محمد ایرانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مطلبی که در ادامه می آید یکی از غمبارترین خاطراتی است برای نگارنده که ای کاش هیچ وقت اتفاق نمی افتاد. این رویداد پردرد را برای دوستان چند بار نقل کرده ام اما تاکنون تحریر نکرده بودم. اربعین سید بزرگوار محتشمی پور عزیز این جانباز مقاوم جبهه حق مرا بر آن داشت که بر مظلومیت و سکوت وی در طول حیات پر قصه و غصه اش داد از دل برآورم.
ادامه مطلب
محمد علی سبحانی، سفیر سابق ایران در قطر و لبنان و از نزدیکان علی اکبر متحشمی پور می گوید: آقای محتشمی پور یک فرد بسیار با صداقت، شجاع و کاملا هماهنگ با دیپلماسی بود. ایشان هم فرمانده دیپلماسی و هم فرمانده میدان بود و همین نظر امام را اجرا کرد. افراد زیادی از مردم لبنان به ایشان بعد از نظر امام مراجعه کردند و ایشان هم با روی باز از همه استقبال کرد.
ادامه مطلب
سفیر اسبق ایران در سوریه که از دوستان مرحوم محتشمی پور بود، می گوید: انقلابی فکر کردن و باور و ایمان به حرکت امام مسأله بسیار مهمی است که یک عده افراد به عنوان یک تعهد دینی و وظیفه اسلامی، وظیفه خودشان می دانستند که برای این انقلاب کار کنند. ایشان یکی از افراد بسیار مخلص بود و در تمام مراحل هر کاری که می توانست را انجام می داد. لذا در رفتن امام به طرف کویت و رفتن به پاریس همواره کنار امام بودند و بار مسئولیت و کار را بر عهده می گرفتند و حاضر بودند با تمام وجودشان جهاد کنند. شانه خالی نکردن از زیر کار یکی از ویژگی های ایشان بود. ایمان، اعتقاد و باورشان به انقلاب و پذیرش مسئولیت و انجام کار برای انقلاب و حرکت امام و همچنین اخلاص مسائل دیگری است که من از ایشان سراغ دارم و بدون هیچ چشم داشتی در این زمینه ها کار می کرد. به عقیده من و برخی دوستان همفکر، حتی کناره گیری اخیر ایشان که به نجف رفت هم عنایت خداوند متعال بود.
ادامه مطلب
حمید قمی از نزدیکان مرحوم محتشمی پور می گوید: جناب آقای محتشمی پور سفیر ایران بودند در سوریه اما ایشان چون قبل از انقلاب فارغ از قصه احتمال هجرت حضرت امام به سوریه ایشان معمولا برای چاپ کتاب های حضرت امام و تماس با فلسطینی ها و با شخصیت های سیاسی و مذهبی مکررا به لبنان سفر داشتند که تقریبا یکی از دلایل ثانویه برای انتخاب ایشان به عنوان سفیر در سوریه مطرح بود همین عقبه بود که ایشان اشراف به مسائل شیعیان لبنان و سوریه داشتند چراکه جمهوری اسلامی ایران در لبنان سفیر نداشتیم تا جایی که تقریبا سالهای پایان جنگ بود که به لبنان سفیر اعزام کردیم. که اولین سفیر ما در لبنان برای مدت کوتاهی آقای به اسم روحانی بودند که نتوانسته بودند در آنجا موفقیتی کسب کنند و بعد از ایشان آقای سید محسن موسوی بودند که ایشان جزو آن چهار دیپلمات ربوده شده بودند. تقریبا در این دوران امور لبنان توسط سفیر ما در دمشق هماهنگی می شد حتی در زمانی که ما آنجا کاردار داشتیم هم امور مربوطه با دفتر وزارت خارجه در دمشق هماهنگ میشد.
ادامه مطلب