بخش جدید از جنگ اعلام شده توسط دونالد ترامپ، رئیس جمهوری سابق ایالات متحده امریکا در سال ۲۰۱۸ و ادامه آن توسط جو بایدن، رئیس جمهوری ایالات متحده نگرانی بسیاری از اقتصاددانان از جمله جنت یلن، وزیر خزانه داری امریکا که این سناریو را «فاجعه بار» می داند، در مورد تأثیر جدایی دو اقتصاد بزرگ جهان که برای امنیت و رشد فاجعه بار است، افزایش می دهد.
ادامه مطلب
موسسه بین المللی مشاوره مالی «گلدمن ساکس» در سال ۲۰۱۰ پیش بینی کرد تولید ناخالص داخلی چین در سال ۲۰۲۶ از آمریکا بیشتر شود و حجم اقتصاد چین تا سال ۲۰۵۰ حدود ۵۰ درصد از اقتصاد آمریکا بزرگتر خواهد شد. اما کند شدن رشد اقتصادی چین موجب شد این موسسه پیش بینی قبلی خود را تعدیل کند و در سال ۲۰۲۲ اعلام کرد تولید ناخالص داخلی چین تا سال ۲۰۳۵ به آمریکا نخواهد رسید و اقتصاد چین تا سال ۲۰۵۰ حداکثر ۱۵ درصد از اقتصاد آمریکا بزرگتر خواهد شد.
ادامه مطلب
در این اوضاع مبهم ژئواقتصادی، خطرات میدانی نمایان می شود. همه با این گفته آشنا هستند که هر بحران بزرگ اقتصادی فقط با وقوع یک جنگ حل می شود بنابراین هر جنگی، علت اقتصادی دارد. در خصوص آمریکا و چین، نقاط اختلاف و درگیری زیادی وجود دارد که هر لحظه ممکن است به انفجار منجر شود.
ادامه مطلب
چین در ۴ دهه اخیر به رشدی رسید که در جهان بی نظیر بود. از سال ۱۹۷۸ یعنی سال اصلاحات اقتصادی تا به امروز تولید ناخالص داخلی کشور به طور متوسط سالانه ۹% افزایش داشته است و این امکان را برای حدود ۸۰۰ میلیون شهروند فراهم آورد که از فقر دور شده و کشور را به یک قدرت جهانی تبدیل ساخت که موجبات نگرانی ایالات متحده آمریکا را فراهم آورد. مسیری که این کشور طی کرد رشک برانگیز است که البته باید مراقب برخی از نگرانی های بلندمدت اخیر هم باشد.
ادامه مطلب
نگرانی‌های واشنگتن و شرکایش در مورد پیامدهای بین المللی شرایط اقتصادی کنونی چین نگرانی‌های مربوط به انتخاب‌های رهبری چین در برخورد با بحران‌های کنونی این کشور است.
ادامه مطلب
با وجود بحران های متعدد اقتصادی که در پی اپیدمی کرونا و جنگ اوکراین به وجود آمده و همچنین بحران غلات و مواد غذایی که در پی این جنگ ایجاد شده، علاوه بر آن افزایش قیمت انرژی و کمبود آن در اروپا به ویژه در فصل های سرد سال، با این وجود همچنان نمی توان گفت که بحران اقتصادی در سطح جهانی پیش است. به ویژه که کشورهای نوظهوری مثل چین، هند و برزیل برای جلوگیری از بروز بحران جدید اقتصادی تلاش می کنند.
ادامه مطلب
سعید محمدی کاوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چین در حال تبدیل شدن به یک شریک دیپلماتیک محبوب است. چین به عنوان عضوی از گروه بریکس خود را متعهد به ترویج برابری اقتصادی و منافع متقابل در سراسر جهان در حال توسعه کرده که روابط خود را با چندین کشور آفریقایی و آمریکای لاتین تقویت کرده است.
ادامه مطلب
سعید محمدی کاوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سیاست گذاران و تحلیلگران بر این باور هستند که «دوران تک قطبی» ایالات متحده به پایان رسیده و قدرت های بزرگ در حال ظهور مانند هند یا (به طور چشمگیرتر) چین، باعث افول قدرت آمریکا شده است.
ادامه مطلب
در سندی که منتشر شده چین به عنوان یک شریک در نظر گرفته شده ولی در عین حال تاکید شده که چین در حال تحکیم روابط با روسیه است و در نظر دارد که بر اقیانوس های آرام و هند تسلط یابد.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: تکامل بریکس تا کنون یکی از جالب ترین بحث های این سالها بوده است. با این وجود، نشست آینده که قرار است در ژوهانسبورگ برگزار شود، برای بلوک بسیار حیاتی خواهد بود. اگرچه بحث در مورد توسعه یک ارز جایگزین انجام خواهد شد یا نه، هنوز قطعی نشده است. به احتمال زیاد، اتحاد بریکس در انگیزه خود برای به چالش کشیدن وضعیت دلار امریکا به عنوان ارز ذخیره جهانی، پیشرفت هایی خواهد داشت.
ادامه مطلب
چین امروز تغییر نکرده بلکه ده سال است که عوض شده و از مرحله تمرکز روی خود به مرحله تمرکز روی جهان منتقل شده است. برای محقق شدن این مسئله دولت شی جین پینگ روی توسعه ارتش چین فعالیت کرد و به نیروی هوایی در مقایسه با نیروی زمینی اهمیت بیشتری داد.
ادامه مطلب
ابوالفضل خرم روز در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی به بررسی ظهور چین به عنوان یک قدرت جهانی می پردازد و به فراز و فرودهای آن از زمان مائو تسه تونگ تا عصر حاضر یعنی جهش اقتصادی چین را مورد وتجزیه و تحلیل قرار می دهد.
ادامه مطلب
در بیانیه پایانی که روز دوم اجلاس منتشر شد، گروه ۷ موفق شد حداقل به صورت لفظی در مورد سیاست مشترک در قبال چین به توافق برسد. در بیانیه آمده که هیچ صحبتی در مورد جدایی وجود ندارد، گستره و نقش چین در جامعه جهانی کشورها همکاری را ضروری می کند و همچنین: "ما تشخیص می دهیم که انعطاف پذیری اقتصادی مستلزم کاهش ریسک و تنوع بخشی است."
ادامه مطلب
رامین فخاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در قرن اخیر کشور چین رشد زیادی را داشته و در حال تبدیل شدن به قدرت اقتصادی اول جهان است، اما بسیار زود است که به این نتیجه گیری برسیم که ایالات متحده در حال سقوط است. اما امریکا در حال افول است و این افول به دلیل حضور یک رقیب قدرتمند به نام چین است که در حال اشغال کردن منافع آمریکا در سطح جهان است. به نظر می رسد قرن آینده نه قرن چین و نه قرن آمریکا باشد، بلکه شاهد قرن "چین و آمریکا" باشیم
ادامه مطلب
تجارت فرانسه و چین در وضعیت بدی قرار ندارد، اما عدم تعادل در تراز تجاری در سه سال گذشته بیشتر تقویت شده است. در حالی که صادرات فرانسه به چین ۱۳ درصد افزایش یافته، واردات فرانسوی ها از چین ۴۸ درصد افزایش یافته است.
ادامه مطلب
سید رحمان موسوی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد رهبر چین نیاز به تغییر مدل اقتصادی سرمایه‌محور خود را به مدلی مبتنی بر مصرف‌کننده تشخیص داده است. اما تصمیمات سیاسی او، که شامل دو برابر کردن اعتبارات بخش دولتی است، به توانایی پکن برای بازسازی اقتصاد آسیب می رساند.
ادامه مطلب
در سال ۲۰۲۰، برای اولین بار، چین بیش از نیمی از تجارت خود با روسیه را با ارزی غیر از دلار آمریکا تسویه کرد و بیشتر این مبادلات تجاری از تحریم های ایالات متحده ایمن ماندند. در مارس ۲۰۲۰، سازمان همکاری شانگهای، توسعه پرداخت ها به ارزهای محلی را در تلاش برای دور زدن دلار آمریکا و تحریم های ایالات متحده در اولویت قرار داد.
ادامه مطلب
درصد قابل توجهی از خانوارها مالک یک آپارتمان هستند و ۲۰ درصد چندین آپارتمان دارند. همچنین، آنها از مصرف گرایی مهار گسیخته اما استاندارد، شیوه نوی زندگی ولی به بهای رقابتی فشرده بهره برده اند. آنها قرار بوده در راهبرد اقتصادی تدوین شده توسط حزب کمونیست چین، پیش از به قدرت رسیدن آقای شی جینپینگ در سال ۲۰۱۲، نقشی مرکزی داشته باشند، از سهم سرمایه گذاری خارجی و صنایع صادراتی محصولاتی که ارزش افزوده کم در اقتصاد دارد بکاهند و به تقاضای بازار داخلی با استفاده از توان مالی و فناوری برتر خود بیافزایند. چه کسی جز عضو طبقه متوسط می تواند با مصرف خود و تصدی شغلی با کیفیت خیلی بالا به رشد اقتصادی ای که چین به آن نیاز دارد مدد برساند؟
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سفر شی جین پینگ، رئیس جمهوری چین به عربستان و دیدار ایشان با سران دولت‌های عربی در قالب نشست سران اتحادیه عرب، شورای همکاری خلیج فارس و بیانیه‌های نهایی مشترک چین با عربستان و ... که در ایران به عنوان خیانت چین به ایران تحلیل می‌شوند را تنها می‌توان در قالب الگوی اصل پیچش و کارآمدی سیاستگذاران چینی در بازاریابی سیاست‌های خود بررسی کرد.
ادامه مطلب
توماس فریدمن در یادداشتی می نویسد: شاید مهمترین پدیده چینِ تحت رهبری شی جین پینگ باشد که من آن را چکزیت (Chexit) نامیده‌ام. به باور من چکزیت، پایانی بر چهار دهه تلاش برای ادغام پایدار اقتصاد چین با غرب بود.در سال ۲۰۱۸ زمانی که در چین بودم و با شخصیت های تجاری و دولتی صحبت می کردم، طعم این موضوع را چشیدم. زمانی که من رویه‌های تجاری ناعادلانه چین را مطرح کردم، واکنش به این شکل بود: «شما متوجه می‌شوید که شما آمریکایی‌ها خیلی دیر کرده‌اید؟
ادامه مطلب
محمد حسین واحدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: عرصه سازمان شانگهای در یک محیط امن می تواند تأمین کننده این امنیت انرژی برای چین و هند باشد، زیرا ایران با در اختیار داشتن ذخایر نفتی فراوان (۱۴۰ میلیاد بشکه نفت خام و ۱۳ %ذخایر گاز جهان) و روسیه (حدود ۷۵ میلیارد بشکه نفت خام و ۳۶ %ذخایر گاز طبیعی جهان) در کنار ازبکستان، ترکمنستان و قزاقستان، توانایی تأمین انرژی مورد نیاز اقتصادهای منطقه را دارا هستند.
ادامه مطلب
طاهره حسن پور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: قدرت اقتصادی در جامعه بین‌المللی پشتوانه قدرت سیاسی و نظامی است. بازیگران بین‌المللی از طریق قدرت اقتصادی خود در نظام بین‌الملل دست به افزایش نفوذ و گسترش قدرت استیلایی خود برمی‌آیند، این اصل همان نگرانی جان مرشایمر از اندازه قدرت اقتصادی چین است که از دهه‌های قبل هشدار داده که قدرت اقتصادی زمینه پیدایش قدرت نظامی و سیاسی و قابلیت تبدیل سریع قدرت اقتصادی به قدرت نظامی است.
ادامه مطلب
حسن حمزه در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ماهاتیر و جولیوس تنها کسانی نبودند که خطر «تله بدهی چین» را احساس کردند. کارشناسان برجسته آفریقایی نیز پیشتر هشدار داده بودند که چین ممکن است کشورهای آفریقایی را در دام بدهی با دادن وام های سنگین به آنها که ممکن است قادر به بازپرداخت آنها نباشند، گرفتار کند. آنها تأکید کردند که اگر پکن به این رویکرد ادامه دهد، ممکن است شروع به تأثیرگذاری بر تصمیمات اقتصادی و سیاسی برخی از کشورهای آفریقایی کند.
ادامه مطلب
بحران انرژی نشان از آن دارد که «گذار به انرژی سبز» در چین باعث ایجاد جنجال های بسیاری خواهد شد. از یک سو، پکن باید با خرید زغال سنگ بیشتر امنیت انرژی کشور را تامین کند و از سوی دیگر، باید برای کاهش وابستگی به زغال سنگ و جایگزینی آن با گاز تلاش کند. در هر دو صورت، این روندها باعث به وجود آمدن فرصت های جدیدی برای صادرگنندگان انرژی در روسیه خواهد شد.
ادامه مطلب
غلامعلی خوشرو در یادداشتی می نویسد: هم اکنون چین پیشتاز جهانی شدن و آمریکا پسماند آن است. جهان در یک بزنگاه تاریخی مهمی قرار گرفته، جایگاه آمریکا و نه فقط اقتصاد آن در حال افول است و اقتصاد چین در کمتر از یک دهه از اقتصاد آمریکا پیشی می‌گیرد و اقتدار ایالات متحده به رتبه دوم جهانی سقوط می‌کند.
ادامه مطلب
وقتی خط فقر ۵.۵ دلاری برای چین به عنوان یک کشور با درآمد متوسط به بالا اعمال می شود، ۱۷ درصد از جمعیت کشور (۲۳۷ میلیون نفر) هنوز هم در سال ۲۰۱۸ در فقر زندگی می کنند. در آن سال، نرخ فقر ۸.۵ درصدی ترکیه نصف چین و ایران ۱۵ درصد بود. با این حال، چین هنوز هم از برخی کشورها مانند برزیل با ۱۹.۸ درصد و مکزیک با ۲۲.۷ درصد بهتر ظاهر شد.
ادامه مطلب
چین در یک دهه گذشته به بزرگترین شریک تجاری ایران تبدیل شده است. به رغم راهبرد فشار حداکثری ایالات متحده، صادرات و واردات ایران و چین در مجموع بالغ بر ۲۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۹ بوده است. این رقم تقریبا یک پنجم از کل صادرات ایران و یک چهارم از کل وارداتش را تشکیل می دهد. بنابراین برای ایران، نگاه به شرق نه یک حرکت نمادین بلکه یک ضرورت راهبردی است.
ادامه مطلب
اکبر قاسمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پکن با هوشمندی برگه حذف دلار در معاملات بورس را که حجم ثانویه آن، از تعاملات چین و امریکا اثرگذار بوده رو کرده است تا زمینه مانور و بازی فعال ترامپ و واشنگتن را در آستانه حساس ترین موقعیت خود، یعنی ۵ ماه مانده به انتحابات نوامبر امریکا را به دست بگیرد و ترامپ را همچون اردک لنگ، از هرگونه تحرک فرصت طلبانه و غیر کارامد بازدارد.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: واقعا در دوران جنگ های بی پایان دهه پنجاه و شصت در شرق دور و در هندوچین که همه جا صحنه جنگ و کشمکش و رویارویی میان بلوک های متخاصم بود، به جز ژاپن تسلیم شده، کدام کشور به فکر توسعه و اقتصاد بود و اصلا میتوانست باشد؟ وقتی که منطقه ما قریب شش دهه پس از جنگ دوم، گرفتار این همه جنگ و دعوا و مرافعه است آیا واقعا توسعه پایدار مجال بروز پیدا می کند؟ ایران در کنار افغانستان و عراق و یمن؛ مصر در جوار اسرائیل و ناکجاآباد لیبی؛ سوریه در جوار ترکیه و اسرائیل، پاکستان با مسئله کشمیر و هند و دیگران و دیگران. امارات و قطر با آنهمه شکنندگی های نفوسی و تنگناهای زیستمحیطی و آبی و میزبانیهای مخاطرهآمیز نظامی و تسلیحاتی بیگانه، واقعا از مولفههای واقعی توسعه برخوردارند؟ حالا که دوباره دارند طالبان را می آورند و شاید دوباره القاعده و داعش را هم. واقعا باید پرسید که آینده به کدامین سو جریان دارد؟ ما در کجای تاریخ قرارگرفته ایم؟ راه کدام است و تکلیف چیست؟
ادامه مطلب
غلامرضا مصدق در یادداشتی می‌نویسد: متاسفانه یا خوشبختانه، اقتصاد ساز و کار جهانشمول خود را دارد، نه به اراده رفیق مائو ماهیت ذاتی خود را تغییر می‌دهد و نه به خواست جوانان انقلابی قوانین خود را عوض می کند. مثلاً اگر به هر دلیلی رشد نقدینگی بیش از رشد اقتصادی باشد، چه تدبیر امور دست جوانان انقلابی باشد و چه لیبرال ها بدون برو برگرد به نسبتی معین تورم افزایش پیدا می کند.
ادامه مطلب