ابوالقاسم دلفی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بخش اعظم سال های پس از جنگ جهانی دوم، آلمان و فرانسه به عنوان موتور یکپارچگی اروپایی همواره دارای ارتباطات وسیع و گسترده ای بودند. مع ذالک شصت سال پس از امضای پیمان تاریخی الیزه، این روند در شرایط عمیقاً متفاوتی در حال گذر است.
ادامه مطلب
مسعود رضایی در معرفی تازه ترین کتاب هنری کیسینجر می نویسد: کیسینجر در ۹۹ سالگی، نوزدهمین کتاب خود را به تازگی تحت عنوان «رهبری: شش مطالعه در باب استراتژی جهانی» منتشر کرده است. در حالی که بسیاری از افرادی که به این سن می‌رسند عموماً برای به یاد آوردن نام خود تلاش می‌کنند، پیرمرد رئال‌پولیتیک، با تمرکز بر ویژگی‌های منحصربه‌فرد و بیوگرافی‌های سیاسی – تاریخیِ شش رهبر ملیِ سدۀ بیستم (شامل «کنراد آدناور» از آلمان غربی با استراتژی تواضع - «شارل دوگل» از فرانسه با استراتژی اراده و خودباوری - «ریچارد نیکسون» از آمریکا با استراتژی تعادل - «انور سادات» از مصر با استراتژیِ خوش‌قلبی، پختگی و بلوغ - «لی کوآن یو» از سنگاپور با استراتژی شخصیت متعالی - و «مارگارت تاچر» از انگلستان با استراتژی سرسختی)، این موضوع را به صورت مستتر در بطن مطالعه و بحث خود جای داده است که ایالات متحده و جهانِ امروز، از فقدان چنین سیاستمداران و رهبران ملیِ متفکری رنج می‌برد.
ادامه مطلب
وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اخیرا طرح ریچارد هاووس، رئیس شورای روابط خارجی امریکا تحت نظریه؛ "همکاری ابرقدرت ها برای مهار قدرت های منطقه ای" که منظور مشروعیت دادن به دخالت و تجاوز به کشورهای مخالف غرب است؛ ادامه همان نظریه اغفال چرچیل و بلر برای استفاده ابزاری از قدرت سخت امریکا است.
ادامه مطلب
امیرهوشنگ کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با فرانسة مزاحم دنیا در عصر جنگ سرد به اتکا و اعتبار قدرت هسته ای اش، عضویتش در شورای امنیت و البته تعلق عمیقش به بنیان های تمدن نوبنیاد غرب، با حلم و مدارا رفتار شد. یا چنان قدرتمند باشیم که با ما با حلم و حزم و مدارا رفتار کنند، یا مراقب باشیم ما را «مزاحم دنیا» تلقی نکنند. با توجه به «تنهائی استراتژیک»تاریخی ِ ایران هرگونه استثناء و خاص تلقی شدن و یا اطلاق «مزاحم دنیا» از سوی نه فقط آمریکا و شرکاء و متحدینش بلکه از طرف جامعه بین المللی، به هیچ وجه به نفع منافع ملت ایران و حاکمیت سیاسی و تمامیت ارضی کشورمان نخواهد بود.
ادامه مطلب
ابوالقاسم دلفی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: توان هسته ای فرانسه، در ابتدا جلوه و پرستیژی برای ژنرال دوگل و فرانسه به همراه داشت و ضمن آن موجبات ستیز و چالش با ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی را نیز فراهم ساخت. از نظر ژنرال دوگول، فرانسه و ایالات متحده در رقابت برای رهبری اروپا درگیر بودند و بسیاری از سیاست های این دو کشور هنگامی که موضوع رهبری اروپا مطرح می شود در تعارض قرار می گرفتند. بالاخره این که به عقیده تحلیلگران سازمان اطلاعاتی مرکزی امریکا، موفقیت اصلی برنامه نظامی هسته‌ای فرانسه و همزمان با آن، توسعه هسته ای غیرنظامی این کشور باعث شد که اقتصاد فرانسه در بین سی کشور شکوفای جهان قرار گیرد.
ادامه مطلب