عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جانشینی که مرکل به‌جای خود معرفی کرده بود، آنگرت کرامپ کارنبوئر، وزیر دفاع فعلی آلمان اعلام کرده است از مسند ریاست حزب اتحاد دموکراتیک مسیحی کناره‌گیری می‌کند و در سال ۲۰۲۱ نیز به‌عنوان نامزد صدراعظمی این حزب شرکت نخواهد کرد.
ادامه مطلب
غلامرضا مصدق در یادداشتی می‌نویسد: متاسفانه یا خوشبختانه، اقتصاد ساز و کار جهانشمول خود را دارد، نه به اراده رفیق مائو ماهیت ذاتی خود را تغییر می‌دهد و نه به خواست جوانان انقلابی قوانین خود را عوض می کند. مثلاً اگر به هر دلیلی رشد نقدینگی بیش از رشد اقتصادی باشد، چه تدبیر امور دست جوانان انقلابی باشد و چه لیبرال ها بدون برو برگرد به نسبتی معین تورم افزایش پیدا می کند.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی می‌نویسد: نامزدهای انتخابات، از هر جناحی که هستید؛ مردم شریف ایران، هر گرایشی که دارید؛ مسئولان کل فرایند برگزاری انتخابات، هر گونه که می‌اندیشید؛ عصر کلی‌گویی پایان یافته است، شعارها به گل نشسته‌اند، انگ زدن‌ها تا به غایت کاربردشان استفاده شده‌اند؛ و همه ظرفیت‌های پوپولیسم عیان شده است؛ فکر دیگری کنید/کنیم.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد تهدیدات مسکو علیه مینسک فرصتی را در اختیار ایالات متحده خواهد گذاشت تا با توجه به موقعیت استراتژیک بلاروس رویکرد دیپلماتیکی را در حفاظت از مرزهای ناتو و همزمان مدیریت بر استراتژی کرملین در قبال مینسک را مد نظر داشته باشد.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: قتی رأی نمایندگان مجلس و هر کسی که در معرض تصمیم‌گیری است (در هر مجلس و شورایی) شفاف و برای عموم مردم آشکار باشد، سطح پاسخ‌گویی، شرافت سیاسی و عقلانیت افزایش یافته و موج‌سواری منفعت‌طلبانه سیاسی دشوار می‌شود.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آنچه در شرایط کنونی می توان از آن مطمئن بود این است که جهان در حال فرورفتن در منجلاب بی قانونی، منفعت طلبی، زیاده خواهی و یکجانبه گرایی است. کشورهای یاغی که هر یک برای خود ادعای برتری های جهانی و منطقه ای دارند، با بی توجه به مصالح عام بشری در پی منافع خودخواهانه ملی خود افتاده اند و به سرعت به سمت آینده ای می تازند که جهان پیش از این دوبار و به فاصله حدوداً ۲۰ سال در قرن بیستم آن را تجربه کرد. یک دهه پیش شاید حتی باورکردنی نبود که دنیا به چنین جایی تبدیل می شود که هر کشوری هر کاری که دلش خواست می کند و بقیه کشورها نیز اگر نفعی در مخالفت با آن نداشته باشند، سکوت می کنند! اما حال سکوت سرد و تلخی که در برابر این بی قانونیها و تجاوزگریها انجام می شود نشانگر آن است که افکار عمومی جهانی در حال عادت کردن و تن دادن به این شرایط است و جهان خطرناکی که بی قانونی در آن به عادت و رسم معمول تبدیل شده، بهترین جولانگاه کشورهای زیاده طلب است.
ادامه مطلب
سعیدرضا طاهرخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: از گذشته تاکنون حوزه مدیترانه از اهمیت بسیار زیاد استراتژیک برخوردار بوده و برای کشورهای بزرگ فرامنطقه ای دارای اهمیت ژئوپلتیک و ژئواستراتژیک است. سواحل مدیترانه نظامی ترین منطقه دنیاست و جلوه گاه رقابت شرق و غرب، اختلاف اعراب و اسرائیل و تقابل ممالک صنعتی در حال رشد در دو سوی دریاست. ساحل شرقی مدیترانه از حیث موقعیت ژئوپلتیک و برخورداری از جمعیت شیعه مذهب قابل توجه در ترکیب مذهبی این حوزه و موقعیت این گروه جمعیتی در همجواری با رژیم صهیونیستی، دارای تاثیرات قدرت نرم و گسترش نفوذ از موقعیتی ویژه و راهبردی برخوردار است.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی گیلانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: لازم نیست به دو سه ده پیش برگردیم تا سطح و عمق تفرُّق و سردرگمی در سیاستهای جهانی اتحادیه اروپایی دستمان بیاید و بدانیم در این مدت، سیاستگذاران خارجی کشور با ارزیابیهای مجموعا اشتباهآمیز، چگونه به این بلوک سیاسی متشتت اروپایی امید بسته بودند و حتی اینک با آشکار شدن ضعف سیاسی بیشتر آن، هنوز چشم یاری به آن دوخته اند.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می‌نویسد: دو جریان؛ توأمان، بی‌وقفه و هم‌پوشاننده درحال تخریب فرساینده نظام سیاسی ایران هستند. این دو در داخل و خارج و در یک هم‌سویی نه چندان پنهان، یک هدف را دنبال می‌کنند: آسیب زدن به‌اعتبار نظام سیاسی و افزودن بر حجم هزینه‌های آن به‌رغم تعارضات ظاهری که در شعارهایشان وجود دارد.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا صفحه ای جدید در تاریخ میانجی‌گیری میان فلسطین و اسرائیل ورق زد که تاریخ هیچ گاه آن را فراموش نخواهد کرد. رئیس جمهوری تاجر مسلک آمریکا که هیچ بویی از اصول دیپلماتیک نبرده، در اقدامی آشکارا جانبدارانه، توهین آمیز و تحقیر کننده، خاطره مناسبات استعماری قرن شانزدهم را زنده کرد که در آن کشورهای قدرتمند، ثروتمند و پیشرفته، تصمیم گیری برای کشورهای کمتر توسعه یافته را حق مسلم خود می دانستند و در مقام قیم برای سرنوشت آن ملتها تعیین تکلیف می‌کردند.
ادامه مطلب