آقای اردوغان بدانید قدمت نوروز ایرانی فراتر از کل تاریخ کشورتان است

دیپلماسی ایرانی: رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه در مراسم نوروز امسال نوروز را سنبلی دانسته که همه کشورهای ترک می توانند آن را جشن بگیرند. در این مراسم حروف نوروز به زبان ترکی استانبولی و با حروف لاتین، هر کدام به شکل پرچم یکی از کشورهای حوزه ترک زبان، نقش بسته شده بود در حالی که هیچ اثری از ایران دیده نمی‌شد. 

این در حالی است که همه دنیا می‌دانند که نوروز مراسمی ایرانی است و مقامات کشورهای مختلف دنیا نوروز را اول از همه به ایرانیان و فارسی‌زبانان و سپس به تمامی مردمانی که این مراسم را جشن می‌گیرند، تبریک می‌گویند. اتفاقا همین امسال هم همانند هر سال رهبران کشورهای جهان حتی کشورها و دولت‌های متخاصم با ایران، نوروز را به ایرانیان و مردم ایران تبریک گفتند. ظاهرا اردوغان این حقیقت را دنبال نکرده که نامی از ایران نیاورده و تلاش کرده است از نوروز مصادره به مطلوب به سود جاه‌طلبی‌های خود کند. 

اردوغان باید بداند که نوروز قدمتی نه تنها به طول تاریخ ترکیه و فراتر از آن، عثمانی دارد بلکه قبل از به وجود آمدن سرزمینی به اسم عثمانی و ترکیه ایرانیان نوروز را جشن می گرفتند و پاس می‌داشتند، حتی اگر او تصمیم بگیرد که بر خلاف رویه در سال‌های گذشته به مقامات ایرانی مستقیما نوروز را تبریک نگوید.

شاید گفته شود منظور اردوغان ترکی دانستن نوروز نبوده بلکه بهره‌برداری از آن به عنوان یک سنبل برای کشورهای ترک‌زبان بوده و او نمی‌خواسته نوروز را ترکی بداند اما پرواضح است که وقتی نامی از خاستگاه نوروز نمی‌آورد یعنی قصد و غرضی در نیت خود دارد که اگر این نبود چرا امسال برای نخستین بار او چنین کاری کرد؟! 

دلایل رفتارهای رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه، را این روزها می‌توان درک کرد. اردوغان از زمانی که الهام علی‌اف، رئیس جمهوری آذربایجان را با خود همراه کرد و احساسات پان‌ترکیستی را در ترکیه و آذربایجان به شدت تقویت کرد، توهم گسترش اندیشه‌های نوعثمانی‌گری با محوریت احساسات پان‌ترکیستی و برتری دادن زبان ترکی بر دیگر زبان‌ها را در داخل ترکیه و سایر جاها در سر پروراند. 

پس از سقوط حکومت بشار اسد در سوریه، احساسات جاه‌طلبانه اردوغان به اوج خود رسیده است. وی گمان می‌کند اکنون بیش از هر زمان دیگری به اهداف جاه‌طلبانه خود نزدیک شده است و می‌تواند نفوذ خود را در منطقه گسترش دهد. سقوط بشار اسد در سوریه و به قدرت رسیدن جریانی که ترکیه، فارغ از تروریستی بودنشان و قتل عامی که این روزها از اقوام دیگر در سوریه به راه انداخته‌اند، از آن حمایت قاطع می‌کند، به اردوغان و حزب عدالت و توسعه و مقامات ذی‌نفوذ این کشور نظیر هاکان فیدان احساسات پیروزی مغرورانه داده و آنها را سرمست از این پیروزی کرده و سبب شده است تا خیالات زیادی را در سر بپرورانند که بیشتر بوی توطئه می‌دهد. خیالاتی که صرفا خیال است و از واقعیت به دور است اگرچه با توطئه گمان می‌کنند می‌توانند خیالات را به واقعیت تبدیل کرد. اردوغان با تحریک اقوام ترک زبان توهم نوعثمانی‌گری را در سر می پروراند. اظهارات هاکان فیدان، وزیر امور خارجه و فرمانده امنیتی کابینه حدودا بیست ساله رجب طیب اردوغان علیه ایران نشان می‌دهد که آنکارا بیش از هر زمان دیگری در تفکرات شوم خود شناور شده است. 

اگر تا یک دهه پیش مصادره به مطلوب عناصر فرهنگی کشورهای دیگر در ترکیه رنگ و بوی تجاری داشت و آنکارا گمان می‌کرد با تقلب و جا زدن نمادهای کشورهای دیگر به سود خود می‌تواند رونقی در اقتصاد خود ایجاد کند، این بار به نظر می‌رسد چنین اقداماتی صرفا انگیزه‌های اقتصادی ندارد بلکه می‌توان دسیسه‌ای را در پس آن احساس کرد. انگیزه‌هایی که گویی با هماهنگی اسرائیل و دولت‌های غربی برای فشار به ایران به‌وجود آمده است. گویا اردوغان هم فریب گزارش‌های غلط صهیونیست‌ها را خورده و این احساس اشتباه به او دست داده که ایران ضعیف شده است و باید از این ضعف به نفع خود بهره‌برداری کند. در حالی که ترکیه بهتر از هر کسی می‌داند ایران همچنان از قدرت و پتانسیل لازم برای اثرگذاری در محیط پیرامونی خود برخوردار است. اگرچه محور مقاومت در جبهه‌های مختلف در نبردی بی‌سابقه متحمل خسارت‌های سنگین شده اما همچنان در صحنه حاضر و تعیین‌کننده است و از بین نرفته است. مگر اینکه ترکیه چشمان خود را به روی حقیقت بسته است و می‌خواهد صبر ایرانی‌ها را بیازماید.

اگر اردوغان گمان می‌کند با دشمنان ایران می تواند همراه شود و به دنبال امتیازگیری و فشار به ایران باشد، بداند این تصورات توهمی بیش نیست و بداند مردم ایران قدرتمندتر و پرانگیزه‌تر و در مسائل فرهنگی خود منسجم‌تر از هر کسی هستند که بخواهد تفکرات شومی را علیه آنها دنبال کند حتی اگر از وضعیت فعلی و عملکرد دولتمردان خود ناراضی باشند و روزهای سختی را بگذرانند. 

وانگهی اردوغان به این حقیقت نیز توجه داشته باشد که اگر بنا باشد به خاطر برخی مسائل و اتفاقات پیش آمده در کشوری آن هم کشور همسایه‌ای چون ایران که در سخت‌ترین زمان ها – از جمله کودتای ۲۰۱۶ – کنار او ایستاده، بخواهد سوء استفاده کند و شیطنت یا توطئه یا دسیسه‌ای را دنبال کند، خود نیز کم مشکلات ندارد و ایران همچنان آن قدری قدرت دارد که بخواهد دولت او را آزار دهد.