تحریم های ایران: کاری که انگلیس باید انجام دهد

لوید راسل موایل

دیپلماسی ایرانی: 12 سال طول کشید تا قدرت های جهانی و ایران به بزرگترین موفقیت سیاسی قرن 21 دست پیدا کنند: توافقی که بر اساس آن، تحریم های نفت و بانکی آمریکا، در ازائ محدود کردن برنامه هسته ای تهران، برداشته می شد تا هر راه عملی برای دستیابی به سلاح، از بین برود.

در حرکتی ناگهانی، ترامپ هفته ی پیش، به طور یک جانبه از طرح جامع اقدام مشترک (برجام) کناره گیری کرد و شدید ترین تحریم های تاریخ دنیا را امضاء کرد.

این تحریم ها فراگیر است یعنی اینکه فقط اتباع و شرکت های آمریکایی را شامل نمی شود بلکه هر شرکتی، هر گونه معامله ای با ایران یا بانک های ایران با دلار آمریکا انجام دهد، شامل این تحریم می شود. مستثنا بودن دارو و غذا نیز، بدون دسترسی به سیستم مالی بین المللی، معنایی ندارد مگر اینکه پول را به طور قاچاق از کشور خارج کنند.

از آنجایی که دلار، ارز رایج دنیا است، ترامپ در واقع هر گونه تجارت با ایران، در هر جای دنیا، از جمله شرکت های انگلیسی را تحریم کرده است.

سایر طرفین دخیل در برجام – انگلیس، چین، فرانسه، آلمان، روسیه و اتحادیه اروپا – گفته اند که در توافق خواهند ماند و ایران نیز تا کنون پایبند به توافق مانده است. نقض برجام احتمال گسترش سلاح های اتمی و جنگ منطقه ای را افزایش داده است که همه در راستای هدف تغییر نظام در تهران انجام می شود، چیزی که جان بولتون، مشاور امنیت ملی، یکی از مسئولین اصلی تهاجم غیر قانونی و اشغال عراق در سال 2003، سال ها است از آن حمایت می کند.

لازم است که دولت با سایر طرفین توافق، بویژه اتحادیه اروپا، همکاری کند تا از منافع اقتصادی انگلیس در برابر تحریم ها، که بر اساس قوانین بین الملل غیر قانونی است، محافظت شود.

انگلیس باید با استفاده از بانک انگلستان به عنوان مجرایی برای تجارت خصوصی، از ریسک تجارت با ایران بکاهد. درست همان کاری که آلمان با بانک مرکزی خودش انجام داد.

انگلیس می تواند به طور چند جانبه با سایر کشورهای امضاء کننده ی برجام، که تولید ناخالص ملی آنها دو برابر آمریکا است، همکاری کند تا سیستمی را اجرایی کنند که از طریق آن، دلارهای مسدود شده در بانک های آمریکا آزاد شود. اگر بر فعالیت های اقتصادی آمریکا در قلمرو این کشور های عضو برجام، جریمه های برابری اعمال شود، هزینه ی انجام این برنامه جبران خواهد شد.

قرار گرفتن انگلیس در معرض این تحریم ها، مسئله ی بی اهمیتی نیست. انگلیس قطعات زیادی، از جمله بال ها، را برای شرکت ایرباس می سازد و ذی نفع قرار داد 25 میلیارد دلاری بین ایرباس و ایران است که بر اساس آن، قرار بود 100 هواپیما برای ایران ساخته شود. شرکت های بیمه انگلیس از جمله لویدز انگلیس و لندن P&I کلاب، ناوگان عظیم نفت کش های ایران را میلیاردها دلار بیمه کرده اند.

ترامپ، تهران را مجبور به انتخاب بین از دست رفتن اقتصاد و گسترش سلاح های هسته ای کرده است. او همچنین حاکمیت اقتصادی انگلیس را زیر پا قرار داده است. برای حل این مشکل، انگلیس باید با همتایانش در برجام، به طور متقابل و متناسب به آمریکا پاسخ دهند. چین از این استراتژی علیه ترامپ برای گرفتن کمک مالی به منظور حمایت از غول الکترونیکی ZTE بهره برد. این شرکت به خاطر تحریم تجارت با کره شمالی، ضربه خورده بود.

زمان در حال گذر است و ترامپ به شرکت های جهان تا 4 نوامبر فرصت داده است تا از حجم تجارت خود با ایران بکاهند تا مورد تحریم قرار نگیرند.

ایران یک دموکراسی لیبرال نیست بلکه حکومتی مذهبی و محافظه کار است اما نظر من در مورد حقوق بشر در ایران یا برنامه موشکی و یا حمایت از گروه هایی که علیه متحدان ما در منطقه فعالیت می کنند، ربطی به این مسئله ی توافق ندارد به خاطر اینکه هیچ کدام از این مسائل در برجام مطرح نشده اند.

فدریکا موگرینی، رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا، گفت: "این توافق متعلق به همه ی ما است پس نباید بگذاریم هیچ کسی این توافق را از بین ببرد."

انگلیس دولتی با رویکرد جدی ندارد، بنابراین من هیچ انتظاری از آن ها ندارم. انگلیس در حال حاضر به دولتی نیاز دارد که در سیستمی مبتنی بر قانون و در خدمت منافع انگلیس و همچنین صلح جهانی، عمل کند، چیزی که دقیقا برجام بر اساس آن طراحی شده بود.

منبع: لوبلاگ / تحریریه دیپلماسی ایرانی/33