مهدی تدینی در یادداشتی می نویسد: مشکل روسیه در این بود که پروپاگاندا چشم روس‌ها را بست و دستشان را از واقعیت کوتاه کرد و در نتیجه حقیقت مخدوش شد. برای فهم این مسئله اول باید بپرسیم «حقیقت چیست؟
ادامه مطلب
سوال من در اینجا این است که آیا جورج بوش پسر بر سر جدایی دو منطقه از گرجستان و بعد از او، باراک اوباما بر سر جدایی دونباس و سپس کریمه "پالس" ندادند که او این گونه برداشت کرد که آنها با جدایی این سه منطقه موافقند؟ آیا این سبب نشد که روسیه و رئیس جمهورش پوتین به این باور برسند که امریکا توانایی رویارویی و پشتیبانی از متحدانش را ندارد یا تمایلی به انجام این کار ندارد، و این سبب شد در فوریه سال جاری جنگ اوکراین را شروع کند و تلویحا بگوید که می خواهد پیمان ناتو را از مرزهایش دور کند و همچنین آمادگی دارد دوباره جمهوری هایی که اسمشان اتحاد جماهیر شوروی بود را دوباره تحت تسلط خود بیاورد؟
ادامه مطلب
تحولات و اتفاقات هفته گذشته که دامنه آن به هفته جاری نیز کشیده شده است حکایت از آن دارد که مذاکرات هسته ای و احیای برجام فعلا محلی از اعراب ندارد. چرا که عملا فضا به سمت وزن کشی سیاسی و دیپلماتیک در سایه کلید خوردن پروژه اتهام زنی پیش می رود. در این بین چهارشنبه گذشته با دو اتفاق مهم علیه ایران همراه بود. قطع روابط تهران – تیرانا و نیز انتشار گزارس صلی آژانس بین اللی انرژی اتمی که سرفصل تحولات و اتفاقات بعدی بودند.
ادامه مطلب
احدرضایان قیه باشی تاکید دارد: همه اتفاقات در حوزه سیاست، روابط بین‌الملل و عالم دیپلماسی به همدیگر ارتباط دارند چراکه همه این اتفاقات، تحولات، تصمیمات، واکنش‌ها و مواضع روی همدیگر آثار مثبت و منفی دارند و به تبع آن از همدیگر هم تأثیرات مثبت و منفی می‌گیرند. بنابراین قطعا باید این نتیجه‌گیری را داشت که قطع روابط آلبانی با جمهوری اسلامی ایران و فشار سیاسی و روانی بعدی آن بر تهران، چه از طریق محکومیت برخی کشورها و یا تحریم وزیر اطلاعات خود بخشی از یک پروژه بزرگ‌تر است تا فشار همه‌جانبه‌ای را به ایران اعمال کند. چون به موازات آن، مسئله همکاری ایران و روسیه در جنگ اوکراین و تحریم‌های پنجشنبه هفته گذشته آمریکا نیز می‌تواند مکملی برای این پروژه فشار همه جانبه باشد. اما بدون شک این پروژه شاخه‌های دیگری هم دارد.
ادامه مطلب
خسرو کارخیران خوزانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سیاست عمق بخشیدن به روابط تجاری با روسیه تحت عنوان تغییر بوسیله تجارت که شاکله روابط آلمان و روسیه در دوران صدارت گرهارد شرودر و آنگلا مرکل را تشکیل می داد، با حمله گسترده ارتش روسیه به اوکراین با شکست کامل روبه رو شد. با توجه به وابستگی به منابع سوخت های فسیلی به روسیه (ذغال سنگ، گاز و اوران) به روسیه موضوع سیاست جدید در حوزه انرژی در صدر دغدغده های کشورهای اتحادیه اروپا و آلمان قرار گرفته است، بطوریکه خارج شدن از وابستگی از انرژی وارداتی از روسیه و پیدا کردن منابع جدید برای تامین انرژی می تواند به پاشنه آشیل دولت کنونی و دولت های آینده در آلمان تبدیل شود که خود بی ثباتی اقتصادی برای این کشور به همراه خواهد داشت.
ادامه مطلب
جان مرشایمر یکی از برجسته‌ترین کارشناسان سیاست خارجی است که به خاطر نظرات واقع‌گرایانه خود مشهور شده است. نظرات او بازتابی از نظر رسمی دولت این کشور نیست. او وقتی نظر خود را درباره جنگ اوکراین بیان کرد، در جامعه آمریکا مورد توجه قرار گرفت. او گفت کشورهای غربی به ویژه آمریکا مسئول اصلی فاجعه این جنگ هستند و ما در میان تصمیم‌گیران آمریکایی و در نهاد سیاست خارجی کسی را پیدا نخواهیم کرد که آماده اعتراف به این مسئولیت باشد.
ادامه مطلب
ایالات متحده از ابتدای دهه نود، یعنی از فردای روز سقوط اتحاد جماهیر شوروی تا کنون، یک روز هم از گسترش ناتو به شرق دست نکشیده است. ناتو که برای رویارویی با شوروی تشکیل شده بود، بعد از فروپاشی شوروی سیاست تک بعدی برتری بر جهان را پیش برد و دو هدف را تعریف کرد، اول محاصره روسیه و از بین بردن استیلا و برتری روسیه حتی در محیط پیرامونی‌اش، طوری که هیچ گاه نتواند ادعای قدرت در برابر غرب، چه به لحاظ سیاسی چه به لحاظ نظامی و امنیتی، داشته باشد؛ هدف دوم، گسترش به سمت خاورمیانه و خنثی کردن تهدید کشورهای غیرهمسو مثل ایران بوده که هنوز هم در جریان است.
ادامه مطلب
یک جنبه از طرح روسیه برای آزادسازی پتانسیل عظیم گاز ایران – که دومین ذخایر گازی بزرگ جهان را داراست – این است که این طرح بحث ها پیرامون مطلوبیت بازگشت ایران به دیپلماسی جهانی با احیای برجام را قوت می دهد. آلمان به عنوان یکی از کشورهای طرف گفت وگو در برجام هرگز خواهان لغو برجام نبوده است. با ایجاد شکاف بیشتر بین رهبر بالفعل اتحادیه اروپا – آلمان – و ایالات متحده، هدف واقعی روسیه افزایش فشار بیشتر برای تحقق هدف چندین ساله پیرامون از بین بردن پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) است.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بطور کلی اشتیاق امریکا برای حضور در شرق اروپا و خصوصا منطقه بالکان راهبردی حساب شده در راستای جهانی شدن و تسلط بر شاهراه مراسلاتی و ترانزیتی انرژی و کالا ارزیابی می شود چرا که یک نظریه سیاسی از دیرباز مطرح بود که اروپای شرقی قلب مهمترین نقطه حساس جهان است و کشوری که بر آن حاکم شود، بر جهان نیز تسلط خواهد یافت.
ادامه مطلب
نگرانی روسیه به جاست و نیاز ترکیه به غرب نیز به همین ترتیب به جاست؛ اما منافع ترکیه تا کنون ایجاب می‌کند که بی‌طرف باشد تا زمانی که تصویر آینده مشخص شود. تصویری که ظاهرا برای مدت طولانی مبهم خواهد ماند.
ادامه مطلب
افشار سلیمانی در گفت وگویی تاکید داشت که با یک سیاست خارجی فشل، ناکارآمد و منفعل نهایتاً به جایی می‌رسیم که حتی با وجود میزبانی نشست سران آستانه در تهران می توانیم توسط روسیه و ترکیه دور بخوریم و در خاک خودمان به یک شکست خورده بدل شویم
ادامه مطلب
همزمان با همایش سران کشورهای عضو ناتو و گروه ۷، در جبهه شرق نیز تحولاتی در حال شکل گیری بوده است. روسیه نیز تلاش می کند ساختاری برای مقابله با تحرکات گروه ۷، ایجاد کند. در راستای این هدف، سران کشورهای حوزه دریای خزر، یعنی روسیه، ایران، جمهوری آذربایجان، قزاقستان و ترکمنستان در عشق آباد دیدار کردند و در حاشیه این دیدار پوتین تلاش کرد روابط مسکو – تهران را بیش از پیش تقویت کند. پیش از اجلاس سران ناتو، در همایش مجازی سران کشورهای موسوم به بریکس، یعنی برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی که ۵ قدرت در حال ظهور اقتصادی هستند، پکن و مسکو، با پیوستن ایران و آرژانتین به این گروه موافقت کردند. این اقدام می تواند زمینه ساز دستیابی ایران به فرصت های سیاسی و اقتصادی جدید، باشد.
ادامه مطلب
همچنان که ناتو بزرگ می شود، چین و روسیه به دنبال آن هستند تا ایران و عربستان سعودی را در کنار خود قرار دهند.
ادامه مطلب
ابوالقاسم دلفی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با نگاهی گذرا به شرایطی که کشور اردن طی دهه های اخیر از آن عبور کرده است، مفهوم و آمال این کشور برای طرح یک چنین ایده قدیمی بیشتر هویدا می شود.
ادامه مطلب
اکنون پیش‌روی ناتو موضوعات پرالتهابی در مقابله با روسیه قرار دارد. روسیه‌ای که پس از گسترش ناتو در مرزهای شرقی این کشور برای حمایت از امنیت ملی خود وارد جنگ در اوکراین شده است. افزون بر این، تنش رو به افزایش میان چین و آمریکا در خصوص تایوان و دریای جنوبی چین قرار دارد به طوری که رقابت میان دو کشور به مرحله رویارویی بر سر دستیابی به نفوذ و نقش در منطقه شرق آسیا و اقیانوس آرام منتقل شده است.
ادامه مطلب
جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده و متحدانش در ناتو سیاستشان را از 'کمک به اوکراین برای دفاع در برابر تجاوز روسیه' به 'تضعیف قدرت و نفوذ روسیه' تغییر داده اند. این چرخش می تواند دو نتیجه به همراه داشته باشد: تسلیم روسیه یا مقاومت و تشدید کارزار نظامی اش که ممکن است احتمال گسترش جنگ را به فراتر از اوکراین افزایش دهد. رئیس جمهور ایالات متحده با راهبردش برای تضعیف روسیه چه بسا جنگ اوکراین را به جنگ جهانی دیگری تبدیل کند.
ادامه مطلب
علی اکبر فرازی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی تشریح کرد که ترکیه سعی دارد با مخالفت های خود نوعی سیاست باج خواهانه و کلاشانه در برابر ناتو پیاده کند تا از نفوذش در ناتو برای فشار به سوئد با هدف قطع حمایت سوئد از کردها و یا تحویل برخی از چهره های سیاسی کرد مقیم سوئد به ترکیه سوء استفاده کند.
ادامه مطلب
پوتین با یورش به اوکراین، نه تنها در پی بازگرداندن این کشور به دایره نفوذ خود بود بلکه می خواست نظم امنیتی اروپا را هم دگرش دهد. اکنون با اضافه شدن فنلاند و سوئد به ناتو، امنیت اروپا (در مسیری معکوس) دگرگون یافته است.
ادامه مطلب
علی سعادت آذر در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: داوود چاووش اوغلو، وزیر امور خارجه ترکیه می گوید: "ترکیه آماده مذاکره با فنلاند و سوئد در مورد پیوستن آنها به ناتو است." این بدان معناست که ترکیه دنبال سهم خواهی از تحولات است. سیاست خارجی همین است بیشینه سازی منافع و پرهیز از مواضع شفاف در شرایط پیچیده منطقه ای و جهانی.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: امریکاییان که به درستی موعد حمله نظامی روس‌ها را به اوکراین پیش‌بینی کرده و برای وقوع آن لحظه شماری می‌کردند، موقعیتی را پیش رو دارند که پیش از این احتمال ایجاد آن اگر نه ناممکن، بلکه سخت و طولانی می‌نمود. اهداف دولت امریکا به ریاست مردی است که به مثابه گفته کیسنجر، چهره یک سیاستمدار فرتوت اما دارای افکار پیچیده و بلند را دارد.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: وس‌ها به صورت کاملاً آشکار پیوستن سوئد و فنلاند به پیمان سازمان آتلانتیک شمالی را یک خطر جدی برای خود می‌دانند و از این رو در صورت عضویت این دو کشور در ناتو، در آینده ای نه چندان دور شاهد یک تقابل تسلیحاتی و سیاسی میان روسیه با جبهه غرب خواهیم بود. بر این اساس، استقرار موشک‌هایی با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای در مرز روسیه با فنلاند و سایر کشورهای اروپایی از سوی کرملین، حمله به دیگر کشورهای ذره‌ای اروپایی که با روسیه هم مرز هستند، استفاده از قطع صادرات یا گران کردن حامل های انرژی به عنوان ابزار فشار بر کشورهای اروپایی و البته تلاش کرملین برای یارگیری و تشکیل پیمان نظامی متقابل، برخی راهکارهایی هستند که ممکن است روسیه در واکنش به این تصمیم، در پیش بگیرد.
ادامه مطلب
دکتر پیروز غفرانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در چارچوب ابزارهای عملیات نظامی جدید، ناتو جنگ افزارهای شناختی را به عنوان حوزه ای جدید به حوزه های پیشین هوایی، دریایی، زمینی، فضایی و مجازی اضافه کرده و ذهن انسان را به عنوان عرصه جدیدی برای کارزار نظامی تعریف کرده است.
ادامه مطلب
جنگ کنونی، بهشت ناتو است: یک هماوردی کلاسیک با یک دشمن قدیمی که در آن – همانند دوران جنگ سرد – نیازی ندارد که حتی یک گلوله شلیک کند. چه گشایشی بهتر از این پس از افغانستان که نیروهای ناتو عملا در آنجا مجبور به جنگیدن بودند.
ادامه مطلب
از اوایل دهه ۲۰۱۰، روابط بین ترکیه و سایر کشورهای عضو ناتو به حدی بد شده که موضوع خروج یا اخراج احتمالی ترکیه از ائتلاف ناتو به جریان اصلی بحث های میان اعضا تبدیل شده است. مسکو تلاش کرده از این تنش‌ها از طریق تماس بی‌سابقه با دشمنی که همواره در طول تاریخ خود با آن مواجه بوده، بهره‌برداری کند از جمله با فروش تجهیزات ساخت روسیه به ترکیه که برای مقابله با قابلیت‌های نظامی ناتو طراحی شده است.
ادامه مطلب
قربان مسعودی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مفاد بیانیه مذکور نشان می دهد روسیه تمامی تدابیر لازم، فوری و ضروری را برای بسط و توسعه بیش از پیش نفوذ خود بر جمهوری آذربایجان، جلوگیری از تندروی های این کشور در چارچوب های سیاسی و اقتصادی خارج از قالب های تعیین شده از سوی روسیه و ممانعت این کشور از حرکت به سمت همکاری های نوین خارج از استراتژی ها و راهبردهای جامع سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مسکو در نظر گرفته است. مفاد بیانیه تا آنجا دارای صراحت لهجه و کلام است، که برخی تحلیلگران سفر برنامه ریزی نشده الهام علی اف به مسکو جهت امضای بیانیه مذکور را نوعی احضار وی از سوی کرملین ارزیابی کرده اند. لذا برای بررسی موثر و از سوی دیگر اجمالی موضوعی بسیار مهم که به سختی در ظرف اختصار می گنجد می توان تحلیل و تفسیر آن را در چند محور کلیدی متمرکز کرد.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تهاجم روسیه به اوکراین که بر اساس واقعیات عصر کنونی قدرت‌های بزرگ و مبتنی بر واقع گرایی و اصل قدرت است، بار دیگر نشان داد که اگر توان و قدرت نظامی و دفاعی کارآمد و اثربخش نداشته باشید، تنها یک سد دفاعی یا خاکریز پر تلفات برای سایر بازیگران نظام جهانی در مقابل قدرت رقیب خواهید بود.
ادامه مطلب
میلاد عبدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: عضوگیری ناتو از کشورهای اروپای شرقی، روسیه را در تنگنا قرار داده تا جایی که درخواست عضویت اوکراین (با عضویت اوکراین در ناتو، روسیه از نظر سرزمینی همسایه ناتو می شود) در ناتو، روس ها را مجبور به اقدام نظامی کرد.
ادامه مطلب
ترکیه در طول جنگ داخلی سوریه پس از تنها ماندن از جانب متحدان خود در ناتو، این درس دردناک را آموخت که نظام سنتی این ائتلاف فروپاشیده است. ترکیه به جای اعتماد به اتحادهای بین المللی، روند تقویت خود را به عنوان یک دولت – ملت آغاز کرده به لطف موقعیت ژئوپلیتیکی مهم خود، پیشگام اتخاذ یک سیاست خارجی چندجانبه و چند بعدی شده است.
ادامه مطلب
حمیدرضا اکبرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نخستین مسئله مورد توجه، تاکید پوتین و مقامات کرملین بر تعهدات شفاهی ناتو و مشخصاً ایالات متحده در باب عدم گسترش به شرق و دست اندازی به حوزه نفوذ مسکو است. اما آنچه تا کنون شاهد آن هستیم این است که نه تنها کشورهای حوزه بلوک شرق به ناتو پیوسته‌اند بلکه جمهوری‌های استقلال یافته از شوروی نیز یا به عضویت ناتو درآمده‌اند و یا در نوبت عضویت هستند.
ادامه مطلب
احمد نقیب‌زاده در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی ضمن تاکید بر این نکته که طیف عشاق و سینه چاک پوتین سایه سنگینی بر جریان رسانه ای و دیپلماسی کشور با هدف تطهیر و مشروعیت بخشی به تجاوز روسیه به خاک اوکراین دارند، پیرامون تاثیر تداوم و تشدید جنگ اوکراین بر مذاکرت وین بر این باور است که این جنگ می تواند بستر را برای ایجاد بست کامل در مذاکرات و شکست احیای برجام فراهم کند. چون در این شرایط قطعاً پوتین به هیچ عنوان تمایلی ندارد مذاکرات وین به نتیجه برسد.
ادامه مطلب