جلال میرزایی در یادداشتی می نویسد: انکارکردنی نیست که در سال‌های اخیر برخی رهبران جوان در کشورهایی نظیر اتریش، سوئد، نیوزیلند و کانادا روی کار آمده‌اند اما این اتفاق در روندی عادی بوده و جوان‌بودن معیار انتخاب نبوده است، کمااینکه در همین کشور‌ها در دو سال اخیر دوباره شاهد انتخاب رهبران مسن‌تر و باتجربه‌تر از سوی اکثریت مردم بوده‌ایم.
ادامه مطلب
کوروش احمدی در یادداشتی می نویسد: پزشکیان در بیانیه خود گفته است: «پیشنهاد و راهکار مشخص ما برای جبران کاستی‌ها و محرومیت‌های تاریخی و مزمن در این نواحی رویکرد «تبعیض مثبت» و تمرکز برنامه‌ها و منابع برای پیشرفت و آبادانی نقاطی است که به شکلی شایسته مورد توجه برنامه‌ریزان قرار نگرفته است». از سخنان و شعارهای تندروها که بگذریم، از برخی دیگر انتظار نمی‌رفت که این موضع درست را به «سهمیه‌بازی» و «شیطنت‌های مثلا روشنفکرمآبانه و طبابت‌های قوم‌گرایانه» فروبکاهند یا آن را با «محاصصه»، یعنی تقسیم مناصب حکومتی بر‌اساس قومیت و مذهب در لبنان مقایسه کنند.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: در ورای این اشتباهات خبرساز و زرق و برق عکس یادگاری سران کشورهای عضو، پرسشی اساسی را باید طرح و پاسخ داد و آن اینکه چگونه می‌توان وضعیت ناتو، در هفتاد و پنجاه سالگی عمر آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد؟ برای پاسخ به این پرسش و تحلیل چیستی و چگونگی ناتو، سه مفهوم و موضوع به هم پیوسته را باید مد نظر قرار داد: «نهادگرایی نظامی ناتو»، «محوریت شخصیتها وبر این اجلاس» و «متن استراتژیک جهانی».بی‌تردید، ناتو، یکی از گسترده‌ترین و طولانی‌ترین نهادهای چندجانبه نظامی است که پیوسته در حال گسترش کمی و کیفی بوده است.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: ژنرال "شارل دوگل" قهرمان مقاومت‌ملی فرانسه مقابل ارتش اشغالگر آلمان نازی، در نخستین سال‌های پیروزی ملّتش در نیمه دوم دهه ۱۹۴۰ میلادی وقتی مجبور به استعفا از ریاست جمهوری این کشور شد، جمله‌ای درس‌آموز برای همه سیاست‌مداران به زبان راند: «باید صرف‌نظر کنم، پیش از آن که از من صرف نظر کنند.» این پیام، یک نکته کلیدی و بسا حیاتی را به هر سیاست‌مداری در جهان که یا از خود کارنامه‌ای موفق به جا گذاشته‌اند یا بر چنین تصوری هستند، انذار می‌دهد؛ این که سیاست‌مدار خوب باید بداند چه زمان از پشت میز قدرت کنار برود، در غیر این صورت به‌گونه‌ای رقّت‌بار کنار گذاشته خواهد شد.
ادامه مطلب
محمدعلی مهتدی در یادداشتی می نویسد: شرط مهم ترکیه نیز حل و فصل نیروهای کُرد جدایی خواه در شرق فرات و بازگشت آنها به حاکمیت دمشق است تا از تاثیرات منفی وضعیت کنونی آنها بر مناطق کُرد نشین در دیاربکر ترکیه جلوگیری شود. با توجه به اراده دو طرف، به نظر می رسد که این مشکلات درآینده حل خواهد شد و دو کشور روابط خوبی را از سر خواهند گرفت.
ادامه مطلب
امیرهوشنگ کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: واژه "دولت سایه" گرچه مفهومی فراگیر و جهانشمول نیست، اما یک ایده و ابتکار و ابداع ایرانی هم محسوب نمی شود. در واقع دولت سایه، اشاره به نوع خاصی از سیاست ورزی است که ریشه در سیاست و حکومت در بریتانیا یا به تعبیر مصطلح کشور انگلیس دارد. احتمالاً مشابه این مدل در برخی کشورهای با نظام سیاسی مبتنی بر احزاب و پارلمان (بویژه کشورهای مشترک المنافع و مستعمرات سابق بریتانیا) نیز یافت می شود، اما نام آشناترین و شناخته شده ترین نمونه "دولت در سایه" را می توان در نظام سیاسی و مدل حکمرانی کشور انگلستان سراغ گرفت. اگر چه در نظام های حزبی و دموکراسی های پارلمانی، احزاب رقیب برای امر سیاست ورزی و حکمرانی تربیت شده و با چگونگی اداره جامعه در همه شئون و ابعاد آن هم به لحاظ نظری و هم از منظر عملی آشنا می شوند تا در بزنگاه انتخابات و در صورت پیروزی بتوانند طرح ها و برنامه ها و سیاست های مورد نظر خود را به مدد نیروهای کارآزموده به میدان عمل در آورند؛ اما ساخت سیاسی کشور انگلستان که مبتنی بر نظام دو/ چند حزبی پارلمانی است، الگوی "دولت در سایه" را تبدیل به یک سنت سیاسی دیرپا با قدمتی حدوداً دویست ساله کرده است.
ادامه مطلب
سید محمد حسین ملائک در نقد انتقادهای حمید ابوطالبی نسبت به مقاله دکتر پزشکیان در روزنامه تهران تایمز در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: انصافا بند ۴ و ۵ مطلب خود را دوباره بخوانید. چه راه حلی برای کشور در رابطه با اروپا و آمریکا جز مذاکره، پیشنهاد دارید؟ آیا شما معتقدید که ایران به سوی سلاح هسته ای رفته و آزمایش اتمی انجام دهد یا معتقدید چون لیبی تمام تجهیزات را بار کشتی کنیم به آمریکا بفرستیم؟
ادامه مطلب
صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دولت سایه در دموکراسی ها دولت جانشین است و کارکرد آن شفاف و روشنتر از آفتاب است. دولت سایه در واقع احزاب جایگزین و مورد حمایت دولت مستقر است و برنامه و بودجه و امکانات دیگر دارند و پاسخگو و مسولیت پذیر هستند. اما دولت سایه ای که در انتخابات ریاست جمهوری مطرح شد واقعا دولت سایه ای است که باید از آن ترسید. این دولت سایه نه تنها با استانداردهای شفافیت و معیارهای دمکراسی همخوانی ندارد، بلکه سدی در برابر آنهاست. به واسطه سال ها اقامتم در ترکیه در کسوت دیپلمات، دولت سایه طرح شده در انتخابات ریاست جمهوری ایران، نه دولت سایه، بلکه دولت پنهان بود.
ادامه مطلب
علی سعادت آذر در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سیاست خارجی ایران در قبال ترکیه به شدت امنیتی شده؛ فاقد مکانیسم های شتابدهنده اقتصادی، قاچاق زده و گلوگاه فرار سرمایه های ملی است. صحبت از دامنه این ناکارامدی ها در قبال ترکیه بسیار است که نیازمند نگارشی طولانی است؛ چه تلاش می شود تیتر وار به آنها بپردازم. حجم تجارت و موازنه تجاری ایران و ترکیه در دو دهه گذشته از ۲۲ ملیارد دلار به زیر ۴ ملیارد دلار رسیده است. البته همین ۴ ملیارد دلار هم گزافه گویی و آمار سازی است و بیشترین سهم این اعداد و ارقام مربوط به اقتصاد قاچاق است. ضمن آنکه اقتصاد قاچاق به ورشکستگی اقتصادی بسیاری از واحدهای تولیدی و ظهور نوکیسه های اقتصادی در حاشیه مرز منجر شده است.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در مورد پیوستن کیف به ناتو هیچ توافقی بین ۳۲ عضو آن برای دعوت از کی یف برای پیوستن در زمانی که اوکراین در جنگ است وجود ندارد. با این حال، بسیاری از اعضای ناتو به ویژه محور شرقی می‌خواهند نشان دهند که کیف به عضویت نزدیک‌تر می‌شود.
ادامه مطلب