تشدید تنش ها بین واشنگتن و تهران

شرایط وخیم تر می شود، اما ایران و امریکا نمی‌جنگند

۰۲ مرداد ۱۳۹۷ | ۲۰:۰۰ کد : ۱۹۷۸۰۰۹ اخبار اصلی آمریکا پرونده هسته ای خاورمیانه
باربارا اسلاوین، رئیس آینده ابتکار عمل ایران در شورای آتلانتیک که گروهی تحقیقاتی در واشنگتن است، در این باره گفت: «من وقوع یک جنگ حقیقی را پیش بینی نمی کنم. این به نفع هیچ کس نیست. ترامپ حتی نمی خواهد سربازان آمریکایی در سوریه بمانند.»
شرایط وخیم تر می شود، اما ایران و امریکا نمی‌جنگند

نویسنده: ریک گلداستون

دیپلماسی ایرانی: تنش های لفظی بین دونالد ترامپ و مقامات ایرانی که یادآور جدال های رئیس جمهوری آمریکا و رهبر کره شمالی است، نگرانی ها را درباره احتمال درگیری نظامی در خلیج فارس که یکی از مسیرهای اصلی عبور محموله های نفتی جهان محسوب می شود، یا شاید حتی اتفاقی بدتر از مواجهه نظامی، برانگیخته است.

ترامپ شامگاه یکشنبه در توئیتی به حسن روحانی رئیس جمهوری ایران با حروفی بزرگ درباره عواقب آخرالزمانی تهدید کردن ایالات متحده هشدار داد و تنش ها را وارد مرحله جدیدی کرد. ترامپ نوشت: «مراقب باشید!» و قیمت نفت بلافاصله در پی نگرانی از اختلال احتمالی در روند تامین، بالا رفت.

بسیاری از تحلیلگران سیاست های ایران، پیام ترامپ را بخشی از ارعاب در آغاز بازی شطرنج و اتفاقی بیشتر از یک تهدید لفظی می دانند. تنها عده اندکی وقوع جنگ بین ایران و ایالات متحده را پیش بینی کردند؛ علت هم این بود که بیشتر کارشناسان باور دارند ایران به خوبی از برتری نیروهای نظامی آمریکا و به ویژه نیروی هوایی و دریایی این کشور در صورت وقوع نبرد آگاه است. با این حال، هیچ کس احتمال بروز درگیری مسلحانه یا نوع دیگری از واکنش ایرانی همانند یک حمله سایبری را برای ارسال پیامی جسورانه به ترامپ رد نمی کند. کلیف کوپچان، رئیس گروه مشاوره مخاطرات سیاسی یورآسیا در واشنگتن گفت: «فکر نمی کنم هیچ یک از طرفین خواهان جنگ باشند.» اما او افزود: «ایرانی ها این مرتبه با ماهی متفاوتی بازی می کنند؛ این یکی گاز می گیرد؛ و این به این معناست که ما وارد فازی با پتانسیل درگیری شده ایم و این یک مخاطره حقیقی است.»

منتقدان ترامپ می گویند که او خود را در میان ایدئولوگ های جناح راستی با افکار مشابه خودش محصور کرده که از نمونه بارز آنها جان آر. بولتون، مشاور امنیت ملی و مایک پومپئو، وزیر امور خارجه هستند که به تغییر نظام در ایران تمایل دارند و در ماه مه به شدت از خروج امریکا از توافق هسته ای که باراک اوباما رئیس جمهوری پیشین بر سر آن مذاکره کرده بود، خشنود شدند.

برخی تحلیلگران سیاسی می گویند ترامپ بر این باور است که تهدیدهایش به حمله نظامی علیه ایران می تواند مقامات این کشور را به مذاکره با واشنگتن و رسیدگی به آنچه او نقص های مهلک در برجام می داند، وادار سازد. ترامپ بارها به خود برای پیاده سازی موفقیت آمیز چنین راهبردی در قبال کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی تبریک گفته است.

در خصوص ایران، روابط واشنگتن و تهران از زمان انقلاب اسلامی که با سرنگونی شاه تحت حمایت آمریکا همراه بود، به وخامت گرایید. اما تنش های کنونی اساسا به انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 آمریکا بر می گردد که طی آن ترامپ موضعی مشابه عربستان سعودی و اسرائیل اتخاذ کرد و ایران را دشمنی کینه توز خواند که کمر به هسته ای شدن بسته است.

ترامپ با خروج از برجام، تحریم های اقتصادی مرتبط با برنامه هسته ای را مجددا علیه ایران اعمال کرد و به دیگر کشورها درباره متوقف کردن خرید نفت از ایران که مهم ترین صادرات این کشور است، هشدار داد. او همچنین ایران را در فهرست کشورهای عمدتا مسلمانی قرار داد که هدف دستور اجرایی ممنوعیت سفر به آمریکا هستند. دولت ترامپ همچنین مقامات ایران را فاسد خوانده و ایرانی ها را به اعتراض در برابر فشارهای سیاسی و مشکلات فزاینده اقتصادی ترغیب کرده است. تهدید آمریکا به مقابله با درآمد نفتی ایران و تلاش برای به صفر رساندن آن تا اندازه ای اعصاب مقامات ایرانی را بر هم ریخته که به بستن تنگه هرمز تهدید کرده اند؛ باریکه ای که حدود 40 درصد از تانکرهای نفتی جهان از آن عبور می کنند.

اما سوال این است که آیا استراتژی ترامپ در قبال ایران شدنی است؟ نظرها درباره روابط آمریکا با ایران آن قدر قطبی شده است که گمانه زنی درباره آن به شدت دشوار است. اما تحلیلگران درباره احتمال تسلیم شدن مقامات ایران در برابر اعمال فشار آمریکا به دشت ابراز تردید کرده اند. هوشنگ حسن یاری، استاد علوم سیاسی در دانشگاه کوئینز در کانادا در این باره گفت: «نظامی که چهل سال مرگ بر آمریکا گفته نمی تواند در بستر سیاست های تهاجمی رئیس جمهوری ترامپ، عقب نشینی کند. آنها مجبورند در برابر موضع گیری آمریکا ایستادگی کنند.»

برخی دیگر معتقدند که دولت ترامپ سرسختی نظام ایران را که سابقه مقابله با تهدیدهای داخلی را داشته، دست کم گرفته است. شواهد موجود نشان می دهد که معترضان در ایران توانایی انجام کاری بیش از تظاهرات پراکنده را ندارند.

اگر آمریکا در جنگی قراردادی به ایران حمله کند، احتمال شکستش اندک خواهد بود. آمارهای موجود نشان می دهد که نیروی نظامی امریکا از هر جهت بر ارتش ایران برتری دارد. آمریکا حدود 1.3 میلیون نیروی نظامی فعال دارد که تقریبا سه برابر نیروهای نظامی ایران است. مخارج سالانه آمریکا در زمینه نظامی سال گذشته بیش از 600 میلیارد دلار و بسیار بیشتر از هزینه های 16 میلیارد دلاری در ایران بود. آمریکایی ها حدود 6000 و ایران 1700 تانک دارند. نیروی هوایی و دریایی آمریکا هم با بیش از 13000 هواپیما و 300 کشتی جنگی، بسیار قدرتمندتر از ایران هستند.

اما اینها به این معنا نیست که ترامپ آماده است تا تهدیدهای خود را با حمله به ایران عملی کند؛ بالعکس، حمله آمریکا به ایران کاملا غیرمحتمل است. ترامپ گفته می خواهد آمریکا را از درگیری های نظامی رها سازد و آمریکایی ها نیز تمایلی به مشارکت در یک جنگ جدید ندارند. باربارا اسلاوین، رئیس آینده ابتکار عمل ایران در شورای آتلانتیک که گروهی تحقیقاتی در واشنگتن است، در این باره گفت: «من وقوع یک جنگ حقیقی را پیش بینی نمی کنم. این به نفع هیچ کس نیست. ترامپ حتی نمی خواهد سربازان آمریکایی در سوریه بمانند.»

اما همچنان بروز درگیری در تنگه هرمز محتمل است. کوپچان در مشاوره به مشتریان شرکتش اعلام کرده است: «جنگ، اتفاقی قریب الوقوع نیست؛ اما احتمال بروز درگیری در تنگه هرمز رو به افزایش است.»

منبع: نیویورک تایمز / مترجم: طلا تسلیمی

کلید واژه ها: توافق هسته ای ایران خروج آمریکا از برجام تنش های لفظی مقامات ایران و ترامپ توئیت های ترامپ علیه ایران احتمال درگیری در تنگه هرمز


( ۱۱ )

نظر شما :

ابراهیم قدیمی ۰۳ مرداد ۱۳۹۷ | ۰۱:۴۲
شرایط اقتصادی، سیاسی ،نظامی وتجهیزاتی امروز جهان مناسب برای جنگ نیست . تمام سعی ها بایددر جلوگیری از جنگ باشد.جمعیت زیاد ، واحد های صنعتی ،اقتصادی عظیم، ساختارهای زیربنائی گسترده، مجموعه های مسکونی پر جمعیت ، سلاح های مخرب ،...... هزینه های سرسام اور جنگ ،همه وهمه جهت جلوگیری از بروز فاجعه ای اقتصادی اجتماعی که در جنگ نهفته است موثرند. امروزه سعی در پیشرفت نظامی جهت جلوگیری از فاجعه جنگ است وبرای جنگ نیست.اگر کسانی علاقمندی به برخورد نظامی دارند برخوردهائی است که در خارج محیط جغرافیائی انها است. هیچ سیاست مدار عاقلی امروزه جنگ در محیط جغرافیائی خود را نه توصیه میکند ونه وارد میشود. مذاکرات سیاسی برای صلح واشتی نیست.برخی مذاکرات در جهت جلوگیری از وخیم شدن اوضاع وروشنن شدن نفطه نظرات خود با ادله های مقبول است.نه مذاکرات سیاسی ونه حتی هم پیمانی ها در درگیری های مشترک نظامی، بر اصول ایدئولوژیک استوار نیست. بر اصل حفظ اصول ایدولوژیک و پرهیز از جنگ ویا پیروزی در جنگ استوار است.هیچ کس نمی تواند منکر ضد امپریالیست بودن استالین گردد.چراامریکا و انگلیس و شوروی سابق در یک جبهه مشترک ضد فاشیسم هیتلری جنگیدند؟حفظ خود وارمان های خود در مقابل دشمنی نزدیک تر وخطرناک تر بود. چینی ها پس از پیروزی انقلاب در چین به چیانکایچک اجازه دادند با پشتیبانی امریکا در فرمز مستقر باشد وسعی نظامی هم در تصرف ان نکردند واز حقوق خود عدول هم نکردند.منافع انقلاب این اجازه را به انها داد.بازهم چینی ها بعد از انقلاب قرارداداستعماری ، استیجاری هنگ کنک را معتبر شناختند وسعی در حمله نظامی به هنگ کنک نکردند .امروزه هنگ کنگ جزئی از قلمرو چین است وامتیازات زیادی در گذشته وحال برای ان داشته است. امروز چین یکی از پنج عضو با حق وتو شورای امنیت است.در جنگ ویتنام ویتنام شمالی وامریکا مذاکرات طولانی در جریان جنگ داشتند که نه بمنظور صلح در کوتاه مدت بود بلکه جهت جلوگیری از توسعه در گیری در شرایط حال واینده بود. پس از تصرف سفارتخانه امریکا در سایگون امریکا هم بی واکنش شدیدی از جنگ خارج شد.نمونه های زیادی برای انقلاب های موفق در گوشه وکنار جهان در پرهیز نیروهای انقلاب از در گیری در یک جنگ وویرانگری میتون ارائه داد که به پیروی انقلاب منجر شده است وبرعکس.انتخاب طرف مورد مذاکره اهمیت زیادی دارد.. شخص پرزیدنت ترامپ شخصیتی با ویژگیهای خشونت بار نیست.در پرونده ایشان از بزم بیشتر میبینیم تا رزم.اگر در موارد اقتصادی هم فشار زیاد وارد میکند ممکن است از شرایط اقتصادی امریکا باشد که بایستی درک گردد.مذاکره با شخص پرزیدنت ترامپ در یک اتمسفر دوستانه با حفظ علائق خود ممکن است به ارامش منطقه کمک کند.چهره ایران برای پرزیدنت ترامپ برخلاف پرزیدنت اوباما وجناب کری که اشنائی کامل ونسبی با فرهنگ اسلامی ویرانی داشتند چهره شناخته شده ای نیست.اطلاعات ایشان در مورد ایران متاسفانه از قلم دشمنان است.ایران سعی در شناسائی خود به مدیریت جدیدامریکا وزدودن بد گوئی های دیگران نکرده است.