هدف غرب از نابودی ارمنستان چیست؟

دیپلماسی ایرانی: خانه آزادی، از جمله سازمان های آمریکایی مدعی دفاع از دموکراسی و حقوق بشر در جهان، گزارشی به نام ملل در حال انتقال در سال 2023 یا Nations in Transit 2023 منتشر کرده که در بخش هایی از این گزارش به صراحت از نیات کشورهای غربی برای نابودی ارمنستان پرده برداشته شده است.

در صفحه ششم فایل پی دی اف این گزارش آمده است: «نشانه های اندکی وجود دارد که نشان دهد گسترش کنترل باکو بر قره باغ (به مانند گسترش کنترل روسیه بر اوکراین) آزادی و امنیت مردم محلی را در قره باغ کوهستانی و بخش هایی از ارمنستان از بین  ببرد! دولت های دموکراتیک نباید این تهدید را نادیده بگیرند. آنها باید تمام گام‌های ممکن را برای توسعه دموکراسی در ارمنستان و تضمین حمایت از مردمی که تحت حاکمیت آذربایجان زندگی می‌کنند یا از اشغالگری این کشور فرار می‌کنند، بردارند.»

محتوا و توصیه های گزارش این اندیکشده وابسته به کاخ سفید بسیار رسواگر و تامل برانگیز است. در واقع غرب به علت منافعی که در جهت تسهیل روند نابودی و تجزیه ارمنستان دارد و به آن خواهیم پرداخت، با ناچیزشمردن خطر تجاوزگری باکو، اقدامات نظامی رژیم علیف در جهت ریزه خواری ارمنستان و تسخیر تدریجی بخش های حساس این کشور را ناچیز می شمارد و تنها توصیه آن این است که باید تلاش کرد بعد از اشغال سرزمین های محل سکونت ارامنه توسط دولت باکو، دموکراسی در ارمنستان حفظ شود، اما راه حل عملیاتی در این زمینه ارائه نمی شود، چون هدف فریب مردم ارمنستان است.

غرب به خوبی می‌داند که آذربایجان سرزمین‌هایی را از قلمرو اتحاد جماهیر شوروی سابق که ارامنه در آنها سکونت داشته اند، تصرف کرده و شرایط را برای اخراج ساکنان اصلی آنها فراهم کرده است.

غرب همچنین مطلع است که استقرار نظامیان آذربایجان در هر بخشی از خاک ارمنستان و آرتساخ به معنای ارمنی‌زدایی و نسل کشی است و هر نوع «همزیستی» بین ارامنه و سربازان علیف در واقع غیرممکن است. این رویه طی مدتی که از محاصره آرتساخ می گذرد به خوبی ثابت شده است.

با وجود همه این مشکلات و خطرات، به ارمنستان صرفاً «دموکراسی» ذلیلانه پیشنهاد می شود، یعنی تقویت موقعیت مقامات سیاسی فعلی ارمنستان که در صورت پیروی از ایده های خانه آزادی تمامیت ارضی و وحدت سرزمینی این کشور را به خطر می اندازند.

«حمایت» از پناهندگان و مردم آرتساخ نیز ادعایی انتزاعی و خیالی است و هیچ بحثی در مورد تضمین واقعی امنیت نهاد دولت در ارمنستان یا سازوکاری در این خصوص وجود ندارد.

هدف اصلی غرب از تلاش برای تجزیه تدریجی و نابودی ارمنستان، تضعیف و محاصره روسیه و ایران است تا منافع خود را بهتر تامین کند.

 حضور روسیه در هر جای دنیا از جمله در ارمنستان و آرتساخ به نفع غرب نیست و حضور ارامنه در آرتساخ تنها امری است که حضور روسیه را در این منطقه توجیه می کند.

در صورت اخراج ارامنه از این منطقه، روسیه برای خروج از آرتساخ به شدت تحت فشار قرار خواهد گرفت و خلاء حضور این کشور در سایه بی عملی و بی تصمیمی ایران توسط ترکیه و ناتو و رژیم صهیونیستی پر خواهد شد.

غرب برای تحقق اهداف خود در این زمینه به روش های خلاقانه ای متوسل شده و دولت ارمنستان را برای تحویل تعدادی از روستاهای استراتژیک در مسیر ترانزیت ایران به ارمنستان و گرجستان تحت فشار قرار داده است.

در صورت تصرف آرتساخ و روستاهای درون بوم مورد ادعای باکو در داخل خاک ارمنستان یک فاجعه ژئوپلتیکی، امنیتی و اقتصادی برای ارمنستان و جمهوری اسلامی ایران اتفاق خواهد افتاد. زیرا در این صورت ارمنستان به تکه خاکی بی ارزش و محصور در میان دشمنان مبدل شده که بلعیدن و نابودی آن بسیار ساده خواهد بود.  ایران نیز ارتباط ترانزیتی خود با ارمنستان و گرجستان را از دست داده و عملا در محاصره کامل باکو و ترکیه قرار می گیرد تا آنها خواسته های امنیتی و اقتصادی و تجزیه طلبانه خود را به ایران تحمیل کنند.

یکی از روستاهای مورد ادعای باکو در درون خاک ارمنستان و در نزدیکی نخجوان که به علت ارتفاعات مشرف بر مرز ایران ارزش استراتژیک بسیار زیادی دارد، تیگراناشن (کرکی) است که با تصرف آن توسط باکو شاهراه ترانزیتی ایران به ایروان پایتخت ارمنستان قطع می شود.

با توجه به صعب العبور و کوهستانی بودن این منطقه و عدم توجیه اقتصادی، این تصور که مشکل مذکور با احداث جاده ای جایگزین برطرف شود، کاملا ساده اندیشانه خواهد بود. قبلا نیز با احداث جاده های جدید برای حل این مشکل تلاش شده که با پیشروی های ارتش باکو، ناکارآمدی این روش اثبات شده است.

در نتیجه 

۱. با قطع مرز ایران و ارمنستان از طریق اشغال نقاط حساس جاده های ترانزیتی، محاصره مدنظر جهان ترک، ناتو و صهیونیستها بدون برخورد نظامی با ایران و با حساسیت زدایی از افکار عمومی رخ می دهد.

۲. کریدور میانی یا ترنس خزر پس از محاصره ایران (و در شرایطی که راه آهن رشت به آستارا تکمیل نشده و در صورت تکمیل با کارشکنی رژیم علیف مواجه است)، تثبیت شده و کریدور شمال جنوب از مسیر ایران به حاشیه خواهد رفت.

۳. در ماه های آینده بخش‌هایی از جنوب ارمنستان به زور یا با تحمیل صلحی تازه اشغال خواهد شد تا دسترسی باکو به نخجوان و ترکیه از طریق کریدوری در استان سیونیک انجام شده و ایران که مسیر ۳۰ ساله این دسترسی بوده است حذف شود.

۴. با حذف این نیاز باکو و ترکیه به ایران و تکمیل محاصره جمهوری اسلامی، اعضای ناتو، صهیونیست ها و ترکیه، برنامه های خود را برای تحمیل جنگ به ایران در صورت وخامت شرایط اقتصادی، تعمیق شکاف های اجتماعی و فرهنگی و همچنین تجزیه شمال غرب ایران راحت تر پیش خواهند برد!

از هم اکنون می توان حدس زد رژیم علیف در صورت تسلط بر روستای تیگراناشن (کرکی) و ارتفاعات مشرف بر آن به سرعت این روستا را به جاسوسان رژیم صهیونیستی پیشکش کند تا از آن برای جمع آوری اطلاعات و آسیب زدن به منافع ایران استفاده شود.

نگارنده و بسیاری از کارشناسان قفقاز در چهار سال گذشته بارها در مورد روند خزنده این تحولات و تبعات غیرقابل جبران آن هشدار دادند، ولی در کشور گوش شنوایی نبود. البته هنوز هم فرصت هایی برای جبران وجود دارد و مهم ترین اقدام ایران باید تکمیل و تعریض و بهسازی راه های مواصلاتی با ارمنستان، تقویت کنسول گری کاپان با حضور وابسته نظامی و ...، افزایش حضور ایرانیان در جنوب ارمنستان به اشکال متنوع بر حسب تشخیص مقامات مربوطه، رایزنی جدی با دولت ارمنستان و نیروهای سیاسی در این کشور برای ایستادگی در برابر مطامع خارجی باشد. اگر ایران رفتارهایی نشان دهد که از متحد بالقوه ارمنستان به متحد بالفعل مبدل شود و اقداماتی دلگرم کننده داشته باشد، می توان امیدوار بود که این کشور انگیزه بیشتری برای مقاومت داشته باشد.

در عین حال با توجه به شدت خشم عمومی در ارمنستان از واگذاری احتمالی آرتساخ و ۸ روستا به رژیم باکو، امکان ناآرامی‌های شدید ضد دولتی در ارمنستان و تضعیف جدی حکومت مرکزی به علت درگیری های داخلی وجود دارد.

در این شرایط احتمال دخالت ارتش باکو و ترکیه برای جداکردن بخش های بیشتری از خاک ارمنستان زیاد است.

لذا آمادگی نظامی ایران در مرز ارس و هماهنگی با روسیه برای اقدام کنشی لازم باید حفظ شود تا دندان طمع علیف و اردوغان کشیده شود. با توجه به افزایش احتمال پیروزی اردوغان در انتخابات ریاست جمهوری ترکیه، این دو در حال برنامه ریزی برای توطئه های تازه ضدایرانی هستند و هم اکنون آرامش پیش از توفان را پشت سر می گذاریم.