محمد کاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: همکاری سه‌جانبه‌گرای ژاپن، کره جنوبی و آمریکا، حلقه دیگری از زنجیره مهار نظامی، اقتصادی و دیپلماتیک چین است. در عرصه اقتصادی، خارج کردن زنجیره تولید نیمه‌هادی‌ها در انتقال و اتکا به چین در دستور کار جدی واشنگتن بوده است.
ادامه مطلب
مصطفی اعلایی در نوشتاری تحلیلی بر این باور است که «سیاست خارجی متوازن» در واقع یک کلیت متشکل از اجزا و عناصر مختلف و متنوع است که در صورت ایجاد توازن در آنها هدف کلی محقق می‌شود. چنان‌که قبلا تأکید شد، برای اجرای «سیاست خارجی متوازن» در مرحله اول باید مؤلفه‌های قدرت و عرصه‌های تولید قدرت در محیط بین‌الملل شناسایی شود و هرکدام از آنها با نگاه متوازن مورد توجه قرار گرفته و در دایره برنامه‌ریزی تعریف شوند. در ادامه بحث، اجزای تشکیل‌دهنده تحت عنوان عناصر و مؤلفه‌های مولد قدرت در محیط بین‌الملل و چگونگی ایجاد توازن در آنها مورد اشاره قرار می‌گیرد:
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: مسیر دریای خزر و راه زمینی (جاده ای و ریلی) روسیه به آستارا در مرز جمهوری آذربایجان با ایران در استان گیلان، برای مبادلات اقتصادی روسیه با ایران تا دهه های آینده پاسخگو خواهد بود. توسعه کشتیرانی در دریای خزر در امتداد مسیر نخستین تعریف شده در کریدور شمال – جنوب می تواند به حضور پررنگتر ایران در این دریا، افزایش فعالیت کشتیرانی، جلوگیری از تخریب زمین های کشاورزی و جنگ های منحصر بفرد کوهستانی هیرکانی منجر شود.
ادامه مطلب
مصطفی اعلایی در نوشتاری می نویسد: واقعیت این است که موضوع «سیاست خارجی متوازن» برای برخی دست‌اندرکاران دیپلماسی مبهم بوده و بعضا آن را منحصرا مترادف با برقراری رابطه صلح‌آمیز با آمریکا و مجموعه غرب دانسته‌اند. حال آنکه «سیاست خارجی متوازن» به‌ویژه برای کشوری با مختصات منحصر‌به‌فرد جغرافیایی و سیاسی ایران ناظر بر مفاهیم و معانی گسترده، عمیق و پیچیده‌ای است که توجه کافی از سوی مجریان دیپلماسی به آن نشده است. بدیهی است ابهام در این موضوع نمی‌تواند کمکی به تدوین راهبردهای منطبق با واقعیت در سیاست خارجی کند.
ادامه مطلب
کوروش احمدی در یادداشتی می نویسد: در مجموع محتمل‌تر است که درحالی‌که «تفاهم نانوشته» پیش برده می‌شود، برخی تقابل‌ها مانند توقیف کشتی‌ها نیز ادامه داشته و تابع منطق خاص خود باشد؛ بدون اینکه الزاما لطمه‌ای جدی به روندهای دیگر بزند. در این رابطه، تقویت نیروهای آمریکا در منطقه را نیز می‌توان به‌عنوان پیوست امنیتی تفاهم با ایران و به قصد اطمینان از خارج‌نشدن کنترل از دست دانست.
ادامه مطلب