علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: همچنان شانس زیادی برای تلاش متقابل با هدف گسترش و تعمیق روابط وجود دارد. شانسی که یکی از پیش نیازهای اساسی آن ادامه اهتمام ایران و خارج شدن اتحادیه اروپایی از رویکرد احتیاط آمیز موجود است.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اتحادیه اروپا در سال های اخیر در توسعه ابزارهای واقعی سعی داشته تا بتواند سیاست خارجی حساب شده و متوازنی را اجرا کند. البته در اینجا سوالاتی در مورد میزان تاثیر این سیاست ها در عرصه منطقه ای و بین المللی وجود دارد که وجهی از آن به نحوه مدیریت بحران ها و چالش های اختصاصی قاره سبز به ویژه در نحوه گذر از بحران های کرونا، مهاجرت غیرقانونی و مشکلات اقتصادی برمی گردد؛ امری که به مفهوم تمرکز بیشتر به سیاست داخلی است و موضوع مهم در این زمینه میزان توانمندی اتحادیه در شفاف سازی سیاست خارجی و نسبت استقلال رویکردها در موضوعات مهم بین المللی است.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپماسی ایرانی می نویسد: بات و امنیت یکپارچه اتحادیه اروپا در رویکرد بین المللی خود بر داشتن سیستم امنیت ملی یکپارچه و متمرکز برای مواجهه با تهدیدات پیچیده علیه منافع در داخل و خارج متمرکز است و یکی از اهداف منافع، اطمینان دادن به متحدان است مبنی بر اینکه این اتحادیه پایگاهی برای تهدید منافع آنها نیست.
ادامه مطلب
اگر همه دنیای خارج مثل یک کشور بزرگ به رهبری چین علیهش شوند چه خواهد کرد؟ در مقابلش راهی جز جنگ نخواهد بود. این چیزی است که در نیمه اول قرن گذشته اتفاق افتاد. آیا چنین چیزی را امریکایی ها می خواهند؟
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ترکیه یکی از جدی‌ترین بازیگران خارجی مداخله‌گر در صحنه لیبی است؛ این کشور از دولت وفاق ملی حمایت سیاسی، اقتصادی و تسلیحاتی می‌کند و پارلمان ترکیه در اوایل دی ماه سال ۱۳۹۸ اجازه مداخله نظامی و اعزام نیرو به طرابلس را نیز صادر کرد. کشورهای عربی مصر، امارات و عربستان نیز در کنار روسیه از دیگر بازیگران مهم عرصه سیاسی لیبی هستند و در سالهای اخیر در سطح رسانه‌ای و تسلیحاتی حمایت بی‌سابقه‌ای از خلیفه حفتر و سیطره وی بر شهر طرابلس داشته اند.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی گیلانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: گرچه منطقه خاورمیانه عجالتا در اولویت راهبردهای منطقه ای چین قرار ندارد، لیکن بسیاری از راهبردپردازان آمریکایی به این نتیجه رسیده اند که برای دور نگه داشتن چین آینده از منطقه باید از همین امروز به مبارزه با ایران برخاست و او را تضعیف کرد. بدون تردید چالش های سیاسی و تضادهای فکری با چنین فرضیهای در داخل کشورمان فراوان است، ولی سوال این است که دورنمای مناسبات ایران با ابرقدرت شرقی در آینده چگونه و با چه تدابیر بلند و کیفیات ظریف و سیاست متوازنی رقم خواهد خورد تا از آن همانند دورانهای دراز گذشته، دوباره رابطه گرگ و میشی رقم نخورد؟
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آلمان که برای مدت ها محور استراتژی دفاعی آمریکا در اروپا بوده، اخیراً مورد توجه و تمرکز اهرم تنبیهی ترامپ قرار گرفته و به کوتاهی در پرداخت سهم خود از مشارکت در ناتو و همچنین عدم رفتار مناسب در روابط تجاری با ایالات متحده متهم شده است. ترامپ جدا از اختلاف اساسی با مرکل برای افزایش بودجه نظامی از وابستگی گازی این کشور به روسیه بسیار انتقاد کرده و این اختلافات عمده سبب شده تا سطح روابط واشنگتن و برلین طی سالهای گذشته به شکل چشمگیری کاهش پیدا کند.
ادامه مطلب
از زمان پایان جنگ سرد، تحریم ها به ابزار اصلی در سیاست خارجی و دولت داری ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی به ویژه اتحادیه اروپا تبدیل شده اند، اما هنوز این سوال مطرح است که آیا آنها در ترغیب به تغییر رفتار کشور مقاوم در برابر نفوذ خارجی یا در نبود گزینه های سیاسی موثر «کارآمد» هستند؟ در عمده موارد ظرفیت کشورهای هدف در وفق دادن خودشان با شرایط نادیده گرفته می شود. تحریم های اعمال شده علیه جمهوری اسلامی ایران و دولت فدرالی روسیه در زمینه انرژی از این دست هستند.
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: گسترش افراطگرایی در آلمان نه‌فقط به خشونت در این کشور، بلکه به شکاف‌های لاینحلی در اتحادیه اروپا دامن خواهد زد. اگرچه مسئله مهمتر تداعی فعلی همراهی افراطگرایی با نئونازیسم و خشونت نظامی است. این به آن‌معناست که گسترش افراطگرایی و رسیدن آن به نقطه بحرانی ممکن است مدت‌ها به‌طول بینجامد، ولی آنچه امروز درمورد آموزش‌های نظامی افراط‌گرایان در روسیه به‌طور گسترده رسانه‌ای شده است می‌تواند کاتالیزوری در جهت حمایت بیشتر از گروه‌های افراطی در کشورهای اروپایی، به‌ویژه آلمان و ازطرفی تشدید شکاف بین اعضای اتحادیه باشد.
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: امروز نیز مانند گذشته و همچنین آینده پسا کرونا، چندجانبه‌گرایی تنها راهی است که اطمینان می‌بخشد همه در مدیریت امور جهانی مشارکت دارند. چندجانبه‌گرایی تنها ابزاری است که مشروعیت و مردم‌سالاری را تضمین می‌کند، به‌ویژه آن زمان که باید تصمیم‌گیری‌هایی خطیر مانند تغییر قوانین و هنجارهای جهانی انجام شود. آمریکا خود یکی از بنیان‌گذاران نظم چندجانبه‌گرای بین‌الملل بوده است و امروز چون آن را مغایر با منافع خود می‌یابد سعی در تخطی از قوانین دارد.
ادامه مطلب
محمد حسین کبریا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جرم و جنایتی را نمی توان یافت که منشاء آن اروپا نباشد؛ از برده داری، خود برتر بینی، تبعیض نژادی، رهبری کودتاهای خونین و غارت، چپاول و تجاوز و استثمار مردم کشورهای دیگر گرفته تا جنگ های خونین جهانی، تفتیش عقاید، گیوتین، شکنجه و آدم سوزی و یهود ستیزی و ... تماما منشاء اروپایی دارند. چه بسا اروپا بخاطر چنین گذشته بسیار تاریک و سیاه و با هدف به فراموشی سپردن یا جبران جنایات گذشته خود، امروز با فرار رو به جلو عَلَم حقوق بشر را برافراشته و خود را ناجی بشر جلوه می دهد.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دریای بارنتز بخشی از اقیانوس قطب شمال بوده و مرزهای جغرافیایی آن از سواحل شمالی نروژ در غرب تا روسیه در شرق کشیده شده است. این دریا طبق تعریف کنوانسیون حقوق دریاها بین روسیه و نروژ تقسیم شده است.
ادامه مطلب
سعید رضا طاهرخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگرچه حق حمایت در برابر تبعیض های نژادی و قومی اولین و مهمترین حق هر انسانی است، اما بسیاری از قربانیان این خشونت ها اعتقاد دارند نه تنها در اروپا قانون مناسبی برای حمایت از اقلیت ها وجود ندارد بلکه هیچ نهاد مستقلی برآمده از اراده آنها در ارکان حکومتی دول اروپایی برای حمایت از حقوقشان وجود ندارد.
ادامه مطلب
این کتاب توسط عزت الله فولادوند ترجمه شده است.
ادامه مطلب
سید جلال دهقانی فیروزآبادی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: الگوی تعاملات به معنای الگوی های دوستی، دشمنی، رقابت و همکاری بین بازیگران بین المللی دگردیس و دگرگون خواهد شد. پس، چه بخواهیم و چه نخواهیم، نظام بین الملل پسا کرونا از نظام بین الملل موجود و نظم مستقر در آن متفاوت خواهد بود. ما باید خود را برای جهان پساکرونا آماده کنیم که ماهیت نظم سیاسی و شیوه حکمرانی در آن متفاوت است. به نظر نگارنده، بحران کرونا با دگرگون ساختن نظام سیاسی مشروع و شیوه حکمرانی مطلوب، فراتر از لیبرال دموکراسی، بر پایه حاکمیت واقعی مردم، بیش از هر عامل دیگری، نظام بین الملل موجود و نظم جهانی مستقر را دگرگون خواهد کرد.
ادامه مطلب
«اول آمریکا» نهایتا خودبرانداز است. در جهان بینی ترامپ و مشاورانش فقط برندگان و بازندگان وجود دارند. متحدان و هنجارها به خودی خود ارزش ذاتی ندارند. هر رابطه‌ای، یک داد و ستد و تا زمانی مفید است که ایالات متحده بتواند به واسطه آن از طرف دوم مزایای بیشتری به دست آورد. در نتیجه، مهمترین اتحاد آمریکا از جنگ جهانی دوم – با اروپا – در حال فروپاشی است.
ادامه مطلب
این بار، بحران اقتصادی تا رفع وضعیت اضطراری کنونی در حوزه سلامت، حل نخواهد شد و این وضعیت با مبارزه با این بیماری در فقط یک کشور به تنهایی پایان نخواهد یافت و باید همه کشورها از کرونا پاک شوند.
ادامه مطلب
کی کلز جیمز در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی می گوید: مادامی که پدیده ای از نوع ویروس کرونا، پدیده ای طبیعی است و صرفا یک بیماری محسوب می شود و سازمان بهداشت جهانی گزارشی خلاف آن منتشر نکرده است، هر گونه استفاده سیاسی از آن ناپسند و غیرقانونی است. ما نباید بگذاریم که یک بحران جهانی در زمانی نامناسب با ابعاد سیاسی همراه شود و بر پیچیدگی های آن بیفزاید.
ادامه مطلب
محمد باقر حسین پور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در آینده نزدیک، تشدید بیشتر تنش ایالات متحده و چین بعید است، زیرا آمریکایی ها در تلاش برای مقابله با با coronavirus خواهند بود. با این حال، پس از فروکش همه گیری، دور جدیدی از تقابل به نظر می رسد تقریبا اجتناب ناپذیر است. ایالات متحده همچنان چین را به عنوان رقیب اصلی خود می بیند. این واقعیت که چین برخلاف انتظار بسیاری از افراد، توانست سریعاً کنترل این بیماری همه گیر را در دست بگیرد، فقط باعث افزایش ترس از پکن در میان طبقه حاکم آمریکا می شود. مبارزه چین با coronavirus ، اثربخشی سیستم حزب و دولت ، توانایی جامعه در بسیج در میان بحران ها و پتانسیل های فناوری آن را نشان داده است.
ادامه مطلب
سید رضا تقوی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شاید بتوان گفت پس از حوزههای بهداشتی و درمانی جالب‌ترین بحثها و معماهای مربوط به کرونا را در عرصه علمی و عملی بینالمللی شاهد بودیم. در این بین چند فرضیه بیش از همه در تحلیلهای گوناگون به چشم خورده است. یکی مقایسه الگوی مدیریت دولت اقتدارگرای (الگوی اجماع پکن) چینی و در مقابل الگوی لیبرال دموکراسی (اجماع واشینگتن) آمریکایی در مدیریت و کنترل این بیماری.
ادامه مطلب
سعید رمضانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: الآن هر دولتی مسئول حفظ سلامت شهروندان کشور خود است و با توجه به اینکه دولتمردان بر اساس قوانین داخلی کشور خود انتخاب شده اند باید به مردم خود هم پاسخگو باشند. در بحران کرونا، اتحادیه اروپا مسئولیتی در قبال بحران ندارد؛ آلمانی ها آلمانی بودند و ایتالیایی ها ایتالیایی، و در یک لحظه هویت ملی و استقلال از اهمیت خاصی برخوردار شد.
ادامه مطلب
حسین درجانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ویروس کرونا نظریه روابط بین‌الملل را با چالش تازه‌ای مواجه کرده است. از یک طرف بخشی از دانش حوزه بهداشت و سلامتِ عمومیِ بشر به حوزه علوم انسانی و مشخصاً روابط بین‌الملل راه پیدا کرده و از طرف دیگر جدال درون پارادایمی این رشته بر سر مفهوم جهانی شدن و آینده آن به اوج رسیده است.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: در بیشترِ مناطقِ جهانِ فعلی، شما خیلی نمی توانید گله مند باشید و حتی انتظارِ کارآمدی داشته باشید. شما در پی کشفِ فونداسیونِ ساختمانی باشید که در طبقهٔ بیستم آن، افراد مشغولِ لذت بردن از سِمَت و قدرت هستند؛ فونداسیونی که زیرزمین است و دیده نمی شود. در حالی که استدلال روی زمین است و قابل دیده شدن. استدلال فقط با شفافیت از غُربَت رها می شود.
ادامه مطلب
ابوالقاسم دلفی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در حالی که راهبرد کشورهای بزرگ اروپائی و به ویژه بریتانیا در مقابله با ویروس کرونا با تردیدهای نسبتا جدی روبه رو است، اظهارات اخیر حسن روحانی، ریاست محترم جمهوری در جهت مدل برداری از این راهبرد و توجه کردن به راهکارهای دکتر ملک زاده، وزیر اسبق بهداشت و معاون فعلی این مجموعه جای تامل دارد.
ادامه مطلب