چرا افسانه «ارتش سرخ» در عرض دو ماه جنگ از هم پاشید

نام نویسنده: فرانچسکو پالماس

دیپلماسی ایرانی: مراسم رژه در میدان سرخ غافلگیرکننده نبود. حتی سخنرانی ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه نیز طبق معمول به بازنویسی تاریخ با استفاده از تبلیغات داخلی محدود بود. سخنی در خصوص جنگ سراسری و حتی یک بسیج عمومی احتمالی نیز به میان نیامد. هیچ اشاره ای نیز به جنگ هسته ای و نیز اعلام پیروزی نشد. ارتش روسیه بعد از دو ماه جنگ به یک ببر کاغذی شباهت دارد.

می توان گفت که ارتش سرخ امروز بیش از پیش شکننده شده و از مجموعه ای از ضعف ها تشکیل شده است. پیاده نظام ندارد. ژنرال ها ناگزیرند برای دادن دستوراتشان در خط مقدم حضور یابند. در مقابل یک دشمن توانمند در جنگ چریکی، به آزادی ابتکار عمل در سطوح پایین نیاز است لیکن خبری از این امر نیست. 

هفتاد و پنج درصد نیروی عملیاتی زمینی ارتش سرخ در حال جنگ است. ذخایر قابل بسیج تنها چند هزار نفر هستند. به یک کاروان اضطراری در داخل کشور برای رویدادهای احتمالی ناگهانی نیاز است. به همین علت مسکو روی توپخانه تأکید دارد. توپها در ابعاد مختلف اقدام به هدف قرار دادن تمامی 500 کیلومتر مرز دونباس می کنند. اما گشودن آتش به سوی مراکز شهری لزوما باعث یک تصرف فوری نمی شود. در ماریوپل شاهد این امر بوده ایم. 

شاید مسکو از بهترین تسلیحات هسته ای در جهان برخوردار باشد لیکن نیروهایش قادر به اداره یک جنگ مدرن نیستند. خبری از هماهنگی میان نیروهای زمینی و هوایی که ستون اصلی موفقیت تمامی جنگ های قرن بیست و یکم است نیست. نیروی هوایی روسیه به زحمت می تواند با ارتش هماهنگ شود. 

به طور کلی ارتش روسیه با مشکلات عظیمی روبه روست. ادوات جنگی و تسلیحات اغلب قدیمی هستند که این از پیامدهای فساد دستگاه نظامی – صنعتی این کشور به شمار می آید و نشان می دهد که فساد حتی تا دستگاه نظامی این کشور نیز نفوذ کرده است. این سوال مطرح می شود که تسلیح مجددی که تمامی کشورهای غربی بعد از آغاز جنگ اوکراین خواستار آن شده اند، چه مفهومی دارد. برای مقابله با ارتش سرخ بسیار کمتر از آنچه امروز ارتش های عضو ناتو در اختیار دارند نیز کفایت می کند.

منبع: اونیره (ایتالیـا) / تحریریه دیپلماسی ایرانی