اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دولت ترکیه در ۲۰ سال اخیر به شدت بر انگاره بازآرایی امپراتوری عثمانی فراتر از مرزهای امپراتوری عثمانی اصرار داشته است و با تاکتیک‌های قومی، مذهبی و ابزارهای اقتصادی و نظامی، سیاست احیای امپراتوری خود را دنبال می‌کند. سیاستی که بخش مهم آن بر قوم‌گرایی و برجسته‌سازی قومیت ترک و انگاره "جهان ترک" استوار است.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: پروژه ترکی مهندسی خاورمیانه متضمن ترکیبی از ژئوپلتیک، تاریخ، آرزوهای فردی رهبران، شرایط متحول منطقه‌ای و احساسات پیچیده و پرلایه است.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: در بیش از سه دهه‌ای که از فروپاشی ساختار نظام دو قطبی می‌گذرد، واقعیت آن است که مجموعه و منظومه‌ای از مفاهیم، واژگان و نظریه‌ها پیرامون امپراتوری‌ها و تمدن‌ها وارد بحث‌ها و گفتگوهای روابط بین‌المللی شده است. در هر کدام از این بحث‌ها، که بعضاً با یکدیگر متضاد و تناقض هستند، البته منافع تعدادی از بازیگران، به صورت نهفته و آشکار، ایفای نقش می‌کنند و جالب آنکه برخی از کنشگران روابط بین‌المللی، از نمادها و مظاهر تمدن‌های پیشینی که بدان تعلق داشته، استفاده‌های جدی سیاسی می‌کنند. تغییر نام‌ها، برجسته کردن برخی از مکان‌های تاریخی و تمرکز بر برخی از دوران‌های شکوفایی امپراتوری‌ها توسط دولت نمونه‌ای از این کنش‌هاست. شاید برجسته‌ترین مثال‌ها را بتوان در روسیه، ترکیه و تا حدودی هند مورد شناسایی قرار داد.
ادامه مطلب
سید محمدصادق خرازی می نویسد: عدم ثبات در سوریه بیشتر از همه به زیان مدعی عثمانیسم مدرن خواهد بود. و آینده بسیار دهشتناک و پیچیده ای را به همراه خواهد داشت... بشار و حکومت او دیگر نیست اما سوریه هست، مقاومت هست و مردم متمدن و مظلوم و مسلمان سوریه هم هستند.
ادامه مطلب
رئیس جمهوری سوریه در نشست سران اتحادیه عرب که روز جمعه در جده برگزار شد طی یک حمله غیرمنتظره از «خطر تفکر توسعه طلبانه عثمانی با رنگ و بوی انحرافی اخوان المسلمین» صحبت کرد که اشاره روشنی از سوی او به طرف ترکی بود.
ادامه مطلب
صلاح الدین خدیو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در سال های گذشته سیاست خارجی ترکیه عمدتا دو درونمایه متفاوت داشته است: حمایت از جنبش ها و احزاب اسلامی در خاورمیانه عربی و صدور اندیشه قوم گرایی ترکی به قفقاز و آسیای میانه و کشورهای دارای جمعیت ترک زبان. ناگفته پیداست که هر دو رویکرد در خدمت یک هدف واحد قرار دارند: تسهیل و تقویت ظرفیت های کنش گری سیاست خارجی ترکیه در منطقه و جهان از طریق جا انداختن انگاره رهبری جهان اسلام و جهان ترک زبان و از رهگذر آن افزایش نفوذ سیاسی و اقتصادی و عمق استراتژیک و مولفه های ژئوپولتیک آن. به لحاظ تاریخی این سیاست دو پهلو، به نوعی یادآور سیاست خارجی ترکان جوان در فاصله پایان عصر تنظیمات تا سال های جنگ جهانی اول است.
ادامه مطلب
عبدالله السامر در یادداشتی اختصاصی از سوریه برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ترکیه به بی اعتنایی به قوانین بین المللی با هدف تمرکز تلاش ها برای اجرای سیاست عثمانی گری در قفقاز ادامه می دهد و تلاش دارد صرف نظر از نتایج جنگ قره باغ مواضع و نفوذ خود را در مناطق قفقاز جنوبی تقویت کند.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سیاستگذاران ترکیه طی حدود ۲۰ سال اخیر (از سال ۲۰۰۲ و قدرت‌یابی حزب عدالت و توسعه به رهبری رجب طیب اردوغان) بخش مهمی از سیاستگذاری‌های خود را در سخنان و نوشته‌های ظاهراً آکادمیک خود نشان داده‌اند. سیاستگذاران ارشد و رهبران ترکیه طی این دوره زمانی (۲۰۰۲ تاکنون) در کنار بسیاری سیاستگذاری‌های رسمی و آشکار دولت ترکیه، برخی سیاستگذاری‌های نهان و پشت‌پرده نیز داشته‌اند که بیشتر بر اصل قدرت‌یابی و گسترش قدرت نظامی و جغرافیایی این کشور در آسیای جنوب غربی استوار بوده است. سیاست‌های صلح‌جویانه و مسالمت‌آمیز در روابط خارجی با همسایگان و سیاست درهای باز در سیاستگذاری اقتصادی ترکیه موجب شد تا این کشور بتواند در قالب سیاست‌هایی چون تنش صفر با همسایگان در دهه اول حاکمیت حزب عدالت و توسعه، تنش با همسایگان خود مانند ایران، سوریه، عراق، یونان، روسیه و ... را کاهش داده و رویکردی تازه در تعاملات و روابط با همسایگان خود ایجاد کند. اما تمام این تلاش‌های ظاهراً تنش‌زدای ترکیه با همسایگان تنها تا سال ۲۰۱۰ دوام داشت و با آغاز تحولات سیاسی و اجتماعی در جهان عرب، چهره اصلی سیاستگذاران ارشد و رهبران ترکیه در قالب چرخش بزرگ در سیاست خارجی این کشور نمایان شد.
ادامه مطلب