دیپلمات‌های متخصص تصور می‌کنند شاهزاده بن سلمان بسیار تمایل دارد که دیدارهای نشست سران در ریاض از نظر بیانیه پایانی و موضع کشورها و رهبرن شرکت کننده کاملا با الزامات راهبردی چرخش منطقه‌ای عربستان هماهنگ باشد. به این معنی که خروجی‌های نشست سران طبق استانداردهای عربستان باید در خدمت اهداف تغییرات و چرخش اخیر عربستان باشد. برجسته‌ترین این تغییرات توافق راهبردی بزرگ عربستان و ایران است.
ادامه مطلب
این ایده که اسرائیل برای تضمین موجودیت خود به کمک ایالات متحده نیاز دارد و این که دو کشور در مجموعه اصول دموکراتیک مشترکی شریک هستند دیگر منطقی نیست. در گفتمان سیاسی ایالات متحده بدیهی است که اسرائیل در مبارزه دائمی برای بقا به سر می‌برد، اما این روایت دچار یک نابهنجاری است.
ادامه مطلب
مراکش پیش از ایجاد سفارت خود در تل آویو، به رسمیت شناختن حاکمیت این کشور بر صحرای باختری توسط اسرائیل را خواستار شده است.
ادامه مطلب
مشکل مرزها در جهان عرب قدیمی است و مربوط به زمان حاضر نیست، ولی نزدیک به هفت قرن است که تشدید شده و دو بعد اساسی دارد که یکی از آنها مربوط به مرزهای کشورهای عربی با یکدیگر است، دیگری به مرز با کشورهای خارجی مربوط است.
ادامه مطلب
معصومه زمانیان و علی توکلی طبسی در یادداشت مشترک برای دیپلماسی ایرانی می نویسند: این معاهده به اهداف توسعه پایدار و توسعه پایا اشاره دارد. از این نظر، این یکی از ۶۰ قراردادهای سرمایه‌گذاری بین‌المللی (IIAs) است که از زمان تصویب اهداف توسعه پایا (SDGs) توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۵ منعقد شده است که حاوی مقرراتی است که مستقیماً به اهداف توسعه توسعه پایدار می‌پردازد. با این حال، آنچه که معاهده را به طور بالقوه پیشگامی در این زمینه می کند، روش خاصی است که از طریق آن توسعه پایدار را در مفاد اساسی خود، به ویژه در مورد حق تنظیم و تعریف سرمایه گذاری، و همچنین مقدمه آن در هم می آمیزد.
ادامه مطلب
مهدی مطهرنیا در گفت‌وگو با دیپلماسی ایرانی بر این نکته تاکید داشت که بعد از انعقاد پیمان ابراهیم و سنگین تر شدن مناسبات اسرائیل با کشورهای حاشیه خلیج فارس اکنون بیش از هر زمان دیگری واقعیتی به نام ناتوی عربی - اسرائیلی در بافت جغرافیایی خاورمیانه با محوریت ایجاد ائتلافی علیه جمهوری اسلامی ایران و با ادبیات و گفتمان خاص «جبهه موافقت» در برابر «محور مقاومت» در حال شکل گیری است.
ادامه مطلب
به نظر می رسد الجزایر و مراکش از ایران و اسرائیل برای کوبیدن یکدیگر در پشت پرده، بهره برداری می کنند به طوری که مراکش به الجزایر در خصوص نفوذ تهران در این کشور هشدار می دهد و الجزایر نیز خطر صلح با تل آویو را به مراکش گوشزد می کند. این تحولات موجب شکل گیری این نگرانی فزاینده شده است که منطقه شمال آفریقا به میدان نبرد بین ایران و اسرائیل تبدیل شود.
ادامه مطلب
منطق پشت طرح صلح عربی این بود که به رسمیت نشناختن اسرائیل می تواند به مانند اهرمی در توافق با فلسطینیان عمل کند. آن اهرم کار نکرد و حالا پس از بیست سال، شمار فزاینده ای از کشورهای عربی اولویت های دیگری را دنبال می کنند. مغرب به روشنی در جستجوی توسعه روابطش با اسرائیل و به رسمیت شناختن حاکمیتش بر مناطق صحرای غربی است، به ویژه که بر این باور است که انکار رسمیت، هیچ دردی را دوا نمی کند. مراکش مانند دیگر کشورهای عربی بر این موضوع پافشاری می کند که همچنان برای راه حل دو کشور تلاش خواهد کرد، اما این بار از گذر تعامل با اسرائیل نه با تحریم آن، مسئله ای که باور آن برای فلسطینیان دشوار است.
ادامه مطلب
دیپلمات‌ها و تحلیلگران گزینه‌های مختلفی را مطرح می‌کنند: بحرین، عربستان سعودی، عمان، سودان و مراکش محتمل‌ترین گزینه‌ها هستند. خارج از جهان عرب نیز اندونزی یکی از قوی‌ترین کاندیداهاست. سومالی‌لند نیز یکی از گزینه‌هاست. این منطقه که از کشور سومالی اعلام استقلال کرده اما هنوز به رسمیت شناخته نشده است، چندی پیش نیز با تایوان روابط دیپلماتیک برقرار کرده بود.
ادامه مطلب
جعفر قنادباشی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی بر این باور است: در بین دولت های شمال آفریقا دو کشور تونس و الجزایر روابط و مناسبات سیاسی و دیپلماتیک خوبی با تهران دارند. به خصوص تونس که آقای السبسی، رئیس جمهوری این کشور به شکل جدی خواهان گسترش و تعمیق روابط تونس با ایران است. به موازات آن آقای بوتفلیقه، رئیس جمهوری الجزایر هم چنین نگاهی را به روابط ایران و الجزایر دارد. لذا این بستر سیاسی و دیپلماتیک می تواند شرایط را برای گسترش مناسبات تجاری ایران در شمال آفریقا و صدور کالاهای ما به این منطقه از آفریقا را در سال ۲۰۱۹ با خود به همراه داشته باشد.
ادامه مطلب
یک دیپلمات عرب گفت: "کشورهای عرب خاورمیانه، دولتی که از مسلمانان و اسلام متنفر باشد را به دولتی که علاقه مند و دوستدار ایران باشد، ترجیح می دهند."
ادامه مطلب
عوامل متعددی به وضعیت فعلی دامن زده و آن را تشدید کرده است از جمله تغییرات آب‌وهوایی، بیابان زایی، آلودگی آب و استفاده بیش از حد از منابع طبیعی.
ادامه مطلب