انتخاب سردبیر

بازگشت اعراب به الگوی پیش از اسلام

چرایی برتری دیپلماسی اعراب بر ایران؟

اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: انتخاب اقتصاد و تجارت به عنوان زیربنای سیاستگذاری و حکمرانی که بیشتر به دولت‌های غربی و لیبرال نسبت داده شده، انتخاب فرهنگ و ایئولوژی نیز به دولت‌های شرقی و غیرلیبرال یک قرن اخیر نسبت داده شده است، در حالی که چنین دسته‌بندی پایه‌ای محکم ندارد، زیرا هر دولت بر اساس شرایط زمانی و مکانی، زیربنای سیاستگذاری و حکمرانی خود را انتخاب می‌کند. نمونه برجسته انتخاب زیربنا به فراخور زمان را می‌توان در کشورهای عرب جنوب خلیج فارس به‌ویژه عربستان سعودی به خوبی مشاهده کرد. عربستانی که از یک دولت ایدئولوژیک متعصب در یک قرن اخیر به دولت اقتصادگرای تاجرپیشه موفق در نظام جهانی تبدیل شده است!

ادامه مطلب

شیوه ای نوین برای دائمی کردن استبداد

اقتدارگرایی رقابتی

حسن صادقیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: بر اساس اقتدارگرایی رقابتی، بر خلاف رژیم های استبدادی سنتی؛ در حالی که برخی از عناصر دموکراسی حفظ شده است، ماهیت آن تقویت حکومت استبدادی است. در حالی که رژیم های اقتدارگرای سنتی کاملاً سرکوبگر هستند، نظام های اقتدارگرای رقابتی با کنترل فرآیندهای انتخاباتی مشروعیت پیدا می کنند.

ادامه مطلب

بی بی این بار دنبال چیست؟

اهداف سفر نتانیاهو به آمریکا و پیامدهای آن

مسعد سلیتی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سفر نتانیاهو به آمریکا و دیدار با ترامپ نشان‌دهنده عزم جدی این دو متحد برای مقابله با ایران است. این دیدار نه‌تنها یک اقدام دیپلماتیک، بلکه بخشی از یک استراتژی گسترده‌تر برای تضعیف جمهوری اسلامی ایران در عرصه‌های اقتصادی، نظامی و سیاسی است.

ادامه مطلب

یادداشت اختصاصی:

سوریه کانون درگیری های منطقه ای

هیثم الخزعلی در یادداشتی اختصاصی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: پروژه صهیونیست ها تقسیم سوریه به ۵ کشور (کرد، دروزی، علوی، مسیحی و سنی) است. دولت‌های دروزی در سویدا و کردها در شمال شرق سوریه در واقع وجود دارند و متحد رژیم صهیونیستی هستند. در حالی که سواحل و حماقت گروه های تروریستی در سوریه آتش انتقام را شعله‌ور کرده است که آن را به تشکیل مقاومتی مجبور می کند که شاید از سوی صهیونیست ها یا سعودی ها و امارات با همکاری مصر حمایت می شود.

ادامه مطلب

امریکا در پی هدایت دور جدید بازی خونین در افغانستان

خلیل زاد در کابل چه می کند؟

عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد:  این دیدار به دلیلی جالب توجه است که برای نخستین بار رسانه ای می شود. در حالی که، در گذشته تعاملات استخباراتی امریکا با این گروه با میانجیگری پاکستان، قطر و امارات، انجام می شد. علی ظاهر، در این دیدار روی مسائل مختلفی بحث شده که در این نوشتار به تحلیل ها روی جزئیات احتمالی آن، خواهیم پرداخت.  

ادامه مطلب

تداوم تهدید علیه ایران از خاک عراق

اعترافی خطرناک

تهدید امنیت ایران از خاک عراق به عنوان همسایه غربی، موضوعی نیست که بتوان با مسکوت‌گذاشتن آن یا اتکا به وعده‌های ناکارآمد به دنبال حل آن بود و به نظر زمان آن رسیده که باید با این پدیده با قاطعیت، شفافیت و با پشتوانه حقوقی برخورد شود.

ادامه مطلب

درباره یکی از نقاط عطف تاریخ ایران

ملی شدن نفت، هویت ملی و حق کودکان بر منابع طبیعی

سید محمدمهدی سیدناصری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: یکی از اصول مهم در حقوق بین‌الملل، عدالت بین‌نسلی است که بر لزوم حفاظت از منابع ملی برای نسل‌های آینده تأکید دارد. این اصل بیان می‌کند که نسل کنونی، نه‌تنها حق بهره‌برداری از منابع طبیعی را دارد، بلکه مسئولیت دارد که آن را به گونه‌ای مدیریت کند که حقوق نسل‌های بعدی تضییع نشود.

ادامه مطلب

چرا این سخنان مانیفست نظام باید باشد؟

جایگاه علی لاریجانی پس از طوفان الاقصی

میرجواد میرگلوی‌بیات در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دکتر لاریجانی در سخنانش با طرح چارچوب تحلیلی ساختاری و کارگزاری هم به عوامل ساختاری بی اعتمادی جمهوری اسلامی ایران به آمریکا اشاره داشت و هم نقش کارگزار درون ساختار یعنی ترامپ و دیالکتیک بین کارگزار و ساختار را مهم دانست.

ادامه مطلب

آمریکا و پارادوکس لیبرالیسم

چگونه ارزش‌های لیبرال به ابزار سرکوب تبدیل شدند

پیمان صالحی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: یکی از متناقض‌ترین جلوه‌های لیبرالیسم آمریکایی، استفاده از مفهوم «ترویج دموکراسی» به‌عنوان بهانه‌ای برای مداخلات نظامی است.

ادامه مطلب

افرادی کم اطلاع با آگاهی ناکافی

سیاستمداران غربی چندان هم «سیاستمدار» نیستند

علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: درست است که ترامپ به بولتن‌ های محرمانه و گزارش‌ های دولتی دسترسی دارد، اما این منابع تنها بخش کوچکی از ذهنیت او را شکل می‌ دهند. تصمیمات وی صرفاً بر اساس این اطلاعات نیست، بلکه تحت تأثیر اخبار کلی و نه گزارش‌های دقیق و جزئی درباره رویدادهای خاص قرار می‌ گیرد که نگرش او را می‌ سازند. بنابراین، اینجا پرسشی مهم مطرح می‌شود: ترامپ، به‌ عنوان رئیس‌ جمهور ایالات متحده، اخبار خود را چگونه دریافت می‌کند؟ 

ادامه مطلب