سید رحمان موسوی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: یکی از بزرگترین چالش‌های اقتصادی ژاپن، کاهش جمعیت و پیر شدن آن است. با کاهش نرخ زاد و ولد و افزایش امید به زندگی، نیروی کار کاهش یافته و فشار بیشتری بر سیستم‌های اجتماعی و اقتصادی وارد می‌شود. دولت برای مقابله با این چالش‌ها اقداماتی مانند افزایش مهاجرت و تشویق به زاد و ولد انجام داده است.
ادامه مطلب
ارتش‌های آمریکا و کره جنوبی روز گذشته رزمایش گسترده‌ای را آغاز کردند که هدف آن تقویت قابلیت‌های دفاعی مشترک در برابر کره شمالی دارای تسلیحات هسته‌ای عنوان شده است.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: پنج قدرت هسته ای عضو دائم و دارای حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل، اگرچه برای تضمین و تامین امنیت جهانی تعریف شده اند، ولی متاسفانه در سده ۲۱ با استفاده از این قدرت حقوقی خود به ناقض امنیت بین الملل تبدیل شده اند.
ادامه مطلب
احمد کاظمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بازگشایی خطوط مواصلاتی منطقه‌ای موضوعی است که هم ایران و هم ارمنستان با ارائه کریدور ارس و تقاطع صلح بر آن تاکید دارند و معتقدند این بازگشایی ها، باید با رعایت حاکمیت و تمامیت ارضی کشورها و بدون تغییر مرزهای بین المللی صورت بگیرد. از این منظر لاوروف در اظهارات خود آگاهانه از کاربرد واژه کریدور خودداری کرده است کما اینکه مقامات روسیه از جمله معاون نخست وزیر روسیه و مسئول در مذاکرات سه جانبه روسیه ، ارمنستان و جمهوری آذربایجان، پیش از این بر مخالفت با هر نوع کریدور تاکید کرده اند.
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در صورت کنار رفتن و یا عزل فزیکی هیبت الله خیالی، سراج الدین حقانی محتمل ترین گزینه برای رهبری طالبان خواهد بود. چون هم قدرت رهبری دارد، شبکه منظم جنگی در اختیارش است و در تلاش است تا با ایجاد روابط اجتماعی گسترده در میان مردم، از قبل زمینه سازی کند.
ادامه مطلب
عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در جهان ۲۰۲۴ که دوستی میان ملت ها و دولت‌های مختلف به منظور متوازن ساختن سیاست خارجی و پیشگیری از وابستگی استراتژیک به یک یا چند کشور، در دستور کار اغلب رهبران و احزاب سیاسی قرار دارد، دشمنی جبهه ملی بنگلادش با هندوستان منطقی به نظر نمی رسد و سیاست دوستی با چین و پاکستان در صورت به قدرت رسیدن این حزب، قطعاً در آینده به زیان بنگلادش خواهد بود. چرا که سیاست تله بدهی چین (China's Debt-Trap Diplomacy) در کنار سیاست های اقتدارگرایانه و غیر دموکراتیک این کشور در قالب پروژه بلندپروارانه Belt and Road Initiative (ابتکار کمربند و جاده) در مواجهه با شرکاء ضعیف، که تاکنون گریبان اغلب کشورهای قاره آفریقا را در طول دو دهه اخیر گرفته است و این خطر وجود دارد که کشوری همچون بنگلادش که همواره با کودتاهای متعدد خونین دست به گریبان بوده، در کنار پاکستان قربانی جاه طلبی های چین شود.
ادامه مطلب
علی‌اکبر فرازی طی گفت‌وگویی در ارزیابی گفته‌های جلالی، با وجود آنکه پاسخ مثبت به دعوت پوتین و همچنین سفر پزشکیان برای حضور در جمع سران بریکس را حائز اهمیت می‌داند، اما هم‌زمان اذعان دارد «در شرایط کنونی که اوکراین به منطقه کورسک در خاک روسیه حمله کرده و به دنبال افزایش نفوذ خود در خاک این کشور است و همچنین با در نظر گرفتن این نکته که نشست سران بریکس در منطقه کازان و شهری غیر از مسکو، پایتخت روسیه، برگزار می‌شود، بهتر است مسعود پزشکیان به جای سفر خود؛ یا محمدرضا عارف، معاون اول یا وزیر امور خارجه را راهی کازان کند». از طرف دیگر سفیر پیشین ایران در قبرس متذکر می‌شود «در شأن رئیس‌جمهور اسلامی ایران نیست که اولین سفر خارجی خود را به شهری غیر از پایتخت رسمی کشور دیگر انجام دهد».
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی گیلانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: امروز اگر از یک سیاستمدار ملی گرای هندی از انتقاد غربی ها و به‌اصطلاح نگرانی آنها از نقض مبانی دموکراسی و حقوق بشر در هند سوال کنی، مانند ما ایرانیان پاسخ آمادۀ توام با عصبانیت دارند: "شما چهل سال بی محابا با چینِ اقتدارگرا تجارت کردید. همین‌طور روابط شما با عربستان سعودی و یا ایجاد طالبانیسم. موقعی که منفعت در میان باشد، کسی سراغی از دموکراسی نمی گیرد".
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: یکی از مناقشه بر انگیزترین دریاهای جهان، دریای چین جنوبی است که در یک سوی آن جمهوری خلق چین، دومین اقتصاد بزرگ جهان، با جمعیتی بیش از یک میلیارد نفر و در سوی دیگر کشورهایی قرار دارند که در محدوده دریای چین جنوبی و در شمال آن ژاپن و کره شمالی در دریای چین شرقی وابسته به دریای چین جنوبی هستند که بزرگترین شاهراه دریایی در شرق آسیا و در غرب اقیانوس آرام واقع است.
ادامه مطلب
لطیفه سخی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دومینوی سقوط ولایات افغانستان در تاریخ ۱۵ مرداد ۱۴۰۰ با سرعت هرچه تمام تر آغاز به حرکت کرد و مرکز ولایت نیمروز اولین شهری بود که به تصرف طالبان در آمد. تا تاریخ ۲۳ مرداد، اندک مناطقی مثل کابل و پنجشیر باقی مانده بودند اما مردم هنوز امید داشتند که نیروهای امنیتی، اردوی ملی، پلیس و نیروهای مجاهدین که ادعای مقاومت و اتحاد در برابر طالبان داشتند، سکان امور را به دست گیرند و نیروهای طالبان را عقب برانند اما این امید با دمیده شدن خورشید سحرگاه ۲۴ مرداد و با فرار رئیس جمهور وقت، اشرف غنی، بر باد رفت.
ادامه مطلب