جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: اکنون علی‌باقری‌کنی با حضور در مذاکرات سخت میان نمایندگان قدرت‌های جهانی، بی‌تردید درک و تعریف روشن و واقعی از مفهوم و کارکرد «گفت‌وگو» و «تنش‌زدایی» در روابط خارجی دارد. سکوت معنادار در فضای رسانه‌ای، یکی از نشانه‌های درک او از پیچیدگی‌های عمل در عرصه دیپلماسی است.
ادامه مطلب
محمد صادق امینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جمهوری اسلامی ایران کوشیده است سهمی از ابزار اطلاع رسانی را در جریان مفاهمه و تعامل و در ارتباط با سیاست داخلی و خارجی بکار ببندد و روابط اش را توسعه دهد. اما اینکه کارکردها در این میدان تا چه حدی توانسته مؤثر و سازنده باشد محل بحث و بررسی است.
ادامه مطلب
محمد حسین ملائک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: از پیچیدگی، هوش، علم و دانش و نقش ایرانی ها در شکل دادن به بسیاری از ابداعات و نوآوری ها بسیاری از تحولات علمی و تمدنی و روشنفکری نیز ادعا های زیادی وجود دارد. روزی نیست که تکرار نکنیم ایرانیان زیادی مدیریت بزرگترین شرکت های مطرح جهانی را به عهده دارند و نقش ایرانی ها در مدیریت بزرگترین شرکت های تکنولوژیک جهانی در "سلیکون ولی" بسیار برجسته است و یا عالمان متولد شده در جغرافیای ایران بسیاری از پروژه های "ناسا " و یا کرسی های علمی دانشگاه های بزرگ جهان را در اختیار دارند. اصلا راه دور نرویم تمام رهبران بعد از انقلاب اسلامی در کنار گوش چشمی به مسائل ایران حل مسائل دنیا را در نظر داشتند و برای آن نسخه ها پیچیده اند. باوجود این محسنات تاریخی و ژنتیکی و پیچیدگی های ذهنی، ایرانی ها بطور عجیبی و به سادگی فریب داده می شوند.
ادامه مطلب
جاوید قربان اوغلی در یادداشتی می نویسد: به شهادت آمار و ارقام سازمان برنامه و بودجه و همچنین بنگاه‌های بزرگ اقتصادی کشور، در چهار دهه گذشته، شکوفاترین دوره اقتصادی کشور، دوره هشت‌ساله دولت اصلاحات بود. دلیل این امر نیز راهبرد دولت اصلاحات در سیاست خارجی، تشنج‌زدایی، تعامل با جهان و آرام‌سازی محیط بین‌الملل در قبال ایران بود.
ادامه مطلب
نعمت اله مظفرپور طی یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی، مطالعه کتاب تاریخ تحولات سیاسی ایران را به دلیل تمرکز بر جامعه شناسی هویت و عصیبت ایرانی، سابقه مداخلات خارجی در ایران و سرگذشت نفوذیها و خیانتهای عمله اجانب در جنگها و مذاکرات تاریخ معاصر، برای دیپلماتها و دیپلماسی نویسان بینش آفربن می داند.
ادامه مطلب
صادق ملکی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی می گوید: ترکیه سیاست ایدئولوژیکی و بسته ندارد و با توجه به شرایط و ظرفیت خود سیاست گذاری و منافع خویش را تامین می کند. آنکارا در حالی که عضو ناتو است با مسکو نرد عشق بازی می کند و در حالی که اس ۴۰۰ دریافت می کند، کریمه را به رسمیت نشناخته در مورد اوکراین هم در کنار غرب ایستاده است. این درحالی است که روسیه همچنان از شرکای اصلی آنکارا در مبادلات اقتصادی محسوب می شود. در ارتباط با ایران نیز همانگونه که آنکارا بیشترین منافع را از جنگ میان ایران و عراق برد، در موضوع هسته‌ای هم بیشترین سود حاصل این کشور در ابعاد مختلف شده است. این در حالی است که ترکیه در بهترین شرایط، ایران را رقیب خود می داند و عامل اصلی تحریکات پان ترکیسم نیز آنکارا بوده است.
ادامه مطلب
علی عیدی پور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شرایط نظام بین الملل ایجاب می کند که جمهوری اسلامی با اتخاذ سیاست «نگاه همزمان به شرق و غرب» به جای سیاست اشتباه «نگاه یکجانبه به شرق»، از رقابت کشورهای غربی و شرقی در جهت افزایش توانمندی های خود بهره گیرد تا بتواند در آینده جایگاهی متناسب با نقش تاریخی و تمدنی خود در عرصه بین المللی کسب کند. لزوم تجدید نظر در سیاست خارجی جمهوری اسلامی از این جهت دارای اهمیت است که درک شود ایران هیچ شریک استراتژیکی در جهان ندارد. ممکن است این تصور وجود داشته باشد که چین و روسیه شرکای استراتژیک هستند. رای مثبت چین و روسیه به تمامیقطعنامه های تحریمی (۱۷۳۷،۱۷۴۷،۱۸۰۳،۱۹۲۹) و غیرتحریمی (۱۶۹۶،۱۸۳۵) شورای امنیت علیه ایران، تاخیر حدود یک دهه ای روسیه در تحویل سامانه دفاع هوایی اس ۳۰۰ به ایران و عدم موافقت ۱۳ساله چین و روسیه با درخواست عضویت کامل ایران در سازمان همکاری های شانگهای که به تازگی با این درخواست موافقت شده، ثابت می کند که این دو کشور نمی توانند شرکای استراتژیکی برای ایران باشند.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: تجربۀ این نویسنده با ۱۱۴ کشور جهان از نزدیک، این مشاهده علمی را نشان می‌دهد که سه کشور هند، مصر و ژاپن، مستقل از اینکه چه میزان شناخت از ایرانِ امروز دارند، ، به راستی ایران را چه در سطح حاکمیت ها و چه در سطح مردم خودشان قبول دارند و به ایران و ایرانی، تمدنی می‌نگرند هر چند به خاطر فشار غرب فعلاً فاصله می گیرند. اما در سطح منطقه ای، ایران کشوری فوق العاده خاص است و غریب و نتوانسته منافع خود را با کشوری قفل کند. به همین دلیل راحت تحریم می شود چون با کشوری منافع استراژیک ندارد.
ادامه مطلب
امیرهوشنگ کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در دوره چهل ساله پس از پیروزی انقلاب اسلامی، بر اساس اسناد بالادستی به ویژه قانون اساسی و متأثر از آموزه های اسلامی و رهنمودهای رهبران نظام، ابتنای سیاست خارجی به طور عمده و برجسته بر آموزه های اعتقادی و ایدئولوژیک استوار شده است. جهت گیری کلان سیاست خارجی و ارائه الگوهائی همچون"نه شرقی و نه غربی، استقلال طلبی، استکبارستیزی، عدم سلطه گری و سلطه پذیری، حمایت از جنبش های رهائی بخش به خصوص جریان مقاومت اسلامی"؛ علاوه بر مبانی مذهبی و اسلامی، متأثر از ایدئولوژی "راه سوم" و ضدیت با شرق کمونیست و غرب کاپیتالیست شکل گرفت. می توان گفت جهت گیری عقیدتی – ایدئولوژیک سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بسی بیش از ترجیحات عینی از ترجیحات ذهنی تأثیر پذیرفته است.
ادامه مطلب
حسن اوجی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شاید تصورمان از جهان پیرامونی و به نوعی هستی شناسی ما باعث شود تا جهان بینی و رفتار سیاست خارجی ما شکل بگیرد اما همزمان اقدامات و کنش های دول پیرامونی می تواند سیاست خارجی کشورمان را در جنبه های مختلف تقویت و یا تعدیل کند .
ادامه مطلب
نوید کمالی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ر طول چهار دهه گذشته تعریف و مفهوم «قدرت» و جایگاه و نقش آن در سیاست خارجی کشورها دچار تحول بنیادین شده و برای اصلاح ساختار دستگاه سیاست خارجی کشورمان و ایجاد تحول در آن باید به این تحول جهانی توجه داشت.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: . تعصبات و گرایش‌های جوامع باستانی، از جمله ایران، به ندرت مورد واکاوی دوباره قرار می‌گیرند. این تعصبات آن گونه نهادینه می‌شوند که حتی جریانات مدرنیته و خصوصی‌سازی اقتصادی هم توانایی ایجاد دگرگونی در آنها را ندارند.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شکاف میان میدان و دیپلماسی در سیاستگذاری خارجی که روندی اجتناب ناپذیر است را نباید با جنگ و نبرد بین میدان و دیپلماسی اشتباه گرفت، زیرا سیاستگذاری خارجی دارای بازیگران و ابزارهای مختلفی است که دو بازیگر مهم آن‌را می‌توان قدرت نظامی (میدان) و قدرت ستادی (دیپلماسی) دانست.
ادامه مطلب
احمد زیدآبادی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی بر این باور است که چرخش شکل گرفته از جانب تهران در عرصه سیاست خارجی با محوریت دو نشست وین و بغداد نتیجه تحمیل اراده روسیه و چین به جمهوری اسلامی ایران است.
ادامه مطلب
امیرهوشنگ کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دیگر اصل مهم این که سیاست خارجی یک مقوله حاکمیتی و نه صرفا ً حکومتی است. لذا اساس سیاست خارجی و شاکله اصلی آن تابع فراز و فرود دولت ها و تغییر رهبران و روسای جمهور نبوده و نباید باشد. هر چند حتی در نظام های پیشرفته نیز تغییر دولت و رئیس حکومت ممکن است سبب تغییر اولویت ها، جابجائی اهداف و استفاده از مسیرها و ابزارهای متفاوت گردد؛ معذالک اصول ثابت و منافع ملی همیشگی و جاودانه اند و کشتی تایتانیک سیاست خارجی با تغییر ناخدا تغییر مسیر و تغییر مقصد نمی دهد. سیاست خارجی مقوله ای حاکمیتی است که لازم است مجموعه عناصر تشکیل دهنده حاکمیت در تعیین منظومه آن و برای تحقق آن تلاش کنند.
ادامه مطلب
سید وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بسط روابط دوجانبه بر مبنای مقتضیات تعمیق و سکون داشته باشد. انعطاف پذیری با تشخیص موقعیت دولت ها ضروری است. اگر فرضیه فوق پذیرفته شود؛ چگونگی تعریف نقش سیاسی برای جمهوری اسلامی ایران ساده است. نظم جدید جهان در حال شکل گیری است. دوران گذار است و فرصتی برای تعریف نقش جمهوری اسلامی ایران در منطقه و جهان است.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: اگر قرار باشد کشور به کارآمدی، ثبات، رشد و امنیت پایدار دست یابد، با تغییر افراد و تعدادی سمینار، مدارک تحصیلی، کارگاه های آموزشی و کمپین های انتخاباتی به دست نمی آید، بلکه محتاج تحولِی اندیشه ای است (Paradigm Shift). فرازُ و نشیب و عملکرد دولتهای چپ و راست در دورانِ بعد از جنگ، در نهایت تابع درآمد نفت بوده به طوری که ریل سیاست خارجی، مسیرِ مستقلِ خود را طی کرده است. سعی و خطا از یک طرف و انطباق با شرایط و حرکت از یک ستون به ستونی دیگر، عمدتاً متدلوژی حکمرانی بسیاری از دولتها بوده است.
ادامه مطلب
محمدرضا احمددوست در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: عدم وجود موانع طبیعی مستحکم در اکثر مرزهای ایران و از طرفی موقعیت ژئواستراتژیکی، منابع طبیعی فراوان، جایگاه ویژه ژئوپلتیکی خصوصا در حوزه ژئوپلیتیک انرژی و عوامل دیگر در طول تاریخ، ایران را گزینه تحمیل جنگ های متعدد از سوی اقوام و کشورهای دیگر و همچنین استعمارگرایان کرده است. همین موضوع و عدم اتحاد با همسایگان برای مقابله با تهدیدات، همواره توجه ایران را به اتکا بر توانمندی‌های داخلی جهت حفظ موجودیت خود جلب کرده است.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: یکی از خطاهای تحلیلی درمحافلِ علوم انسانی کشور این است که ایران را یک «مورد خاص» می بیند در حالی که مطالعۀ مقایسه ای به وضوح نشان می دهد که: کشورهای چند قومی هم پیشرفت کرده اند (مالزی)؛ کشورهای مستقر در مناطق مهم ژئوپلیتیک هم پیشرفت کرده اند (کرۀ جنوبی)؛ کشورهایی که با استعمار مبارزه کرده اند هم پیشرفت کرده اند (ویتنام)؛ کشورهایی که همسایۀ قدرتمند دارند هم پیشرفت کرده اند (مکزیک و تجارت ۱۴۶ میلیارد دلاری با آمریکا)؛ کشورهایی که سوابق تاریخی و ایدئولوژیک دارند هم پیشرفت کرده اند (چین)؛ کشورهایی که به آنها حمله شده و مستعمره شده اند هم پیشرفت کرده اند (هند).
ادامه مطلب
در وبینار دیپلماسی ایرانی که به دلیل شیوع بیماری کرونا به صورت ویدئو کنفرانس برگزار شد، آقایان محسن بهاروند، معاون امور حقوقی و بین الملل وزیر امور خارجه، دکتر احمد نقیب زاده، استاد دانشگاه و سید محمد صادق خرازی، سفیر پیشین جمهوری اسلامی ایران در پاریس و سازمان ملل درباره انتخابات امریکا و نقش آن در دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران صحبت کردند.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی به ۳۰ واقعیت امروز روابط بین الملل، دیپلماسی و سیاست خارجی پرداخته و اظهار نظر کرده است که باید با این شرایط تحولات جهانی را مطالعه و درک کرد.
ادامه مطلب
سید محمد صادق خرازی در یادداشتی می نویسد: حال چند روزی پس از این نبرد سخت، فرمانده میدان در حلقه نمایندگان مجلس آماج بدترین توهین‌ها قرار می‌گیرد. همان وزیر امور خارجه‌ای که رهبر معظم انقلاب او را «امین، غیور، شجاع و متدین» خواندند. کمتر مسئولی در جمهوری اسلامی تاکنون با چنین تعابیر حکیمانه و حمایت‌های پدرانه‌ای از سوی مقام معظم رهبری روبه‌رو شده است. ظریف همان دیپلمات کارکشته‌ای است که جان بولتون، مشاور سابق امنیت ملی امریکا در کتابش می‌نویسد نگران دیدار ترامپ با او بوده چون می‌ترسید ایرانی‌ها در مذاکرات احتمالی خیلی بهتر از رئیس‌جمهوری امریکا عمل کنند.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: باید امیدوار باشیم تا چرخه سیاستگذاری نمایشی و پرستیژگرایانه در ایران به‌خصوص سیاستگذاری خارجی مشابه با دوره محمد مصدق بار دیگر در ایران تکرار نشود و سیاستگذاران کنونی ایران نیز با درس گرفتن از سیاست‌ها و سرانجام دکتر مصدق، از سیاستگذاری نمایشی و سیاست‌های آرمانی دست بکشند و بازی قدرت را در دنیای واقعی و با رویکردی واقع‌گرایانه دنبال کنند.
ادامه مطلب
مریم خالقی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پارادایپلماسی نه تنها موجب توانمندسازی استان های مرزی کشور و توان افزایی منطقه ای می شود بلکه با سطوح نابرابر توسعه یافتگی مناطق همجوار ایران، زمینه مساعدی برای موفقیت پارادیپلماسی جمهوری اسلامی را فراهم می کند. توسعه نیافتگی مناطقی از عراق، افغانستان، پاکستان و حتی همسایگان شمالی جمهوری اسلامی باعث تاثیرگذارتر شدن این امر می شود.
ادامه مطلب
احسان شریعتی در یادداشتی می نویسد: دیپلماسی خارجی مستقل و مبتنی بر "حاکمیت یا سیادت ملی" (حقِ تعیینِ سرنوشت) و سیاست "موازنهٔ منفی" (میان ابرقدرت‌های غرب و شرق)، نیازی به شعر و شعارسرایی‌های صوری و بی‌محتوا ندارد.
ادامه مطلب
مرتضی خلخالی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی می گوید: در دوران دوم آقای ظریف نسبت به دوره اول، دیپلماسی کشور تغییر پیدا کرده و سیاست خارجی به نگاه ایدئولوگ نزدیک شده است، اما باز هم رگه های پررنگ دانش سیاست خارجی آقای ظریف بر این نگاه می چربد. مثلا مناسبات امروز ما با کشورهای عربی به جایی رسیده که به واسطه همین نگاه یا در سطح کاردار یا کاردار موقت و دفتر منافع است که مورد سوم نشان از ضعیف ترین حالت مناسبات دو کشور است.
ادامه مطلب
سید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در خصوص برجام، با توجه به اهداف ماجراجویانه ایالات متحده، باید اروپا را برای پذیرش مسئولیت بیشتر در سناریوهای مختلف در مرکز دیپلماسی خود نگه داریم و در قبال هر اقدامی که آمریکا برای تهی ساختن این تعهد انجام می دهد راهکارهای: مذاکره ای، حقوقی و بین المللی را فعال کنیم.
ادامه مطلب
پافشاری ایران به ایجاد شکاف‌های دیپلماتیک در دو جبهه ترکیه و عربستان برآمده از این دیدگاه ایرانی ها است که هیچ جایگزینی برای حل بحران‌های سوریه و یمن جز راه حل سیاسی وجود ندارد.
ادامه مطلب
النهار در تحلیل یادداشت محمد جواد ظریف در نیویورک تایمز می نویسد: یادداشتی که وزیر امور خارجه ایران، کسی که رهبری مذاکرات هسته ای را در لوزان بر عهده دارد، در این هفته در روزنامه نیویورک تایمز منتشر کرد، تاکتیکی استراتژیک قبل از توافق نهایی است.
ادامه مطلب