جعفر شیرعلی نیا در یادداشتی می نویسد: تا وقتی که ایران و عراق کشورهای هم را ویران می‌کردند، قدرت‌های جهانی با وجود اظهار نگرانی از ادامه جنگ، تلاشی عملی و جدی برای پایان دادن به آن نکردند. آنها سال هفتم تصمیم گرفتند جنگ را پایان دهند.
ادامه مطلب
نعمت الله ایزدی می گوید: زمانی که گورباچف روی کار آمد و شعار تنش‌زدایی با جهان را مطرح کرد، طبیعتا اتحاد جماهیر شوروی باید روی نقاطی که مناقشه جدی در آن وجود داشت، تمرکز می‌کرد که به نظر من یکی افغانستان بود و دیگری ایران.
ادامه مطلب
ناصر نوبری در گفت گویی معتقداست که مهمترین ویژگی تفکر سیاسی گورباچف که نام آن را "تفکر نوین سیاسی' گذاشته بود این بود که اولویت نظامی گری و لشکرکشی را در روابط خارجی کنار گذاشته بود.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: جمهوری اسلامی ایران با درک آنچه به عنوان شناخت و باور امریکائیان و غرب از نظام سیاسی این کشور وجود دارد به هرنوع مذاکره و مصالحه نه به عنوان انتخابی راهبردی، بلکه اقدامی تاکتیکی و بخشی از منازعه طرفین می‌نگرند. این نگرش بی‌گمان در نگاه غربی‌ها و خاصه امریکائیان نیز وجود دارد. بدیهی است دستمایه اصلی و صحنه گردان هرگونه رخداد از جنس مصالحه، تعامل، معامله و مخاصمه در روابط طرفین «بی‌اعتمادی» است که دیوار آن را هیچ رویدادی کوتاه نکرده است.
ادامه مطلب