تا کنون، بریتانیا و آلمان تقریباً به شکل بی‌قید و شرطی از حق اسرائیل برای دفاع از خود حمایت کرده‌اند و تنها به‌طور سطحی بر لزوم احترام به قوانین بین‌المللی و قوانین جنگ تأکید داشته اند. این روند باید تغییر کند وگرنه درخواست‌های یک‌جانبه استارمر و شولتز از ایران همچنان ناشنیده باقی خواهد ماند و اروپا را به سوی بی خاصیتی بیشتر در عرصه راهبردی و دیپلماتیک سوق خواهد داد.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می نویسد: اگر تصور کنیم جنگ‌طلبی‌های اسرائیل جواب داد و دامنه جنگ گسترش یافت و در نهایت آرزوی تل‌آویو محقق شد و جنگی مستقیم میان ایران و اسرائیل درگرفت و کل منطقه درگیر آن شد و در پی آن امریکا نیز وارد جنگ شد، آنگاه چه خواهد شد؟! با رجوع به تجربه عراق و افغانستان و لیبی امریکا به ائتلاف‌سازی اقدام خواهد کرد و در پی آن کشورهای اروپایی و چه بسا ناتو مجبور می‌شوند به این ائتلاف امریکایی – اسرائیلی وارد شوند. آیا سیاستمداران اروپایی که به جنگ‌طلبی‌های تندروترین دولت تاریخ اسرائیل چک سفید امضا داده‌اند، حاضر می‌شوند آرامش ۷۰ ساله خود را به خطر اندازند و امنیت خود را به این آسانی در معرض تهدید قرار دهند؟!
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می نویسد: بعد از حمله ۷ اکتبر حماس به اسرائیل و آغاز تحولات غزه، اسرائیل در طول این مدت احساس کرده که فرصتی پیش آمده است تا بتواند خود را به عنوان اولویت ایران جا بیندازد و معادلات را وارونه کند و امریکا را زیر سایه تعاملات خود با تهران بکشاند.
ادامه مطلب
اسرائیل از نگاه خودش، به ادامه حملات به اهداف ایرانی مجبور است چرا که گمان می کند به این ترتیب ایران را تحت فشار می گذارد و به خیال خودش از تهدیدهای ایران علیه خود کم می کند. تا زمانی که دو طرف درگیر نزاع باشند، این زدوخوردها ادامه خواهد داشت.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی در یادداشتی می نویسد: حمله زمینی به یکی از متراکمترین نقاط جهان با ۲.۵ میلیون نفر جمعیت شهروندان عادی، کار بسیار دشواری است که معلوم نیست نتایج آن چه خواهد بود. دولتمردان اسرائیلی شاید به پشتوانه سلاح های غربی و امریکایی از روی احساسات برترپنداری درصدد برآیند گزینه حمله نظامی را انتخاب کنند اما این واقعیت را نمی توان پنهان کرد که چنین جنگی جنگ چریکی و پارتیزانی خواهد بود و نبردهای این چنینی عموما طولانی، پیچیده و پرتلفات و بی نتیجه خواهند شد.
ادامه مطلب
این شکل از توافق میان واشنگتن و تهران که سه کشور اروپایی (فرانسه،انگلیس و آلمان) به علاوه روسیه و چین در آن شریک هستند به معنای این است که جامعه بین المللی از جمله اسرائیل قدرت اتمی نظامی ایران را به عنوان عمل انجام شده به رسمیت می‌شناسند و بر همین اساس با آن تعامل می‌کنند.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: تل‌آویو از موکول شدن یا تعلیق مذاکرات به وقتی دیگر که زمان آن با حدس و گمان به پس از نوامبر آینده موکول شده، خشنود است. با این حال از این بابت دلشوره دارد که نه واشنگتن و نه دیگر پایتخت‌های تروئیکای اروپایی پاسخ روشنی به او درباره آینده مذاکرات و سرنوشت آن نمی‌دهند. بنابراین حالا بنای دیپلماسی اسرائیل، گسترش و شدت بخشی رایزنی‌‌ها در آمریکا و اروپاست.
ادامه مطلب