آقای بشار سرنوشت عراق در انتظار شماست

دیپلماسی ایرانی: تحولات منطقه به سمت حمله نظامی احتمالی به کشور همسایه برادر ما سوریه پیش می رود. به رغم تردیدهای اروپا و عدم تمایل افکار عمومی ایالات متحده به چنین جنگی و مخالفت صریح روسیه و چین به نظر می رسد که حمله به سوریه خلال روزهای آینده انجام خواهد شد.

از فوریه 2011 که ما در تماس دائم با طرف های درگیر در بحران سوریه بودیم به آنها نظرات خود را ابلاغ می کردیم و شفاهی و کتبی بر لزوم انجام اصلاحات و تغییراتی که مطالبات مردم را بدون هر گونه تبعیضی بر آورده کند، تاکید داشتیم. برخورد با تروریست ها با حمایت از مطالبات مردمی (همان طور که در کردستان سوریه شاهدیم) صورت می گیرد. همچنین شاهدیم که در آن جا حکومت انتقالی محلی با همه صلاحیت ها تشکیل شده است. در میان مخالفان، نیروهایی اسلامی و ملی را شاهدیم. در نزد حکومت نیز افرادی پاکدامن و نزیه از هر گونه اتهامی که معتقد به مقاومت در برابر اسرائیل هستند، وجود دارند. از همان ابتدا از سوری ها خواستیم که به احتکار سلطه و نظام تک حزبی در کشور پایان دهند. انتخابات سراسری پاک و نزیهی برگزار کنند و بازنویسی قانون اساسی را در دستور کار خود قرار دهند که ضامن استقلال، وحدت و تمامیت ارضی کشور باشد.

امور از تظاهرات و دستگیری مخالفان به استفاده از خشونت و درگیری با ارتش و ایجاد جبهه های نظامی و در آخر جنگ تغییر کرد و طی آن میلیون ها نفر کشته و زخمی شدند و دست به مهاجرت زدند، سوریه ویران شد و زیربنا و اقتصاد آن ویران شدند. درگیری های داخلی آن از یک درگیری ساده اجتماعی که تنها مطالبات اجتماعی و سیاسی را دنبال می کرد به یک درگیری منطقه ای و بین المللی تبدیل شد. و کشورهای دیگر – از جمله اسرائیل – با استفاده از وضعیت موجود به دنبال دفاع از مصالح خود در سوریه برآمدند. در این میان القاعده نیز از تحولات استفاده کرد و امکانات لجستیک برای خود فراهم کرد و به این ترتیب جایگاه خود را در سوریه، لبنان و دیگر کشورهای منطقه تقویت کرد. بلکه حتی می توان گفت که توانایی خود را در کشورهای اروپایی، چچن و دیگر جاها احیا کرد که بازتاب آن را در آینده خواهیم دید که در حال حاضر انفجارهای عراق جزئی از آنها است.

در این میان استفاده از سلاح شیمیایی مساله ای است که نقطه تحول دگرگونی های سوریه محسوب می شود. معتقدم یا بهتر است بگویم هر طرفی معتقد است که این حادثه کشتار را از وضعیت رکودی که سوریه به آن دچار شده، خارج می کند و هر کسی به دنبال راه حلی مطلوب برای مصالحش حرکت خواهد کرد.  

در دهه هشتاد سلاح های شیمیایی در عراق استفاده شدند و خسارت های بسیار بزرگ تر از سوریه متحمل این کشور کردند. اما جامعه جهانی هیچ تحرک بین المللی از خود نشان نداد و ساکن ماند، با این هدف که بتواند از نظام و منطقه اسعتماری خود و مصالحش محافظت کند. اما با اشغال کویت، پرونده ها یک به یک باز شدند و حقیقت افشا شد و دست بسیاری رو شد، به همین ترتیب روزی نیز پرونده های سوریه باز خواهند شد. همان طور که عراق ویران شد و اوضاعش پیچیده تر شد، حمله احتمالی به سوریه نیز وضعیت را پیچیده تر خواهد کرد و اوضاع را به سمت ویرانی سوق خواهد داد. در ابتدا درگیری ها در سوریه میان مخالفان و حکومت بود و حالا درگیری میان گروه ها و جبهه های مختلف که هر کدام یاران خاص خودشان را دارد، جریان دارد. نه جنگنده های نظام و تانک ها و توپ های آن توانسته بر درگیری ها غلبه کنند و قدرت خود را به رخ بکشند و نه موشک های کروز روزی می توانند به چنین هدفی نائل آیند. هر طرف از درگیری نیز اگر پیشروی کند و به موفقیتی برسد، موقت و ظاهری و مقطعی خواهد بود. حمله احتمالی شاید بتواند موازنه ها را در جبهه ها تغییر دهد اما در عین حال موازنه ها را در دیگر جبهه ها نیز به سود و منافع دیگران که شاید چندان باب میل بسیاری هم نباشد، تغییر خواهد داد. در آن صورت باز هم مشکلات و سختی ها متراکم خواهند شد و باز هم خواهیم داد که قدرت های خارجی به محض این که سرعت تحولات را ببینند باز هم عقب خواهند نشست، که باعث کمک به نشر تروریسم از جمله در عراق خواهد شد.

در این میان هیچ سهمی به سوریه و ملت سوریه نخواهد رسید. عراق و مردم آن هزینه های هر چیزی را دو بار می دهند. یک بار که نیروهای خارجی از استبداد حمایت می کردند، ملت عراق ستم دید و زیان داد و بار دیگر هنگامی که بر زیرساخت ها و بافت های اجتماعی کشور تمرکز کردند، این بار نیز ملت هزینه های توطئه ها و تصمیم های فی البداهه آنها را خواهد داد.

انتشار اولیه: دوشنبه 11 شهریور 1392/ باز انتشار: چهارشنبه 13 شهریور 1392