اسماعیل فروغی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آن روحانی شیعه که از بازداشت های جبری دختران هزاره و شیعه شکایت کرده، با تزرع از طالبان می خواهد تا دختران جوان را پس بدهند؛ ره به ترکستان برده است. او هنوز نفهمیده است که طالب را نه با عذر و زاری بلکه فقط با قیام سرتاسری می توان از کرسی قدرت به زیر افکند. فقط با قیام و رستاخیز سرتاسری.
ادامه مطلب
مسعود نوری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: از زمان خروج فضاحت بار نیروهای شوروی از افغانستان، ایران و پاکستان درصدد نقش آفرینی بیشتر در این کشور بوده اند طوری که هر دو کشور گروه هاى نیابتى خود را در اختیار داشته اند و در مواقع ضروری از آن برای منافع خود بهره مند شده اند. گرچه ایران و طالبان سنخیت چندانی از جهات مختلف سیاسى، مذهبى و فرهنگى با هم ندارند اما منافع دو طرف برای مقابله با حضور امریکا و جامعه جهانى در افغانستان، آنها را به هم نزدیک کرده است. به گونه ای که جمهورى اسلامى ایران قبل از تسلط طالبان به افغانستان، روابط گرمى را با این گروه ایجاد کرده و خوشبین به پیروزى شان نیز بود اما رهبرى طالبان- با حفظ وابستگى کامل به پاکستان- بعد از ورود به پایتخت، توجه چندانی به ایران نداشتند.
ادامه مطلب
محمد صادق امینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مقایسه یک جریان مذهب گرای معتدل در افغانستان، که چه با دولت مارکسیستی محمد نجیب الله و چه با شریعت گرایان انحصارگرا هیچ گاه سازش نداشته است را با حرکت کور چند مارکسیست در سال ۱۳۴۹ در نقطه ای در ایران تشبیه کردن و نوع تاثیر و سرنوشت سیاسی و اجتماعی شان را همسان انگاشتن به واقع دور از عدل و انصاف بوده و بعید از یک تحلیل گر پخته سیاسی که چنین می نگرد. دو عنصر متفاوت را در یک ترازو گذاشتن ناشی از نگاه غیر تاریخی، سیاست زدگی و در نتیجه ضعف تحلیل است.
ادامه مطلب
محمد صادق امینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اکنون شرایط به گونه ای رقم خورده که رفتار دوگانه سیاسی ایران در قضایای اخیر افغانستان اجتناب ناپذیر شده است. ایران منتظر اتفاقات خوب در این کشور است تا بتواند آشکارتر سیاست اش را تنظیم کند، تا گهی به میخ و گهی به نعل نزند. وانگهی، یک سوی نگاه ایران به کشورهای همسایه و جامعه جهانی است که چگونه با نظامی که هیچ گونه وفاقی با جریان های مخالف و منتقد ندارد رفتار خواهد کرد.
ادامه مطلب
محمد صادق امینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد به نقد برنامه «پرونده ویژه» درباره افغانستان که از شبکه سه سیما پخش شد می پردازد و می نویسد: بی مجامله می گویم، آقای موگویی در موضع بی طرفی، در عین حال دچار نوعی خودرأیی در تحلیل هم هست که ناگفته های زیادی را جا می گذارد. در گزارش او به ظلم های وارده به مردم ناحیه اشاره ای نمی شود، همه چیز فعلا آرام است و طرف مهاجم هم مرکز ایالت را گرفته، مغازه ها اما بسته، هشتاد درصد مردم به طور موقت کوچ کرده اند، چندان خبری هم از آثار ستم های وارده بر مردم نیست، تعداد کشته شدگان همان شش هفت نفری است که قبلا ویدئویش را فرستاده و تو گویی طالبان دیگر اینجا کسی را نکشته است
ادامه مطلب
محمد صادق امینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ما که بخشی از جامعه جهانی هستیم و در میدان های سیاسی و نظامی در منطقه نقش های مهمی ایفا کرده ایم، آیا انتظار نمی رود که در این عرصه که بیشترین قرابت فرهنگی را با ایران دارد، تحرک بیشتری در سیاست خارجی همراه با ملاحظه همه جوانب سیاسی و امنیتی در پیش بگیریم؟
ادامه مطلب
محمد صادق امینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پنجشیر با هجوم سنگین طالبان مواجه شده و همه چیز گواه بر آن است که ما ایرانی ها به نظاره نشسته ایم، البته توصیه هایی از سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان به گوش مان رسیده که لطفا برادر کشی نکنید، همین. آیا میزان نقش آفرینی دستگاه دیپلماسی کشورمان در همین سطح است، آیا احمد مسعود دیگر هیچ اعتباری نزد ما ایرانی ها ندارد، آیا طالبان را مشروط قبول کرده ایم بعد از آنکه پنجشیر را با خاک یکسان کردند، کمااینکه از تلفات زیاد طالبان در آن منطقه خبر داریم اما فردایش را نمی دانیم.
ادامه مطلب
محسن روحی صفت در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی پیرامون آسیب شناسی نگاه جمهوری اسلامی ایران در قبال تحولات افغانستان با محوریت طالبان بر این باور است که طالبان از زمان شکل گیری تا به اکنون در صحنه تحولات سیاسی و میدانی افغانستان با شدت و ضعف نقش آفرین بوده تا جایی که در دو مرحله هم قدرت را در افغانستان به دست گرفته است. بنابراین نمی توان طالبان را به عنوان یک واقعیت جاری در افغانستان نادیده گرفت. از این منظر است که جمهوری اسلامی ایران هم سعی کرد مناسباتی را با طالبان برقرار کند و این به معنای اصالت دادن به طالبان از سوی تهران نیست.
ادامه مطلب
عباس ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در این روزها که مجددا غرب کابل مورد حملات تروریستی گروه های ضد مردم هزاره جات قرار می گیرد، به یاد این موضوع افتادم که در افغانستان همه مردم تحت ظلم و ستم خارجی از گذشته از جمله انگلستان، شوروی و ... بوده اند. در میان مردم این کشور برخی از مردم تحت ستم مضاعف هستند. یعنی هم ستمدیده مانند دیگر مردم افغانستان هستند و هم مشخصا بیشتر از دیگر مردم به خاطر قومیت، زبان و یا مذهب خود مورد آزار و اذیت قرار می گیرند. مانند آنچه که در کابل و به ویژه در غرب این غمکده این روزها در دانشگاه کابل، مدرسه سیدالشهدا و یا در خودروهای عمومی کوچک رخ می دهد. یاد همه شهدا از جمله احمد شاه مسعود بخیر. به امید روزی که رفتن به مزار شریف، هرات، قندهار، و کابل مثل گذشته های دور به راحتی امکان پذیر باشد.
ادامه مطلب