به مناسبت یکصدمین سالگرد امضای پیمان دوستی

نامه ای از دل این روزگار (افغانستان)

۱۵ مرداد ۱۴۰۰ | ۱۲:۰۰ کد : ۲۰۰۴۶۵۰ آسیا و آفریقا انتخاب سردبیر
سید ضیاء الدین صدر در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ما اکنون مهماندار آوارگان جنگ هم شده‎ ایم و از سوی دیگر برق کابل در روز حدود سه ساعت بیش نیست تا بتوانم روی دوستی بین دو بخش از یک تن (ایران و افغانستان) چیزی بنویسم. صرف نظر از بحث‌های سیاسی باید عرض کنم که ایران بدون تردید خانه روح بسیاری از ساکنان افغانستان است، کشوری که در لحظات سخت می تواند پناه گاه باشد. در شرایط کنونی افغانستان بدون فراورده ‎های علمی و معنوی ایران به یک روستای بدون مدرسه و مکتب می‎ماند، یا مکتبی بدون کتاب و یا کتاب بدون محتوا.   
نامه ای از دل این روزگار (افغانستان)

نویسنده: سید ضیاء الدین صدر، مدیر عامل رسانه و انتشارات افغانستان امروز میدیوتیک افغانستان

دیپلماسی ایرانی: بسیار معذرت می‌خواهم از اینکه به کلی فراموش کردم قولی که در رابطه به نوشته ای در باب دوستی بین کشور ایران و افغانستان داده بودم و نتوانستم آن را در وقت لازم خدمت تان نوشته ارسال نمایم. علت این فراموشی آن بود که طالبان در یک هفته اخیر روی شهرستان (ولسوالی) ما هجوم آورده‌اند که در نتیجه آن بسیاری از همسایگان و همشهریان ما به کابل و دیگر نقاط آواره شده‎اند.

وضعیت جنگ بسیار پیچیده است و نظم اجتماعی را به کلی به هم ریخته است. ولسوالی ما تنها منطقه‌ای است در افغانستان که حتی یک نفر از اهل سنت در آن ساکن نیست، بدین روی هیچگاه چه در گذشته و چه در سالهای اخیر طالبان نتوانسته‎اند آنجا را تصرف کنند. بدین روی مردم این ولسوالی تصمیم جدی گرفته اند که مقاومت کنند، ولی حمایت دولتی پشت این مقاومت وجود ندارد، متأسفانه بیش از 4000 هزار خانواده از شهرستانهای همجوار بیجا شده و وارد بلخاب شده‎اند.

با این وجود مردم هم با کمبود سلاح و مهمات مواجه‌اند و هم با کمبود نان و غذا مواجه اند و احتمال دارد در روزهای آینده این مشکل افزونتر گردد. بدین روی من شب و روز مصروف بودم با رهبران احزاب، وکلا و متنفذان مردمی در کابل صحبت کنم و حمایت مطالبه نمایم. شوربختانه وضعیت در کابل هم به هم ریخته است و هیچ کسی حاضر نیست به جز خودش برای جای دیگر فکر کند. بنابراین هنوزم معلوم نیست چه خواهد شد. منتهی مردم بلخاب در این یکی دو روز اخیر به اجماع رسیده اند که باید تا آخرین نفس مقاومت کنیم و از تجاوز طالبان جلوگیری نماییم. 

ما اکنون مهماندار آوارگان جنگ هم شده‎ ایم و از سوی دیگر برق کابل در روز حدود سه ساعت بیش نیست تا بتوانم روی دوستی بین دو بخش از یک تن (ایران و افغانستان) چیزی بنویسم.

صرف نظر از بحث‌های سیاسی باید عرض کنم که ایران بدون تردید خانه روح بسیاری از ساکنان افغانستان است، کشوری که در لحظات سخت می تواند پناه گاه باشد. در شرایط کنونی افغانستان بدون فراورده ‎های علمی و معنوی ایران به یک روستای بدون مدرسه و مکتب می‎ماند، یا مکتبی بدون کتاب و یا کتاب بدون محتوا.   

اختلافات بین افغانستان و ایران کلا جعلی و دروغین است، آنچه در اینجا درباره ایران روزانه از سوی افراد یا برخی از نهادها انتشار می یابد، کلا ساختگی، جعلی و دروغین است. همینها هستند که برخی از ذهنها را مکدر کرده و نسبت به نیمه دیگر تنشان سوء ظن پیدا کرده‎اند.

متأسفانه من اکنون در سرزمینی زندگی می‎کنم همه چیزش از امنیت گرفته تا ایمان و آگاهی‎اش به غارت رفته است، هرچه وجود دارد از دیگری است / از آگاهی گرفته تا مسائل مورد نیاز. 

من همیشه برای ایران بهروزی می خواهم، امیدوارم انتخابات اخیر بتواند روزنه ای به سوی توسعه بیشتر و امنیت منطقه‌ای بهتر برای ایران باشد.

من به قولم هستم تلاش می کنم که حتما چیزی در رابطه به دوستی بین ایران و افغانستان بنویسم…

کلید واژه ها: ایران و افغانستان افغانستان ایران پیمان دوستی ایران و افغانستان


( ۷ )

نظر شما :

عبدالغفور نورستانی ۱۵ مرداد ۱۴۰۰ | ۱۲:۵۶
امنیت ایران به امنیت افغانستان گره خورده، برای امنیت افغانستان ایران باید فکر اساسی و دراز مدت بکند. ثروتمندان و سرمایه گذاران کوچک و بزرگ در حال فرار اند روزانه هزار ها پاسپورت صادر میشود ، سرمایه های مادی از کشور خارج و بسوی کشور های غربی وو ترکیه و امارت و هندوستان سرازیر میشود. در مورد جذب این سرمایه ها و سرمایه گذاران در ایران سهولتهای خاص به وجود آورید تا در آینده امیدی به باز گشت آنها برای باز سازی و ایجاد شغل برای تامین امنیت در افغانستان باقی بماند. ولی اگر در جاده یکطرف مرگ (غرب) پا گذاشتند دیگر بازگشتی ندارند. به این موضوع از نظر امنیتی نگاه کنید . برای اداره و تامین امنیت نیز به مغز ها نیازمند است با فرار مغز ها به غرب تهی مغزتان توان اداره و تامین امنیت کشور را نخواهند داشت و این برای ایران هزینه دارد و معضله ساز است. اگر ثروت های در حال فرار در ایران جذب گردد در آینده میتوان از آن برای احیای تامین ثبات و امنیت در افغانستان استفاده کرد.
زمری ۱۵ مرداد ۱۴۰۰ | ۱۹:۰۷
زنده باد مردم شجاع و مقاوم بلخاب ، و اما دولت کنونی یعنی تیم غنی - کرزی همان طالبان کرواتی/نکتایی پوش اند، آنها هرگز به شما کمک نمیکنند و نخواهند کرد. اینها از پشت خنجر میزنند، طالبان را بجان مردم انداخته و خود مشغول برنامه های فاشیستی پاکسازی و جابجایی قومی در ادارات دولتی اند. و اما برای ایران و ایرانی ها و پاکستان و پنجابی ها و مردم افغانستان و در نهایت کل منطقه همین تیم فاشیستی سگهای لندن و واشنگتن خطرناکتر از طالبان اند.
نجیب سرخرودی - جلال آباد ۱۵ مرداد ۱۴۰۰ | ۱۹:۱۱
راه حل منازعه افغانستان اول غنی و تیم خبیثه باید از دولت حذف شود تا راه برای صلح باز شود، در شرایط کنونی خونهای ناحق برای بقای غنی و تیم خبیثه نوکران لندن و واشنگتن ریخته میشود، با اخراج غنی به خونریزی پایان دهید.
سیبچه ۱۷ مرداد ۱۴۰۰ | ۱۳:۲۲
خوشم می آید یک عده نام های مثلا افغان را برای خود انتخاب کرند و نظر دادند! مثلانورستانی که در لفافه می گوید تاجران و سرمایه گذاران افغان به جای سرمایه گذاری در غرب در ایران سرمایه گذاری کنند و زمری و سرخرودی که طالبان را با کوبیدن غنی تطهیر می کنند. درست زدم به هدف؟؟
باقری ۲۹ مرداد ۱۴۰۰ | ۱۳:۲۶
به به جناب صدر خوشبختم بعد از سالها دیدمتان