عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تصمیم مرکل، برای کنار کشیدن از رهبری حزب اتحادیه دموکراتیک مسیحی و خودداری از نامزدی برای صدراعظمی در سال ۲۰۲۱ به معنای آغاز عصر جدیدی در سیاست آلمان است.
ادامه مطلب
گفته می شود که آلمانی ها نظم را دوست دارند و جامعه آنها الگوی نظم است. اما همه این ها افسانه است!
ادامه مطلب
در بهار ۲۰۲۰، ژنرال استولتنبرگ، دبیر کل ناتو، اتاق فکر مستقلی برای پاسخ به این سؤال اساسی تعیین کرد: ناتو به‌عنوان یک ائتلاف کارآمد نظامی چگونه می‌تواند به‌عنوان یک ائتلاف سیاسی، قوی‌تر شود؟ این گروه پس از ۹۰ نشست آنلاین و تبادل ایمیل‌های بی‌شمار، گزارش «ناتو ۲۰۳۰: اتحاد برای عصر جدید» را اول دسامبر به وزرای خارجی ناتو ارائه دادند.
ادامه مطلب
محمدرضا احمددوست در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: این گونه به نظر می رسد که تغییرات در سیاست خارجه آمریکا طی چند سال اخیر متاثر از اجرای یک راهبرد کلان است و تغییرات نگاه آمریکا به اروپا و تغییر رفتار این بازیگر در عرصه بین المللی مربوط به ویژگی های شخصیتی ترامپ و تیم وی نبوده است، بلکه پیش از آنها آغاز شده و ریشه اقتصادی آن جنگ تجاری آمریکا با رقبای خود، خصوصا چین است. البته شیوه ی پیاده کردن این راهبرد در دوره ترامپ متفاوت از دوره اوباما بود.
ادامه مطلب
بازرگانی گیلانی مترجم مجموعۀ «احداث اروپا» در باره کتاب تاریخ حقوق می گوید: کتاب صرفا به گاهنگاری و بیان رخدادهای تاریخی مستمر و یک‌شکل در عرصه حقوق و قانون نپرداخته، بلکه با نگاهی کاملا عینی بر انقطاع و عدم استمرار این تحولات انگشت گذاشته و تاثیرات متقابل سیستمهای حقوقی مختلف را در ازمنهای دراز بررسی و آنها را با هم مقایسه کرده است. وجه بارز کتاب این است که نویسنده به هیچ وجه حقوق را در قامت خشک و خالی قانون و هنجار ندیده بلکه بیشتر آن را موجد روحیات و فرهنگهای مختلف و جهتدهندۀ کنشهای جوامع فهمیده است. حقوق در حقیقت تجارب روزمرۀ زندگانی جوامع بشری را به قاعده و سامان می آورد و اساسا بیانکنندۀ این تجارب است و از این سبب، حقوق خصوصی در مرکز توجهات نویسنده قرار گرفته است.
ادامه مطلب
یوسف مولایی در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی پیرامون خوانش حقوقی سازی ۲۰ درصد مبنی بر خروج و یا عدم خروج ایران از برجام بر این باور است که نمی توان به طور قاطع عنوان کرد آغاز غنی‌سازی ۲۰ درصد می‌تواند مسئله‌ای فعال کردن مکانیسم ماشه را به دنبال داشته باشد، آن هم در شرایطی که اروپا با روی کار آمدن جو بایدن امیدوار به حفظ توافق هسته‌ای هستند. پس اگر چه آغاز غنی‌سازی ۲۰ درصد تنش سیاسی، دیپلماتیک و حتی حقوقی را بین ایران با سه کشور اروپایی و اتحادیه اروپا افزایش می‌دهد، اما این احتمال وجود دارد که اروپایی ها تلاش خود را برای حفظ توافق هسته ای دو چندان کنند.
ادامه مطلب
هادی غلام نیا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اتصال به بازار گاز اروپا، پروژهای است که در ایران نیز در دولتهای مختلف پیگیری شده است، اما هیچ کدام از آنها نتوانستند به این هدف دست یابند. نکته آزار دهنده اینجاست که حجم صادرات گاز آذربایجان به اروپا با میزان تولید گاز در ایران به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست. بر اساس اعلام شرکت ملی گاز ایران (NIGC) تولید گاز در کشور به روزانه یک میلیارد متر مکعب رسیده است که بیش از ۶۰۰ میلیون متر مکعب در شبکه خاگی به مصرف میرسد. صادرات گاز ایران نیز کمتر از ۶۰ میلیون متر مکعب در روز است به طوری که ترکیه، عراق، ارمنستان و نخجوان تنها دریافت کنندگان گاز ایران به شمار میآیند. پروژه صادرات گاز به پاکستان، هند، عمان و امارات (شارجه) نیز همانند پروژه انتقال گاز به اروپا همچنان روی کاغذ باقی مانده است.
ادامه مطلب
دیپلماسی ایرانی در پنجمین نوبت از سلسله وبینارهای خود که با حضور محمدابراهیم رحیم پور، معاون وزیر امور خارجه و سفیر سابق ایران در اتریش، ابوالقاسم دلفی، سفیر سابق ایران در فرانسه، صربستان و بلژیک، محمد طاهری، سفیر سابق ایران در لهستان و پرتغال و علی اکبر فرازی، سفیر سابق ایران در رومانی و مجارستان برگزار شد به بررسی سیر روابط ایران و اروپا و تاثیرات رفتاری امریکا از دوره دونالد ترامپ تا آمدن جو بایدن پرداخته است.
ادامه مطلب
سید وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگر جمهوری اسلامی ایران و ترکیه در مدیترانه حضور داشته باشند به معنی حذف اسرائیل از معادلات استراتژیک و بی هویت کردن صهیونیست هاست. اسرائیل را برای سد نفوذ مسلمانان به مدیترانه و اروپا به صورت مصنوعی تحمیل کردند. حضور جمهوری اسلامی ایران در کنار ترکیه با هدف حذف اسرائیل در راهیابی به مرزهای اروپا؛ چه بسا به دست کشیدن اروپا و امریکا در حمایت از اسرائیل منجر شود.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سرزمین ایران و ایرانی، در هموارۀ تاریخ، پرچمدار تعامل بردبارانه ادیان و فرهنگ های گوناگون بوده و مسلمان و گبر و ترسا قرون متمادی در این سرزمین کهن، کنار هم زیسته اند و از همزیستی و بردباری، الگوها ساختهاند. تداوم این روند، یک ضرورت برای تاریخ فردا هم هست. نکند فرداروز، دوباره امثال قطر و امارات و دیگران پرچمدار جعلی این جریان اصیل شوند و سوار بر مرکب مقصود، افکار جهانی را به خود جلب کنند.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: واقعیت این است که در سال های اخیر بر شناخت بیشتر از مبانی اقتصادی و مزایای این گونه ارتباطات تاکید شده و کاملا روشن است که در شرایط جدید بین المللی اتخاذ رویکرد یکپارچه برای مطالعه شهرهای خواهر بر اساس رابطه چند جانبه بین فرهنگ و تجارت با تمرکز بر همکاری همزمان؛ نیازمند مشارکت های چند سطح کارآفرینی که برای تداوم روابط فعال شهر خواهر است تا مدیریت های شهری و محلی بتوانند به منافع اقتصادی و اجتماعی پایدار حیاتی دست یابند.
ادامه مطلب
موحد زاهدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد تنها راه اروپا برای خروج از این گرداب خطرناک این است که به جای عملکرد سنتی خود در پیوند با آمریکا و تحت عنوان پیمان غرب، با اتخاذ تصمیمی استراتژیک راه خود را از آمریکا جدا کند و با سایر قدرت‌های جهانی و منطقه ای در مورد ایجاد نظمی جدید در چارچوب نیازهای دنیای امروز تعامل کند. این شاید تنها راه برای اروپا و جهان برای پرهیز از ورود به دور تازه ای از خشونت و تاریکی باشد.
ادامه مطلب
جنگ سرد جدیدی در راه است و توافق های عادی سازی اخیر زمینه را برای تثبیت این جنگ سرد میان دو محور فراهم می‌کند. یکی از این محورها محور عربی – اسرائیلی علیه ایران است که از حمایت آمریکا برخوردار است و دومی محور ایران –ترکیه – فلسطین است که مورد مورد حمایت روسیه و چین قرار دارد. اتحادیه اروپا خود را در تنگنایی میان این دو پیدا خواهد کرد.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پس از پیروزی دکتر روحانی در انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۳۹۲ این گونه مطرح شد که ورود ایران به بازار گاز می‌تواند در سطح گسترده برای امنیت انرژی اتحادیه اروپا مثبت باشد و در دو رده ارزیابی ریسک شد. از طرفی قرار بود برای کمک به بالا بردن کیفیت گاز مایع ایران دو شرکت توتال و یک شرکت نروژی ورود کنند تا اتحادیه اروپا در کوتاه مدت ۳۰ درصد و در بلند مدت ۵۰ درصد وابستگی خود را به گاز روسیه کم کند. این اقدام امنیت انرژی اتحادیه را افزایش می‌داد. در آن زمان مشارکت در ساخت خط لوله مستقیم از ایران به اروپا ارزیابی شد، اما هرگز اجرایی نشد.
ادامه مطلب
سهند ایرانمهر در یادداشتی می نویسد: درس این دوره سخت برای سیاستمداران میانه‌رو و اهل تعامل جهان که پس از بحرانی داخلی و خارجی به دولت مستعجلی می‌رسند این بود که قدرت ویران‌کننده و در کمینِ شرایط شکننده اقتصادی و اجتماعی را در مسیر جراحی‌های بزرگ اقتصادی فراموش نکنند.
ادامه مطلب
در آلمان همانند ایالات متحده، ترامپ به الهام بخشِ گروه های حاشیه ای تبدیل شده است. در میان آنها نه تنها جنبش های راستگرای افراطی و نئونازی نازی وجود دارند، بلکه حامیان QAnon (تئوری توطئه اینترنتی محبوب برخی از طرفداران ترامپ در ایالات متحده هستند و او را یک قهرمان و منجی می خوانند) دیده می شود.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: هر چند اروپایی ها دیگر نسبت به توسعه طلبی سرزمینی آلمان نگران نیستند ولی اکنون در آگاه و ناآگاه خود، نسبت به انضباط، شفافیت، پرکاری، دقت، تعلق به خاک، دفاع از زمامداران و از همه مهمتر قرارداد اجتماعی همیشه در حال تکامل آلمانی ها، غبطه می خورند. یک بار این نویسنده از یک رئیس جمهور آلمان سئوال کرد که چرا آلمان با این همه سرمایۀ اجتماعی بین المللی، نقش پررنگ تری در سطح جهانی ایفا نمی کند: او در پاسخ گفت: مردم آلمان اجازه نمی دهند.
ادامه مطلب
از آنجا که همه نفت وارداتی از ایران به چین قابل نگهداری در ذخایر حفاظت شده هستند، بنابراین نبود داده های واردات از ایران در کمرگ چین چندان جای شگفتی ندارد. یعنی چین به راحتی تحریم های ایالات متحده را دور می زند.
ادامه مطلب
جهان در آستانه عصر جدیدی است. به نظر می رسد که شاید دوره دولت های کوچک به پایان رسیده باشد. به گفته برنی سندرز، باید فرضیات اساسی در نظام ارزش های آمریکایی بازنگری شوند.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تاریخ معاصر ایران را می توان به دو دوره نخست که از ابتدای قرن پانزدهم میلادی آغاز و شامل حکومت‌های صفویه، افشاریه، زندیه و قاجاریه بوده و مشخصه بارز روابط با اروپا دوره مبهم و بی نتیجه است و دوره دوم از قرن پایانی هزاره سوم که با حکومت پهلوی مصادف و تا کنون را تقسیم کرد که ویژگی بارز آن فراز و فرود فراوان است.
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نظم آتی جهان از دید اتحادیه اروپا (و بریتانیا)، نظمی دوقطبی است و جنگی سرد بین آمریکا و چین خواهد بود. اینکه آینده آن چه خواهد شد و آیا یکی از این دو موفق می‌شود به ابرقدرت بلامنازع تبدیل شود، یا خیر روشن نیست، چون هنوز زمانی طولانی باید صرف منازعات و قد علم کردن هر دو طرف مقابل یکدیگر شود.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: همچنان شانس زیادی برای تلاش متقابل با هدف گسترش و تعمیق روابط وجود دارد. شانسی که یکی از پیش نیازهای اساسی آن ادامه اهتمام ایران و خارج شدن اتحادیه اروپایی از رویکرد احتیاط آمیز موجود است.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اتحادیه اروپا در سال های اخیر در توسعه ابزارهای واقعی سعی داشته تا بتواند سیاست خارجی حساب شده و متوازنی را اجرا کند. البته در اینجا سوالاتی در مورد میزان تاثیر این سیاست ها در عرصه منطقه ای و بین المللی وجود دارد که وجهی از آن به نحوه مدیریت بحران ها و چالش های اختصاصی قاره سبز به ویژه در نحوه گذر از بحران های کرونا، مهاجرت غیرقانونی و مشکلات اقتصادی برمی گردد؛ امری که به مفهوم تمرکز بیشتر به سیاست داخلی است و موضوع مهم در این زمینه میزان توانمندی اتحادیه در شفاف سازی سیاست خارجی و نسبت استقلال رویکردها در موضوعات مهم بین المللی است.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپماسی ایرانی می نویسد: بات و امنیت یکپارچه اتحادیه اروپا در رویکرد بین المللی خود بر داشتن سیستم امنیت ملی یکپارچه و متمرکز برای مواجهه با تهدیدات پیچیده علیه منافع در داخل و خارج متمرکز است و یکی از اهداف منافع، اطمینان دادن به متحدان است مبنی بر اینکه این اتحادیه پایگاهی برای تهدید منافع آنها نیست.
ادامه مطلب
اگر همه دنیای خارج مثل یک کشور بزرگ به رهبری چین علیهش شوند چه خواهد کرد؟ در مقابلش راهی جز جنگ نخواهد بود. این چیزی است که در نیمه اول قرن گذشته اتفاق افتاد. آیا چنین چیزی را امریکایی ها می خواهند؟
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ترکیه یکی از جدی‌ترین بازیگران خارجی مداخله‌گر در صحنه لیبی است؛ این کشور از دولت وفاق ملی حمایت سیاسی، اقتصادی و تسلیحاتی می‌کند و پارلمان ترکیه در اوایل دی ماه سال ۱۳۹۸ اجازه مداخله نظامی و اعزام نیرو به طرابلس را نیز صادر کرد. کشورهای عربی مصر، امارات و عربستان نیز در کنار روسیه از دیگر بازیگران مهم عرصه سیاسی لیبی هستند و در سالهای اخیر در سطح رسانه‌ای و تسلیحاتی حمایت بی‌سابقه‌ای از خلیفه حفتر و سیطره وی بر شهر طرابلس داشته اند.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی گیلانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: گرچه منطقه خاورمیانه عجالتا در اولویت راهبردهای منطقه ای چین قرار ندارد، لیکن بسیاری از راهبردپردازان آمریکایی به این نتیجه رسیده اند که برای دور نگه داشتن چین آینده از منطقه باید از همین امروز به مبارزه با ایران برخاست و او را تضعیف کرد. بدون تردید چالش های سیاسی و تضادهای فکری با چنین فرضیهای در داخل کشورمان فراوان است، ولی سوال این است که دورنمای مناسبات ایران با ابرقدرت شرقی در آینده چگونه و با چه تدابیر بلند و کیفیات ظریف و سیاست متوازنی رقم خواهد خورد تا از آن همانند دورانهای دراز گذشته، دوباره رابطه گرگ و میشی رقم نخورد؟
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آلمان که برای مدت ها محور استراتژی دفاعی آمریکا در اروپا بوده، اخیراً مورد توجه و تمرکز اهرم تنبیهی ترامپ قرار گرفته و به کوتاهی در پرداخت سهم خود از مشارکت در ناتو و همچنین عدم رفتار مناسب در روابط تجاری با ایالات متحده متهم شده است. ترامپ جدا از اختلاف اساسی با مرکل برای افزایش بودجه نظامی از وابستگی گازی این کشور به روسیه بسیار انتقاد کرده و این اختلافات عمده سبب شده تا سطح روابط واشنگتن و برلین طی سالهای گذشته به شکل چشمگیری کاهش پیدا کند.
ادامه مطلب
از زمان پایان جنگ سرد، تحریم ها به ابزار اصلی در سیاست خارجی و دولت داری ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی به ویژه اتحادیه اروپا تبدیل شده اند، اما هنوز این سوال مطرح است که آیا آنها در ترغیب به تغییر رفتار کشور مقاوم در برابر نفوذ خارجی یا در نبود گزینه های سیاسی موثر «کارآمد» هستند؟ در عمده موارد ظرفیت کشورهای هدف در وفق دادن خودشان با شرایط نادیده گرفته می شود. تحریم های اعمال شده علیه جمهوری اسلامی ایران و دولت فدرالی روسیه در زمینه انرژی از این دست هستند.
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: گسترش افراط‌گرایی در آلمان نه‌فقط به خشونت در این کشور، بلکه به شکاف‌های لاینحلی در اتحادیه اروپا دامن خواهد زد. اگرچه مسئله مهمتر تداعی فعلی همراهی افراط‌گرایی با نئونازیسم و خشونت نظامی است. این به آن‌معناست که گسترش افراط‌گرایی و رسیدن آن به نقطه بحرانی ممکن است مدت‌ها به‌طول بینجامد، ولی آنچه امروز درمورد آموزش‌های نظامی افراط‌گرایان در روسیه به‌طور گسترده رسانه‌ای شده است می‌تواند کاتالیزوری در جهت حمایت بیشتر از گروه‌های افراطی در کشورهای اروپایی، به‌ویژه آلمان و ازطرفی تشدید شکاف بین اعضای اتحادیه باشد.
ادامه مطلب