جلال خوشچهره در یادداشتی می‌نویسد: در حالی از تهران خواسته می‌شود که از واکنش نظامی به اسرائیل در پی ترور "اسماعیل هنیه" چشم پوشی کند که هیچ امتیاز قابل قبولی در ازای آن پیشنهاد نشده است؛ جز آن که با آرایش کم سابقه نظامی در خلیج فارس،در یای عمان، دریای سرخ و مدیترانه، بکوشند اراده مبتنی بر قدرت خود را به تهران تحمیل کنند.
ادامه مطلب
محمدعلی مهتدی در یادداشتی می نویسد: حزب الله لبنان اعلام کرده که پاسخ بستگی به میدان دارد و به محض اینکه هدف نمایان شود، میدان وارد عمل می شود. حزب الله مشخص نکرده که مقصود از هدف چیست و همین امر مسئولان رژیم را دچار سردرگمی و پریشانی کرده است.
ادامه مطلب
ماندانا تیشه یار در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایران از همان روز نخست دچار یک دوگانگی شد. در حالیکه دولت می کوشید تا پیروزی طالبان را شکست آمریکا و بیرون رفتن نیروهای بیگانه بخواند و قندهار را در بخشی از محور مقاومت جای دهد، جامعه مدنی و به ویژه دانشگاهیان ایرانی بر سر کار آمدن نیروهایی که سر ستیز با اسلام شیعی و زبان فارسی و زنان و دختران افغانستان داشتند را تهدیدی آشکار برای ایران و دیگر کشورهای حوزه فرهنگی مشترک می دیدند. هرچه که جلوتر آمدیم، رفتار و گفتار طالبان کفه ترازو را به سوی استدلال های دانشگاهیان ایرانی سنگین تر کرد. طالبان نتوانست برادری اش را به ایران ثابت کند.
ادامه مطلب
سید محمد حسینی در یادداشتی می نویسد: صبر استراتژیک ایران در قبال اسرائیل؛ مصداق کنشگری است و چنانچه واکنش احتمالی نظامی ایران در قبال ترور اسماعیل هنیه؛ بازی در زمین اسرائیل باشد، مصداق کنش‌پذیری خواهد بود. پس تا اینجا رفتار ایران در قبال رژیم صهیونیستی عین عقلانیت، کنشگری و استفاده بهینه از فرصت‌ها برای منافع ملی ایران و منافع جبهه مقاومت بوده است.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: ناتو برای جلوگیری از توسعه طلبی روسیه راهی بجز کشاندن روسیه به مسابقه تسلیحاتی و تحریم ندارد، زیرا ساختار کنونی شورای امنیت ابزاری برای جلوگیری از تجاوز دارندگان حق وتو به دیگر کشورهای مستقل را ندارد.
ادامه مطلب
صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: قضاوت زود است. هرچند فرصت برای معضلات متعدد، متنوع و پیچیده در عرصه های سیاست داخلی و خارجی بسیار اندک بوده است و تعلل توجیه ندارد، با این وجود نگاهی مقایسه ای به ترکیب دو کابینه دولت سیزدهم و چهاردهم می تواند عامل صبوری و امید باشد.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: مجریان آسیایی و آمریکای لاتین به این پایۀ فکری رسیدند که بدون تولید ثروت، حکمرانی مطلوب تحقق نمی‌پذیرد و پایه تئوریک تولید ثروت، محول کردن تولید و خدمات به بخش خصوصی، و پذیرفتن منطق بازار و تبادلات بین المللی است: اندیشه ای که ابتدا به انقلاب صنعتی منجر شد و در عین حال به تاسیس آمریکا در سال ۱۷۷۶ انجامید. به عنوان مثال، هرچند تورگوت اوزل (Turgut Ozel) و رجب طیب اردوغان از دو پایگاه متفاوت اجتماعی به قدرت رسیدند ولی اندیشه های اقتصادی آنها مشترک بود.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی گیلانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: دولت نتانیاهو اینک سطح درگیری ها را می‌خواهد به ایران و نواحی پیرامونی گسترش دهد، به این امید که دنیای غرب را ناچار از مداخله مستقیم کند. رژیم یک قدرت هسته ای است و بعید نیست در صورت در تنگنا قرار گرفتن با توجه به خوی سبعیت و بی اعتنایی به مبانی حقوقی جهانی استفاده از آن را مورد توجه قرار دهد.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: اقدامات نتانیاهو در گسترش تنش‌ها، عرصه‌های داخلی و خارجی آمریکا را نیز مدنظر داده است. آنچه که نتانیاهو از درک آن عاجز است دو موضوع مهم می‌باشد. اول آنکه ریشه مشکلات منطقه، ماهیت انگار‌های صهیونیستی است. دوم آنکه ایران و مقاومت قوی‌تر و هشیارتر از همیشه هستند.
ادامه مطلب
جلال خوش چهره در یادداشتی می نویسد:ماجراجویی اسرائیل نه تنها منطقه خاورمیانه، بلکه جامعه جهانی را در وضع برزخی قرار داده است. دولت افراطی "بنیامین نتانیاهو" نخست وزیر اسرائیل هر روز ماجرای تازه‌ای را در منطقه رقم می‌زند تا اوضاع همچنان بحرانی و در وضعی مبتلا به عدم قطعیت باشد. افراطیون اسرائیلی می‌کوشند تا مدتی که داوطلبان نشستن بر کرسی اتاق بیضی کاخ سفید مشغول رقابتند، اوضاع را به‌گونه‌ای معلق و بحرانی مهندسی کنند. هدف از این کار از یک‌سو خرید زمان برای به تعویق انداختن هرگونه توافق برای آتش بس در غزه است. از سوی دیگر، بردن منطقه به سمت و سویی که جنگ و دوری از هرگونه آرامش، حرف اول را بزند.
ادامه مطلب