عباس آخوندی در یادداشتی می نویسد: سیاست ما در برابر تجاوز مجدد اسرائیل باید خویشتنداری و احاله آن به موقعیت‌های دیگر و پاسخ‌های غیرمستقیم باشد. ما باید فضا را سرد کنیم. گرم نکنیم. گرم کردن فضا عین خواسته اسرائیل است.
ادامه مطلب
اعظم ملایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به حمله اول آوریل رژیم اسرائیل به کنسولگری ایران در سوریه، بیش از ۳۰۰ موشک و پهپاد روانه سرزمینهای اشغالی کرد تا یک پیام روشن به اسرائیل بدهد؛ از این پس دیگر می زنیم؛ آن هم نه از طریق نیروهای جبهه مقاومت، بلکه مستقیم از خاکمان به سرزمینهای اشغالیتان!
ادامه مطلب
جلال خوش چهره در یادداشتی می نویسد: تهران به ویژه پس از جنگ هفتم اکتبر ۲۰۲۳ به این سو به شدت مراقب سیاستی بوده که دولت «بنیامین نتانیاهو» خواستار آن است؛ این‌که دامنه جنگ، از غزه تا خلیج فارس گسترش یافته و به‌این ترتیب صحنه به جنگ «اسرائیل_ایران» تغییر وضعیت دهد. خویشتنداری تهران در برابر رویکرد زیرکانه تل‌آویو، اما به معنای آن نبوده و نیست که ارتدوکس‌های اسرائیلی قوانین بازی را با اقدام‌های خرابکارانه _ تروریستی تغییر دهند؛ درحالی که تهران هیچ پاسخی در این‌باره ندهد.
ادامه مطلب
صالحی امیری در یادداشتی می نویسد: تحلیل واقع بینانه از شرایط اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و امنیتی کشور و همزمان ضرورت بهره مندی حداکثری از ظرفیت دیپلماسی برای کاهش یا عبور از تهدیدات و بازسازی روابط، اعتماد دوجانبه و گسترش روابط سیاسی و اقتصادی با همسایگان خصوصاً حوزه خلیج فارس، یک استراتژی عقلانی و انکار ناپذیر در شرایط کنونی است.
ادامه مطلب
سیدمحمد حسینی در یادداشتی می نویسد:: حملات ایران به اسرائیل ماهیتی بازدارنده داشت. در ادبیات کلاسیک روابط بین‌الملل هدف از بازدارندگی جلوگیری از اجرائی‌کردن و عملیاتی‌کردن تصمیمات نظامی از سوی طرف مقابل است. راهبرد بازدارندگی نه برای جنگیدن؛ بلکه برای جلوگیری از جنگ و حفظ صلح است تا طرف مقابل متقاعد شود در میان راه‌های موجود جنگ دارای کمترین اثر و بیشترین هزینه است.بنابراین به تعبیر کالینز بازدارندگی از نظر فیزیکی، دفاعی از طرف مقابل نمی‌کند؛ بلکه از نظر روانی مانع از تجاوز می‌شود.
ادامه مطلب
حسین جابری انصاری در یادداشتی می نویسد: تجربه نشان داده افکار عمومی در حوزه عربی و اسلامی به‌دلایل مختلف سیاسی و فرهنگی و تاریخی و همچنین ضعف نسبی قدرت نرم ایران به‌ویژه در حوزه رسانه‌ای و عملیات تصویرسازی سیاسی، در بزنگاه‌ها با سیاست نظام‌های حاکم و فضاسازی‌های مشترک نظام رسمی منطقه‌ای و رسانه‌های جریان اصلی خبری جهان علیه ایران همراه شده است.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: جغرافیای روسیه دیکته می کند که از نظر نظامی کشوری قدرتمند باشد. دست انداختن به قلمروهای همسایه برای بر طرف کردن ضعف ژئواستراتژیک از ویژگی های دو قرن گذشته روسیه است. اشغال قلمروهای ایرانی قفقاز در دهه دوم و سوم قرن نوزده و آسیای مرکزی در نیمه دوم همین قرن، برای رسیدن به استحکامات طبیعی و آبهای گرم، اشغال ایران و اروپای شرقی و جزایر کوریل در شرق در دوره پس از جنگ جهانی دوم، همه و همه برای پوشاندن این ضعف صورت گرفته است.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: چگونه می‌توان، در چشم‌اندازی استراتژیک، ناتو را مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار داد؟ در پاسخ سه مفهوم ترکیبی «گزینش و گسترش»، «نهادگرایی و نظامی‌گرایی» و «یکپارچگی غرب و دوگانه اروپا و آمریکا» می‌توانند تصویری تحلیلی از بیش از هفت دهه فعالیت چندجانبه‌گرایانه نظامی غرب را ارائه دهند.
ادامه مطلب
حسین عبده تبریزی در یادداشتی می نویسد: در سال ۱۴۰۳، با توجه به وضعیت روابط خارجی جاری ایران و موقعیت تحریم‌ها، به نظر می‌رسد متغیر «سیاست» هم تأثیر عمده‌ای بر قیمت ارز در این سال داشته باشد.
ادامه مطلب
جمیله کدیور در یادداشتی می نویسد: بی عملی در قبال حمله تروریستی اسرائیل به محل دیپلماتیک می تواند موجب آثار و تبعات فزاینده ای شود که دیگر اماکن دیپلماتیک رادربرگیرد، به گونه ای که هیچ مکان دیپلماتیکی از چنین حملاتی درامان نباشد و هر کشوری به خود اجازه دهد در قبال دیگر کشورها هر چه خواست انجام دهد و در چنین شرایطی سنگ روی سنگ بند نخواهد شد.
ادامه مطلب