آیا بریتانیا از اتحادیه اروپا خارج می‌شود؟

دیپلماسی ایرانی: اروپا بار دیگر میان شرق و غرب تقسیم شده است. در مقطع فعلی خطوط انشقاق اتحادیه اروپا را فرا گرفته است. اعضای شرقی اتحادیه- شامل لهستان و دولت های بالتیک- در مقابل تهاجم روسیه به سرعت به سمت اتحادیه اروپا متمایل شده اند. با تشدید اوضاع جغرافیایی و سیاسی، بریتانیا بار دیگر تهدید به خروج از اتحادیه اروپا کرده است. تصمیماتی که امروز در حاشیه شرقی و غربی اروپا گرفته شده است به احتمال زیاد موجب به وجود آمدن توازن قدرت جدیدی خواهد شد.

کار سختی نیست که وضعیت اروپا را پس از خروج بریتانیا تصور کنیم: محور فرانسه-آلمان کنترل می شود، روسیه قدرت می گیرد، آمریکا، بریتانیای ضعیف را نادیده می گیرد، اسکاتلند حامی اروپا بار دیگر تهدید به ترک بریتانیا می کند و در داخل انگلیسی هایی که به اروپا مشکوک هستند، خودشان را اینگونه متقاعد می کنند که بریتانیا هر وقت تنها بوده، قوی تر بوده است.

خوزه مانوئل باروسو رئیس سابق کمیسیون اروپا در ماه دسامبر گفته بود: «من هرگز در تمام سال هایی که در شورای اروپا بودم، کشور بزرگی همانند بریتانیا را ندیدم که منزوی باشد.» در واقع بریتانیا هم اکنون تبدیل به بازیگر حاشیه ای در تصمیم گیری درباره استراتژی رشد اروپا شده است و در زمینه بحث های تجاری به حاشیه رانده شده است و در حالی که یکی از وام دهندگان بزرگ به یونان است، درباره آینده این کشور بی تفاوت است.

درحالی که بریتانیا یکی از امضاکنندگان یادداشت بوداپست 1994 است که استقلال اوکراین را تضمین می کند، تنها فرانسه و آلمان به صورت جدی در مذاکرات حضور دارند. اما مقامات بریتانیایی خواستار دو مسیر هستند: «باید از طریق وحدت اروپا با روسیه مقابله شود. اما به هر حال ما ممکن است این فرآیند را ترک کنیم.»

دین آچسن، وزیر خارجه ایالات متحده که طراح ناتو و طرح مارشال است، گفته بود بریتانیا در قرن بیستم امپراتوری اش را از دست داده است و هیچ وقت نظم بین المللی جدیدی را پیدا نخواهد کرد. در قرن بیست و یکم بریتانیا، اروپا را از دست می دهد و بار دیگر خودش را در وضعیتی خواهد دید که هیچ نقشی در جهان نخواهد داشت.

قیمت این خروج هنگفت خواهد بود. سه میلیون شغل، 25 هزار شرکت، صادرات سالیانه به ارزش 200 میلیارد پوند (301.4 میلیارد دلار) و 450 میلیارد پوند سرمایه گذاری داخلی در معرض خطر قرار می گیرد. علاوه بر این نقش منحصر به فرد لندن در گردهم آوردن طیف گسترده ای از خدمات مالی که در خدمت قاره است همچون میزبانی 250 بانک جهانی با 160 هزار کارمند و 80 درصد صندوق های تامینی، 78 درصد معاملات ارزی، 74 درصد مشتقات آن و 57 درصد از سهام خصوصی هم در معرض خطر قرار می گیرند.

شواهد کمی برای حمایت از استدلال ضد اروپاییان که معتقدند مقررات اتحادیه اروپا مانع از تجارت انگلیسی ها در خارج از کشور می شود، وجود دارد. در مقابل فرصت های قابل توجهی از لحاظ تجارت و سرمایه گذاری در اتحادیه اروپا وجود دارد که بریتانیا با ترک این اتحادیه آنها را از دست خواهد داد. این ادعای آنها که بریتانیای غیراروپایی می تواند منافع اتحادیه اروپا را حفظ کند، چندان معتبر نیست.

نمونه های مورد علاقه بدبینان به اتحادیه اروپا یعنی نروژ و سوئیس را در نظر بگیرید. نروژی ها برای دسترسی به بازارهای اروپایی باید سالیانه 2 میلیارد پوند (2.1 میلیارد دلار) بپردازند. سوئیس هم مانند نروژ زمانی که بحث درباره تصمیم گیری بر سر تجارت و سرمایه گذاری است، باید سکوت کند. بزرگترین اقتصاد جهان، ایالات متحده نیاز به توافق تجارت آزاد آمریکای شمالی دارد و اقتصادهای نوظهو آسیا نیاز به آسه آن دارند. به طور مشابه بریتانیا -که در دوران اوجش 20 درصد تولید اقتصادی جهان را در اختیار داشت و هم اینک این میزان به بیشتر از 2.5 درصد نیست- زمانی که عضو اتحادیه اروپا باشد، قوی تر است.

عضویت در اتحادیه اروپا عنصر رقابت را در این کشور تقویت می کند و باعث می شود تا در مذاکرات درباره تجارت، قوانین مالیاتی، ثبت اختراعات، پولشویی، فساد و وضعیت امنیتی با چین و هند و سایر نقاط جهان مشارکت داشته باشد.

منبع: پراجکت سیندیکیت/ مترجم: حسین هوشمند

انتشار اولیه: چهارشنبه 27 اسفند 1393 / انتشار مجدد: یکشنبه 9 فروردین 1394