بعد از ناکامی تلخ در شورای امنیت

ترامپ زخمی در فکر ضربه به ایران و جامعه جهانی است

۲۸ مرداد ۱۳۹۹ | ۱۰:۰۰ کد : ۱۹۹۴۵۱۳ آمریکا نگاه ایرانی
نویسنده خبر: جلال خوش چهره
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: در نگاه ترامپ، متحدان سنتی امریکا با رأی مخالف خود به طرح پیشنهادی‌اش برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران، غرور او را شکستند. در باور ترامپ، اروپائیان و دیگر اعضای شورای امنیت سازمان ملل در راستای تضعیف او در آستانه انتخابات نوامبر آینده عمل کردند. از این رو نباید زخم عمیق ترامپ را در این ماجرا نادیده گرفت. 
ترامپ زخمی در فکر ضربه به ایران و جامعه جهانی است

دیپلماسی ایرانی: اگر تا پیش از رد قطعنامه پیشنهادی دولت امریکا در شورای امنیت سازمان‌ملل متحد «دونالد ترامپ» به شریکان اروپایی و نهادهای‌ بین‌المللی این کشور نگاه تحقیر‌آمیز داشت اما حالا از آنها خشمگین است. در نگاه ترامپ، متحدان سنتی امریکا با رأی مخالف خود به طرح پیشنهادی‌اش برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران، غرور او را شکستند. در باور ترامپ، اروپائیان و دیگر اعضای شورای امنیت سازمان ملل در راستای تضعیف او در آستانه انتخابات نوامبر آینده عمل کردند. از این رو نباید زخم عمیق ترامپ را در این ماجرا نادیده گرفت. 

تصمیم اکثریت قاطع اعضای شورای ‌امنیت سازمان ‌ملل ‌متحد در رد‌ اقدام دولت‌ ترامپ برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران؛ آن هم در آستانه ماه‌های نزدیک به انتخابات امریکا به‌معنای عدم همراهی عمومی با سیاست فشار حداکثری علیه ایران و در این ‌حال تقلیل قدرت هژمونیک ایالات متحده نزد جامعه جهانی است. این‌دو، می‌تواند تأثیر سرنوشت‌ساز در نتیجه انتخابات پیش رو داشته باشد. در نگاه دولت ترامپ، جامعه جهانی در بزنگاهی چنین به تضعیف مواضع دولت او و تقویت دعوی حقوقی ایران پرداخت. به این‌ترتیب برخلاف سال‌های اخیر که واشنگتن حرکت بر مدار عصبی تهران را در دستور کار خود داشت، اکنون این واشنگتن است که به گونه کم سابقه، عصبانی و مستعد هر اقدام خطرآفرین احتمالی است. 

اعلام ابتکار «ولادیمیر پوتین» برای تشکیل جلسه سران کشورهای عضو دائم شورای امنیت سازمان‌ ملل با مشارکت ایران و آلمان با نگاه به خشمی است که اکنون کاخ سفید را در برگرفته است. رئیس جمهوری روسیه در بیانیه خود اگرچه تصریح کرده: «بحث در‌باره موضوع ایران بیش از پیش پرتنش شده و اوضاع در حال بغرنج‌تر شدن است» ضمن بی‌اساس خواندن اتهام‌های امریکا علیه ایران اما با اشاره به لزوم نشست یاد شده در بالا تأکید کرده: «لازم است ‌پارامترهای کار مشترک با هدف تسهیل شکل‌گیری مکانیسم‌های قابل اطمینان برای تأمین امنیت و تحکیم اعتماد در منطقه خلیج فارس توافق کنیم. این امر می‌تواند با توأم کردن اراده سیاسی و انرژی خلاق همه پنج کشورهای ما (اعضای دائم شورای امنیت به اضافه آلمان) و کشورهای منطقه حاصل شود». «کونتر ساوتر» نماینده آلمان در سازمان ملل نیز گفت: «برای رسیدن به قطعنامه‌ای که برای همه اعضای شورای امنیت پذیرفتنی باشد، به رایزنی بیشتری نیاز است». اظهارات مقام‌های کشورهای عضو دائم شورای امنیت بیش از هر چیز خصلت بازدارنده در برابر هرگونه رخداد غیر قابل کنترل است که ممکن است در واکنش عصبی کاخ سفید بروز کند. این احتمال به‌ویژه هنگامی برجسته است که ترامپ با رد ابتکار پیشنهادی پوتین و انتقاد از شورای امنیت سازمان ملل، بر اجرای سیستم ماشه تأکید کرده است. او وعده داده در هفته جاری مسیحی به تشدید اقدام‌هایش در این‌باره خواهد پرداخت. 

مهمتر از آنچه ترامپ آن را فعال‌سازی سیستم ماشه یا «اسنپ‌بک» و بازگشت تحریم‌های سازمان‌ملل علیه ایران می‌خواند، تشدید تحرکات واشنگتن بر مدار عصبی تهران است. یکی از جنبه‌های اعلام برقراری رسمی روابط میان امارات‌ متحده عربی با اسرائیل در چارچوب تهدید و تحریک تهران قابل تفسیر است. بی‌راه نیست اگر در همین روزها و هفته‌های پیش از اکتبر آینده که بر اساس مفاد برجام تحریم تسلیحاتی ایران برداشته می‌شود، اتفاقات دیگری رخ دهد که موجب تحریک عصبی تهران باشد. پرهیز از بازی در زمینی که تیم ترامپ و متحدان منطقه‌ای آن تدارک دیده‌اند، هنر تهران در هفته‌ها و ماه‌های پیش‌رو خواهد بود. ترامپ زخمی است و برای عبور موفق از انتخابات نوامبر و ترمیم زخم اخیر خود در شورای امنیت سازمان ملل تا حدود زیادی غیر قابل پیش بینی.

جلال خوش چهره

نویسنده خبر

کلید واژه ها: مکانیسم ماشه ایران و امریکا حمله امریکا جنگ ایران و آمریکا دونالد ترامپ قطعنامه تمدید تحریم تسلیحاتی ایران تحریم تسلیحاتی


( ۱۱ )

نظر شما :

ali ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ | ۱۹:۳۱
بسیار عالی بود
م . راد ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ | ۲۲:۱۶
ماحصل حرف شما این است که حال که امریکا از زخم زدن به پیکر ایران و خفه کردن ایرانیان خسته شده، و تنها یک ضربه ی نمادین کوچک خورده، باید همه سکوت مرگ اختیار کنند و لام تا کام نه حرف و نه عملی انجام ندهند که "امریکای زخم خورده" را بیش از این آزرده خاطر کند! یعنی می بایست چکار بکنیم که به امریکای "ابرقدرت" و دل نازک بر نخورد؟! بعد ترور سردار؟ بعد آن همه تحریم و خرابکاری و عملیات مخفیانه ی تروریستی؟ تا چند هفته ی دیگر مکانیزم ماشه را فعال می کند و دوباره به ذیل فصل هفت می رویم و تحریم های سازمان ملل(!) باز میگردند، آن وقت چه، باز هم خفه خون بگیریم؟! بعد از حمله ی نظامی چه کنیم استاد؟!