علی اکبر دارینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در جهان آنارشیک کنونی، بازیگران برای پاسداری از امنیت و تامین منافع خود با هم «رقابت» می‌کنند. در این شرایط تنها ابزار تضمین‌کننده بقاء، حفظ امنیت و تامین منافع چیست؟ قدرت. قدرت نظامی مهمترین نماد قدرت است اما در روابط بین‌الملل قدرت دربرگیرنده اشکال گوناگون قدرت (نظامی، اقتصادی، تکنولوژیکی و ...) است.
ادامه مطلب
بدیهی است که ایران به لحاظ تاریخی و سنتی جایگاهی کلیدی در خاورمیانه را به خود اختصاص داده است. ایران در دهه های گذشته، توانسته است یک مجموعه ملی صنعت، آموزش، علم و دفاع ایجاد و توسعه دهد. در شرایط مدرن، تهران همچنان به مخالفت با هژمونی جهانی امریکا ادامه می دهد.
ادامه مطلب
می توان ادعا کرد که حمایت قاطع مردمی از تیم مذاکره کننده ایران به ریاست جواد ظریف، وزیر امور خارجه، باعث شد که رهبری این کشور تمایل بیشتری به سازش نشان دهد. به نظر می رسید مردم ایران و نخبگان جمهوری اسلامی با یک آرمان مشترک متحد شده اند: «عادی سازی» شرایط ایران در صحنه جهانی. مسیر در جهت عادی سازی در سیاست خارجی ایران که مورد تجدید نظر قرار گرفته، چهار مرحله را شامل می شده است: نهادینه سازی روابط خارجی ایران؛ نهایی کردن یک توافقنامه چندجانبه؛ اجرای توافق نامه و غیر امنیتی کردن موضوع از طریق اجرای توافقنامه.
ادامه مطلب