ما پلیس جهان نیستیم

دیپلماسی ایرانی: بازرسان سازمان منع گسترش سلاح های شیمیایی در نهایت به دومای سوریه، جایی که در این ماه حمله شیمیایی صورت گرفت رسیدند. تقریبا یک هفته طول کشید تا این کار صورت پذیرد و مشخص نیست که دلیل این تاخیر چه بوده است.

طرفداران مواضع آمریکا و انگلیس ادعا دارند که اسد از گاز شیمیایی برای حمله به دوما استفاده کرده و دولت روسیه از حضور بازرسان جلوگیری به عمل آورده است. آنها ادعا می کنند که تمامی شواهد نشان می دهد که روسیه و سوریه چیزی را پنهان می کنند. اما عجیب است چرا که اگر سوریه و روسیه می خواستند چیزی را پنهان کنند از همان ابتدا با درخواست بازرسی سازمان منع گسترس سلاح های شیمیایی موافقت نمی کردند.

این معما زمانی حل شد که مدیر کل سازمان مذکور در بیانیه ای دلیل تاخیر را نگرانی افسران امنیتی سازمان ملل بابت به خطر افتادن جان بازرسان، اعلام کرد. گفته شده که حتی بعد از اینکه بازرسان سازمان نمونه ها را جمع آوری کرده اند هفته ها زمان لازم است تا مشخص شود آیا از گاز در آنجا استفاده شده یا ماده شیمیایی دیگری. به این معنی که شانس بسیار کمی وجود دارد که حرکت عجولانه ترامپ برای تصمیم حمله موشکی به سوریه بر اساس شواهدی درست صورت پذیرفته باشد. تا به امروز ایالات متحده مدرکی در این باره که چه کسی مسئول حمله شیمیایی صورت گرفته بوده ارائه نکرده است. حتی به گفته وزیر دفاع ایالات متحده، جیمز ماتیس خود آمریکایی ها نیز هنوز به دنبال مدارک هستند.

سناتور جمهوری خواه، توماس ماسی در توئیتی اشاره کرد که در جلسه کنگره مدیر اطلاعات ملی، وزیر دفاع و وزارت امور خارجه هیچ مدرکی حقیقی را مبنی بر اینکه اسد در این حملات دست داشت ارائه نکردند. او اضافه کرد اگر آنها چنین مدرکی را داشته اما آن را ارائه نکرده اند نیز به هیچ وجه قابل قبول نیست. ما باید نگرانی های ماسی را به اشتراک بگذاریم. مقامات ایالات متحده و فرانسه ویدیویی را در اینترنت منتشر کرده اند که از سوی سازمان کلاه سفیدها ارائه شده یعنی سازمانی که بودجه آنها را ایالات متحده تامین می کند و این نمی تواند مدرکی کافی برای اثبات حمله باشد. اگر بتوان چنین اطلاعاتی را از طریق رسانه های اجتماعی به دست آورد آن گاه دیگر چه احتیاجی هست که سالانه 100 میلیارد دلار برای برنامه های اطلاعاتی خرج کنیم؟ شاید اگر یک نوجوان را استخدام کنیم که یوتیوب را برایمان زیرورو کند خیلی ارزان تر تمام شود.

حتی اگر فرض کنیم که اسد به روی مردم خود بمب شیمیایی انداخته باشد باز هم هیچ توجیه قانونی برای شلیک 100 موشک به سمت این کشور وجود ندارد. اگرچه نمی توان چنین خشونتی را علیه مردم تحمل کرد اما این عدم تحمل را نمی توان با بمباران نشان داد بلکه باید به دنبال راه حلی سیاسی بود. آیا سه سال بمباران عربستان سعودی در یمن موثر بوده است؟ این خشونت نادیده گرفته شده است چرا که عربستان را یک متحد حساب می کنیم، چشم مان را به روی جنایات آنها بسته ایم و هرچه انجام می دهد را تایید می کنیم.

ما پلیس جهان نیستیم. رهبران بد، کارهای بدی برای مردم خودشان در تمامی زمان ها انجام داده اند. این حتی در ایالات متحده هم صدق می کند جایی که دولت ما به سادگی قانون اساسی را کنار گذاشت. ما نه پول و نه اجازه لازم را برای بمباران هرکسی که فکر می کنیم آن سوی مرزهایمان کار نادرستی انجام داده است، نداریم. تصمیم عجولانه استفاده از زور احمقانه و خطرناک است.

  منبع: انستیتو ران پاول/ مترجم: روزبه آرش