ایران نمی خواهد ترامپ بار دیگر رئیس جمهور شود

دیپلماسی ایرانی: امسال دیپلماسی ایرانی دهمین سال از یادداشت های متوالی سرکیس نعوم را متفاوت از سال های گذشته منتشر می کند، چرا که امسال آگاهی بیشتری از او و دیدگاه هایش دارد. در دیداری که در تهران با او داشتم متوجه شدم که او ایران را دوست دارد، طرفدار انقلاب اسلامی است "چرا که با ظلم مخالف است" و می گوید حکومت سابق ایران را که حکومت شاهنشاهی بوده، حکومت ظالمی می دانسته که اراده ای از خود نداشته است. با سیاست های امریکا مخالف است و آن را در جهت استثمار کشورهای دیگر و تصاحب اختیار و توانایی هایشان می داند اما واقعگراست و اعتقاد دارد نمی توان امریکا را نادیده گرفت. می گوید در طول بیست سال سفر مداومی که به امریکا داشته و با مقام های مختلف فعلی و سابق امریکایی در ارتباط بوده و گفت وگو داشته است، امریکا را خوب می شناسد. امریکا را به خاطر مردمان خوبش، دنیای پیشرفته اش و زندگی مدرنش دوست دارد، اما همواره به سیاست های سلطه جویانه امریکا انتقاد داشته است. او همچنین می گوید که ارزش قلمش را بالاتر از هر چیز می داند و هرگز حاضر نیست آن را بفروشد. نعوم همچنین گفت با وجود این که می توانسته از سال ها قبل شناسنامه امریکایی بگیرد اما این کار را برای خود خفت می داند و هرگز حاضر به انجام این کار نشده است و هر دفعه مانند هر شهروند لبنانی به سفارت امریکا می رود و برای سفر به این کشور ویزا می گیرد. 

سرکیس نعوم حدود دو ماه قبل از این که به امریکا برود و یادداشت های هر ساله اش را تهیه کند، در ایران بود. برای همین توانستیم امسال با او هماهنگ کنیم که بر خلاف دو سال اخیر، یادداشت هایش را به طور کامل در اختیار ما قرار دهد تا شامل محدودیت هایی که روزنامه النهار برای خوانندگانش ایجاد کرده است، نشویم. در این جا دیپلماسی ایرانی چهل و سومین بخش از سلسله یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند:

در ادامه گفت وگوهایم با یکی از مسئولان مهم که سال ها با دولت های مختلف امریکا به طور خیلی جدی برای پایان دادن به درگیری های فلسطینی در راس آنها عربی – اسرائیلی از ابتدای فرایند صلح تا وقتی که به مرگ بالینی رسید، کار کرد و همچنین در پرونده های مختلف خاورمیانه فعال بود، وقتی که نظرم درباره ایجاد نظام جایگزین سایکس – پیکو با توجه به شرایط موجود منطقه گفتم و بر لزوم همکاری های کشورهای عربی منطقه با دو قدرت بزرگ منطقه یعنی ایران و ترکیه صحبت کردم، به مصر هم اشاره کردم و گفتم: «حیف، متاسفانه مصر که زمانی رهبر جهان عرب بود و نقش رهبری را در جهان سوم (کشورهای عدم تعهد در آفریقا و آسیا) داشت مشغول مبارزه با تروریسم بنیادگرای اسلامی سنی که درباره آن گفتم و "اخوان المسلمین" شده و درگیر جنگ لیبی و وضعیت سودان شده که هر دو هم در مرزهایش در جریان است. همچنین درگیر وضعیت سخت اقتصادی و دموگرافی داخلی اش شده که مثل موشک در حال تصاعد است. البته دولتِ در سایه مصر همچنان پابرجاست و خیلی هم فعال است اما از رفع مشکلاتی که اشاره کردم ناتوان است و نمی تواند جایگاه اصلی مصر را به آن بازگرداند و مجددا آن را رهبر یا حداقل در قامت رهبری کند. البته این هم روشن است که اسرائیل مانع از این کار نمی شود.»

در ادامه افزودم: «اما عربستان سعودی، آن هم کشور مهمی است که در آن دو حرم شریف واقع شده اما تا الآن حداقل از بر عهده گرفتن نقش بزرگ رهبری منطقه ناتوان مانده است. شاید در آینده چنین اجازه ای بیابد اگر تحولات جدی روی دهد و همه چیز به سود آن باشد.»

سپس گفتم: «به هر حال کشورهای عربی خود را در برابر چنین نظام منطقه ای خواهند دید اگر کشورهای بزرگ جهانی بر آن توافق کنند و بخواهند آن توافق را به آنها تحمیل کنند. "Sub Contractor" یا پیمان کاران میانی با پیمان کاران بزرگ (سه کشور بزرگ) برای اجرای بعضی امور همکاری می کنند.»

مقام عالی رتبه سابق امریکایی نظری درباره این مطالعه و اظهار نظر من نداد، اما پرسید: ایران چه می شود؟

مواضع ایران را بر اساس آنچه از آن شناختم و آنچه از آن می دانم برایش شرح دادم و گفتم که البته من ادعا ندارم که "آن را کامل می شناسم." و اشاره کردم که اخیرا به تهران رفتم و دیدارها و گفت و گوهایی انجام دادم. 

نظر داد: «قطعا ایران نمی خواهد ترامپ بار دوم رئیس جمهوری ایالات متحده شود و هیچ کاری نمی کند که باعث شود جایگاهش تقویت شود تا بار دیگر رئیس جمهور شود. با او الآن مذاکره نخواهد کرد. اما اگر برای بار دوم انتخاب شد مجبور خواهد شد که با او مذاکره کند، ایران با وجود امکاناتش نمی تواند تبعات تحریم هایی که علیهش تحمیل کرده و محاصره و «فشار» را برای مدت طولانی تحمل کند. شاید کسانی که از تهران دیدن می کنند و تو هم جزئشان هستی و برایم تعریف کردی چیزی از آن فشارها نبینند. اما فشار امریکا بر ایران بسیار بالاست. نشانه آن هم مشارکت نسبتا پایان در انتخابات اخیر مجلس (مجلس شورا) بود.»

جواب دادم: «مشارکت پایین به نظام اسلامی ایران آسیبی نمی زند. معمولا وقتی مشارکت پایین است نامزدهای اصولگرا به مجلس می روند، مشارکت که بالا می رود نامزدهای اصلاح طلبان راهی مجلس می شوند.»

ادامه دارد...