ترکیه نگران شکست در بازی سوریه است

نویسنده: سمیح صعب

دیپلماسی ایرانی: به نظر می رسد که سوریه همچنین غرق در بحران است. ایالات متحده دوباره به عرصه سوریه با «نیروهای مرزی» با ثقل کردی بازگشته و اعلام کرده که در چارچوب استراتژی گسترده تر آمده است تا با حکومت رئیس جمهور بشار اسد و نفوذ ایران مقابله کند.

اما این فقط اسد و ایران نیستند که مورد هدفند. «بیداری» امریکایی در پی کنفرانس سوچی که روسیه برای گفت وگوی ملی سوری ها ترتیب داده، به وجود آمده است. در نتیجه بر کسی پوشیده نیست که اقدامات امریکا اهداف دیگری را نیز دنبال می کند از جمله جلوگیری از خودمحوری روسیه در تعیین ساختار آینده سوریه. به هیچ وجه ناگهانی نیست که استفان دی میستورا، نماینده سازمان ملل در امور سوریه دعوت به برگزاری نهمین دور از مذاکرات ژنو در 25 ژانویه قبل از گفت وگوهای سوچی می کند که قرار است در 29 همین ماه برگزار شود.

روشن است بعد از دستاوردهای میدانی حکومت اسد به کمک روسیه و ایران در دو سال اخیر از جنگ سوریه، دولت دونالد ترامپ، رئیس جمهوری امریکا دنبال این است که عقربه های ساعت را به عقب برگرداند، تا از سوریه دست خالی خارج نشود و همان طور که رکس تیلرسون، وزیر امور خارجه امریکا گفته است، تجربه عقب نشینی امریکا از عراق در سال 2011 تکرار نشود.

ترکش های ورود مجدد امریکا به خط تحولات سوریه دامن ترکیه را نیز گرفته است، ترکیه از توانایی های مرزی اش نکاسته و تلاش می کند که از تشدید حالت نظامی در ادلب بهره برداری کند، برای همین به شهر کردنشین عفرین در اطراف حلب حمله می کند. تصمیم امریکا به ایجاد نیروی مرزی، نگرانی ترکیه را که از حمله ارتش سوریه به ادلب نگران شده بود، نگران تر کرد. برای همین چاره ای برایش نماند که در کنار روسیه قرار بگیرد و هم نظر با روس ها شود، با توجه به همین تحولات بود که ژنرال خلوصی آکار، رئیس ستاد ارتش و هاکان فیدان، رئیس سازمان امنیت ترکیه به مسکو سفر کردند.

بدیهی بود که درگیری منافع امریکا – روسیه – ترکیه در عرصه سوریه بعد از پایان مرحله داعش تشدید شود و هر کدام برای سهم بندی های سیاسی وارد خط درگیری شوند و بر سر جدول راه حل ها به مجادله برخیزند. واشنگتن بر حفظ عملیات سیاسی ژنو تاکید دارد و بر این اعتقاد است که می تواند موازنه سیاسی میان حکومت سوریه با مخالفان ایجاد کند.

اما روسیه گمان می کند که موازنه قدرت نظامی امروزه متناسب با آن چیزی نیست که در سال 2012 طرح می شد، زمانی که نیروهای وابسته به حکومت سوریه تنها بر چیزی بیش از 20 درصد از جغرافیایی سوریه حاکم بودند. اما ترکیه و رئیس جمهوری آن، رجب طیب اردوغان، همه هم و غمشان این است که کشوری کردی در مرزهای جنوبی شان بعد از پایان مراحل جنگ سوریه نبینند، جنگی که خودش هفت سال پیش در شعله ور شدن آن دمید. برای همین است که همه تلاشش را بر این گذاشته که ولو به شکل سمبلیک از ورود نظامی به عفرین پیروز خارج شود.

منبع: النهار / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11