیت اصل ۱۸ و قانونگذاری اولیه در کنگره ملی خلق، قانون مذکور را در زمره قوانین ملی ضمیمه ۳ درج و سپس وارد نظام حقوقی هنگ کنگ کند. موضوعی که از نظر برخی حقوقدانان، دور زدن نظام قانونگذاری هنگ کنگ و بر خلاف «خودمختاری» منطقه، قانون پایه هنگ کنگ و ساختار «یک کشور- دو سیستم» است.
ادامه مطلب