رئیس جمهور دونالد ترامپ اکنون در دولت دوم خود با خاورمیانه بسیار متفاوتی نسبت به دولت قبلی خود روبه روست، منطقه ای که با بیش از یک سال جنگ و همچنین چندین سال تغییر الگوهای روابط بین قدرت های کلیدی منطقه، به ویژه اسرائیل، ایران، قطر، عربستان سعودی، ترکیه و امارات متحده عربی تغییر شکل داده است.
ادامه مطلب
برخی از متحدان ایالات متحده، به ویژه آنهایی که در اروپا هستند، وسوسه شده اند که به دنبال راهی میانی باشند که روابطشان با ایالات متحده را با روابط اقتصادی آنها با چین و روسیه متعادل شود. اما واشینگتن باید از تلاش های آنها برای اجتناب از جانبداری عقب نشینی کند. همان‌طور که وس میچل، کارشناس سیاست خارجی اخیراً استدلال کرده است، ایالات متحده به ایجاد یک جبهه متحد در برابر مرکانتیلیسم چین نیاز دارد.
ادامه مطلب
سعید محمدی کاوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: فشارهای اقتصادی که ایالات متحده به کشورهای دیگر وارد می‌کند، تحریک کشورهای BRICS برای حرکت به سمت استقلال مالی بیشتر و تلاش برای ایجاد یک ساختار اقتصادی بدیل را موجب شده است. تلاش‌های این کشورها برای تقویت اقتصادهای خود و کاهش وابستگی به دلار به یکی از عناصر کلیدی رقابت‌های جهانی تبدیل شده است.
ادامه مطلب
امروزه قدرت نظامی ایالات متحده نسبت به سایر قدرت ها کاهش یافته است. یک گزارش اخیر دو حزبی اشاره می کند که ارتش آزادیبخش خلق چین در مسیر تبدیل شدن به "یک رقیب نظامی همتا، اگر نگوییم برتر، برای ایالات متحده است."
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: رئیس جمهوری منتخب آمریکا که بازگشتی پرتنش به قدرت داشته، این‌بار به نظر می‌رسد در مواضع راست‌گرایانه خود از جمله اخراج مهاجران و کوچک و بهینه‌سازی دولت بسیار صریح‌تر است، حتی برای مراسم تحلیف خود نیز دست از جنجال و سنت‌شکنی بر نداشت.
ادامه مطلب
ترامپ با غرایز رقابتی، تمایل به برهم زدن وضعیت موجود و احساس اضطرار، می تواند رهبری باشد که ایالات متحده را به جایی که باید بسیار نزدیکتر کند.
ادامه مطلب
ترامپ در وهله اول سعی خواهد کرد از طریق تهدید، عدم اطمینان را به سلاح تبدیل کند. در این صورت خسارات وارده به ایالات متحده به سختی قابل جبران خواهد بود.
ادامه مطلب
رویکرد ترامپ، عدم قطعیت را به سلاح تبدیل می کند. اما عدم قطعیت سلاحی دشوار برای کنترل است، و برای هر کسی که بیش از حد از آن استفاده کند نتیجه معکوس خواهد داشت.
ادامه مطلب
دموکرات ها باید حد وسط بین یک انترناسیونالیسم لیبرال گسترده که دیگر در داخل یا خارج از کشور پایدار نیست و افراط های خطرناک انزواطلبی که احتمالاً با بازگشت ترامپ به ریاست جمهوری همراه است، بیابند.
ادامه مطلب
نئو انزواطلبی ترامپ با استقبال مشابهی از احساسات ضد مهاجرتی رنگ آمیزی شده است. به عنوان رئیس جمهور، او سهمیه های مهاجران را کاهش داد، به اقلیت ها اشاره های توهین آمیز کرد و برای ساختن دیوار در مرز با مکزیک تلاش کرد.
ادامه مطلب
ترامپ عملاً ملت سازی و کمک های خارجی را به عنوان عاملی بیهوده به تصویر می کشد و استدلال می کند که واشینگتن باید پول مالیات دهندگان را برای حل مشکلات در داخل خرج کند تا در خارج از کشور. بسیاری از آمریکایی ها با این اظهارات او موافق هستند.
ادامه مطلب
پس از تلاش نادرست جنبش اول آمریکا برای دور نگه داشتن ایالات متحده از جنگ جهانی دوم، "انزواگرایی" به یک کلمه کثیف تبدیل شد. از آن زمان، انترناسیونالیست‌ها این اصطلاح را به کار می‌برند تا افرادی مانند مفسر محافظه‌کار، پاتریک بوکانان، عضو جمهوریخواه سابق کنگره، ران پل، و اکنون ترامپ را به کار بگیرند، و اتهام می‌زنند که دیگران ساده‌لوحانه در مورد مطلوبیت و قابلیت انفصال استراتژیک متوهمند.
ادامه مطلب
آژانس گمرک و حفاظت مرزی ایالات متحده تخمین زده است که بیش از ۶۰ درصد از مهاجران اخیر از مکزیک یا آمریکای مرکزی نیستند، بلکه سفر خود را از مکان های دورتر مانند کلمبیا، کوبا، پرو و ونزوئلا آغاز می کنند و سپس از طریق مکزیک سفر می کنند.
ادامه مطلب
ایالات متحده به یک حزب جمهوری خواه قوی و سرزنده نیاز دارد. برای ایجاد یک مورد منسجم تر برای چگونگی حل مشکلات کشور، حزب باید تمرکز سیاست خارجی خود را روشن کند. انترناسیونالیسم محافظه کار سنتی بهترین راه برای حفاظت از امنیت ملی ایالات متحده و مدیریت اقتصاد است.
ادامه مطلب
برای رهبری عربستان، بازگشت ترامپ، مبادلات سختی را به همراه خواهد داشت. ریاض در سال‌های گذشته تلاش زیادی برای بازسازی روابط با ایران و سایرین انجام داده و سیاست قاطعانه‌تر و سختگیرانه‌تر درباره ایران که ترامپ ممکن است به دنبال بازگرداندن آن باشند، به سادگی با این تغییرات سازگار نیست.
ادامه مطلب
رابرت اوبراین می نویسد: دولت ترامپ در دور اول خود، کمپین فشار حداکثری را بر ایران اعمال کرد؛ این فشارها اصرار بر اینکه کشورهای اروپایی از تحریم‌های ایالات متحده و سازمان ملل علیه جمهوری اسلامی ایران تبعیت کنند را نیز شامل می شد. این نمایش اراده، شرکای مهم ایالات متحده مانند عربستان سعودی و امارات متحده عربی را دور محور امریکا جمع کرد و راه را برای توافق ابراهیم هموار کرد.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: با گذشت بیش از سه سال از سقوط کابل و تسلط مجدد طالبان بر افغانستان، سرنوشت ده‌ها هلی‌کوپتر و هواپیمای آمریکایی که توسط خلبانان ارتش پیشین جمهوری افغانستان در همان گیرودار ورود طالبان به کابل، به ازبکستان و تاجیکستان منتقل شد، همچنان محل مناقشه است.
ادامه مطلب
در دنیای امروز که بر دانش و فناوری متکی است، سیاست‌گذاران ایالات متحده باید به شیوه‌های تازه ای در مورد سرشت قدرت آمریکا، چگونگی گسترش و بکارگیری آن بیاندیشند. شکوفایی و امنیت آینده، کمتر به جلوگیری از دستیابی دشمنان به فناوری‌های آمریکایی بستگی دارد و بیشتر به تقویت ظرفیت آموزشی و پژوهندگی کشور و به‌کارگیری فناوری‌های نوظهور در خدمت منافع ملی وابسته است.
ادامه مطلب
محمدرضا لشینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ما در موضوع برنامه ی هسته ای، نیازمند یک تصمیم قاطع هستیم. این تصمیم می تواند سرنوشت ما را برای همیشه عوض کند و باعث شود تا دیگر هرگز در خبرها نشنویم که مقامات بلندپایه ی آمریکایی بیان کنند که «همه ی گزینه ها روی میز است.»
ادامه مطلب
احمدرضان تمدن و علی معظمی گودرزی در یادداشت مشترکی برای دیپلماسی ایرانی می نویسند: بررسی‌ها نشان می‌دهد که روزانه در نتیجه حمل آزادانه و قانونی سلاح، افراد زیادی در آمریکا کشته و مجروح می‌شوند. اقدامی که نه تنها به تامین امنیت و آزادی شهروندان منجر نشده بلکه ناامنی روانی و جسمی را نیز به‌دنبال داشته است.
ادامه مطلب
مجزا سازی درگیری ها و اختلافات در منطقه خلیج فارس و حل جداگانه آنها به مرور زمان از طریق اعتمادسازی و ارتباطات متقابل وجود خواهد داشت و می تواند زمینه ساز ظهور یک پروژه امنیتی اشتراکی باشد. روسیه، چین و ایران از سال ۲۰۱۹، پیشنهادهایی برای ایجاد یک چارچوب امنیتی برای منطقه خاورمیانه و به ویژه برای منطقه خلیج فارس ارائه کرده اند. اگرچه همه موارد پیشنهادی بر تعامل چندجانبه تاکید داشته اند، اما هیچ یک از آنها نتوانستند به اندازه کافی جذاب باشند و بیشتر از هر چیز جدید یا اساسی، یک سری ایده با جزئیات اندک بودند که نمی شد بر آنها تکیه کرد.
ادامه مطلب
ایالات متحده تمرکز اصلی خود را به سمت روسیه و چین معطوف، و مدیریت چالش های منطقه ای را به شرکای خود در خاورمیانه واگذار کرده است. اما نتیجه این رویکرد چیزی بیش از بی ثباتی بیشتر در میانه موج هایی از اعتراضات مردمی و چالش های دولت داری نبوده است.
ادامه مطلب
در حال حاضر، نیاز به یک چارچوب امنیتی در خاورمیانه به شدت حس می شود. با این حال، مساله واضح و جالب توجه این است که به رغم تغییر دولت در واشنگتن، ایالات متحده به روند فاصله گرفتن از امور منطقه پایان نداده یا دست کم، مشغول بازتعریف نحوه تعامل با شرکا و مخالفان در آنجاست. از جمله دلایل فاصله گرفتن آمریکا از منطقه می توان به خستگی ناشی از مشارکت در بسیاری از جنگ های ابدی و تلاش برای فاصله گرفتن از مسائل «کم اهمیت تر» برای تمرکز بیشتر بر رویارویی با چالش فزاینده چین به ویژه در اقیانوس هند و اقیانوس آرام اشاره کرد.
ادامه مطلب
دولت جدید ایران نهایتا به بررسی داخلی طولانی مدت خود درباره چگونگی و راهبردهای جدید مذاکرات هسته ای در وین و یافتن راه حل های عملی برای بن بست فعلی در احیای توافق هسته ای پایان داد. مذاکراتی که از زمان انتخابات ریاست جمهوری ایران در ژوئن ۲۰۲۱ متوقف شده بود، از سر گرفته شده است. اگرچه ایران و ایالات متحده درباره قصد و جدیت طرف مقابل در بازگشت به تعهدات هسته ای تردید دارند، اما جایگزین بهتری برای برجام در حل و فصل برنامه هسته ای ایران وجود ندارد.
ادامه مطلب
دلیل اصلی ناتوانی اتحادیه اروپا در اجرای مناسب برجام ضربه ای بود که ایالات متحده به آن وارد آورد. این شرایط با برچیدن چندجانبه گرایی به عنوان یک رویکرد گسترده تر یا به عبارت دیگر، لیبرالیسم به عنوان ایدئولوژی اصلی در تقسیم اطلاعات در نظم جهانی، همراستا بود. ایالات متحده به رغم چندجانبه گرایی حاکم، در قبال بحران ها و مذاکرات رویکردی دو جانبه و صرفا مبادله ای را دنبال می کند. این موضع گیری ایالات متحده در رابطه با توافق هسته ای ایران در نتیجه تمایل دونالد ترامپ به «مذاکره برای توافق بهتر» ایجاد شد و این تصور او را تقویت کرد که با تنها عمل کردن و اجرای سیاست «اعمال فشار حداکثری» می تواند ایران را به مذاکره از موضع ضعف بازگرداند. این موضع گیری همچنین در نقطه مقابل و تضاد کامل با تلاش اتحادیه اروپا برای «ترویج نظم جهانی مبتنی بر قوانین چند جانبه گرایی به عنوان اصل اساسی آن و سازمان ملل در مرکز آن» قرار داشت.
ادامه مطلب
برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) که در ژوئیه ۲۰۱۵ در وین امضا شد، اغلب یکی از مهمترین موفقیت های دیپلماتیک اتحادیه اروپا قلمداد می شود که ثابت می کند بروکسل توانایی ایفای نقش «یک اتحادیه قوی با توانایی تفکر استراتژیک» را دارد. در حقیقت، اتحادیه اروپا نقش مهمی در تسهیل و میانجی گری مذاکرات منجر به توافق و در مرحله اول اجرای آن ایفا کرد. با این حال، خروج ایالات متحده از برجام در ماه مه ۲۰۱۸ توانایی اتحادیه اروپا برای ادامه اجرای صحیح توافق را به شدت به چالش کشید: بازگشت تحریم های ثانویه ایالات متحده انگیزه های اقتصادی را که به عنوان اهرمی برای ترغیب ایران به محدود کردن برنامه هسته ای در نظر گرفته شده بود، از بین برد. به رغم اظهارات حمایت کننده و متعهدانه اتحادیه اروپا در محافظت از برجام، اقداماتی که بروکسل برای محافظت از خود در برابر تحریم های واشنگتن انجام داد، نتیجه چندانی نداشتند و نتوانستند روابط اقتصادی اتحادیه اروپا و ایران را حفظ کنند. در حقیقت، به دلیل ناتوانی اروپا در عمل به وعده هایش بود و نه به دلیل خروج آمریکا از توافق، که ایران در ماه مه ۲۰۱۹ شروع به عقب نشینی از تعهدات هسته ای خود کرد. درام برجام به طور کلی نشان دهنده محدودیت های اتحادیه اروپا به عنوان یک بازیگر جهانی است.
ادامه مطلب
در طول جنگ سرد نخست در هردو سو یعنی ایالات متحده و شوروی سابق به اندازه کافی دقت نظر وجود داشت تا از یک درگیری مستقیم اجتناب شود. اما حالا در جنگ سرد دوم، فرماندهان غربی به اندازه کافی مشتاق هستند تا روس‌ها را در سوریه نابود کنند.
ادامه مطلب
وضعیت وخیم در یمن موجب خشم در سراسر جهان شده است. بنابراین اگر آمریکا بخواهد از نفوذ ایران در این کشور جلوگیری کند، باید به متحدان خود دستور دهد تا حملات هوایی و کشتار مردم بیگناه را متوقف کرده و به آنها کمک رسانی کنند.
ادامه مطلب
رئیس گروه روابط پارلمانی مجلس شورای اسلامی با اتحادیه اروپا:عده ای به خصوص امریکایی ها تفسیر غلطی از برجام انجام می دهند، متاسفانه برخی از کشورها نیز تا اندازه ای چراغ سبز به آنها نشان داده اند. در بحث موشکی کاملا روشن است که ما در برجام مباحث موشکی نداشته ایم. بله، موشکی که بتواند کلاهک هسته ای حمل کند، تولید و استفاده از آن ممنوع است اما ما دنبال ساخت چنین موشکی نیستیم.
ادامه مطلب
روسیه نفوذ زیادی بر ایران ندارد. ایران هر زمان که احساس کند به حاشیه رانده شده، یا منافعش تأمین نگردیده است، می تواند توافقنامه را بر هم بزند.در این صورت، بار دیگر تنش ها بالا خواهد گرفت.
ادامه مطلب