رضا معصومی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ظهور چین و روسیه، ناکامی‌های سیاست خارجی آمریکا، و بحران‌های داخلی این کشور، جهان را به سمت چندقطبی شدن برده است.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: اگرچه روسیه به دلیل مشکلات جابه‌جایی محموله ها به شرق و جنوب در خزر عمیقا تحت تأثیر قرار گرفته است، جمهوری خلق چین همچنین به طور فزاینده ای برای حمل و نقل کانتینری به آسیای مرکزی به دریای خزر متکی است (نگاه کنید بهEDM، ۱۱آوریل ۲۰۲۳). سطح آب دریای خزر سال هاست که در حال کاهش است و منجر به گسترش خط ساحلی شده که بحث های آکادمیک را در مورد اینکه آیا این یک مسئله دائمی است یا می تواند در دهه های آینده معکوس شود برانگیخته است.
ادامه مطلب
کاهش وابستگی به فیلم‌های آمریکایی، استقلال فرهنگی و اقتصادی چین را تقویت کرده و امکان صادرات روایت‌های بومی به جهان را فراهم می‌کند.
ادامه مطلب
دوران مماشات به سر رسید. فصل جدید جدایی اقتصادی آمریکا و چین آغاز شده است و این درد، گریبان همه را خواهد گرفت. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، با افزایش سرسام‌آور تعرفه‌ها علیه چین -و در‌عین‌حال، تعلیق موقت تعرفه‌های سنگین بر ده‌ها کشور دیگر- دو قدرت اقتصادی بزرگ جهان را به نبردی کشانده است که هیچ‌کدام از آن جان سالم به در نخواهند برد و خطر فروپاشی اقتصاد جهانی را به همراه دارد.
ادامه مطلب
حسین صالحی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چین همواره از راه های دیپلماتیک و اقتصادی فشارهای زیادی بر تایوان وارد کرده، اما این موضوع باعث عقب نشینی تایوان نشده و همچنان به دنبال حفظ استقلال خود است.
ادامه مطلب
پکن می‌تواند از بی‌ثباتی ناشی از رویکردهای تفرقه‌افکنانه و غیرمتعارف ترامپ برای تقویت جایگاه جهانی خود، تضعیف اتحادهای آمریکا، و پیشبرد اهداف اقتصادی و نظامی‌اش بهره‌برداری کند.
ادامه مطلب
جود بلانشت و رایان هاس بر اهمیت درک توازن قدرت با بزرگترین رقیب آمریکا و چالش‌های مرتبط با آن تأکید کردند. آنها استدلال می‌کنند که بزرگترین خطر این نیست که واشینگتن قدرت چین را دست‌کم بگیرد، بلکه این است که منابع قدرت خود را نادیده بگیرد. بلانشت رئیس مرکز تحقیقات چین در مؤسسه رند است، در حالی که هاس، پژوهشگر مؤسسه بروکینگز، سال‌ها در شورای امنیت ملی و وزارت امور خارجه آمریکا بر سیاست چین کار کرده است.
ادامه مطلب
مرتضی بنانژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جنگ تعرفه‌ای آمریکا و چین، یک پدیده پیچیده و چندوجهی است که تأثیرات گسترده‌ای بر اقتصاد جهانی و روابط بین‌المللی دارد.
ادامه مطلب
پویا داوری منزه در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تشدید تنش‌های تجاری میان ایالات متحده و شرکای اصلی آن، از جمله چین و اتحادیه اروپا، نه تنها بازتابی از اختلافات اقتصادی، بلکه نشانه‌ای از رقابت استراتژیک برای تعیین قواعد بازی جهانی است. در این میان، سیاست‌های تهاجمی دونالد ترامپ در اعمال تعرفه‌های سنگین بر فولاد و آلومینیوم، که از سال ۲۰۱۸ آغاز شد و اخیراً با طرح تعرفه‌های جدید تشدید شده، به نقطه اوجی در این تنش‌ها تبدیل شده است. پاسخ متحد چین و اتحادیه اروپا به این سیاست‌ها، همراه با تلاش آمریکا برای نزدیکی به روسیه در بحران اوکراین، نشان می‌دهد که جهان در حال تجربه بازآرایی بلوک‌های قدرت است؛ بازآرایی‌ای که یادآور استراتژی تاریخی هنری کیسینجر در دوره جنگ سرد برای ایجاد شکاف بین چین و شوروی است. این مقاله به تحلیل ابعاد این تحولات، پیوندهای تاریخی، و پیامدهای احتمالی آن بر نظم جهانی می‌پردازد.
ادامه مطلب
خدایار سعیدوزیری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: این مقاله، با در نظر گرفتن چالش‌های گسترده از تضادهای سرمایه تا نقش منطقه‌ای هند، یک تحلیل جامع و چندلایه ارائه می‌دهد. فرض محوری این تحلیل آن است که ایران از تحریم‌ها و محدودیت‌های کنونی رها شود و به یک بازیگر پویا تبدیل شده باشد. هدف از این تحلیل ترسیم یک چشم‌انداز دقیق از آینده جهان با تمرکز بر عوامل محرک، نقاط عطف و پیامدهای احتمالی است.
ادامه مطلب
حافظ حاجی کریم جباری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هر یک از سه کشور انگلیس، فرانسه و آمریکا (در صورت بازگشت آمریکا به برجام) می تواند به تنهایی، شش قطعنامه ی تحریمی شورای امنیت سازمان ملل متحد را که طی سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ میلادی، مطابق با سال های ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸ (به اضافه ی قطعنامه ۲۲۲۴ سال ۲۰۱۵ میلادی-۱۳۹۴) علیه جمهوری اسلامی ایران به تصویب رسیده بازگرداند. بر اساس بندهای ۳۶ و ۳۷ برجام و بند ۱۱ قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، این امکان در حال حاضر کاملا برای انگلیس و فرانسه فراهم است. بر اساس اطلاعیه های دو کشور مذکور، خصوصا انگلیس قصد دارد تا پیش از مهلت تعیین شده در برجام، یعنی ۲۶ مهر ۱۴۰۴ (برابر با ۱۸ اکتبر ۲۰۲۵) این سازوکار را فعال کند.
ادامه مطلب
از چهارشنبه هفته گذشته عرصه سیاست خارجی ایران تحولات سیال و پرشتابی را به خود دیده است. مجموعه این حوادث در روزهای منتهی به پایان سال ۱۴۰۳، شرایط پیچیده و در‌عین‌حال مبهمی را با تمرکز بر دیپلماسی هسته‌ای برای سال پیش‌رو به وجود آورده است، اما در جدیدترین اتفاق، صبح دیروز جمعه پکن میزبان نشست سه‌جانبه‌ای با حضور معاونان وزرای امور خارجه روسیه، چین و ایران درباره پرونده هسته‌ای کشورمان بود که در نهایت با یک بیانیه مشترک هشت‌بندی به کار خود پایان داد.
ادامه مطلب
در دولت او نوعی پذیرش وجود دارد که نظم لیبرال بین‌المللی تنها به لطف قدرت نظامی آمریکا ممکن شد و حالا آمریکایی‌ها دیگر نمی‌خواهند هزینه آن را بپردازند. این همان واقع‌گرایی است – یک واقع‌گرایی خام، فاقد راهبرد و به قول دانشمند علوم سیاسی، استیون والت، یک "واقع‌گرایی نئاندرتالی" – اما در هر حال نوعی از واقع‌گرایی است.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد ترامپ تلاش دارد تا خطوط چارچوب صلح را در جنگ اوکراین ترسیم کند و پایان بازی را با نام خود رقم زند. ترامپ به وضوح اوکراین را فرصتی برای نشان دادن قدرت خود به رای دهندگان آمریکایی می‌داند. اگر او بتواند پوتین را پای میز مذاکره بیاورد و به جنگی پایان دهد که از نظر او هیچ نفعی برای مردم آمریکا ندارد، این ادعای او نیز تقویت خواهد شد که می تواند از جنگ جهانی سوم جلوگیری کند.
ادامه مطلب
رامین فخاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مهم‌ترین درس از تجربه اوکراین این است که هیچ کشوری نباید امنیت، اقتصاد و سیاست خود را به‌طور مطلق به یک ابرقدرت وابسته کند. هرچند اتحادهای استراتژیک می‌توانند مزایایی به همراه داشته باشند؛ اما در نهایت، هر کشوری مسئول تأمین منافع خود است و نباید انتظار داشته باشد که قدرت‌های بزرگ، منافع دیگران را بر منافع خود ترجیح دهند.
ادامه مطلب
محمدحسین عمادی در یاددشتی می نویسد: در پاییز سال ۲۰۱۶ و اوج‌گرفتن تبلیغات انتخاباتی دور اول ترامپ، با یکی از استادان دانشگاه و عضو برجسته حزب کمونیست چین گفت‌وگو داشتم و نظرش را درباره امکان و عواقب پیروزی ترامپ پرسیدم. با اطمینان گفت: «ما از این اتفاق استقبال می‌کنیم، زیرا او با این شاخصه‌ها آخرین رئیس‌جمهورآمریکای مقتدر خواهد بود!». پنج سال بعد و پس از پیروزی بایدن، به او یادآور شدم که محاسباتش درست نبوده است. در پاسخ گفت: «بازی تمام نشده و نیمه دوم را توان بازیکنان و اندیشه مربیان می‌سازد». آن زمان، بازگشت ترامپ به قدرت بسیار بعید به نظر می‌رسید. اما سؤال کنونی این است که چین برای مواجهه با ترامپ در نیمه دوم بازی چه طرحی در سر دارد؟
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ترامپ، یک ایده دارد تا بتواند امریکای امروز را با کمترین مصرف و مخارج اقتصادی و مالی، در صدر سیاست های جهانی، نگه دارد. این کشور از زمان روی کار آمدن جو بایدن، استراتژی ایجاد شکاف میان چین و روسیه یا روسیه و ایران و هر ضلع را در دستور کار جدی قرار داده بود. حتی قبل از آن، ترامپ با دیدارهای بی پیشینه و تاریخی با کیم جون اونگ، رهبر کره شمالی، میانۀ گرم با پوتین و دیپلماسی ظاهری و فریبنده با رهبر چین، در تلاش بود تا از پیشرفت و استحکام این اتحاد، بواسطه ایجاد شکاف، جلوگیری کند. حالا، با مختوم ساختن قضیه اوکراین که ظاهرا به نفع روسیه هم است، امریکا در تلاش است تا با ایجاد سیاست فشار حداکثری، ایران و روسیه را از کنار چینی ها دور کند.
ادامه مطلب
ابوالقاسم دلفی در گفت وگویی باور دارد که اگر می‌خواهیم بحران از این عمیق‌تر نشود، باید در کمترین زمان ممکن به سمت مذاکرات عملی برویم. تکرار می‌کنم که مذاکره عملی، نه دیدار و گفت‌وگو و تماس تلفنی یا نوشته‌های توییتری. باید با حضور فیزیکی در اروپا و آغاز مذاکرات، پنجره روابط را باز کنیم
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با توجه به آمارها و روندهای اقتصادی، روابط تجاری چین و اروپا در حال نزدیک‌تر شدن به یک نقطه عطف است. این هم‌راستایی اقتصادی می‌تواند به تقویت موقعیت چین در سطح جهانی و ایجاد فرصت‌های جدید برای اتحادیه اروپا در زمینه‌های مختلف منجر شود.
ادامه مطلب
مرتضی بنانژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تعرفه مالیاتی است که بر کالاهای وارداتی اعمال می‌شود. این مالیات که متناسب با ارزش کالاهاست به شرکت های وارد کننده تحمیل می‌شود نه بر صادر کنندگان و در نهایت این شرکت وارد کننده آمریکایی هزینه مالیات یا تعرفه را از طریق افزایش قیمت فروش به مشتری منتقل می‌کند و این مصرف کننده امریکایی است که بار اقتصادی تعرفه را متحمل می‌شود. از آثار تبعی آن این است که چون قیمت خرید کالا بالا می‌رود با کاهش اقبال عمومی مواجه و در نهایت تولید کننده متضرر می‌شود اما چرا رئیس جمهوری آمریکا شدیدا طرفدار اعمال تعرفه است؟
ادامه مطلب
مهدی مطهرنیا در گفت وگویی تاکید دارد: فارغ از اینکه چه اتفاقاتی در سال ۱۴۰۴ روی دهد، قطعا آن چیزی که روی خواهد داد این است که سال ۱۴۰۴ سال گذار است. به این معنا که دیگر نمی‌تواند تهران این تصور را داشته باشد که می‌تواند شرایط را به سال‌ها و دهه‌های گذشته برگرداند. همانگونه که تاکید کردم این سال و اساسا دهه ۱۴۰۰ به عنوان یک برهه تعیین کننده در آستانه ورود به نظم نوین جهانی است. لذا تهران در مسیر اجتناب‌ناپذیر از عبور از گذشته برای انطباق با این نظم در آینده قرار گرفته است.
ادامه مطلب
در طول پنج سال گذشته، روابط ایران با روسیه و چین به طور قابل توجهی متحول شده که این روابط تحت تأثیر تغییرات ژئوپلیتیکی، همکاری های امنیتی، منافع اقتصادی و نگرانی های منطقه ای شکل گرفته است.
ادامه مطلب
پکن با استفاده از هم‌زمانی اعلام آمادگی ترامپ و پوتین برای گفت‌وگوهای صلح اوکراین، پیشنهاد میانجیگری خود را از طریق کانال‌های پنهانی به واشنگتن عرضه کرده است. برمبنای گزارش منابع آگاه به وال‌استریت ژورنال، این پیشنهاد شامل برگزاری نشستی دونفره میان رهبران آمریکا و روسیه -بدون حضور ولودیمیر زلنسکی- و ایجاد سازوکارهای نظارتی مشترک با مشارکت چین پس از برقراری آتش‌بس است. هرچند مقامات کاخ سفید با عبارتی تند این طرح را «غیرقابل قبول» خوانده‌اند، اما خودداری از رد رسمی آن گویای احتمال وجود مذاکرات پشت پرده‌ای است که هنوز به افکار عمومی درز نکرده است.
ادامه مطلب
وبیناری که توسط اندیشکده روسی تهیه شده است و دکتر سیدارث کاشال، پژوهشگر اقتصاد نظامی و فارغ‌التحصیل روابط بین‌الملل از مدرسه اقتصاد لندن آن را مدیریت می کند، تلاش دارد بر اساس یافته‌های گزارش اخیری که توسط نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا و مرکز استراتژی‌های دریایی فرانسه (CESM) پشتیبانی می‌شود، حضور و قدرت نظامی چین در حوزه یورو- آتلانتیک را بررسی کند.
ادامه مطلب
رادیو و تلویزیون مرکزی چین (سی ام جی) به مناسبت جشن «یوان شیائو» یا جشن فانوس، یک شب نشینی شاد را برای مخاطبان خود در نظر گرفته که بخش هایی از آن را می توانید قبل از پخش کامل این برنامه، در ویدیوی زیر تماشا کنید.
ادامه مطلب
برخی از متحدان ایالات متحده، به ویژه آنهایی که در اروپا هستند، وسوسه شده اند که به دنبال راهی میانی باشند که روابطشان با ایالات متحده را با روابط اقتصادی آنها با چین و روسیه متعادل شود. اما واشینگتن باید از تلاش های آنها برای اجتناب از جانبداری عقب نشینی کند. همان‌طور که وس میچل، کارشناس سیاست خارجی اخیراً استدلال کرده است، ایالات متحده به ایجاد یک جبهه متحد در برابر مرکانتیلیسم چین نیاز دارد.
ادامه مطلب
بزرگترین گامی که ایالات متحده باید در این راستا بردارد تشویق سرمایه‌گذاری در صنایع داخلی است، به‌ویژه در بخش‌هایی که پایه‌های تولیدی را تقویت می‌کنند و به واشینگتن کمک می‌کنند تا کنترل بیشتری بر زنجیره‌های تامینی که از تولید نظامی پشتیبانی می‌کنند، برقرار کند.
ادامه مطلب
رامین فخاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: لازمه پرداختن به بزرگترین بخش استراتژی آمریکا یعنی مهار چین این مسئله است که ایالات‌متحده در ابتدا به چالش‌های امنیتی خود دررابطه‌با جنگ اوکراین و خاورمیانه فائق بیاید و پس‌از آن به سراغ موضوع اصلی و رقیب اصلی خود چین برود و طرح مهار چین را به‌پیش ببرد.
ادامه مطلب
علیرضا مکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اما در این میان مخصوصا با مطرح شدن بحث رقابت میان قدرت های بزرگ در اسناد امنیت ملی ایالات متحده، روسیه، چین و اروپایی ها به تدریج فضا جایگاه راهبردی خود را در این رقابت جدید باز یافته است. در میان تمام قدرت های مدعی رقابت های فضایی به نظر می رسد که در حال حاضر امریکایی ها، چینی ها، اروپایی ها و ژاپنی ها طرح ها و اعتبارات بیشتر و منسجم تری برای تسلط بر فضا دارا هستند. رقابتی که از بسیاری جهات برای قدرت های بین المللی جنبه بسیار حیاتی دارد و صرفا بحث رقابت بر سر پرستیژ و اعتبار نیست.
ادامه مطلب
مهدی کهترپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ما بارها و بارها شاهد هشدارهای پی‌درپی مقامات آمریکایی درباره‌ی تهدید فزاینده‌ی چین در قبال سلطه‌ی جهانی آمریکا بوده‌ایم. این تنش‌ها در قالب جنگ اقتصادی میان دو ابرقدرت، مواضع آمریکا در قبال مسئله‌ی تایوان، و اظهارات تنش‌آفرین مقامات آمریکایی درباره‌ی سیاست‌های کلی چین نمود یافته است. اما حقیقت امر این است که بخش قابل توجهی از این هیاهو و بزرگنمایی‌ها، صرفاً ساخته و پرداخته‌ی رسانه‌های وابسته و مزدبگیر و مجتمع‌های صنعتی – نظامی آمریکایی است که فلسفه وجودی خود را در تداوم تنش و منازعه می‌بینند. این گروه‌ها با بهره‌گیری از زبان سیاستمداران واشنگتن، به دنبال ترویج نگرشی خصمانه و تقابل‌جویانه هستن چرا که اصولا بقا و معیشت آنان در گرو تنش های منطقه ای و بین المللی است و همواره برای تداوم کسب و کار آنها آمریکا نیازمند دشمنی بزرگ است این دشمن بزرگ در دهه ۹۰ روسیه بوده و امروز این دشمن بزرگ چین است.
ادامه مطلب