جنگ کنونی، بهشت ناتو است: یک هماوردی کلاسیک با یک دشمن قدیمی که در آن – همانند دوران جنگ سرد – نیازی ندارد که حتی یک گلوله شلیک کند. چه گشایشی بهتر از این پس از افغانستان که نیروهای ناتو عملا در آنجا مجبور به جنگیدن بودند.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: باید اذعان کرد که ارائه تصویر روشن از آینده بحران و برندگان و بازندگان آن بیش از هر موضوعی به دو مولفه مهم وابسته است؛ مولفه اول مربوط به جغرافیای جنگ است که آیا جنگ از محدوده شرق و جنوب اوکراین خارج شده و شاید به دیگر کشورها نظیر مولداوی نیز توسعه یابد و مولفه بعدی نیز مربوط به زمان تداوم این جنگ در سه مقطع کوتاه مدت؛ میان مدت و بلند مدت است. با توجه به پیشرفت اوضاع بر اساس این دو مولفه در آینده بهتر می توان در مورد برندگان و بازندگان این بحران ارائه نظر و تحلیل کرد. در حال حاضر واقعیت این است که این جنگ نتیجه‌ای جز خسارات عظیم انسانی برای مسکو و کیف و تقویت کارخانه‌های اسلحه سازی و هدایت بخش قابل توجهی از بودجه های دو کشور روسیه و اوکراین به سمت بخش‌های نظامی و دفاعی نخواهد داشت.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: یکی از سیاست‌های کنونی مدعیان نظم جهانی به‌خصوص نظم غرب‌گرا و آمریکا‌محور را می‌توان کمک‌ها و حمایت‌های گسترده و بی‌نظیر ایالات متحده آمریکا و کشورهای غربی به دولت ولودیمیر زلنسکی در اوکراین برشمرد که حجم گسترده‌ای از حمایت‌های نظامی و تسلیحاتی را شامل می‌شود. کمک‌ها و پشتیبانی تسلیحاتی و نظامی ایالات متحده، کانادا، اروپا و ... از اوکراین در مقابل حمله روسیه که با گذشت ۲ ماه همچنان ادامه دارد و هر روز نیز بر میزان این حمایت‌های تسلیحاتی افزوده می‌شود را می‌توان در قالب الگوی ظهور قدرت تهاجمی و آشوب‌ساز عراق در دهه‌های ۱۹۸۰و ۱۹۹۰ و درس‌های سیاستگذاری آن دانست.
ادامه مطلب
«یک درصد خوب است. من از شما می خواهم که یک درصد از تانک های ناتو را در اختیار اوکراین قرار دهید.» این همان جمله ای است که ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین، در نشست ناتو در روز بیست و چهام ماه مارس ابراز داشت. اما با این حال بایدن، رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا بی آنکه به حمایت تسلیحاتی اشاره کند، تاکید کرد که رویکرد آمریکا در اعزام نکردن نیروی نظامی همچنان به قوت خود باقی خواهد ماند.
ادامه مطلب
این بحران همچنین وزن واقعی چین در عرصه بین المللی را نشان داد. پکن علاوه بر یکه خوردن از روش اداره جنگ و تحقیر روسیه از سوی واشنگتن، کاملا در کمک کردن به متحد روس خود ناتوان به نظر رسید. در برابر برتری قاطعانه اقتصادی، تکنولوژیکی و نظامی غرب به نظر می‌رسد چین در بحران اوکراین تنها از جان سالم به در بردن خود راضی خواهد بود.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تمام توجه به جنگ قابل درک است، اما آنچه در پایان اهمیت دارد این است که چگونه درگیری حل و فصل می شود. ممکن است اعلام دو گزینه یعنی تسلیم اوکراین و پذیرفتن خواسته های مسکو از طرفی و یا تسلیم شدن روسیه، تغییر رژیم در مسکو و پیگرد قانونی ولادیمیر پوتین به اتهامات مبهم جنایات جنگی از سوی دیگر، از نظر احساسی رضایت بخش باشد، اما هیچ یک از این نتایج محتمل نیست و به نظر می رسد اهداف طرفین برای جنگ، راه خوبی برای طولانی شدن جنگ و افزایش خطر است. و اگر جامعه جهانی به اهداف انسانی اهمیت می دهد، هدف فوری باید پایان دادن به جنگ قبل از وارد شدن خسارت بیشتر مادی و انسانی باشد و هدف نهایی نیز باید نه فقط پایان دادن به درگیری، بلکه یک ترتیب سیاسی که احتمال تکرار آن را در آینده کاهش دهد همراه با حل و فصل نهایی مناقشه باشد.
ادامه مطلب
با این حال به نظر می رسد پوتین به جای سرزنش خود، به معنای واقعی کلمه دیوانه شده است. او تصمیم گرفته است که اوکراین را به دلیل ایستادگی در برابر او مجازات کند و به نظر می رسد که بدون هیچ محدودیتی عمل می کند. او تمام ارتش روسیه را به نبرد می اندازد و تمام قوانین جنگ را نادیده می گیرد، به ویژه با بمباران بی رویه مردم غیرنظامی. بسیاری از بیمارستان ها آسیب دیده اند و شبکه برق تامین کننده نیروگاه هسته ای چرنوبیل (که در حال حاضر توسط نیروهای روسی اشغال شده) آسیب دیده؛ در ماریوپل تحت محاصره، ۴۰۰هزار نفر تقریباً یک هفته است که بدون آب و غذا هستند. روسیه ممکن است در جنگ شکست بخورد. ایالات متحده و اتحادیه اروپا هر دو تسلیحات دفاعی به اوکراین می فرستند و تلاش هایی برای خرید جنگنده های MIG ساخت روسیه وجود دارد که خلبانان اوکراینی می دانند چگونه با آنها پرواز کنند. اینها می تواند همه نوع تفاوتی را ایجاد کند. صرف نظر از نتیجه، پوتین قبلاً در مورد تقویت عزم و اتحاد اتحادیه اروپا معجزه کرده است.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نتیجه سه دهه هزینه‌های اقتصادی و سیاسی برای کسب پرستیژ و جایگاه برتر در نظام جهانی از سوی اتحادیه اروپا طی تنها ۲۴ ساعت بعد از حمله روسیه به اوکراین بر باد رفته و اتحادیه اروپا مانند کِرمی ترسو بار دیگر به آغوش آمریکا پناه برد تا نشان دهد که غول اقتصادی نیازمند توان و اقتدار نظامی است.
ادامه مطلب
سجاد کوچکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: روسیه پس از نبرد با اوکراین، دیگر روسیه سابق نخواهد بود؛ بنابراین بسیاری از معادلاتش در منطقه برهم زده خواهد شد یا مجبور می‌شود هزینه‌های سنگینی را برای اجرای بخشی از آنها پرداخت کند.
ادامه مطلب
محمدرضا بارز در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ژوزف استالین هیچ وقت فکر نمی کرد در سال ۱۹۳۲ به هنگام اجرای فرمان ایجاد قحطی تصنعی (هولودومور) برای از بین بردن استقلال طلبان اوکراین، درست ۹۰ سال بعد خلف اولیگارش او لقب آزاد کننده اوکراین را به او اعطا کند.
ادامه مطلب
دولت بایدن می‌تواند هر چقدر که می‌تواند تهدید کند. در نهایت نمی‌تواند روسیه را مجبور به عقب نشینی در قضیه اوکراین کند. چه نوع تحریم‌هایی می‌تواند بر روسیه اعمال کند در زمانی که پوتین توانسته است تمام کانال‌ها با چین را دوباره باز کند؟ فراتر اینکه سخنان اروپا درباره تحریم علیه روسیه در سایه نیاز اروپا به گاز روسیه بی معناست.
ادامه مطلب
محور روسی جدید در صورتی که بحران به تحولاتی نامطلوب بینجامد، بی‌تردید ایران را نیز در برخواهد گرفت به ویژه که تهران با وجود مذاکرات وین همچنان در تیررس آمریکا قرار دارد. ائتلاف اجباری میان روسیه و ایران در سوریه بی‌تردید در آینده به مکان های دیگر نیز کشیده خواهد شد به ویژه که ایران احتمال ندارد بعد از قرار گرفتن چین در کنار روسیه طرفی را از دست بدهد که آن را تنها متحد بین المللی خود می‌بیند.
ادامه مطلب
به گفته برخی تحلیلگران، میل لیبرال برای گسترش دموکراسی چیزی است که گسترش ناتو را تا مرزهای روسیه سوق داد و باعث شد که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه به طور فزاینده ای احساس خطر کند. از این منظر، تعجب آور نیست که او با تقاضای حوزه نفوذی مشابه آنچه ایالات متحده زمانی در آمریکای لاتین ادعا می کرد، پاسخ دهد.
ادامه مطلب
مکرون به خوبی از معضل عدم حضور اتحادیه اروپا بر سر میزهایی که کرملین انتظار دارد در آنها در خصوص حتی معادلات ژئواستراتژیک مستحکم در اروپا و نیز مسأله حساس صادرات گاز گفت وگو شود، آگاهی دارد. بنابراین خود را به عنوان میانجی با روس ها مطرح کرد که تاکنون یک رابطه مستقیم با آمریکایی ها را ترجیح داده بودند.
ادامه مطلب
نبیل فهمی می نویسد: تنش های کنونی بر سر اوکراین و ایران، یادآور مفهوم «نه جنگ و نه صلح» است که در قرن گذشته سال ها بر خاورمیانه حاکم بود و در عین حال هر چند وقت یک بار، برخی درگیری های نظامی محدود و تحرکات دیپلماتیک برای کنترل اختلافات – نه حل آن – روی می داد.
ادامه مطلب
توماس گراهام، کارمند ارشد سابق دولت جورج دبلیو بوش، رئیس جمهوری اسبق امریکا و راجان منون، دانشمند علوم سیاسی در کالج شهر نیویورک و دانشگاه کلمبیا که متخصص جنگ، صلح و اخلاق است ایده تعلیق ۲۰ تا ۲۵ ساله در مورد عضویت اوکراین و جمهوری های دیگر شوروی سابق در ناتو را مطرح کردند و خاطرنشان ساختند که مسکو می‌تواند این سازش را بپذیرد، زیرا روسیه می‌داند که ناتو هرگز ممنوعیت صرف گسترش به این کشورها را نخواهد پذیرفت.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی می نویسد: پوتین در رویای بازگرداندن کنترل روسیه بر کشورها و مناطق سابق امپراتوری شوروی به دنبال اتحاد مجدد با اوکراین است و متقاعد کردن پوتین به عقب نشینی کار دشواری است. اگر بایدن هیچ پیشنهاد جدید یا متفاوتی برای ارائه نداشته باشد، بحران اوکراین و دیگر جمهوری‌های اتحاد جماهیر شوروی سابق که در “منطقه خاکستری” بین ناتو و روسیه باقی مانده‌اند، افزایش خواهد یافت.
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مسکو با این نگرانی که متحدان ایالات‌متحده اطلاعاتی را که از پروازهای روسیه جمع‌آوری می‌کنند با ایالات‌متحده به اشتراک بگذارند، حتی اگر این کشور دیگر عضو این معاهده نباشد، ضمن اینکه خود نیز با خروج آمریکا از این پیمان قادر به پرواز برفراز آمریکا نیست، در روز ۱۸ دسامبر ۲۰۲۱ از خروج کامل این کشور از این پیمان خبر داد.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جای تعجب است که بایدن در ژوئن گذشته در ژنو در یک نشست سه ساعته با همتای روسی خود، ولادیمیر پوتین، تایید کرده بود که روسیه خواهان جنگ سرد جدیدی نیست و پوتین نیز با تحسین تجربیات بایدن موافقت کرد که دو کشور برای تشکیل گروه های کاری برای کنترل تسلیحات استراتژیک اقدام کنند. اما در اثنایی که سازوکار تنش زدایی با غرب در حال شکل گیری بود، پوتین با دستور استقرار گسترده نیروها در مرز با اوکراین یک چرخش ناگهانی در رویکرد از سازش به تقویت نظامی تهاجمی را به نمایش گذاشته است.
ادامه مطلب