آینده

کمکی که این مقوله به بهبود دانش روابط بین الملل می کند

آینده پژوهی و روابط بین الملل جدید

حسن فتاحی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: درک درست از آینده روابط بین‌الملل به یک درک بوستر از محیط آینده دنیا (Foresight) نیازمند است تا به شیوه‌ای سیستمی بیابیم که چه چیزی احتمالاً ادامه دارد و چه چیزی تغییر می کند. آینده پژوهی مطالعه احتمالات آینده با تجزیه و تحلیل روندهای فعلی (Insight) و تاریخی (Hindsight) است. با این حال آینده پژوهی حرکت از حال به آینده نیست بلکه حرکت از آینده به زمان حال است. آینده پژوهان سعی می‌کنند دیدگاهی سیستمی یا کل نگر به دست آورند. آن‌ها دیدگاه خود را بر چندین رشته مختلف، عمدتاً بر روی مقوله‌های STEEP استوار می‌کنند.  STEEPمخفف این عبارت است: Social, Technological, Economic, Environmental and Political.

ادامه مطلب

چرا باید به حقوق کودکان نسل اینده اهمیت دهیم؟

نگاهی به فردا

محمدمهدی سیدناصری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نباید از یاد برد که حقوق همیشه نظامی هنجاری است که تضمین کننده اعتقادات موجود در جامعه است بنابراین در حقوق بین‌الملل نیز تا زمانی که اندیشه‌ای وارد مجموعه «جامعه‌ی بین‌المللی» نشده باشد نمی‌تواند در نظام حقوق بین‌الملل برای خود جایی باز کند. 

ادامه مطلب

تعامل با پیچیدگی، کلافگی یا تحمل

ضرورت آمادگی برای دنیای آینده

پیروز غفرانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پیشران های تغییر هر یک در جای خود به نوعی به صورت منفرد و یا به صورت ترکیبی و دست جمعی، در حال شکل دهی روندهایی هستند که تحلیل وضعیت و پیش بینی آینده را دشوار و بلکه غیرممکن ساخته است. مشکل اینجاست که برآوردها نشان می دهد که  این شرایط و اوضاع هر روزه سخت تر و پیچیده تر خواهد شد و برنامه ریزی حاکمیت ها و مدیران را برای شکل دهی آینده ای که باید در فضایی پرابهام صورت پذیرد، دشوارتر خواهد ساخت.

ادامه مطلب

ارزیابی رتبه ایران

کدام کشورها برای آینده آماده‌ترند؟

محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: بررسی رتبه­‌های ایران نشان می‌­دهد که در مجموع، رتبه ­بندی کل کشور زیر ۵۰ درصد است. در بخش‌­های حمل و نقل، صنایع مبتنی بر فناوری­‌های جدید، آموزش مهارت های نوین، هزینه­‌های تحقیق و توسعه و جذب متخصص، اقدامات فراوانی باید صورت پذیرد.

ادامه مطلب

مفهومی که باید تعریف صحیح از آن داشت

آینده، جایی میان امید و ناامیدی

مجتبی لشکربلوکی در یادداشتی می نویسد: می توان سه گانه معنوی «انتظار، نجات، موعود» را با امیدواری بدون زمان و اقدام در دایره امکان ترکیب کرد. حال ایران ما خوب نیست. جهان نیز از جنگ، تنش و ظلم و تجاوز رنج می‌برد (=واقعیت های تلخ) اما می توان امیدوارانه در دایره امکان آنچه می توانیم، انجام دهیم و سعی کنیم جهان را اندکی فقط اندکی بهتر از آنچه تحویل گرفته ایم تحویل دهیم. هیچ کدام از کارهای ما گم نمی شوند. جهان بی حافظه نیست. هر کنشی که امروز انجام می دهم با زنجیره بی نهایتی از روابط علت معلولی به پایان جهان متصل است. می توان با همین خرده اقدامات و انتظار فعال در پایان زیبای جهان و آینده مطلوب ایران حضور داشت.

ادامه مطلب

روایت که اروپایی‌ها بیان می‌کنند

معمای آینده چین و جایگاه ایران در آن

احسان صادقی چیمه در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در میان نگاه متفاوت و متکثر قدرت‌های اروپایی و نخبگان آنها در قبال مساله چین، مناظراتی پیرامون این موضوع شکل گرفته است که این کشور در نظام بین‌المللی هم می‌تواند بازیگری به‌دنبال دگرگونی‌ و تحول بزرگ و در واقع خواستار تحولات کلان و انقلابی در سطح نظم و نظام بین‌المللی باشد و هم می‌‌تواند سیستم موجود را مورد پذیرش قرار ‌دهد و در چارچوب سیستم موجود به تعقیب منافع خود بپردازد. بروز و ظهور این دو رفتار کاملا متفاوت بستگی به تشخیص منافع چین توسط رهبران آن و انتخاب چگونگی برخورد با تحولات بیرون از مرزهای چین است. ضمن آنکه نوع برخورد قدرت‌های اصلی از جمله آمریکا و قدرت‌های اروپایی با چین و احترام به منافع این کشور و به‌رسمیت شناختن آن می‌‌تواند در انتخاب میان این دو رفتار از طرف چین موثر باشد.

ادامه مطلب