بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: مهمترین گزینه برای ایران همکاری با چین و سهیم شدن در زنجیره ارزش است که چین کالای نیم ساخته به ایران حمل و در ایران با استفاده از نیروی انسانی ماهر، انرژی ارزان آن را به کالای نهایی تبدیل و از ایران صادرات مجدد صورت گیرد. در این فرایند در ایران اشتغال صورت گرفته و ارزش افزوده قابل توجهی نصیب ایران خواهد شد.
ادامه مطلب
حسام الدین حجت زاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ارزیابی مواضع و رفتار سیاسی چین نشان می دهد که مقامات این کشور همانند روسیه تا زمانی از مواضع رادیکال ایران در ضدیت با آمریکا حمایت می کنند که سود و امتیازات اقتصادی بیشتر از سوی تهران تضمین شود. پکن و شرکت های دولتی چینی در همین راستا ضمن همراهی با تحریم های ضدایرانی ایالات متحده آمریکا در طول ۲۰ سال گذشته، نفت ایران را در سال های اخیر با قیمتی به مراتب پایین تر از قیمت واقعی آن (۱۲ دلار ارزان تر از قیمت روزِ نفت ایران) در بازار غیررسمی انرژی خریداری می کند. به این ترتیب، چین از استیصال جمهوری اسلامی ایران در زمینه فروش میلیون ها بشکه نفت بدون مشتری اش، استفاده می کند و تهران هم به این دلخوش کرده که پکن بزرگترین خریدار نفت اش است و بدین ترتیب در داخل چنین تبلیغ می شود که سیاست آمریکا در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ برای به صفر رساندن صادرات نفت ایران با شکست مواجه شده است! در حالی که واقعیت آن است که واردات نفت چین از روسیه و عربستان سعودی به مراتب بیشتر از واردات این محصول از ایران است.
ادامه مطلب
گرچه حدود چند ماه است که سفارت ایران در پکن همچنان بدون سفیر مانده است، اما می توان به طور جدی گفت سطح روابط تهران – پکن آن قدر قوی است که با این تغییرات همچنان ادامه خواهد داشت. چین و ایران به دلیل منافع دوجانبه و مسائل سیاسی که در سطح جهان وجود دارد همیشه به عنوان متحد هم بوده اند.
ادامه مطلب
اگرچه احتمال دارد که تحریم های اقتصادی آمریکا بر سرمایه گذاری های چین در ایران تاثیر بگذارد، اما در عین حال ایران را ترغیب می کند تا به دنبال گزینه های جایگزین برای حرکت موتور رشد اقتصادی باشد. در چشم انداز بلند مدت، با وجود اختلال های احتمالی چین همچنان در اقتصاد ایران نقش خواهد داشت و انگیزه اش هم اهمیت جغرافیایی ایران، بازار رو به رشد و منابع گسترده انرژی این کشور است.
ادامه مطلب