سعید سیفی و علی رضوانپور در یادداشت مشترکی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسند: مسکو ممکن است فوراً توافق آتش‌بس را نپذیرد، اما دلایل خوبی برای دستیابی به توافق دارد.
ادامه مطلب
احسان دستغیب در یادداشتی می نویسد: تجربه تلخ فنلاند در مواجهه با اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۳۹، درس ارزشمندی از ضرورت واقع‌گرایی در سیاست خارجی به جای آرمان‌خواهی محض به رهبران این کشور آموخت. این رویداد تاریخی نشان داد که در عرصهٔ روابط بین‌الملل، درک صحیح از موازنه قدرت و محدودیت‌های ژئوپلیتیک می‌تواند سرنوشت یک ملت را رقم بزند.
ادامه مطلب
رضا معصومی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تحولات اوکراین نشان می‌دهد که وابستگی بیش از حد به حمایت خارجی، بدون توجه به پویایی‌های داخلی متحدان، می‌تواند هزینه‌های سنگینی داشته باشد. تصمیمات سیاست خارجی آمریکا اغلب بر اساس منافع مقطعی تنظیم می‌شود، نه تعهدات بلندمدت.
ادامه مطلب
در دولت او نوعی پذیرش وجود دارد که نظم لیبرال بین‌المللی تنها به لطف قدرت نظامی آمریکا ممکن شد و حالا آمریکایی‌ها دیگر نمی‌خواهند هزینه آن را بپردازند. این همان واقع‌گرایی است – یک واقع‌گرایی خام، فاقد راهبرد و به قول دانشمند علوم سیاسی، استیون والت، یک "واقع‌گرایی نئاندرتالی" – اما در هر حال نوعی از واقع‌گرایی است.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد ترامپ تلاش دارد تا خطوط چارچوب صلح را در جنگ اوکراین ترسیم کند و پایان بازی را با نام خود رقم زند. ترامپ به وضوح اوکراین را فرصتی برای نشان دادن قدرت خود به رای دهندگان آمریکایی می‌داند. اگر او بتواند پوتین را پای میز مذاکره بیاورد و به جنگی پایان دهد که از نظر او هیچ نفعی برای مردم آمریکا ندارد، این ادعای او نیز تقویت خواهد شد که می تواند از جنگ جهانی سوم جلوگیری کند.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: روی کار آمدن ترامپ و سیاست های قبض و بسط آن در محیط بین الملل و شعار «آمریکا را دوباره بزرگ کنیم» درباره روابط اروپا و اوکراین تنش ایجاد کرده است. ترامپ، رئیس جمهور اوکراین را «یک دلقک دیکتاتور» می نامد و به بهانه تامین هزینه بیشتر ناتو توسط اروپا، و قطع کمک های نظامی به اوکراین، صحنه عملیاتی اروپا را دگرگون کرده است. آغاز مذاکرات صلح اوکراین توسط هیات های آمریکایی و روسی در عربستان، بدون حضور اوکراین و اروپا، چراغ سبز ترامپ به پوتین برای تقسیم دوباره جهان بین آمریکای ترامپ و «ارواسیای» روسیه است.
ادامه مطلب
کوروش احمدی در یادداشتی می نویسد: اکنون سؤال این است که پوتین چگونه می‌تواند حمایت ترامپ را جبران کند؟ اگر‌چه ترامپ برای کسب وجهه به‌عنوان قهرمان صلح، انتظار انعطاف از پوتین دارد، اما ممکن است انتظارات بیشتری داشته باشد. بیانیه کرملین حاکی از آن است که مسائل خاورمیانه از‌جمله برنامه هسته‌ای ایران نیز در تماس ترامپ و پوتین مطرح شده است.
ادامه مطلب
سعید سیفی و علیرضا رضوانپور در یادداشت مشترکی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسند: اختلافات بین رهبران اروپایی بر سر حضور نظامی مشترک در اوکراین و موضوعات گسترده‌تر مربوط به اقدامات دیپلماتیک ترامپ با روسیه، خطرات این فرض را که آیا اروپا از امکانات سیاسی لازم برخوردار است، برجسته می‌کند، همان‌طور که وزیر دفاع آمریکا، پیت هگزث، یک روز قبل از برگزاری این نشست تاکید کرد که "اروپا باید خط مقدم را رهبری کند". آیا اروپا می تواند این کار را انجام دهد؟ و اگر نتواند چه اتفاقی خواهد افتاد؟
ادامه مطلب
ترامپ نشان داده است که به کمک های ایالات متحده به اوکراین پایان می دهد و کیف را تحت فشار قرار می دهد تا برای پایان دادن به جنگ امتیازاتی به مسکو بدهد. هم اظهارات اخیر ونس و هم مقاله ای در The Hill توسط دونالد ترامپ جونیور و رابرت اف کندی جونیور (یکی از اعضای تیم انتقالی ترامپ) نشان می دهد که ترامپ به عنوان رئیس جمهور طرح صلحی را تایید می کند که در آن اوکراین منطقه دونباس را به روسیه واگذار می کند و چشم انداز عضویت در اتحادیه اروپا و ناتو را در ازای فوری آتش‌بس و آتش‌بس دائم در نظر می گیرد.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شی جین پینگ، رئیس جمهوری چین، اندکی پس از مراسم تحلیف دونالد ترامپ، با همتای روس خود، ولادیمیر پوتین، گفت‌وگو کرد که طی آن رهبر پکن آمادگی خود را برای ارتقای روابط روسیه و چین به قله های جدید اعلام کرد.
ادامه مطلب
علیرضا مکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در یک نگاه کلی پیشنهادهای ترامپ برای پایان جنگ اوکراین بدون توجه به نتیجه این پیشنهادها در مسکو و کیف طراحی شده است. پیشنهاد زمین در برابر صلح و ادامه کمک های امنیتی امریکا به اوکراین و نیز استقرار یک نیروی حائل میان دو طرف از میان کشورهای اروپایی تفاوتی با استقرار ناتو در مرزهای روسیه نخواهد داشت. این مسئله می تواند به یک آبروریزی بزرگ برای شخص پوتین و کلیت ساختار فرماندهی ملی این کشور تبدیل شود. از سوی دیگر پیشنهاد ترامپ متضمن حفظ نیروهای اوکراینی در قلب روسیه است که به معنی اشغال بخشی از خاک روسیه به عنوان یک ابرقدرت اتمی در قالب یک تعهد چند جانبه توسط یک قدرت درجه سوم اروپایی تعریف می شود.
ادامه مطلب
ر مارس ۲۰۲۳، بایدن با افتخار درخواست بودجه ۸۴۲ میلیارد دلاری خود برای وزارت دفاع ایالات متحده را به عنوان بزرگترین درخواست از این قبیل در تاریخ زمان صلح ایالات متحده اعلام کرد. این نشان دهنده افزایش ۳.۲ درصدی در هزینه های اسمی است. با این حال، با وجود تورم بالاتر از آن در بیشتر سال ۲۰۲۳، این درخواست برای دومین سال متوالی به کاهش واقعی هزینه‌های دفاعی منجر شد.
ادامه مطلب
ناتوانی دولت بایدن در تامین امنیت مرزهای جنوبی ایالات متحده شاید بزرگترین و شرم آورترین شکست دولت او باشد که به ترامپ به ارث می رسد.
ادامه مطلب
ترامپ به اسلاف خود اندرو جکسون و رویکرد جکسون در سیاست خارجی بسیار فکر می‌کند: زمانی که به اقدام مجبور هستید، متمرکز و نیرومند باشید، اما در دست‌اندازی بیش از حد محتاط باشید. دوره دوم ترامپ شاهد بازگشت رئالیسم با طعم جکسونی خواهد بود. دوستان واشینگتن امن تر و متکی به خود خواهند بود و دشمنانش بار دیگر از قدرت آمریکا می ترسند. ایالات متحده قوی خواهد شد و صلح برقرار خواهد شد.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شکی نیست که اجازه جو بایدن به اوکراین برای استفاده از دوربردترین موشک های ATACMS که توسط واشنگتن به کی یف عرضه شده و برای هدف قرار دادن اهداف خاصی در روسیه استفاده خواهد شد، تغییر و تحول مهم در این منازعه پیچیده را موجب خواهد شد و این پیش بینی وجود دارد که اولین حملات می تواند به سمت نیروهای کره شمالی باشد که در کنار ارتش روسیه علیه ارتش روسیه می جنگند. هم چنین اوکراین نقشه ۲۲۵ تاسیسات نظامی روسیه را در برد موشک های ATACMS منتشر کرده که در برگیرنده فرودگاه ها؛ تاسیسات انرژی و تسلیحاتی است. موضوع مهم تر این که احتمالا لندن و پاریس هم به اوکراین اجازه خواهند داد تا اهداف نظامی در داخل روسیه را با موشک های Storm Shadow و SCALP هدف قرار دهد امری که موجب پیچیدگی بیشتر شرایط خواهد شد.
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آنچه مکرون می‌خواهد، ممانعت از تبدیل شدن اروپا به حیاط خلوت روسیه است، حقیقتی که با یکجانبه‌گرایی ترامپ احتمال وقوع آن می‌رود. مکرون می‌داند اگر فقط اوکراین به میز مذاکره ترامپ و پوتین دعوت شود، سیلی مستقیمی به اروپایی خواهد بود که حتی از تعیین سرنوشت خودش در اوکراین کنار گذاشته شده است.
ادامه مطلب
عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اینکه زلنسکی اکنون به درجه ای از آگاهی رسیده است که تمام تخم مرغ هایش را در سبد دموکرات‌ها نگذارد و در گرماگرم کارزارهای انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده، به وعده های جو بایدن برای حمایت از کشورش اکتفا نکند و با رقیب جمهوری خواه نیز به مذاکره بپردازد، نشان از درس گرفتن زلنسکی و هیات حاکمه اوکراین از جنگ سه ساله با روسیه دارد. درسی که به او آموخت نباید در بحران ها فقط با یک طرف مذاکره کرد و لازم است تمام راه‌های نرفته را آزمود.
ادامه مطلب
الکساندر دوگین در یادداشتی می نویسد: من باور دارم که اکنون، آموزش ژئوپلیتیک تاریخی همگانی، ضروری است. همانند ارتش، دولت نیز باید حداقل‌های ژئوپلیتیکی را به اعضا منتقل کند و سپس از بالا به پایین به استانداران و دستگاه‌های آنها و تمام ادارات و وزارتخانه‌های مهم استراتژیک باید منتقل شود.
ادامه مطلب
در حالی که آمریکا و متحدانش کمتر قادر به شکل‌دهی یک‌جانبه ی نظم جهانی هستند، بسیاری از کشورها در تلاش برای افزایش خودمختاری خود از گذر پیوندهایی با مراکز جایگزین قدرت در جهان هستند. این کشورها، که توان یا تمایل پیوستن به باشگاه‌های انحصاری ایالات متحده و شرکای کوچکتر آن مانند گروه هفت یا بلوک‌های نظامی تحت رهبری آمریکا را ندارند و به طور فزاینده‌ای از نهادهای مالی جهانی که توسط ایالات متحده حمایت می‌شوند مانند صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی ناامید شده‌اند، مشتاقند تا گزینه‌های خود را گسترش دهند و با ابتکارات و سازمان‌های غیرآمریکایی روابط برقرار کنند. بریکس در میان چنین ابتکاراتی برجسته‌ترین، مرتبط‌ترین و بالقوه تأثیرگذارترین است.
ادامه مطلب
آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه امریکا در یادداشتی مفصل و طولانی در مجله افرز می نویسد: چین، روسیه، ایران و کره شمالی تاریخ‌های دشوار و منافع متنوعی دارند و شراکت‌های آنها با یکدیگر به هیچ وجه به ساختار اتحاد دیرینه ایالات متحده نزدیک نمی‌شود. زیر شعارهای بزرگ دوستی و حمایت آنها، روابط این کشورها عمدتاً معاملاتی است و همکاری آنها شامل مصالحه‌ها و خطراتی است که هر یک ممکن است در طول زمان آنها را بیشتر ناخوشایند بیابد. این امر به ویژه برای چین صادق است که سلامت اقتصادی آن در داخل و موقعیتش در خارج تحت تأثیر بی‌ثباتی جهانی ایجاد شده توسط شرکای تجدیدنظرطلبش قرار دارد. با این حال، همه چهار تجدیدنظرطلب به یک تعهد پایدار به هدف کلی به چالش کشیدن ایالات متحده و سیستم بین‌المللی پایبندند. این امر، انگیزه ادامه همکاری‌های آنها خواهد بود، به ویژه وقتی که ایالات متحده و کشورهای دیگر به تجدیدنظرطلبی آنها پاسخ می‌دهند. پاسخ دولت بایدن به این همگرایی فزاینده، تسریع در همگرایی میان متحدان در مقابله با این تهدید بوده است.
ادامه مطلب
با وجود تمام کاستی‌ها و تفاوت‌هایشان، این چهار قدرت بر اساس یک محاسبه ساده مشترک عمل می‌کنند: هرچه هر عضو قدرتمندتر و مشکل‌آفرین‌تر شود، فرصت بیشتری برای دیگران فراهم می‌شود تا از هرج و مرج سود ببرند.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: در آمریکا، ساختار حقوقی اجازۀ سوء استفاده از مقام را به حداقل می‌رساند. در روسیه، مادامی که فرد به مقام بالاتر از خود وفادار باشد، مصونیت سیاسی و حقوقی پیدا می‌کند. اما در این مرحله از بحث، این پرسش مطرح می شود که چگونه نظام حقوقی در یک کشور شکل می گیرد؟ دو عامل در ظهور و ایجاد یک نظام حقوقی برای حکمرانی مطلوب و تولید ثروت دخیل هستند: ۱. اجماع نخبگان فکری و ابزاری یک جامعه یا کشور که به فکر آینده هستند و ۲. عموم مردمی که اهل مطالعه و شناخت و آگاهی باشند.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: رئیس شورای امنیت ملی روسیه چندین بار به استفاده از سلاح هسته ای در صورت احساس تهدید اشاره داشته و در آخرین اظهار نظر اهداف جنگ را در صورت فرسایشی شدن تا نابودی آخرین نفر اوکراینی دانسته است.
ادامه مطلب
علی اصغر بصیری جم در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بار دیگر سیاست روسی در محک سیاست غرب قرار گرفته، همان گونه که غرب در سال ۲۰۲۲ روسیه را برای درگیری با اوکراین و حمله به آن در تنگنای امنیتی قرار داد اینک نیز یک بار دیگر پوتین با چالشی دیگر مواجه شده، از یک طرف تجاوز اوکراین به خاک روسیه که در تارخ بی معاصر بی سابقه است، از طرف دیگر دولت جدید ایران و سیاست های خارجه اعلامی از طرف آن در خصوص حل و فصل مسائل با جهان و مسئله پرونده هسته‌ای و همچنین پاسخ به ترور هنیه؛ در عین حال رفع ممنوعیت های فروش سلاح به عربستان توسط آمریکا و در نهایت مسئله بازگشت گسترده نیروهای آمریکایی در دریای سرخ و غرب آسیا به بهانه حمایت از اسرائیل در پی واکنش تهران به ترور هنیه، که پوتین توانسته بود با سیاست های غیرمستقیم آنها را از منطقه خارج کند.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: ناتو برای جلوگیری از توسعه طلبی روسیه راهی بجز کشاندن روسیه به مسابقه تسلیحاتی و تحریم ندارد، زیرا ساختار کنونی شورای امنیت ابزاری برای جلوگیری از تجاوز دارندگان حق وتو به دیگر کشورهای مستقل را ندارد.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در مورد پیوستن کیف به ناتو هیچ توافقی بین ۳۲ عضو آن برای دعوت از کی یف برای پیوستن در زمانی که اوکراین در جنگ است وجود ندارد. با این حال، بسیاری از اعضای ناتو به ویژه محور شرقی می‌خواهند نشان دهند که کیف به عضویت نزدیک‌تر می‌شود.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد رزمایش "لبه آزادی" در پاسخ به سفر ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به کره شمالی در ۱۸ ژوئن است که در جریان این سفر، پوتین و کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، "پیمان مشارکت راهبردی جامع" را امضا کرده و متعهد شدند که در صورت حمله به هر یک از آنها، اقدام به کمک نظامی فوری با تمام امکانات موجود داشته باشند.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: روسیه با جمعیتی تقریبا یک دهم جمعیت چین و تولید ناخالص داخلی ۲ تریلیون(حدود یک نهم چین) در یک مسابقه تسلیحاتی با غرب درگیر شده که در نتیجه با در اختیار داشتن زرادخانه هسته ای قدرتمند، ناگزیر غرب را به حمله اتمی تهدید می کند و این آغاز فاجعه ای است که در صورت وقوع، عرصه استراتژیک جهان را دگر گون خواهد کرد.
ادامه مطلب
هیراد مخیری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: باید توجه داشته باشیم ضرب‌الاجل‌های جهان غرب با برگزاری‌های چنین نشست‌هایی در پله اول، دور نگاهش با دستاورد صلحی منوط بر رضایت مسکو در مقابل خواسته‌های غرب است مسلماً با نطق رهبر روسیه (ولادیمیر پوتین) که علناً در روزهای گذشته اعلام کرد، تحقق حسن ختام این نشست‌ها را در راستای خروج کامل نیروهای اوکراین و هم‌پیمانان غربی‌اش از مناطق مورد تصرف روسیه و همچنین عدم عضویت اوکراین و حتی کشورهای دیگر مدعی اروپای شرقی به ناتو است که نهایتاً با این خواسته‌ی مسکو می‌بینیم که علناً برگزاری این نشست صلح به برگزاری یک نشست بی دستاورد برای غرب از جانب تحلیلگران حوزه روابط بین‌الملل قلمداد می‌شود.
ادامه مطلب
ابوالقاسم قاسم زاده در یادداشتی می نویسد: ریچارد مک گرگور، کارشناس ارشد آسیای شرقی در مؤسسه لووی در سیدنی گفت: آغوش بسیار عمدی شی برای پوتین فقط برای دوربین‌ها و نشان دادن رابطه سیاسی نزدیک بین این دو کشور نبوده است.
ادامه مطلب