نگاه ایرانی

حکمرانی غرب بر این پدید آغاز شده است

کنوانسیون جدید هوش مصنوعی؛ راهبردهای ایران و دیگر کشورهای از قافله جا مانده

اعظم ملایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با تصویب این کنوانسیون پرسشها و ابهامات متعددی پیرامون آن شکل گرفته؛ از جمله اینکه محتوا و الزامات این معاهده چیست و طی چه فرایندی و با چه اهدافی شکل گرفته است؟ آیا آنطور که در برخی رسانه ها انعکاس یافته این معاهده واقعاً جهانی است و برای همه کشورها الزام آور است؟ ایران باید چه موضعی در قبال این معاهده داشته باشد و چشم انداز حکمرانی هوش مصنوعی خود را چگونه تعریف کند؟ 

ادامه مطلب

با وجود رقبای جدی

کار سخت ایران در بازار عراق

بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: وجود کشورهای رقیب منطقه ای در بازارهای عراق، جدیت بیشتر ایران برای حفظ بازارهای صادراتی به عراق را ضروری می سازد.

ادامه مطلب

درباره مناظره ترامپ و هریس

پایان این تئاتر سیاسی به کجا می‌انجامد؟

سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: مناظره ترامپ ـ هریس، بی‌تردید تئاتری سیاسی است که هر چند نهایتاً دو نفر،‌ هنرپیشه این صحنه‌اند، اما پشت بازیگری هر کدام از آنها مجموعه‌ای منظومه‌ای متنوعی از نهضت اقتصادی،‌ گرایش سیاسی و نگرشی فرهنگی و هنجاری قرار دارد. اما نهایتاً این دوکاندیدا هستند که باید بتوانند با بازی خوب، تماشاگران را به خود علاقه‌مند کنند این مستلزم بهره‌برداری از مهارت‌های نمایشی است.

ادامه مطلب

تحلیلی بر رویدادهای اخیر

ماجرای خیانت روس‌ها به ایران و سوریه چه بود؟

محمدعلی مهتدی در یادداشتی می نویسد: در چند روز گذشته دو رویداد غیر مترقبه مورد توجه محافل خبری و تحلیلی قرار گرفت: یکی عملیات هوابرد ارتش صهیونیستی در منطقه مصیاف واقع در حومه شهر حماه در سوریه و دیگری عملیات شهادت طلبانه یک شهروند اردنی در پل اللنبی بین اردن و کرانه باختری که به کشته شدن سه نظامی صهیونیست و زخمی شدن چهارنفر دیگر و شهادت فرد اردنی انجامید.

ادامه مطلب

بررسی دو راهبرد

آسیب شناسی سیاست همسایگی در سفر رئیس جمهور به عراق

سید محمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: برای جمهوری اسلامی ایران که به خصوص در سال‌های اخیر راهبرد همسایگی را با دو هدفِ آغاز روند منطقه‌گرایی درون‌زاد و مدیریت تحریم‌های امریکا، به عنوان اولویت سیاست خارجی خود برگزیده، عراق مطلوب‌ترین گزینه برای الگو‌سازی و آغاز سیاست همسایگی است. چرا عراق؟

ادامه مطلب

یادآوری نکاتی چند

ایران و گشایش مسیرهای مواصلاتی در قفقاز جنوبی

سید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: انتخاب نام زنگه زور که برگرفته از نام قدیمی این منطقه و در بردارنده ادعاهای تاریخی بود روایت سازی شد. این شیوه مواجهه با مسائل و تکیه بر برشی از گذشته هر چند برخی امکان های محدود و مقطعی ایجاد می کند اما اگر قرار باشد کل رویدادها را واکاوی کنیم به نتایجی می رسند که باب میل آنها نخواهد بود و پذیرش و هضم آن برایشان دشوار خواهد بود. متاسفانه این شکل از برخورد با مسائل تاریخی که به‌صورت یکجانبه و به سود خود دیدن حوادث و رویدادهاست وجود دارد که از نظر علمی و منطقی درست نیست و منشا مشکلات و سوء تفاهمات در منطقه شده است.

ادامه مطلب

ابزارهای در دست تهران

روس‌ها به ایران پشت می‌کنند؟

بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: ورود دوباره روسیه به کریدور ناموجود «زنگه زور» دخالت غیر قابل قبول روسیه به روابط ایران با کشورهای هم مرز در منطقه است. ایران ابزار های سیاسی و نظامی در جهت تامین منافع ملی خود را داراست و به روسیه هشدار می دهد که در مسائل داخلی ایران و روابط با همسایگان هم مرز دخالت نکند.

ادامه مطلب

فصل نوینی در مناسبات بین المللی

چینی‌ها چه خوابی برای آفریقا دیده اند؟

سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: مناسبات چین و آفریقا، بدون چالش هم نبوده و نیست، اما این‌ها هیچ کدام کار منظم و سیستماتیک چین در آفریقا از یک سو و تمرکز دیپلماسی قاره‌ای در آفریقا بر توسعه اقتصادی از سوی دیگر را کم نمی‌کند. هر چه هست مناسبات قاره‌ای چین و آفریقا، فصل نوینی در مناسبات بین‌المللی است.‌

ادامه مطلب

پدیده اتاق‌های خالی، واکنش به پارادوکس استقلال

اندیشکده‌ها و حذف پژوهشگران مستقل

عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: امروز مؤسسات پژوهشی و اندیشکده‌ها باید به بازیگرانی معتبر و قانونی دارای اختیار عمل، به‌عنوان مشاورِ تأثیرگذار بر تصمیم‌گیری‌های سیاسی (مستقیم یا غیرمستقیم) تبدیل شوند. اولین قدم در این راه، پرورش نسلی استراتژیست، سناریونویس و آینده‌نگر است که به اتاق‌های فکر روح بدمد و کمک کند تا این بازیگر مهم عرصه سیاست‌گذاری، انتخاب‌های استراتژیک داشته باشد و فرآیندهای حفظ فاصله از قدرت و نزدیکی به آن را مدیریت کند. 

ادامه مطلب

واقعیت تلخی که از روابط تهران و مسکو وجود دارد

کریدور زنگزور و روابط راهبردی ایران و روسیه

محمدمهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد روابط ایران و روسیه، نه از نوع همکاری راهبردی، بلکه بیشتر همکاری اجباری یا محتاطانه برای مقابله با بحرانهای مقطعی بوده و صرفا عناصری از روابط استراتژیک را در خود دارد. این مسأله واقعیتی تلخ است که می تواند تبعات خطرناکی نیز در سیاست خارجی به دنبال داشته باشد؛ چرا که یکی از شرایط مهم کنشگری موفق کشورها در عرصه بین الملل و تأمین منافع و امنیت ملی، برخورداری از متحدان استراتژیک متعدد است.

ادامه مطلب