علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شاید شما هم مدت هاست بحث «ناتو» پیرامون درگیری ها میان روسیه و غرب بر سر اوکراین را شنیده اید. شاید بتوان گفت که ناتو تنها نوک کوه یخی است که از آن صحبت می شود و موضوعی است که معمولا برای ناظران خارجی جذاب به حساب می آید. در این مقاله قصد داریم تا به اهمیت اوکراین، نه از نگاه بیرونی بلکه از نگاه روسیه بپردازیم.
ادامه مطلب
عبدالباری عطوان می نویسد: هرجا که تونی بلر، نخست وزیر اسبق انگلیس پا می‌گذارد (او مشاور دولت رئیس جمهوری سابق، نظربایف بوده است) به نوعی نشانه تشدید فساد و آغاز زمینه سازی برای انقلاب‌های رنگی است و ما درس‌های بسیاری از مشورت‌دهی‌های او به کشورهای حاشیه خلیج فارس و غیر خلیج فارس داریم.
ادامه مطلب
آنچه تحلیلگران روسی می گویند که ترکیه با کشورهای ترک خارج از کشور انجام می دهد دقیقاً شبیه کاری است که روسیه با ابتکار عمل "جهان روسیه" ("Russkiy mir") خود انجام می دهد. این دو با هم همپوشانی دارند و ناکامی مسکو در به رسمیت شناختن این امر ممکن است به آنکارا اجازه دهد تا نفوذ خود را نه تنها در آنچه کرملین آن را "خارج نزدیک" می نامد، بلکه به کشور نزدیکتر نیز گسترش دهد.
ادامه مطلب
پوتین بر «ضمانت های امنیتی» درخواستی مسکو تمرکز کرده که پیش نویس آن هفته گذشته به آمریکا و ناتو ارائه شد که شامل رد هر گونه گسترش در آینده و هرگونه فعالیت ناتو در قلمرو شوروی سابق به عنوان یک منطقه حائل است. در غرب، این موضوع به عنوان حمله به حاکمیت چندین کشور و تلاش برای معکوس کردن پایان پیمان ورشو و اتحاد جماهیر شوروی مورد انتقاد قرار می گیرد. با این حال پوتین گفت، "یک واکنش مثبت کلی" به این پیشنهادها وجود دارد و اعلام کرد که اولین مذاکرات بین نمایندگان روسیه و آمریکا در اوایل ژانویه در ژنو انجام می شود.
ادامه مطلب
الیاس واحدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: این مدل اکنون در روسیه جاری است ولی ماهیت تحزب و فعالیت های سیاسی ترکیه در معنای مورد نظر غربی ها دموکراتیک تر از روسیه است، از این رو دستاوردهای اقتدارگرایی که ولادیمیر پوتین به دنبال بحران های داخلی در فدراسیون روسیه به راحتی کسب کرد و سال هاست در سایه نتایج مثبت این اقتدارگرایی، شخصیت محبوب روس ها محسوب می شود، برای اردوغان به آسانی حاصل نمی شود و از این رو می توان گفت: سیاست ورزی در ترکیه امری به مراتب دشوارتر از روسیه و حتی ایران است.
ادامه مطلب
صلاح الدین خدیو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: فنلاندیزاسیون یک اصطلاح زمان جنگ سرد بود و به رفتار ویژه هلسینکی در طول رقابت شرق و غرب و تمهید آن برای جلوگیری از قورت داده شدن بدست غول همسایه شرقی می پرداخت. فنلاند بر خلاف کشورهای کمونیستی شرق و مرکز اروپا دارای نظام دموکراسی و اقتصاد بازار بود. اما برای جلوگیری از هراسان شدن مسکو و حفظ حاکمیت ملی خود، از ورود به اتحادیه های سیاسی و نظامی غربی خودداری کرد و همیشه سهم ویژه ای هم در تجارت خارجی برای روسیه در نظر می گرفت. پیگیری موفقیت آمیز این سیاست مستلزم همراهی نیروهای اجتماعی و بخش های اقتصادی برای کنترل عرصه سیاسی و تضمین حضور نیروهای میانه و اجتناب از قدرت گیری نیروهای ضد شوروی بود. این سیاست مماشات و باج دهی، بخشی از تکاپوی حفظ استقلال ملی و همسایگی خرگوش با خرس بود.
ادامه مطلب
ناتو با آغاز این ماموریت در کشورهای بالتیک، به الحاق غیرقانونی کریمه به روسیه در سال ۲۰۱۷ واکنش نشان داد. به گفته ناتو، این بزرگترین تمهید برای تقویت و تسلیح نیروها از زمان پایان جنگ سرد بود. از دیدگاه طرفداران این ایده، گسترش ماموریت EFP سیگنال مناسبی در پاسخ به استقرار نیروهای روسیه در مرز اوکراین خواهد بود. مقامات نظامی ناتو این ماموریت را به نوعی سیم خاردار برای ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه می بینند.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جای تعجب است که بایدن در ژوئن گذشته در ژنو در یک نشست سه ساعته با همتای روسی خود، ولادیمیر پوتین، تایید کرده بود که روسیه خواهان جنگ سرد جدیدی نیست و پوتین نیز با تحسین تجربیات بایدن موافقت کرد که دو کشور برای تشکیل گروه های کاری برای کنترل تسلیحات استراتژیک اقدام کنند. اما در اثنایی که سازوکار تنش زدایی با غرب در حال شکل گیری بود، پوتین با دستور استقرار گسترده نیروها در مرز با اوکراین یک چرخش ناگهانی در رویکرد از سازش به تقویت نظامی تهاجمی را به نمایش گذاشته است.
ادامه مطلب
فریدون مجلسی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی اذعان داشت که با قاطعیت نمی توان گفت که دور هشتم یک شکست پیشاپیش مانند دور هفتم خواهد بود، اما بی شک می توان این را گفت که به دلیل اصرار دولت رئیسی بر بسته پیشنهادی خود و همچنین پاسخ منفی اروپایی‌ها و آمریکا، این دور از مذاکرات شکننده ترین دوره از مذاکرات وین خواهد بود.
ادامه مطلب
غرب، روسیه را دشمنی سرسخت می‌بیند و روسیه نیز اغلب مرتکب اشتباهی مشابه می‌شود؛ غرب "آشفتگی و بی‌نظمی" را تعبیر به "توطئه" می‌کند و مسکو نیز باور دارد غرب به دنبال سرنگونی‌اش است. این نگرش‌های منسوخ، که با انزوای تحمیلی ناشی از همه‌گیری کرونا تشدید شده، خطراتی بالقوه هستد که در بهترین حالت، به سوءتفاهم منجر می‌شوند و در بدترین حالت، به تقابل و صف‌آرایی.
ادامه مطلب
جمهوری فدرال آلمان با خط لوله گاز از طریق دریای بالتیک در موقعیت نامناسبی قرار گرفته است. روسیه اکنون از این موضوع استفاده می کند. آلمان باید اقدامات متقابل را انجام دهد، و می تواند این کار را انجام دهد.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: روسیه چهارمین تولید کننده بزرگ گازهای گلخانه ای در جهان که پنج درصد کربن جهان را تولید می کند، از تعهد به پیمان‌های توافق شده برای کاهش استفاده از زغال‌سنگ و انتشار گاز متان خودداری کرده و تمرکز خود را بر روی نیاز به نجات درختان در اجلاس Cop۲۶ قرار داده است. روسیه با حدود ۸۰۰ میلیون هکتار زمین جنگلی، پرجنگل ترین کشور جهان بوده و به صفر رساندن کربن و جذب گازهای گلخانه‌ای توسط جنگل‌های وسیع این کشور را تا سال ۲۰۶۰ هدف گذاری نموده است.
ادامه مطلب
احسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگر یک سال قبل در چنین روزهایی از انتشار محتوای مفاد توافقنامه آتش بس ناگورنو قره باغ غافلگیر شدیم، بعد از گذشت یک سال و با توجه به قرائن و شواهد فراوان در مورد توطئه شوم رژیم صهیونیستی، ترکیه و رژیم باکو نباید از غافلگیری سخن بگوییم. اقدامات اردوغان و علیف برای از بین بردن مرز زمینی ایران و ارمنستان، اشغال همه یا بخش هایی از استان سیونیک ارمنستان و ایجاد دالان زمینی به موازات مرز ایران و ارمنستان برای متصل کردن خاک اصلی جمهوری آذربایجان به نخجوان و سپس ترکیه و تبدیل آن به کریدور اصلی انتقال کالا و انرژی از چین به اروپا از طریق ترکیه دیگر اظهر من الشمس است!
ادامه مطلب
الکساندر دوگین، مشاور نزدیک رئیس جمهوری روسیه و کارشناس جغرافیای سیاسی در مصاحبه با رسانه های ترکیه گفت مسکو و آنکارا نقشه راه تازه ای برای منطقه ترسیم کرده اند. وی گفت اردوغان اهمیت شبه جزیره کریمه برای روسیه را درک می کند و روسیه نیز اهمیت حل و فصل مساله قبرس را برای ترکیه. وی گفت این احتمال وجود دارد که ترکیه موضع خود در قبال کریمه را تغییر دهد و روسیه نیز حاکمیت ترکیه بر قبرس شمالی را به رسمیت بشناسد.
ادامه مطلب
شعیب بهمن در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی تاکید کرد که جنگ قره باغ در سال گذشته در پیوستگی کامل با تحولات منطقه غرب آسیا با محوریت سوریه و عراق قرار دارد. هم به دلیل حضور عریان و مستقیم بازیگرانی نظیر ترکیه و اسرائیل در این جنگ، هم نوع پیشروی نظامی نیروهای آذربایجان در قره باغ و مهمتر از آن طرح هایی مبنی بر ایجاد انسداد مرزی، زمینی و ترانزیتی بین جمهوری اسلامی ایران و جمهوری ارمنستان نشان داد که تحولات قفقاز جنوبی بعد از جنگ قره باغ در پیوند کامل با تحولات غرب آسیا قرار دارد. یعنی سعی شد نفوذ ایران در سوریه و عراق با قطع حضور جمهوری اسلامی در قفقاز جنوبی پاسخ داده شود. این مسئله پیشتر، هم مورد توجه ترکیه و هم مورد توجه روس ها بود. در این بین متاسفانه مقامات مسئول در جمهوری اسلامی ایران خیلی دیر متوجه این واقعیت شدند. ایران در مقایسه با ترکیه و روسیه خیلی دیر فهمید که تحولات خاورمیانه چه تاثیر مستقیمی بر تحولات منطقه قفقاز و جنگ قره باغ در سال گذشته داشت و دارد. به همین دلیل تهران خیلی دیر دست به واکنش در منطقه قفقاز جنوبی زد. چون تا زمانی که به صورت رسمی و عریان منافع و امنیت ایران در مرزهای شمالی غربی از جانب آذربایجان و ترکیه تهدید نشد، ایران عملاً دخالت جدی و معناداری در تحولات منطقه قفقاز جنوبی نداشت.
ادامه مطلب
یوگنی ساتانوفسکی، مدیر انستیتوی خاورمیانه در مسکو و رئیس سابق کنگره یهودیان روسیه، رهبری روسیه را مقصر دانست که نسبت به اظهارات اردوغان در مورد کریمه که به آن به عنوان قلمروی از ترکیه نگاه می کند، واکنش نشان نمی دهند و فقط نظاره گر هستند. وی همکاری دو کشور را به سخره گرفت و گفت: "ما برای ترک ها در کارخانه های کشتی سازی استانبول کشتی می سازیم، زیرا ما مانند آنها کارخانه کشتی سازی نداریم، همچنین گاز و نفت آنها را تامین می کنیم و برایشان در حال ساخت نیروگاه هسته ای هستیم. همچنین با هزینه خود صنعت گردشگریشان را تقویت کرده ایم." وی یادآور شد که "اردوغان گفته است که کریمه جزئی از روسیه نیست. او هنوز نگفته که کریمه جزئی از ترکیه است، اما فردا این را هم می گوید."
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: توافق بایدن با آلمان در برداشتن موانع باقی مانده در تکمیل خط لوله، برنامه دو دهه ای پوتین را برای ساختار شبکه های خط لوله گازی اوراسیا و با هدف تحمیل یک مدل همکاری اوراسیایی در اروپا با روسیه را به ثمر رسانده است. علیرغم موضع ثابت آلمان مبنی بر اینکه خط لوله یک پروژه تجاری است و نه سیاسی، قصد آشکار روسیه ایجاد اتحاد با آلمان و سپس اتریش، هلند و بلژیک علیه اروپای شرقی و شمالی بوده است. این جسورانه ترین تلاش روسیه برای تجزیه اتحادیه اروپاست و اثر ژئوپلتیک تکمیل این پروژه می تواند ویرانگر باشد.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شاید خروج آمریکا از افغانستان نشانه ای قوی از همان آزمون است که کلید ادامه حضور آمریکا در افغانستان را در دست پوتین می گذارد. چنانچه پوتین در دیدار با بایدن پیشنهاد داد تا از پایگاه های نظامی روسیه در آسیای مرکزی برای جمع آوری اطلاعات از افغانستان استفاده کند.
ادامه مطلب
نخبگان سیاسی کنونی در منطقه در نتیجه یک سری درگیری ها به قدرت رسیده اند؛ درگیری های سیاسی با خشونت اندک در مصر و تونس، یا درگیری های مسلحانه بی نتیجه در سوریه و لیبی. در همه این موارد، نخبگان پس از تنش سیاسی داخلی و تغییر در اتحادهای منطقه ای به قدرت رسیدند. مصر ارتباط قدرتمندی با عربستان سعودی و امارات متحده عربی داشت. سوریه به شدت به ایران و حزب الله متکی بود و تقریبا هیچ ارتباطی با کشورهای حوزه خلیج فارس نداشت. لیبی هم بسته به اختلافات شرق و غرب متحد عوض می کرد. بنابراین، دو عامل بر نخبگان سیاسی پس از بهار عرب تاثیر گذاشت: اولی، وضعیت قطبی شدن داخلی بود که پس از به قدرت رسیدن در نتیجه درگیری ها شاهد آن بودند و به نوبه خود به معنای اتخاذ سیاست ها و استراتژی ها و اقدامات جدید بود؛ و دومی، چگونگی تاثیرگذاری این سیاست ها و اقدامات بر تلاش های آنها برای یافتن اتحادهای بین المللی و منطقه ای جدیدی بود که گفتمان فعلی آنها را بدون زیر سوال بردن ریشه هایشان حمایت کنند.
ادامه مطلب
بهنام وکیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: از سال ۱۹۹۷ تقریباً هر شش سال یک‌بار، روسیه سند راهبرد امنیت ملی خود را به‌روز می‌کند. در سند اول (۱۹۹۷) تأکید شد که سیستم بین‌المللی چندقطبی شده و قوانین جدیدی بر این اساس شکل‌گرفته و کشورهای غربی برای حفظ نظم موردنظر خود مانند گذشته، بحران‌هایی را آغاز کرده‌اند. یکی از مواردی که در این سند ذکر شد، تضعیف نهادهای بین‌المللی و افزایش ناکارآمدی سیستم‌های امنیتی جهانی بود.
ادامه مطلب
احساسات منفی عمومی در میان نخبگان حاکم در جهان عرب در دهه ۲۰۰۰ به ایالات متحده مشهود بود. بیشتر کشورهای عربی (و همچنین ایران و ترکیه) با جنگ آمریکا علیه عراق مخالفت بودند. بنابراین، همه با روسیه همسو شدند. گفتمان دولت بوش درباره دموکراسی و حقوق بشر، براندازی صدام حسین و ورود دموکراسی به عراق و همچنین انقلاب سرو تحت حمایت آمریکا در لبنان، ترس و نگرانی را میان خودکامه های عرب افزایش داد و کرملین توانست برای نظریه های توطئه خود درباره انقلاب های تحت رهبری آمریکا در میان رهبران عرب گوش شنوا بیابد.
ادامه مطلب
دوره پس از ۲۰۰۵ را همچنین می توان زمان «جدایی» پوتین از غرب و آغاز این اعتقاد دانست که رهبران ایالات متحده و اروپا هرگز با او به عنوان یک همسان رفتار نخواهند کرد. احساسات و شعارهای ضد غربی در میان اطرافیان جدید او حاکم و چهره های غرب گرا به تدریج به حاشیه رانده شدند.
ادامه مطلب
سیاست گذاری خارجی روسیه همچنان مبتنی بر آمار و واقع گرایانه است. از دیدگاه مسکو، جایگاه روسیه در جهان از دریچه یک استراتژی بزرگ در صفحه شطرنج جهانی دیده می شود؛ صفحه شطرنجی که در آن بازی و خود را از طریق تقابل با رقبا از جمله با ایالات متحده تعریف می کند. پایان جنگ سرد از دیدگاه سیاست گذاران روس یک شکست بود، اما نه آخرین شکست. روسیه احساس حقارت کرد چرا که ضعیف شده و نقش آن در جهان به یک نقش حاشیه ای تنزل کرده بود. اولین حاکمان روسیه پسا شوروی که عمدتا خارجی ها و اصلاح طلبان جوان بودند، واقعیت جدید را پذیرفتند. ولادیمیر پوتین یکی از این افراد بود. او از سال ۲۰۰۰ که رئیس جمهوری روسیه شد، آرزو داشت که این کشور را دوباره به گروه «قدرت های بزرگ» برگرداند.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: معاملات تجاری و همکاری های نظامی میان روسیه و چین را می توان انگیزه قوی جهت عدم تغییر همگرایی فزاینده دوجانبه در نظر گرفت. روابط مسکو و پکن از سال ۲۰۱۴ همزمان با توقف بخش قابل توجهی از سرمایه گذاری مستقیم خارجی در روسیه در نتیجه تحریم های غرب به دنبال الحاق کریمه توسط روسیه تقویت شده است. چین مهمترین مقصد صادرات انرژی روسیه بوده که برای اقتصاد بزرگ و رو به رشد پکن ضروری است.
ادامه مطلب
از دکتر گئورگی دِرلوگویان که در حال حاضر در دانشگاه نیویورک در دوبی تدریس می‌کند، در مورد تحولات اخیر جنوب قفقاز دو مصاحبه منتشر شده است؛ نخست مصاحبه با لارن بالهورن از سوی نشریه ژاکوبن (۱۸ آوریل ۲۰۲۱) و دیگری نیز مصاحبه‌ای با واژا تاوبِریدزه در نشریهٔ گرجستان امروز (۱۱ فوریه ۲۰۲۱) که در ادامهٔ مصاحبهٔ نخست می‌آید. این گفت وگو در مجله گفتگو منتشر شده که مدیرمسئول این نشریه در اختیار دیپلماسی ایرانی گذاشته است.
ادامه مطلب
غرب که موضع تندی را در قبال به رسمیت نشناختن انتخابات سوریه در پیش گرفته است، شکست خورده به نظر می رسد. امارات متحده عربی و بحرین از بازگشایی سفارتشان در دمشق سخن گفته اند و در این میان، بحرین ارتباطات هوایی خود با این کشور را نیز از سر می گیرد. اخیرا، عربستان سعودی نیز دو دیدار با مقامات رسمی سوریه داشته است.
ادامه مطلب
ژنرال یوری نتکاچف، کارشناس مسائل نظامی، به نیزاویسیمایا گازیتا می گوید که «علاوه بر سی بریز-۲۰۲۱، شش مانور نظامی دیگر با مشارکت ایالات متحده و سایر کشورهای عضو ناتو در اوکراین برنامه ریزی شده است. یازده هزار سرباز و افسر از کشورهای اتحاد در آنها شرکت خواهند کرد. و البته این را باید یک تهدید نظامی برای روسیه دانست. اگر اوکراین به عضویت ناتو درآید، تهدیدات علیه روسیه افزایش خواهد یافت. در آن حالت، می توان به طور فرضی گفت که موشک های آمریکایی که تحت پیمان سابق منع موشک‌های هسته‌ای میان برد قرار داشتند، می توانند در خارکوف یا مکان های دیگر در اوکراین مستقر شوند و در عرض چند دقیقه به شهرهای مرکزی روسیه برسند. مسکو نه تنها باید با اقدامات دیپلماتیک، بلکه با اقدامات متقابل نظامی در برابر این تحرکات واکنش نشان دهد.»
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اکنون بعد از گذشت حدود ۳ ماه از آن مصاحبه جنجالی بایدن علیه پوتین، قرار است که به زودی (۱۵ و ۱۶ ژوئن برابر با ۲۵ و ۲۶ خرداد ماه در ژنو سوئیس) ولادیمیر پوتین و جو بایدن رؤسای جمهور روسیه و آمریکا با یکدیگر دیداری رسمی داشته باشند. هر چند این دیدار را نمی‌توان پایان تقابل و دشمنی دو کشور در نظام جهانی قلمداد کرد، اما شاید بتواند روزنه‌ای به چرخشی قابل توجه در سیاست خارجی ستیزه‌جویانه و برتری‌جویانه دو کشور در صحنه بین‌المللی باشد.
ادامه مطلب
احمد زیدآبادی در یادداشتی می نویسد: در همین حال، میخائیل اولیانوف، نمایندۀ روسیه در مذاکرات وین نیز در پیامی توییتری نوشته است: "احیای برجام می‌تواند اثر مثبتی بر اوضاع خلیج فارس بگذارد و مسیر را برای گفت‌وگوهای مستقیم میان کشورهای این حوزه درباره امنیت منطقه با تکیه بر ابتکارهای موجود از جمله ابتکار روسیه برای امنیت جمعی باز کند."
ادامه مطلب