اطمینان ایران در قبال سردرگمی غرب

دیپلماسی ایرانی: یک ماه پیش هیئتی از مخالفان سوری به مسکو سفر کرد و پیشنهاد حل مسالمت آمیز بحران سوریه داد. پیشنهادی که مهمترین مفاد آن عبارت بودند از: تشکیل حکومت انتقالی به ریاست فاروق الشرع، معاون فعلی رئیس جمهوری سوریه که دارای صلاحیت های کامل باشد – در عین حال دو طرف آتش بس را رعایت کنند – و برای رسیدن آمبولانس و مواد غذایی به مناطق سوری ویران شده تسهیلات لازم در نظر گرفته شود. همچنین تدابیر لازم برای برگزاری انتخابات حداقل برای شش ماه آینده برای تعیین قانون اساسی جدید کشور برگزار شود و همچنین ملت سوریه خودشان انتخاب کنند که چه کسی رئیس جمهور آنها شود.

تا کنون مسکو هیچ پاسخی به این پیشنهاد نداده است در حالی که مسئولان روسی هر روز می گویند که به دنبال پایان دادن به درگیری های جاری در سوریه از راه های مسالمت آمیز هستند.

این در حالی است که روزنامه نیویورک پست گزارش می دهد که دوربین هایی که افراد وابسته به سازمان امنیت اسرائیل بر روی صخره های بندر طرطوس کار گذاشته اند، نشان می دهد که یک پل دریایی روسی برای انتقال مداوم سلاح تحت نظارت مستقیم روس ها به ارتش وفادار به اسد تشکیل شده است. در عین حال از این پل برای انتقال شهروندان روسی مستقر در سوریه به خارج از این کشور نیز استفاده می شود. این نشان می دهد که دولت روسیه نیز نمی داند که چه آینده ای در انتظار اسد است و با این رفتار خود سیاستی دو گانه را در قبال سوریه دنبال می کند.

از سوی دیگر حسین امیر عبداللهیان، معاون وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران به قاهره می رسد و از آن جا می گوید که ایران برای بحران سوریه پیشنهاد تازه ای دارد مبنی بر این که اسد تا پایان دوران ریاست جمهوری اش در سمتش باقی بماند ولی در انتخابات پیش رو خود را بار دیگر نامزد انتخابات ریاست جمهوری نکند. این بدان معنا است که ایران نیز خود را برای مرحله تازه ای آماده می کند با این محور که منافعش کاملا تامین شود و سوریه وارد مرحله ای تازه که از سوی ایران کاملا مورد بررسی قرار گرفته است، شود. با این وجود ایران همچنان با اطمینان از اسد و حکومت او حمایت می کند و به او یاری می رساند تا بتواند از پس مبازره با مخالفان مسلحش بر آید.

در این میان حزب الله نیز به خوبی اوضاع را زیر نظر دارد و تلاش می کند که بحران سوریه به هیچ وجه دامن آن و لبنان را نگیرد اگر چه همچنان با قاطعیت از اسد و حکومت او حمایت می کند و می گوید که پیروزی در سوریه نزدیک است.

به این ترتیب می توان گفت که ایران و روسیه از آینده سوریه خبر دارند و می دانند که برنامه شان برای این کشور چیست. از اوضاع جاری در این کشور آگاه هستند و دقیقا برنامه خاص خود را دنبال می کنند. روسیه اگر چه موضعی دو گانه را پیش گرفته است ولی در نهایت با توجه به حمایت دو ساله اش از اسد دیگر نمی تواند به این سادگی حمایت خود را از او قطع کند. بنابراین تکلیف ایران و روسیه در قبال سوریه مشخص است و بر همین اساس آنها برنامه خاص خود را دنبال می کنند. اما در طرف مقابل غرب و در راس آنها ایالات متحده امریکا هیچ برنامه ای برای سوریه ندارند. آنها که تا کنون از مخالفان اسد حمایت قاطع می کرده اند، اکنون نمی توانند به راحتی تغییر موضع داده و حمایت خود را از مخالفان سوری قطع کنند و از در حمایت از بشار اسد در آیند. در حال حاضر امریکایی ها به این باور رسیده اند که در جبهه مخالفان مسلح اسد القاعده و جریان های سلفی تندرو نفوذ کرده و این مساله می تواند به ضرر امریکا، اروپا و متحد اصلی شان در منطقه یعنی اسرائیل تمام شود، برای همین خود را در موقعیتی سخت گرفتار می بینند. برای همین است که شاهدیم امریکا به رغم این که مخالفت خود را به ارسال اسلحه به سوریه به صورت علنی و رسمی بیان داشته اما در برابر ارسال سلاح هایی که از سوی عربستان و قطر و از طریق اردن و ترکیه به سوریه سرازیر می شوند و اتفاقا زیر نظارت مستقیم سی آی ای قرار دارند، سکوت اختیار کرده و اجازه داده است که جنگ خونین سوریه بیش از پیش خونین تر شود و کشتار همچنان ادامه یابد. در این میان اروپایی ها و در راس آنها فرانسوی ها نیز از مواضع سابق خود عقب نشسته اند. در حالی که لوران فابیوس، وزیر امور خارجه فرانسه تا هفته گذشته صحبت از لزوم مسلح ساختن مخالفان اسد می زد و می گفت اگر متحدان اروپایی فرانسه اقدام به این کار نکنند پاریس به تنهایی اقدام به مسلح ساختن مخالفان اسد خواهد کرد، در موضعی کاملا متناقض اخیرا گفته است که «تا زمانی که مخالفان مسلح سوری بر اوضاع میدانی مسلط نشده اند نمی توانیم به آنها اسلحه بدهیم.» این بدان معنا است که فرانسه برای طولانی تر شدن جنگ داخلی در سوریه چراغ سبز نشان داده است. اما سوال این است که با افزایش خونریزی ها این سیاست یک بام و دو هوا تا کجا می تواند ادامه یابد؟ آیا تاریخ در آینده این دست از کشورها را خواهد بخشید؟

منبع: النهار/ تحریریه دیپلماسی ایرانی